De vredesduif vliegt van site naar site, door zo veel te landen als maar mogelijk is. Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld. door hem mee te nemen naar jouw site, of om hem aan iemand anders te geven voor hun site, door hem een plaats te geven in een ander werelddeel of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst
De dingen van de aarde worden achter gelaten, allen onherinnert.
Er is geen vraag want er is geen gemis.
Jouw identiteit in Christus wordt herkend als voor eeuwig gevestigd, voorbij alle verandering en onvergankelijk.
Het licht flikkert niet langer, en zal nooit uitgaan. Nu, zonder behoeften van enig soort, voor eeuwig gekleed in de pure onschuld dat het geschenk van God aan jou is, kan gebed opnieuw worden wat het bedoeld was te zijn.
Want nu verrijst het als een lied van dank aan jouw Schepper,
gezongen zonder woorden, gedachten, of vage verlangens.
Deze vraag is waarschijnlijk de meest gestelde in de dagelijkse gesprekken na afloop van de vakantieweken.
De antwoorden zijn voorspelbaar en weinig verrassend. Enkele zijn veel gehoorde:
'Ja, het was geweldig, fantastisch, heerlijk, onvergetelijk, adembenemend, uniek' en dan volgen er enthousiaste reisbeschrijvingen, al of niet geïllustreerd door foto- en/of filmmateriaal.
Slechts weinigen durven van het geijkte patroon af te wijken en toe te geven dat het, al met al, bepaald niet zo'n succes was. Als men dan doorvraagt volgt er een hele waslijst met onvolkomenheden: spanningen, irritaties, zadelpijn, blaren, darmstoornissen, slechte bedden, overvolle campings, muggen, slechte bediening, dodelijke vermoeidheid.
Overtrokken reacties?
De twee antwoorden bieden een niet geheel waarheidsgetrouwe weergave van de werkelijkheid. Hier zal er geen sprake zijn van bewuste 'geschiedvervalsing' het is eerder zo dat de juichende reisverslagen beantwoorden aan een diepgevoelde behoefte om toch maar enkele weken in het jaar een niveau van genot, vreugde en geluk te bereiken, wat in de voorgaande maanden niet haalbaar bleek. Daarom is men maar al te graag bereid de rimpels glad te strijken en te geloven dat het écht ideaal was.
Want naarmate de vakantie verder achter ons ligt, lijken de mooie herinneringen te blijven de onaangename te verdwijnen. En de 'pechvogels' dan?
Die hebben toch ook het verlangen naar een paar weken aards paradijs? Natuurlijk!
Maar de overmaat aan akelige, neerdrukkende ervaringen hebben de schaarse momenten van harmonie en geluk om zeep gebracht. Met een zucht van verlichting steken ze de huissleutel in het slot van hun eigen voordeur en zeggen, achterom kijkend: 'Dát nooit weer,' om het volgende jaar opnieuw een vakantiebestemming uit te zoeken. Op hoop van zegen.
Wat is er mis?
Dat er iets fout zit zal menig werker in de geestelijke gezondheidszorg bevestigen. Na iedere grote vakantie hebben ze hun handen vol aan de opvang van teleurgestelde vakantiegangers, die voorlopig niet willen of kunnen toegeven dát ze teleurgesteld zijn, maar klagen van slapeloosheid, hartkloppingen, moeheid en vooral over depressieve gevoelens.
Hoe kan dat nu, zo vlak na een vakantie? Het begrip 'vakantieneurose' is niet voor niets gemeengoed geworden.
Oorzaken.
De voornaamste oorzaak ligt in de te hoge verwachtingen. De paar weken vakantie moeten goedmaken wat men een heel jaar heeft moeten ontberen: vrijheid, zon, luxe, avontuur. De folders van de reisbureaus spelen hier handig op in, terwijl de werkelijkheid er vaak heel kleurlozer uitziet.
De vraag die zich nu voordoet en die het moeilijkst te beantwoorden is luidt: 'Zijn deze teleurstellingen te vermijden?'
Herfst.
Gedicht van dichteres Vasalis die het woord 'volledig' splitst in 'vol' en 'ledig'.
Zo voel ik voor 't eerst in zijn volledigheid
en aan de lijve het vol-ledig zijn.
Een orde, waarin ruimte voor de chaos is,
en voel de vrijheid van een grote liefde,
die plaats voor wanhoop laat en twijfel en gemis.
(uit:vergezichten en gezichten)
Ons leven is, volgens deze visie, blijkbaar compleet, 'volledig, als we naast de 'volheid' (o.a. vrijheid, liefde) ook ruimte inbouwen voor de 'leegte' ( in 't gedicht chaos, wanhoop, twijfel, gemis).
'Volledig' is dus niet hetzelfde als 'volmaakt'.
Het volmaakte is namelijk voor ons hier op aarde - niet weggelegd.
