De vredesduif vliegt van site naar site, door zo veel te landen als maar mogelijk is. Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld. door hem mee te nemen naar jouw site, of om hem aan iemand anders te geven voor hun site, door hem een plaats te geven in een ander werelddeel of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst
Een advies dat Sarah kreeg van haar therapeut toen hij haar duidelijke wilde maken hoe zij de schaduwzijden in haar leven een plaatsje kon geven.
'Zoek nooit in het donker'. Geaffecteerd bijna gekunsteld brengt hij zijn boodschap.
'Nu moet ik eerlijk vertellen dat ik helemaal geen held ben. Ik ben panisch in het donker, ik ga hyperventileren en als het te lang duurt ga ik van mijn stokje'. Sarah kent zichzelf op en top. Of denkt zij zichzelf zo goed te kennen?
'Niet letterlijk vatten', murmelde hij en keek haar diep in haar ogen aan. Hij had van die enge ogen. Doordringend, diep liggend in de oogkassen, freaky groene pupillen. Sarah voelde zich heel erg ongemakkelijk. Hij was ook niet moedersmooiste. Met zijn korte armpjes en met puppyvet gevulde handen had hij veel weg van een primordiale dwerg.
'Laat ik je een anekdote vertellen', vervolgde hij zonder enige emotie op zijn gezicht. Enig teken dat er iets zwaars zat aan te komen was het verzitten gaan. Ook dat deed hij met de nodige grandeur. Langzaam gleed zijn linkerbeen van het rechter af, hij plaatste zijn voeten netjes naast elkaar, rechtte zijn rug, zoog heel veel zuurstof naar binnen en liet deze als sigarettenrook langzaam uit zijn neusgaten de ruimte in.
'In een heel ver land, ver hier vandaan woonde een bijzonder wijze man. De hele buurt kende hem. Alle kinderen en vrouwen hadden respect voor hem en als hij naar buiten kwam, gingen de mannen staan als wilde zij een erehaag vormen. Eens kroop hij buiten, onder het licht van de straatlantaren, op handen en knieën. Zijn handen zagen helemaal zwart van de vuile, natte klei en zijn broek kreeg rond de knieën al een flinke vlek.
'Wat zoekt u?. Een buurman en vriend van de wijze man was op weg naar huis. Hij zag het tafereel en begreep niet waarom de wijze man hier onder de lantaren contact zocht met de aarde.
'Zeg mij vriend, wat zoekt u? Kan ik u helpen? Wat bent u kwijt?'
Beheerst probeerde de wijze, oude man recht op zijn onderdanen te gaan staan hoewel deze van alle kanten medewerking weigerde.
'Rustig aan, waarom zoveel vragen. Ik kan toch niet zoveel vragen tegelijk beantwoorden. Iedere vraag die je aan mens stelt kan de wereld doen vergaan. Wees zuinig met je vragen'.
De vriend van de oude, wijze man deed niet veel moeite om zijn stelling te begrijpen. Ooit had hij, na een bezoek, zoveel tekst meegekregen dat het wel maanden duurde eer hij begreep wat de wijze man bedoelde.
Sommige dingen in het leven moet je gewoon niet willen begrijpen.
'Wat ik aan het zoeken ben? Ik zoek mijn sleutel'.
Hij sprak zo traag dat het was alsof hij de woorden naar buiten moest duwen.
De vriend van de wijze man zakte als een kapotte stellage in elkaar en begon haastig te zoeken en te zoeken. Tot er ook bij hem een lampje ging branden. Hij zocht maar wist eigenlijk helemaal niet waar hij mee bezig was. Zocht hij wel op de juiste plek?
'Waar bent u de sleutel verloren? '
'Thuis'.
'Nu breekt mijn klomp', wilde hij roepen maar slikte nog net zijn woorden in en beet zich vast in zijn onderlip.
En zoals altijd spuugde ook nu de wijze, oude man tergend langzaam de woorden uit.
'Ik ben mijn sleutel thuis verloren maar hier onder de lantaren is er veel meer licht'.
De therapeut is stil. Sarah voelt zich heel erg ongemakkelijk. Zelfs haar ademhaling stokt.
'En?'.Zij kijkt hem aan met hoog opgetrokken wenkbrauwen.
'Wat is de moraal van uw verhaal? '
'Ik vind het een heel mooi voorbeeld. Hiermee wil ik je laten begrijpen hoe dom het kan zijn om in de donkerte van je leven, je schaduwzijden, te zoeken naar licht. Zoek je 'sleutels' elders. Ga terug naar waar je de 'sleutels' verloren ben en haal die blijdschap en het licht terug in je leven.
Mildred A.S. Meyer.
'Kijk naar de zon dan blijven de schaduwen achter je'.
Eindelijk weer een vrouwlijke epal. Mailen met mannen is wel leuk maar die kerels stellen alleen vragen en schrijven weinig. Eindelijk dus een leuke epal uit Canada die nota bene een Native is.
