|
Gebroken licht.
'Fijne vakantie gehad?'
Deze vraag is waarschijnlijk de meest gestelde in de dagelijkse gesprekken na afloop van de vakantieweken.
De antwoorden zijn voorspelbaar en weinig verrassend. Enkele zijn veel gehoorde:
'Ja, het was geweldig, fantastisch, heerlijk, onvergetelijk, adembenemend, uniek' en dan volgen er enthousiaste reisbeschrijvingen, al of niet geïllustreerd door foto- en/of filmmateriaal.
Slechts weinigen durven van het geijkte patroon af te wijken en toe te geven dat het, al met al, bepaald niet zo'n succes was. Als men dan doorvraagt volgt er een hele waslijst met onvolkomenheden: spanningen, irritaties, zadelpijn, blaren, darmstoornissen, slechte bedden, overvolle campings, muggen, slechte bediening, dodelijke vermoeidheid.
Overtrokken reacties?
De twee antwoorden bieden een niet geheel waarheidsgetrouwe weergave van de werkelijkheid. Hier zal er geen sprake zijn van bewuste 'geschiedvervalsing' het is eerder zo dat de juichende reisverslagen beantwoorden aan een diepgevoelde behoefte om toch maar enkele weken in het jaar een niveau van genot, vreugde en geluk te bereiken, wat in de voorgaande maanden niet haalbaar bleek. Daarom is men maar al te graag bereid de rimpels glad te strijken en te geloven dat het écht ideaal was.
Want naarmate de vakantie verder achter ons ligt, lijken de mooie herinneringen te blijven de onaangename te verdwijnen. En de 'pechvogels' dan?
Die hebben toch ook het verlangen naar een paar weken aards paradijs? Natuurlijk!
Maar de overmaat aan akelige, neerdrukkende ervaringen hebben de schaarse momenten van harmonie en geluk om zeep gebracht. Met een zucht van verlichting steken ze de huissleutel in het slot van hun eigen voordeur en zeggen, achterom kijkend: 'Dát nooit weer,' om het volgende jaar opnieuw een vakantiebestemming uit te zoeken. Op hoop van zegen.
Wat is er mis?
Dat er iets fout zit zal menig werker in de geestelijke gezondheidszorg bevestigen. Na iedere grote vakantie hebben ze hun handen vol aan de opvang van teleurgestelde vakantiegangers, die voorlopig niet willen of kunnen toegeven dát ze teleurgesteld zijn, maar klagen van slapeloosheid, hartkloppingen, moeheid en vooral over depressieve gevoelens.
Hoe kan dat nu, zo vlak na een vakantie? Het begrip 'vakantieneurose' is niet voor niets gemeengoed geworden.
Oorzaken.
De voornaamste oorzaak ligt in de te hoge verwachtingen. De paar weken vakantie moeten goedmaken wat men een heel jaar heeft moeten ontberen: vrijheid, zon, luxe, avontuur. De folders van de reisbureaus spelen hier handig op in, terwijl de werkelijkheid er vaak heel kleurlozer uitziet.
De vraag die zich nu voordoet en die het moeilijkst te beantwoorden is luidt: 'Zijn deze teleurstellingen te vermijden?'
Herfst.
Gedicht van dichteres Vasalis die het woord 'volledig' splitst in 'vol' en 'ledig'.
Zo voel ik voor 't eerst in zijn volledigheid
en aan de lijve het vol-ledig zijn.
Een orde, waarin ruimte voor de chaos is,
en voel de vrijheid van een grote liefde,
die plaats voor wanhoop laat en twijfel en gemis.
(uit: vergezichten en gezichten)
Ons leven is, volgens deze visie, blijkbaar compleet, 'volledig, als we naast de 'volheid' (o.a. vrijheid, liefde) ook ruimte inbouwen voor de 'leegte' ( in 't gedicht chaos, wanhoop, twijfel, gemis).
'Volledig' is dus niet hetzelfde als 'volmaakt'.
Het volmaakte is namelijk voor ons hier op aarde - niet weggelegd.
Wél kunnen we intens genieten van de 'volheid' vóór, tijdens en na onze vakanties. Laten we echter bedenken dat er altijd, zelfs onder de meest ideale omstandigheden, die 'andere kant' de kant van het onvervulde, is.
'Alles scheidt altijd van elkaar,
het scheelt een huid, het scheelt een haar
en dat is net de eeuwigheid
die alles van elkander scheidt.
Wanneer we de onvolkomenheden in ons bestaan - ook tijdens de vakanties - kunnen accepteren als erbij behorend, is er sprake van een vol-ledig leven dat ons behoedt voor al te hooggespannen verwachtingen.
Omgaan met menselijke tekorten!
12-01-2008, 22:31 geschreven door Milly-Antoinet
|
