De vredesduif vliegt van site naar site, door zo veel te landen als maar mogelijk is. Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld. door hem mee te nemen naar jouw site, of om hem aan iemand anders te geven voor hun site, door hem een plaats te geven in een ander werelddeel of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst
Het denken maakt onophoudelijk lawaai. Hoe zou het stilte kunnen begrijpen?
Het denken houdt van oordelen. Hoe zou het vrede kunnen begrijpen?
Het denken splitst en verdeelt. Hoe zou het eenheid kunnen begrijpen?
Het denken is onvrijwillig en dwangmatig. Hoe zou het vrijheid kunnen begrijpen?
Denken is een activiteit van streven en worden. Hoe zou het Zijn kunnen begrijpen?
Pas wanneer het denken beseft dat het niet in staat is iets écht wezenlijks te begrijpen, is er een opening naar werkelijk Inzicht.
De voor-herinnering.
07-05-2007
Zondag 13 mei
De Geschiedenis van Moederdag.
Mensen over de hele wereld hebben moeders al duizenden jaren
geeerd. In de oudheid werd de naam moeder gegeven aan dingen en plaatsen
waarvan zij hielden en eerden. Moeder aarde, moeder natuur, etc. 'Moeder
Zondag' was een kerkelijke feestdag in Europa lange tijd geleden in de
middeleeuwen. Het werd op de zondag voor Pasen gevierd. In die dagen verlieten
mensen hun thuis op jonge leeftijd om te werken of te leren. Elke lente kwamen
de kinderen thuis op deze zondag. Zij bezochten hun kerk en moeder en namen
geschenken voor beiden mee.
De vrouw die moederdag zoals we het nu vieren 'uitgevonden'
heeft was Anna Jarvis. Ze was geboren in Crafton, West Virginia. Ze is nooit
getrouwd en heeft nooit zelf kinderen gehad. Anna Jarvis zei dat haar
belangrijkste werk het liefhebben en eren van moeders was. Ze begon bij haar
eigen moeder, Anna Reeves Jarvis. Zeven kinderen van moeder Jarvis stierven
toen ze jong waren. Alleen Anna, een zus en twee broers leefden. Moeder Jarvis
was erg bedroefd om de dood van haar kinderen maar na een tijdje besloot ze dat
de beste manier om haar verdriet te vergeten was door anderen te helpen. De
rest van haar leven hielp ze anderen in Crafton.
Moeder Jarvis stierf in 1906 op de tweede zondag in mei met
Anna bij haar zijde. Op deze dag besloot ze om iets te organiseren om alle
moeders te eren. Ze vertelde kerk leiders wat ze wilde. Deze vonden het een
goed idee en de eerste moederdag zou plaatsvinden in 1907 in Crafton op de
tweede zondag in mei. Anna bracht 500 anjers met zich mee en gaf deze aan
iedere moeder in haar kerk op die dag. Deze dag zou ieder jaar herhaald worden
in Crafton maar Anna wilden dat moederdag in meer steden gevierd werd. Anna
praatte met uitgeverijen, zakenlieden en kerkleiders in het hele land en ze
schreef meer dan 10.000 brieven onder andere aan de gouverneur van West
Virginia. In 1910 de gouverneur riep de hele staat op moederdag te vieren.
Opnieuw op de tweede zondag in mei.
Anna ging met haar idee naar de toenmalige president van de
Verenigde Staten, Woodrow Wilson, die moederdag in 1914 tot nationale feestdag
uitriep. Sinds dat jaar wordt iedere tweede zondag in mei moederdag gevierd.
Genitale verminking bij de vrouw is de aanduiding voor alle
ingrepen waarbij de vrouwelijke geslachtsorganen geheel worden verwijderd of
worden beschadigd, vanwege culturele redenen of vanwege andere, niet-medische
redenen. De Engelse aanduiding female genital mutilation (FGM) werd ingevoerd omdat
veel slachtoffers vrouwenbesnijdenis' te bagatelliserend vonden klinken. Men
heeft het ook wel over female genital cutting of, vooral in Frankrijk, over
vrouwelijke seksuele verminking, omdat niet alleen de geslachtsdelen maar ook
het seksuele gevoel van de vrouw wordt verstoord.
FGM kan op vier verschillende manieren worden uitgevoerd:
# Verwijdering van de voorhuid van de clitoris en de
clitoris zelf, of delen ervan.
# Verwijdering van de voorhuid van de clitoris, de clitoris
en de kleine schaamlippen, of delen ervan. Tachtig procent van alle besneden
vrouwen heeft dit of eerder genoemde vorm ondergaan.
# Verwijdering van delen of van alle uitwendige
geslachtsdelen met vervolgens dichtnaaien van de wond op een klein gaatje na
(infibulatie).
