|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Schaduwzijden.©
Een advies dat Sarah kreeg van haar therapeut toen hij haar duidelijke wilde maken hoe zij de schaduwzijden in haar leven een plaatsje kon geven.
'Zoek nooit in het donker'. Geaffecteerd bijna gekunsteld brengt hij zijn boodschap.
'Nu moet ik eerlijk vertellen dat ik helemaal geen held ben. Ik ben panisch in het donker, ik ga hyperventileren en als het te lang duurt ga ik van mijn stokje'. Sarah kent zichzelf op en top. Of denkt zij zichzelf zo goed te kennen?
'Niet letterlijk vatten', murmelde hij en keek haar diep in haar ogen aan. Hij had van die enge ogen. Doordringend, diep liggend in de oogkassen, freaky groene pupillen. Sarah voelde zich heel erg ongemakkelijk. Hij was ook niet moedersmooiste. Met zijn korte armpjes en met puppyvet gevulde handen had hij veel weg van een primordiale dwerg.
'Laat ik je een anekdote vertellen', vervolgde hij zonder enige emotie op zijn gezicht. Enig teken dat er iets zwaars zat aan te komen was het verzitten gaan. Ook dat deed hij met de nodige grandeur. Langzaam gleed zijn linkerbeen van het rechter af, hij plaatste zijn voeten netjes naast elkaar, rechtte zijn rug, zoog heel veel zuurstof naar binnen en liet deze als sigarettenrook langzaam uit zijn neusgaten de ruimte in.
'In een heel ver land, ver hier vandaan woonde een bijzonder wijze man. De hele buurt kende hem. Alle kinderen en vrouwen hadden respect voor hem en als hij naar buiten kwam, gingen de mannen staan als wilde zij een erehaag vormen. Eens kroop hij buiten, onder het licht van de straatlantaren, op handen en knieën. Zijn handen zagen helemaal zwart van de vuile, natte klei en zijn broek kreeg rond de knieën al een flinke vlek.
'Wat zoekt u?. Een buurman en vriend van de wijze man was op weg naar huis. Hij zag het tafereel en begreep niet waarom de wijze man hier onder de lantaren contact zocht met de aarde.
'Zeg mij vriend, wat zoekt u? Kan ik u helpen? Wat bent u kwijt?'
Beheerst probeerde de wijze, oude man recht op zijn onderdanen te gaan staan hoewel deze van alle kanten medewerking weigerde.
'Rustig aan, waarom zoveel vragen. Ik kan toch niet zoveel vragen tegelijk beantwoorden. Iedere vraag die je aan mens stelt kan de wereld doen vergaan. Wees zuinig met je vragen'.
De vriend van de oude, wijze man deed niet veel moeite om zijn stelling te begrijpen. Ooit had hij, na een bezoek, zoveel tekst meegekregen dat het wel maanden duurde eer hij begreep wat de wijze man bedoelde.
Sommige dingen in het leven moet je gewoon niet willen begrijpen.
'Wat ik aan het zoeken ben? Ik zoek mijn sleutel'.
Hij sprak zo traag dat het was alsof hij de woorden naar buiten moest duwen.
De vriend van de wijze man zakte als een kapotte stellage in elkaar en begon haastig te zoeken en te zoeken. Tot er ook bij hem een lampje ging branden. Hij zocht maar wist eigenlijk helemaal niet waar hij mee bezig was. Zocht hij wel op de juiste plek?
'Waar bent u de sleutel verloren? '
'Thuis'.
'Nu breekt mijn klomp', wilde hij roepen maar slikte nog net zijn woorden in en beet zich vast in zijn onderlip.
En zoals altijd spuugde ook nu de wijze, oude man tergend langzaam de woorden uit.
'Ik ben mijn sleutel thuis verloren maar hier onder de lantaren is er veel meer licht'.
De therapeut is stil. Sarah voelt zich heel erg ongemakkelijk. Zelfs haar ademhaling stokt.
'En?'.Zij kijkt hem aan met hoog opgetrokken wenkbrauwen.
'Wat is de moraal van uw verhaal? '
'Ik vind het een heel mooi voorbeeld. Hiermee wil ik je laten begrijpen hoe dom het kan zijn om in de donkerte van je leven, je schaduwzijden, te zoeken naar licht. Zoek je 'sleutels' elders. Ga terug naar waar je de 'sleutels' verloren ben en haal die blijdschap en het licht terug in je leven.
Mildred A.S. Meyer.
'Kijk naar de zon dan blijven de schaduwen achter je'.
Amanda - Schrijversgroep Be.
|
