Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
Bij Freddy en Patty (hun zoon )wordt een babytje verwacht maar het laat een beetje op zich wachten?!.:-? Dit bracht me op het idee volgend berichtje te plaatsen . Zwanger zijn vond ik fantastisch, ik liep op wolkjes . Op het einde waren het wel zware wolken want ik zag eruit als een echt slagschip:lol:. Een en al buik en borsten, dit komt nooit meer goed dacht ik .Mijn zwangerschap verliep normaal, bijna zorgeloos! De baby zat verkeerd , in stuitligging, d.w.z ondersteboven, met haar kontje naar beneden. Een geboorte was in die tijd zo al een ingewikkelde operatie voor moeder en kind, ja, je had natuurlijk de zwangerschapscursussen die hoorden je voor te bereiden op de barensweeën. En wat hadden zij daar als voornaamste middel om de pijn te bestijden ? Juist, ja, ademhalingsoefeningen. Wat was de les ? : pijn hoort bij een vrouwenleven, pijn is fijn, mooi is afzien ! Als er een God bestaat dan heeft die aan geboren worden toch niet veel tijd besteed. Iedereen liep maar te razen over het wonder van het leven. Ik had een groottante die op de koffieklets er over opschepte Och schat, voor een tas koffie zet ik een kind op de wereld, bij mij valt dat er gewoon uit :shock:!Ik versta héél goed waarom die kleine op zich laat wachten hoor ! Terwijl je als moeder zon kind ter grootte van een kegelbal door je vagina probeert te persen, moet die kleine zich in allerlei bochten wringen om eruit te geraken , maar één keer je naar buiten komt begint de miserie. Dus ik begrijp goed waarom zon babytje zich liever binnen verstopt, als ik een babytje was zou ik ook twee keer nadenken voor ik eruit zou komen. Eerst en vooral al dat wringen en wroeten voor je door die veel te smalle uitgang geraakt. Dan krijg je meteen al dat felle licht in je gezicht, alsof je op een politieverhoor ondervraging zit! Wie ben je en wat komt u hier doen ? Dan snijden ze je permanente voedseltoevoer af en tenslotte beginnen er allerlei vreemde mensen je te bepotelen, ze leggen je op een koude weegschaal, je wordt gewassen en papa moet zijn eerste fotos nemen en meneer doktoor is ondertussen je moeder aan het dichtnaaien. Dus zolang je daar binnen zit is alles tiptop in orde. Maar eruit komen moet het toch hoor! Hopelijk laat het niet te lang meer op zich wachten !:lol:
Reacties op bericht (8)
22-11-2007
Dat heb je met heel je hart neergepend Nicole, mooi
Nog een heel fijne dag wens ik je toe, lieve groetjes, Hugo.
22-11-2007 om 18:09
geschreven door hugo
21-11-2007
g avond nicole
had er ook eentje die zijn g ....aan de wereld toonde toen hij op de wereld kwam ,maar voor ons kakkernestje geboren was ik slechts 4kg aagekomen en de kleine woog 2,300 dus was zeker geen slagschip haha
21-11-2007 om 22:23
geschreven door steffie
leuk verhaaltje
leuk maar niet als je het zelf moet doen hé een kind op de wereld zetten maar zoals bojako zegt de pijn is snel vergeten,kusje noyo
21-11-2007 om 17:36
geschreven door noyo
..
Ik weet nog goed hoe zo'n baby zich voelt en wat hij/zij allemaal meemaakt. Ik heb er zelf 9 maanden in gezeten, gelegen, gezwommen. Geen klein bier hoor. T'staat zelfs ergens op mijn blog nog niet zo lang terug. Dikke kussen.
21-11-2007 om 17:00
geschreven door Ludovikus
Mooi geschreven Nicole
Het is weeral woensdag en komen je een fijne midweek wensen.
21-11-2007 om 15:40
geschreven door Beejee & Leona
mooi geschreven Nicole, je bent een keitoffe vriendin
Niet zonder enige fierheid komen wij ons kleine Laura voorstellen. Tevens willen wij jullie hartelijk danken voor de lieve reacties van de laatste dagen en lieve wensen die wij mochten ontvangen. Super gewoon. Veel liefs van Freddy en Patty en een dikke knuffel van onze drie kleine kapoentjes.
21-11-2007 om 05:47
geschreven door Patty_en_freddy
20-11-2007
..
zus met de 'eventuele' niersteen zegt dat die nier crisis erger was dan haar twee natuurlijke bevallingen. Dat moet dan vreselijk zijn, want ik herinner me dat ik precies gevierendeeld werd. Gelukkig is dat een pijn die je onmiddellijk vergeet. Lieve groetjes,
20-11-2007 om 21:02
geschreven door bojako
Nicole
Het was lang wachten om je nog even te ontmoeten op blogland, maar met zo een verhaal heb je het wel weer gerpresteerd. Sorry, dit woord klinkt nu ineens gans anders. Maar heb me wel geamuseerd bij het lezen! Gaat alles ginder wel goed of moet ik me toch een klein beetje zorgen maken? Liefs, Nicole!
Maarten