het is

de stilte

van jouw aandacht

die me
diep beroert

 

het is

de liefde

in jouw ogen

die me

door het onbekende voert

de weg

die wij nu samen gaan

is vaag

en heel erg lang

 

maar aan jouw zij

voel ik me sterk

vol goede moed

en niet zo bang

 

 

© Selene

 

 

 

zoekend

naar de zin van ziekzijn

lees ik woorden

in zwart-wit

 

harde woorden

over het kwaad

dat diep in mij

gevangen zit

 

zoekend

naar een weg

van inzicht

en van bergen hoop

 

lees ik woorden

in zwart-wit

over de vreemde cel

die mijn lichaam binnensloop

 

dolend

op mijn eigen weg

bid ik

om kracht en moed

 

het lezen

van de juiste woorden

geeft rust

en doet me goed

 

 

© Selene

 

 

 

 

 

vluchtend

uit de chaos

van gevoelens

zoek  ik

een moment van rust

 

een moment

van rust en vrede

zonder woorden

zonder rede

 

een moment

vol zachte

lieve kleuren

vol zoete

milde geuren

slechts een moment

waar ik eventjes

mezelf kan zijn

soms heel groot

en soms heel klein

 

 

© Selene

 

 

 

onder

een dikke deken

van schemer

en onzekerheid

 

sluimert een kracht

die aards lijden

en mijn pijn

verzacht

 

het is een kracht

van hoop

van moed

en van vertrouwen

 

het is een kracht

die mij de waarheid

van mijn leven

leert aanschouwen

 

een leven

als een doolhof

steeds zoekend

naar het licht

 

maar ondanks

schemer en onzekerheid

blijft mijn blik

op morgen gericht

 

 

© Selene

 

de slaap

wil maar niet

komen

 

nooit

duurde een nacht

zo lang

 

mijn geloof

geeft me

vertrouwen

 

maar waarom

ben ik dan toch

zo bang

 

het is de dreiging

van de woorden

die de dag

mij brengen zal

 

het is de scherpte

van hun inhoud

glashelder

zuiver als kristal

 

het zijn slechts woorden

en  wat klanken

uitgesproken

door een witte jas

 

maar door hun diepte

en harde waarheid

wordt mijn leven
nooit meer zoals het was

 

 

 

© Selene

 

 

 

 

 

de wijzers

aan de witte wand

lijken stil te staan

 

het is wonderlijk

te ervaren

hoe langzaam
tijd kan gaan

 

liggend

tussen schone lakens

met veel aandacht

om me heen

 

zoveel zorg

en zoveel uren

 

zoveel liefde

toch zo alleen

 

 

© Selene

 

 

 

 

 

zacht sloffend

door die lange gang

 

de stilte

pijnlijk voelbaar

 

achter dichte deuren

slaapt het leed

dat ziekte

en vaak wanhoop

heet

 

ik slof

en slof maar

door die gang

 

vluchtend

als een kind

zo bang

 

zoekend

naar wat steun

en kracht

 

voor de dag

die op mij
wacht

 

 

 

© Selene

 

 

 

zijn witte jas

sprak harde woorden

doelgericht

als in gevecht

 

zijn ogen

spraken medeleven

toonden begrip

zacht en oprecht

 

maar hoe

vind ik mijn weg

in een slagveld

van gevoelens

 

hoe

breng ik weer orde

in mijn zeer verwarde

geest

 

nooit

nog nooit

 

ben ik zo diep verdrietig

naar de kern

van mijn geloof

op zoek geweest

 

 

© Selene

 

 

zoekend

naar de reden

van mijn lijden

en mijn pijn

 

zoekend 

naar geheimen

die in mijn geest

verborgen zijn

 

zoekend
naar het wonder
naar het doel
van mijn bestaan

 

trek ik mij

in mezelf terug

opdat

ik door kan gaan

 

door met leven

door met dromen

alles
weer in evenwicht

 

nooit meer schemer

nooit meer duister

geloven

in een eeuwig licht

 

                © Selene

 

 

 

 

 

de kring van mensen

om mij heen

voelt warm

en doet me goed

 

als ik
zo in hun midden sta

voel ik een

gouden gloed

 

ze praten

of ze zwijgen

ze varen

met me mee

 

over
de woeste baren

van mijn

nimmer kalme zee

 

die kring van mensen

om mij heen

hoopt
dat ik verder groei

 

als ik

dreig te verdrinken

grijp ik
hun reddingsboei

 

 

 

© Selene

 

 

het zachte ruisen

van de zee

geeft rust

en is zo tijdloos

 

de witte wolken

in het blauw

drijven voorbij

gedachteloos

 

maar in mijzelf

tikt nu een klok

die geeft

mijn grenzen aan

 

gedachten

tollen wild in het rond

weigeren

even stil te staan

 

ja.  wat is tijd

en wat brengt rust

mijn geest

leeft eeuwig door

 

vertrouwen

in die eeuwigheid

brengt mij

op 't juiste spoor

 

 

 

© Selene

 

 

 

 

de zachte ochtendschemering

brengt weer een nieuwe dag

 

een dag met zon

een dag om te beleven

 

een warme gloed

beschijnt mijn wirwar

hopend

me wat rust te geven

 

rust en kalmte

voor wat er nog gaat komen

de kille werkelijkheid

is meestal anders dan je dromen

 

de zachte ochtendschemering

brengt moed

 

al is het maar voor even

het voelt

zo reuze goed

 

 

© Selene

 

 

 

 

 

mijn woorden

zijn verdronken

in een diepe

poel

ik zoek

en zoek

naar zinnen

om te beschrijven

wat ik voel

 

vaag hoor ik

vele stemmen

die nu graag

bij me zijn

 

zij troosten

en verzachten

mijn diepe

zielenpijn

 

mijn woorden

zijn verdronken

maar ooit

vind ik ze weer

 

met hulp van hen

die aan me denken

doet alles

minder zeer

 

 

© Selene

 

de stem

gekleed in groen

deed mijn wereld

trillen

 

de grond

onder mijn voeten

brak

 

een vloedgolf

bitter water

 

de stem

gekleed in groen

sprak zacht

dag

tot later

© Selene

 

 

de horizon

komt dichterbij

 

mijn wereld

wordt wat klein

 

de lucht

is niet meer

stralend blauw

 

toch

voel ik

warme zonneschijn

 

het is de warmte

van de hoop

 

van liefde

en van aandacht

 

van hen

die heel dicht

bij me zijn

 

hun warmte troost

verzacht

mijn pijn

 

 

           © Selene

de wereld om mij heen

verandert

 

van licht

naar donker

van donker

naar licht

 

en al die tijd

voel ik de warmte

van alle aandacht

op mij gericht

 

het doet zo goed

nu te ervaren

dat ik er niet

alleen voor sta

 

jouw lieve blik

jouw warme hand

is altijd bij me

waar ik ook ga

 

de wereld in mijzelf

verandert

 

mijn golven

zijn een woeste zee

toch blijf ik vol vertrouwen

want jij

loopt immers met me mee ?

          © Selene

 

 

een pad vol kronkels

een weg vol hobbels

bewandeld door

een sterke geest

vele hobbels zijn genomen

vele kronkels zijn geweest

 

soms tesamen

meest alleen

soms verdwalend

meest er doorheen

soms in het duister

meest in het licht

het eind van haar pad

is nog lang niet in zicht

 

die sterke geest

zij wandelt door

iedere kronkel

iedere hobbel

wordt moedig genomen

totdat haar ziel

tot rust is gekomen

 

 © Selene