# Het inprikken, doorsteken, insnijden, uitrekken van de
clitoris of de schaamlippen, het littekens maken op de vagina of de
schaamlippen door brandwonden te veroorzaken, het wegschrapen van de vaginale
opening, het inbrengen van etsende substanties of kruiden om de vagina te
verkleinen, en elke andere procedure waarbij de vrouwelijke geslachtsorganen
worden verwond of besneden.
FGM heeft voor de slachtoffers ernstige psychische en
fysieke gevolgen. Tijdens en na de besnijdenis kampen de slachtoffers met
trauma's, depressies, ernstige bloedingen, koorts, bloedvergiftiging,
infecties, en sommige overlijden zelfs aan de gevolgen van besnijdenis. Andere
meisjes hebben voor de rest van hun leven pijn tijdens de menstruatie of
tijdens het plassen.
FGM is in de praktiserende gemeenschappen een
diepge-wortelde traditie. Oorspronkelijk was het een overgangsritueel dat de
volwassenheid inluidde en dat feestelijk werd gevierd. De gedachte erachter is
in veel gebieden verloren gegaan, maar de ingreep zelf wordt nog steeds uitgevoerd.
Als redenen noemt men: de kuisheid van de vrouw, de zekerheid dat ze maagd
blijft tot aan het huwelijk, hygiëne, esthetiek, gezondheid. Traditioneel wordt
hiervoor de midgaan (de vrouw die de besnijdenis uitvoert) ingeschakeld. Zij
neemt een belangrijke sociale positie in, heeft in de meeste gevallen echter
geen medische opleiding genoten en werkt met ongeschikte instrumenten als
scheermessen en scherven. In de buurt van de Afrikaanse steden is echter een
trend richting medicalisering te zien: FGM wordt steeds vaker in ziekenhuizen
uitgevoerd. In Europa wordt FGM of door midgaans of door artsen meestal uit
de herkomstlanden van de slachtoffers uitgevoerd. Ook wenden steeds meer
vrouwen zich tot schoonheidsklinieken.
Voor meer informatie kunt u zich onder andere wenden tot de
volgende organisaties:
*
www.waris-dirie-foundation.com
* Advies- en
Meldpunt Kindermishandeling
* African Sky
* Defence for Children International Nederland
* Pharos
* Stichting Tegen
Meisjesbesnijdenis (020 6846895)
* Vluchtelingen
Organisatie Nederland
top
Waris Dirie Foundation
In 2002 stichtte Waris Dirie de Waris Dirie Foundation, een
organisatie die wereldwijd campagne voert tegen female genital mutilation. De
organisatie is gevestigd in Wenen. Door een donatie te geven steunt u de Waris
Dirie Foundation in de strijd tegen deze gruwelijke traditie.
Born into a
nomadic Somali family, 39-year-old supermodel Waris Dirie survived the
traditional form of female genital mutilation that kills hundreds of women in Africa every year - including her own younger sister and
two cousins. Now, as the UNs newly appointed Special Ambassador for the
Elimination of Female Genital Mutilation, she has decided to break her years
and years of silence to speak out to help save the lives of millions of women,
young and old, across Africa and many other
far eastern countries.
Dirie
remembers the mutilation only as 'that horror.' As a little girl, she was
blindfolded and held down by her mother, with only a cloth to bite on to
relieve her pain, while her clitoris was cut out with a dirty razor. The same
procedure, Dirie says, killed her sister - along with many other girls in Somalia who
were cut in the wrong vein and bled to death or died of an infection. But
Waris, who survived this tragic procedure, shows a strength, not only of the
physical sort, but also a strength of mind, body and soul. Dirie underwent this
crime...survived...and she is living AND campaigning to tell about it.
Waris Dirie
is a hero to me for many reasons, one being her courage. To share with the
world what she has endured and how she feels demonstrates a lot of courage.
Dirie is fighting for what is right, to put an end to genital mutilation. When
you are famous and in the public eye like Waris Dirie, you have to watch your
actions and also what you say. So, to take a stand against all the countries
which promote gential mutilation shows how deeply she wants her opinion heard.
Between 100
million and 140 million women have undergone genital mutilation worldwide, and
2 million girls are at risk each year. According to the World Health
Organization, the practice can lead to infection, the spread of AIDS and
crippling physical, psychological and sexual problems. Waris Dirie has put her
career on the line, for every last female child undergoing genital mutilation.
She is strong-willed, extremely courageous and well-known around the world for
her charitable work and eagerness to carry on.