Wél kunnen we intens genieten van de 'volheid' vóór, tijdens en na onze vakanties. Laten we echter bedenken dat er altijd, zelfs onder de meest ideale omstandigheden, die 'andere kant' de kant van het onvervulde, is.
'Alles scheidt altijd van elkaar,
het scheelt een huid, het scheelt een haar
en dat is net de eeuwigheid
die alles van elkander scheidt.
Wanneer we de onvolkomenheden in ons bestaan - ook tijdens de vakanties - kunnen accepteren als erbij behorend, is er sprake van een vol-ledig leven dat ons behoedt voor al te hooggespannen verwachtingen.
He dreamed he was walking along the beach with the LORD.
Across the sky flashed scenes from his life.
For each scene, he noticed two sets of footprints in the sand:
one belonging to him, and the other to the LORD.
When the last scene of his life flashed before him
he looked back, at the footprints in the sand.
He noticed that many times along the path of his life
there was only one set of footprints.
He also noticed that it happened at the very
lowest and saddest times of his life.
This really bothered him and he questioned the LORD about it: "LORD, you said that once I decided to follow you,
you'd walk with me all the way.
But I have noticed that during the most troublesome times in my life there is only one set of footprints. I don't understand why when I needed you most you would leave me."
The LORD replied:
"My son, My precious child, I love you and I would never leave you.
During your times of trial and suffering,
when you see only one set of footprints, it was then that I carried you."
I thought it was time for me to tell you what happened to mum, keep in mind we did not know a lot of what was going on and still don't.
Ok on the 10th of October (the day before my mum's 62nd birthday) mum was in her room making her bed when dad heard her yelling and crying saying she had hurt her back, nana and dad managed to get her into the lounge and got her seated, dad rang us kids and asked what to do and we said ring an ambulance, by this time mum was in so much pain and crying hysterically. The doctor admitted her to hospital and gave her an injection for the pain and said it was like arthritis, mum come home after a few days and was still pretty quiet, a few days later mum said have a look at my leg it is swollen, and believe me swollen wasn't the word for it, it was gigantic, so once again mum was taken in the ambulance. The doctor did some tests and mum had blood clots which were in both legs now, mum was having injection after injection and looked like a pin cushion. Ok they get that under control and mum comes home again, i said to dad something is not right with mum, she didn't want to go near her computer, did not want to eat, really had lost interest in everything. So back to the doctors we go who send her to another hospital 100ks away and we find a very nice doctor, he was so nice to mum. Anyway he does a lot of tests and X-rays and comes back with bad news, mum has cancer in her lung and hip both of which were dormant he said and not to really worry about those, but she also had it in her lower back which the doctor said could be treated with radiation therapy. Mum is now transferred to another hospital about 300ks away, mum had 5 days of the therapy and was transferred back to the hospital closer to home. Mum came home from the hospital and had a nurse going there everyday to give her the injections to stop her blood from clotting. I would go around seeing her and she still didn't seem interested in anything, she said food tasted funny and said she couldn't see a lot of strange things not right. Dad rings Monday morning (10th of DEC exactly 2 months since the first time she went in) to tell us mum is back in hospital and doesn't want any of us kids to go visit her, we ask dad why she doesn't want to see us and dad said he didn't know. Dad keeps us updated and tells us mum is now on 24 hour oxygen... we sit at home and wonder what is going on, please dad can we go see mum and dad just says he has to listen to mum. Wednesday night dad goes to leave the hospital like normal and mum cry's her eyes out and says don't leave (which she said every night) so dad told her he loved her and went to leave and mum took her wedding and other rings off and gave them to dad and said "i wont be coming home again". Dad came around and told us what mum had said and i told him i was going up there the next day whether she liked it or not. Well i never did get to go up the next day as mums organs all shut down 6.30am Thursday the 13th December. Dad and the rest of us kids still have not got any closure as we still don't know what went wrong. It was obvious now when we look back mum knew a lot that we didn't, i just wish i had the chance to hold her and tell her how much i loved her and most of all i wish i could have taken her pain for her......
That's all i can tell you cause that's all i know, the start of October i had a healthy mum and nine weeks later she was gone, it is so unfair....
Wanneer het hart iets in bewaring heeft blijven de beelden héél een leven ongeschonden. Jouw eerste glimlach heb ik zo vaak herbeleefd, wel duizend maal heb ´k jou opnieuw gevonden.
Generaties.
Jong mensen protesteren Roepen ´t is een treurig zootje en al ben ik niet meer zo jong ik zit toch in hetzelfde bootje.
Zij verwijten deze wereld een geweldig aantal floppen ´t klopt want in mijn jonge jaren, was ie ook al naar de knoppen
Wil je veel meer foto's zien of info lezen neem dan een kijkje in mijn archief.
http://www.bloggers.nl/Mildredenzo
WIL U EEN BERICHTJE ACHTERLATEN KLIK DAN ONDER EEN ARTIKEL OP 'REAGEER'. KAN ONDER IEDER WILLEKEURIG ARTIKEL, FOTO, BERICHT OF GEDICHT.
