De vredesduif vliegt van site naar site, door zo veel te landen als maar mogelijk is. Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld. door hem mee te nemen naar jouw site, of om hem aan iemand anders te geven voor hun site, door hem een plaats te geven in een ander werelddeel of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst
Den dron e krutu Bigi ding, dang dang Bigi ding, dang, dang Apinti e mek tongu Ay mekmofo fu tjari yu farawe go mit yu rutu African kondre yere fa den dron e naki Para kondre spang yu yesi hori bro Firi a seki tapu yu gron Naki kawina, naki mek den futu lolo Hori a krabasi nanga a switwatra Waspuru den makka tapu na pasi Mandron pompu yu poeku kari den bun [...]
Een vraag is in de grammatica een zin die ervoor kan dienen een verzoek te uiten of informatie in te winnen. Vragen kunnen ook iemand tot denken prikkelen.
Om de weg te gaan die wordt beschreven in De kracht van hetNu dien je de identificatie met je analytische geest en het daardoor gecreëerde onechte zelf, het ego, te laten varen. We zijn ons denken niet. We kunnen ons van psychische pijn verlossen. Je authentieke kracht wordt pas gemobiliseerd door je over te geven aan het Nu. Hier vinden we vreugde en zijn we in staat ons ware zelf te omarmen.
Daar komen we er ook achter dat we al 'heel' en 'volmaakt' zijn. Velen zullen tijdens het lezen van dit boek vaststellen dat de grootste blokkades om in het Nu te komen onze relaties zijn, dat wil zeggen de manier waarop we in onze relaties staan. Relaties kunnen echter ook een toegang zijn om tot verlichting te komen, mits we ze wijs benutten zodat ze bijdragen aan onze bewustwording en we daardoor in staat zijn meer liefde te geven.
Als we volledig aanwezig kunnen zijn en iedere stap in het Nu kunnen zetten, kunnen we de werkelijkheid ervaren van zaken als 'overgave', 'vergeving' en 'het onnoembare'. Zo kunnen we ons zelf openstellen voor de transformerende ervaring van De kracht van het Nu.
Mijn vriendin heeft een 'droom'. Ze is de 60 jaar ruim gepasseerd, heeft een zeer intensief leven gekend met haar man als 'art-painter', kunstenaar, grafisch artiest.
Drie dochters en een aantal kleinkinderen. Een grote sociale kring om haar heen bestaande uit mensen van alle lagen van de maatschappij. En toch wil ze deze ene droom waarheid zien worden.
Telkens als ze haar vakantie doorbrengt in haar geboorteland Suriname, ziet ze menig kind dat niet naar school kan gaan. Deze kinderen leven op straat, verkopen fruit en kranten. Vaak gaat het geld naar een familielid of vreemde die het kind onderdak biedt. Weeskinderen die geen vertrouwen meer hebben in volwassenen. Die zich staande moeten houden in een land dat verscheurd wordt door de culturen die vroeger een éénheid vormden. Echter, door maatschappelijke ongeregeldheden, politieke machtspelletjes en uiteraard mondiale invloeden, ziet men steeds meer en meer een vorm van verzuiling ontstaan tussen deze culturen. Jammer!
Als mens is mijn vriendin bijna onbeschrijfbaar. Een stereotype omschrijving is niet voldoende; ik zou téveel superlatieven moeten gebruiken. Zal ik 't met haar levensmotto proberen te omschrijven?. Misschien dat het mij helpt haar neer te zetten.
"je kunt liever gekwetst worden door de waarheid dan getroost door een leugen"
Een motto dat mij meer en meer respect heeft gegeven voor deze aimabele vrouw.
Eerlijkheid en naïviteit zijn zussen die ons door het leven gegeven zijn. Ik vraag mij vaak af of zij in deze kwaliteiten niet veel sterker is dan menigeen in haar omgeving. Haar geloof in God heeft haar gesterkt in haar believe dat zij uitverkoren is voor dit doel.
Een weeshuis in de rurale gebieden van Suriname is haar wens. Een opdracht van God. Ze praat dus niet alleen tot God maar heeft de rust in haar leven gevonden om Hem te horen.