Waris Dirie
is a role model for all women. She is standing up for women's rights and
letting the world know about this horror that many innocent children go through
each year. She is very independent to go out on her own and try to finally put
an end to this abomination. Waris is determined, through campaigns and
charities, to make her voice heard to help try and save these children.
Regardless of what people think, Dirie is standing up for women in the
countries of Djibouti, Sudan and Somalia, and her work is reported on in Egypt,
Eritrea, Ethiopia, Kenya, Mali and Nigeria. Dirie is an independent soul
striving for equal rights in this world. Standing up for all she believes in,
on her own, she wants to make the world better for future generations of
African communities that practice this ritual.
To live
through such a terrible horror, you must be strong. But to lay your career on
the line for thousands and thousands of children that you don't even know,
children you've never see before, shows deep compassion for others. Waris Dirie
knows the agony and the suffering of genital mutilation and she does not want
anyone in the world to go through what she had to endure. Waris cares enough to
struggle until she knows children can sleep at night, not dreading this awful
ritual.
Waris
survived the horrific pain and trauma of genital mutilation, but finally
cracked and left home and her family, at the age of 13, when she found out she
was to have an arranged marriage to a 60-year-old man in exchange for five
camels. She lived with an uncle in Addis Ababa
who took her with him when he was appointed ambassador to London. There, Waris career as an
international fashion model began. Waris decided to accept the United Nations
Population Funds invitation to become Special Ambassador for the Elimination
of Female Genital Mutilation in 1997. Waris is doing her part to break the wall
of silence that has surrounded this practice for so long. In a new short
TVE/UNFPA film, Waris relates her own story, and gives her views on how to stop
FGM (female genital mutilation). "Its got to be kept in the newspapers,
its got to be talked about - and thats the way people can help and to know
whats going on. Because mostly they dont know whats going on. Most of the
world doesnt know its going on, and it happens."
Waris Dirie werd op 5-jarige leeftijd in Somalië besneden.
Met een kapot scheermesje en zonder verdoving werd haar clitoris weggesneden.
Waris verloor het bewustzijn. Toen ze bijkwam, leed ze ondraaglijke pijn en
kort daarop kreeg ze een zware infectie en had dagenlang hoge koorts.
Waris Dirie overleefde het en vluchtte naar Europa. Maar
velen van de 6000 meisjes die dagelijks slachtoffer zijn van besnijdenis,
sterven. Andere meisjes hebben voor de rest van hun leven pijn tijdens de
menstruatie of tijdens het plassen. Ondanks deze gruwelijke gevolgen wordt dit
ritueel van besnijdenis nog steeds wereldwijd uitgeoefend uit naam van religie
of traditie.
Waris Dirie was geschokt toen ze ontdekte dat in Europa al
meer dan een half miljoen meisjes afschuwelijk werden verminkt en dat jaarlijks
duizenden meisjes het risico lopen te worden besneden. Niet ver weg in Afrika,
maar hier in de westerse wereld!
In Onze verborgen tranen vertelt Waris Dirie over haar leven
vanaf de dag dat zij haar zwijgen verbrak. Op persoonlijke, dramatische en
gevoelige wijze schrijft ze over female genital mutilation in Europa: over haar
ontmoetingen met slachtoffers en daders; over welke religieuze en culturele
beweegredenen ten grondslag liggen aan deze verminking. Wie zijn de
slachtoffers, wie zijn de daders; hoe is de wetgeving, en wat kunnen we ertegen
doen?
In Onze verborgen tranen is een speciaal voor voor de
Nederlandse editie geschreven hoofdstuk over de Nederlandse en Vlaamse situatie
opgenomen. Waris Dirie heeft Nederland meerdere malen bezocht en heeft onder
andere uitgebreid gesproken met Ayaan Hirsi Ali over vrouwenbesnijdenis in
Nederland.
Onze verborgen tranen is in vele opzichten een schokkend
boek, maar het is ook een boek vol kracht en hoop voor miljoenen vrouwen over
de hele wereld.
Lees meer op www.warisdirie.nl. Wil je in contact komen met
Waris Dirie, dan kun je haar bereiken via haar officiële website: www.waris-dirie-foundation.com
of een Engelstalige e-mail sturen aan waris@utanet.at.
Als programmamaker heeft Ivo Niehe mij altijd weten te kluisteren aan de TV. Ook vanavond weer.
Naast een bezoek aan een selfmade ondernemer die van huishoudelijk apparatuur iets zeer bijzonders maakt zal hij ook de schrijfster van 'de blanke masai' ontmoeten in haar leefomgeving. Ik kan niet wachten. De intro heeft mijn gehoor op scherp gezet, alle telefoontoestellen uit.
