op de vleugels van de wind

kwam je bij me binnen

ik was verbaasd

maar ook verward

ik zat op slot

mijn beeld was zwart

 

op de vleugels van de wind

heb jij me licht gebracht

het voelt zo goed

je maakt me blij

mijn zwart verdwijnt

ik voel me vrij



© Selene

 

 

het mooiste dat het leven biedt
zijn af en toe de dromen
dat alles nog beginnen moet
en het mooiste nog moet komen

even zweven door het luchtruim
heel ver weg van alle tijd
onbegrensd en onbekommerd
met je vleugels wijd gespreid

even fluiten naar de vogels
even dansen op de wind
even weg van deze aarde
dat zijn de dromen van mijn kind



© Selene

 

dunne draden 

wil ik spinnen

tot een

heel mooi web

in het duister

opgehangen

waarin ik mezelf

kan vangen

dunne draden

die mij dragen

zachtjes wiegend

in de wind

nooit meer

wil ik me bevrijden

voel me geborgen

als een kind



© Selene

 

 

de golven
van mijn denken
zijn als eb en vloed

het water
van mijn tranen
is vaak bitter
maar ook zoet

de storm
van mijn gedachten
gaat soms wild tekeer

de stilte
na mijn huilen
bevrijdt me
telkens weer



© Selene

 

het stormde
en de golven schuimden
zij liep gebogen
in het rood

het plensde
en haar laarzen sopten
niemand zag
hoe zij genoot

de zee ging woest tekeer
als wilde zij wat zeggen

maar een echte vriend begrijpt
en hoeft niets uit te leggen



© Selene

woorden
waren overbodig
toen jouw ogen
mij ontmoetten

transparant
werd ik als glas
facetten
mooi geslepen
toonden helder
wie ik was

zonnelicht
kwam bij me binnen
verdreef
het somber zwart

en jij

jij vond het deurtje
het deurtje
van mijn hart



© Selene

als een warme deken
liggen jouw woorden
uitgespreid
over mijn gedachten

ze begrijpen
en ze troosten
kunnen mijn verdriet
verzachten

als een warme kruik
verdrijven ze mijn kilte

ik ontvang
en koester ze
in stilte



© Selene

 

door beslagen ramen

zie ik de wereld vaag

mijn binnenwereld

wordt wat kleiner

ingesloten door vandaag

volgezogen druppels nat

parelen naar beneden

de verloren tranen

van een wolk

uit een ver verleden

door beslagen ramen

kijk ik naar de lucht

ooit breekt hij weer open

uit mijn duister binnenste

ontsnapt een diepe zucht




© Selene

 

geluiden
in mijn stille wereld
weerkaatsen
op een dichte muur

hun klankkleur
echoot even
maar verstilt ook
op den duur

© Selene

sinds de dag van mijn geboorte

bewandel ik mijn levenspad

hoge bergen ,  diepe dalen

zelden zijn de wegen glad

 

steeds word ik bij de hand genomen

en onzichtbaar begeleid

toch ben ik soms aan het dwalen

raak dan de richting kwijt

 

maar mijn geloof en diep vertrouwen

troosten en verrijken mij

want het einddoel van mijn reis op aard

komt steeds dicht en dichterbij



© Selene

 

ze twinkelden

en straalden pret

die lichtjes in haar ogen

ze lachte naar de engeltjes

die dartel om haar vlogen

 

ze leefde

in een sprookjesland

en bouwde luchtkastelen

ze was de ganse dag
met boskabouters aan het spelen

 

ze was zo puur

zo zorgeloos
en lieflijk klein

heel eventjes was ik jaloers

en wenste weer een kind te zijn



© Selene

 

het is nog niet zo lang geleden

dat jij ter wereld kwam

dat ik je zachtjes wiegde

en in mijn armen nam

 

je was zo klein

zo warm en heerlijk mollig

je blonde dons

zo geurig en zo wollig

 

je brabbelde en kraaide

strooide liefde in het rond

nu praat je als een echte wijsneus

grote mensen taal komt uit je mond

 

parmantig als een echte dame

heb je steeds je antwoord klaar

je blijft mijn lief,  mijn ware wonder

zo klein,  zo groot,  nu al vijf jaar

© Selene

kaarslicht
schemert in mijn kamer
silhouetten op de wand
vage contouren
van vurige vlammen
zweven dansend hand in hand


de vlammen vervagen
de kaars wordt gedoofd
de passie gloeit na
op het zachte behang
verstild blijf ik staren
herken en verlang



© Selene

mijn zoute druppels
heb jij zoet gekust

mijn verwarde gedachten
zacht in slaap gesust

mijn kromme zinnen
heb jij recht geschreven

geloof me lieverd
zonder jou
kan ik niet leven



© Selene

 

geef me je hand

hij is zo lief en zacht

 

geef me een knipoog

terwijl je op me wacht

 

geef me de ruimte

om een gedicht te schrijven
 

maar geef me vooral mezelf

dan kan ik bij je blijven



© Selene

weet je ...

 

soms regent het hier binnen

en buiten schijnt de zon

dat brengt me in verwarring

ik wist niet dat dat kon

 

dan is het binnen aardedonker

en buiten heel mooi licht

dat brengt me in verwarring

ik doe mijn ogen dicht

 

weet je ...

 

met mijn gesloten ogen

zie ik ineens veel meer

dat brengt me in verwarring

het overkomt me telkens weer

 

maar als ik dan mijn ogen open

en dat licht laat binnenstromen

verdwijnt die kille duisternis

en is er rust in mij gekomen



© Selene

ik loop genietend

door de regen

natte striemen

op mijn huid

ik loop verrukt

door diepe plassen

mijn gedachten

schoon te wassen

 

storm of regen

't maakt geen verschil

ik loop maar door
zolang ik wil



© Selene

 

      achter jouw ogen

      verscholen verdriet

      veilig verborgen

      opdat niemand het ziet

 

      jou weer te zien lachen

      dat wil ik zo graag

      je luid horen zingen

      in plaats van geklaag
 

      ik wil je graag helpen

      laat me nu toe

      met liefde overstelpen

      maar ik weet niet hoe ...



        © Selene

wanneer de lichtjes branden

in het nachtelijk duister

hoor ik hun heldere stemmetjes

hun lach en hun gefluister

 

ze flonkeren in het dennengroen

verspreiden zacht hun licht

en toveren een glimlach

op mijn betraand gezicht

 

wanneer de lichtjes branden

verdwijnen alle vragen

voel ik een diepe rust

en kan mijn last weer dragen



 © Selene

zij droomt haar dromen

naar morgen,  naar later

een leven in vrede

geen verdriet en geen pijn

maar waarom niet nu

waarom dat uitstel

wat als er nooit meer

een morgen zal zijn

 

een morgen vol vreugde

vol hoop en vertrouwen

wat lichtere wolken

al zijn ze maar klein

een dag om te leven

je liefde te geven

maar zal er voor haar

weer een morgen zijn

 © Selene