Een woonboerderij waar wezen het vertrouwen in God en de volwassenen terug kunnen krijgen. Rust, liefde en dieren om te verzorgen. Een moestuintje voor de dagelijkse vitamientjes en natuurlijk een stukje regelmaat. Opstaan, ontbijten, schoolgaan. En dan die bijzondere gedachten dat ook zij na school kunnen zeggen: 'ik ga naar huis'. Een thuis om trots op te zijn. Iemand die hen opvangt, naar hen luistert en vooral het geduld heeft om het verleden een plekje te geven. Zonder verwijten of lijfstraffen.
In deze woonvorm is het de bedoeling te starten met een kleine groep van ongeveer tien kinderen tussen de 3 en 8 jaar oud. Met ondersteuning van professionals en vrijwilligers zullen deze kinderen langzaam aan die competenties aan leren die nodig zijn om als volwassenen te kunnen deelnemen aan de maatschappij. Een vak leren en die vaardigheden ontwikkelen om ook anderen, in een adequate omstandigheid, te helpen.
Want dit is Jeanet' haar droom. Deze groep kinderen een onderdak te bieden en deel te maken van haar droom. But most of all, hen vragen deze droom voort te zetten.
Wilt u meer weten over dit project, laat een berichtje achter in mijn 'gastenboek' (rechtsonder). Jeanet Heilbron is degene die dit project wil verwezenlijken. Zij is op zoek naar ondersteuning in de vorm van informatie, adviezen en financiële hulp.
Deze stichting 'Het kristal huis' zal binnenkort ingeschreven staan bij de KvK van Rotterdam en werkt samen met een stichting in Suriname. Deze heeft grond toegezegd waar ze het huis kan bouwen. Toch moet er nog veel gebeuren. Rurale gebieden kennen geen geplaveide wegen, elektriciteit- en schoon drinkwatervoorzieningen. Een primaire activiteit die z.s.m. gefinancierd zal moeten worden. De eerste stap.
A little boy wanted to meet God. He knew it was a long trip to where God lived, so he packed his suitcase with Twinkies and a six-pack of Root Beer and he started his journey.
When he had gone about three blocks, he met an elderly man. The man was sitting in the park just feeding some pigeons.
The boy sat down next to him and opened his suitcase. He was about to take a drink from his root beer when he noticed that the man looked hungry, so he offered him a Twinkie.
The man gratefully accepted it and smiled at boy. His smile was so pleasant that the boy wanted to see it again, so he offered him a root beer.
Again, the man smiled at him. The boy was delighted! They sat there all afternoon eating and smiling, but they never said a word.
As it grew dark, the boy realized how tired he was and he got up to leave, but before he had gone more than a few steps, he turned around, ran back to the man, and gave him a hug. The man gave him his biggest smile ever.
When the boy opened the door to his own house a shorter time later, his mother was surprised by the look of joy on his face. She asked him, "What did you do today that made you so happy?
"He replied, "I had lunch with God." But before his mother could respond, he added, "You know what? God's got the most beautiful smile I've ever seen!" .Meanwhile, the elderly man, also radiant with joy, returned to his home. His son was stunned by the look of peace on his face and he asked," Dad, what did you do today that made you so happy?"
He replied, "I ate Twinkies in the park with God." However, before his son responded, he added," You know, he's much younger than I expected." Too often we underestimate the power of a touch, a smile, a kind word, a listening ear, an honest compliment, or the smallest act of caring, all of which have the potential to turn a life around. People come into our lives for a reason, a season, or a lifetime. Embrace all equally!
Wanneer het hart iets in bewaring heeft blijven de beelden héél een leven ongeschonden. Jouw eerste glimlach heb ik zo vaak herbeleefd, wel duizend maal heb ´k jou opnieuw gevonden.
Generaties.
Jong mensen protesteren Roepen ´t is een treurig zootje en al ben ik niet meer zo jong ik zit toch in hetzelfde bootje.
Zij verwijten deze wereld een geweldig aantal floppen ´t klopt want in mijn jonge jaren, was ie ook al naar de knoppen
Wil je veel meer foto's zien of info lezen neem dan een kijkje in mijn archief.
http://www.bloggers.nl/Mildredenzo
WIL U EEN BERICHTJE ACHTERLATEN KLIK DAN ONDER EEN ARTIKEL OP 'REAGEER'. KAN ONDER IEDER WILLEKEURIG ARTIKEL, FOTO, BERICHT OF GEDICHT.