Een zeer enthousiaste vrouw van 47 jaar in een woonomgeving welke niet te herleiden is naar de manyatta waar zij jarengeleden als Samburu-vrouw getrouwd is geweest met haar grote masai geliefde.
Ik geniet zichtbaar en intens van haar verhaal om binnen enkele minuten naar Bol.com te surfen en het boek te bestellen. Het is een prachtig geschreven non-fictie verhaal waar je je helemaal in mee laat slepen. Het hele verhaal vertelt het leven van de hoofdpersoon op een wijze waardoor je als lezer wordt meegesleurd de jungle in. Je maag doet op gepaste wijze mee als Corinne ziet hoe een geit geslacht wordt en het bloed letterlijk uit de keel gedronken wordt. Haar liefde voor haar masai man sleept haar door haar huwelijk en de tradities maar ook de lezer wordt emotioneel meegesleurd.
Als zij tijdens een vakantie in Kenia de masaikrijger Lketinga ziet valt ze als een blok voor deze twee meter lange krijger. Ze geeft haar leven in Zwitserland op, verkoopt haar bedrijf en haar huis en vertrekt op 27-jarige leeftijd terug naar Barsaloi. Na vele nieuwe en moeilijke ervaringen geeft zij zich volledig over aan de riten en gebruiken van de Masai en geniet intens van de natuur. Corinne en Lketanga bouwen hun eigen manyatta en de geboorte van hun dochter lijkt de bekroning op hun geluk.
Lketanga is echter zo jaloers en dit gevoel laat zich voedden door de vele opmerkingen en angsten van de leden van de stammen der krijgers. De confrontatie met malaria en hongersnood en de steeds knellender sociale banden doen Corinne uiteindelijk besluiten samen met haar dochtertje de stam te verlaten.
Dit non-fictie verhaal is ook verfilmd en op DVD uitgebracht.
De blanke masai" is een verhaal van liefde en moed, grote cultuurverschillen en verwachtingspatronen, moeilijke communicatie en behoeften. De gewone aspecten in het leven die wij "gewoon" vinden maar die pas anders worden als wij geconfronteerd worden met de normen en waarden van andere culturen. Zij die nog heel dichtbij de natuur leven.
Dat alle begin moeilijk is heb ik ook weer geleerd van mijn bloggie! Was 't makkelijk te installeren, moeilijker was 't het thema "plusjes en minnetje" bij te houden. Heb ik zoveel plusjes vanaf het einde van 2006; zo begon 2007 super PLUS. De ' minnetjes' zijn draagbaar geworden en rationeler.
Neem dus ook een kijkje in het archief. Regelmatig lees ik mijn aantekeningen en merk dat het leven veel meer mooiere momenten kent dan de 'minnetjes' die ons soms zo diep kunnen raken.
Blijf lachen, 50plussers, het leven kan op onze leeftijd bijzonder aangenaam zijn.
Als 50plusser ben je in de gelegenheid buiten de dure seizoenen te reizen. Ik verkeer niet in de gunstige omstandigheid van de juiste aanbiedingen gebruik te maken want die zijn meestal een aantal dagen van te voren pas bekend. Ik werk nog dus mijn korte vakanties moet ik gewoon goed plannen! Desalniettemin hoop ik dit jaar weer een reisje naar Egypte op de kop te kunnen tikken.
Egypte heeft een bijzondere indruk op mij gemaakt. Ook zo het project van Ans van der Valk en haar Egyptische man. Ard el Amal oftewel Land of Hope wil het welzijn bevorderen van kinderen met een verstandelijke handicap.
Ik wil daarom iedere bezoeker van mijn bloggie, die ff tijd heeft, vragen een kijkje te nemen op de site van Ans. Ook de Ned. zender Llink heeft een programma over het project gemaakt en door te klikken op de url die beschikbaar is kun je de uitzending volgen.
Wanneer het hart iets in bewaring heeft blijven de beelden héél een leven ongeschonden. Jouw eerste glimlach heb ik zo vaak herbeleefd, wel duizend maal heb ´k jou opnieuw gevonden.
Generaties.
Jong mensen protesteren Roepen ´t is een treurig zootje en al ben ik niet meer zo jong ik zit toch in hetzelfde bootje.
Zij verwijten deze wereld een geweldig aantal floppen ´t klopt want in mijn jonge jaren, was ie ook al naar de knoppen
Wil je veel meer foto's zien of info lezen neem dan een kijkje in mijn archief.
http://www.bloggers.nl/Mildredenzo
WIL U EEN BERICHTJE ACHTERLATEN KLIK DAN ONDER EEN ARTIKEL OP 'REAGEER'. KAN ONDER IEDER WILLEKEURIG ARTIKEL, FOTO, BERICHT OF GEDICHT.
Ik ben elke vrouw