Gedachten in een zin verwoorden is nooit mijn sterkste kant geweest. Voor mij dus een goede reden om Haiku te oefenen. Lezen van Haiku betekent, je tempo verlagen en één gedachte verwoorden in 5-7-5.
Ik belde een kennis die heel goed koek bakken kan. Vertel haar dat ik niet thuis ben op mijn 60ste verjaardag en dat mijn kinderen "iets" aan het organiseren zijn.
Toch wil ik heel graag een Surinaamse koek erbij hebben.
Ze zegt haar agenda biedt weinig tijd
Koek bakken voor mij zit er niet in.
Mijn teleurstelling vermom ik tussen een lach en een groet.
January 23, 2010 I hope to celebrate my 60th birthday and to make sure no one forgets me I place this message to remind my epals and blogpals all around the world.
op 23 januari 2010 hoop ik mijn 60ste verjaardag te vieren. En om op deze bijzondere dag niet alleen te zijn hoop ik dat u massaal een berichtje post. Gewoon doen!
De afgelopen weken zijn de zogeheten risicogroepen en jonge kinderen massaal voor de 1e keer gevaccineerd tegen de Mexicaanse griep. Ondanks kritische vragen beweert minister Ab Klink van het Ministerie van Volksgezondheid dat het vaccin volkomen veilig is. Mijn dringende advies is om deze geruststellende berichten over de veiligheid van het vaccin niet klakkeloos te geloven. Sterker nog, niemand zou het vaccin moeten laten toedienen! De bijwerkingen zijn volledig onbekend of worden beschouwd als ingecalculeerd risico. Onderdeel van de controverse rond het vaccin zijn de toevoegingen, zoals squaleen (MF-59) en de kwikverbinding Thiomersal.
Waarom niet?
Het vaccin tegen de Mexicaanse griep is één van de meest gevaarlijke vaccins die ooit bedacht zijn. Onderzoeken hebben aangetoond dat squaleen ernstige auto-immuunziekten kan veroorzaken, zoals MS, reumatoïde artritis en Lupus. Deze stof is ook sterk gekoppeld aan het Golfoorlogsyndroom, dat meer dan 10.000 soldaten doodde en een toename met 200 procent van de dodelijke ziekte ALS (Lou Gehreg ziekte) veroorzaakte.
Thiomersal is een verboden bestrijdingsmiddel en bevat kwik. Thiomersal wordt al langere tijd in vaccins gebruikt en heeft beslist geen goede reputatie. Deze stof wordt verantwoordelijk gehouden voor de enorme stijging van autismegevallen bij kinderen. Het virus H1N1 (Mexicaanse griep) is dodelijk vanwege het veroorzaken van een cytokine storm'. Dit betekent dat het immuunsysteem een overreactie te zien geeft waardoor het voor jonge mensen dodelijk kan zijn en een milder verloop kent bij ouderen.
Dit vaccin is een zeer krachtige stimulator van het immuunsysteem en heeft de reële mogelijkheid in zich om het dodelijke verloop van het virus sterk te vergroten. Wat ik je aanraad wel te doen
Vitamine D3 biedt de beste bescherming bij griep. Neem ter preventie dagelijks 5.000 IE D3 en zodra deze griep zich begint te verspreiden, verhoog je de dosis dagelijks tot 15.000 IE.
Vitamine D3 beïnvloedt de immuunreactie, vermindert de kans op een overreactie van het lichaam en stimuleert de productie van zogenaamde antimicrobiële peptiden. Dit zijn krachtige bestrijders van virussen. Hoe hoger de dosering vitamine D3, hoe beter de bescherming.
Visolie (het beste is de zuivere visolie van het merk Carlson) vermindert ook een overreactie van het immuunsysteem. Een theelepel per dag is voldoende. Bij ernstige symptomen raad ik je aan om tweemaal daags een theelepel visolie te nemen. Ook antioxidanten bieden bescherming, zoals quercetine, kurkuma, druivenpitextract, vitamine C en een natuurlijke vitamine E.
Een hoogwaardig supplement met multivitaminen/multimineralen is ook van essentieel belang en zorg dat je Acute Rescue uit de serie Royal Remedies tot je beschikking hebt.
Voel je vrij om deze informatie te verspreiden. Het is belangrijk dat mensen weten hoe zij zichzelf kunnen beschermen.
Roy Martina Experience
Oude Boteringestraat 62 a / 9712 GM Groningen / The Netherlands / Tel: +31 (0)50-3134744 / KvK: 39094276 / E-mail: info@roymartina.com / Website: www.roymartina.com/
Christmas is a holiday for friends, However they may be, or not, related. Remember that the three wise kings were strangers In search of one remote, uncanny dream. So may we all be far more than we seem, Together bound for dark and haunting changes, More lovely for the loves we have created Along the lonely paths from means to ends, Stumbling towards that star of Bethlehem.
Het lag in de lijn der verwachtingen dat ik zou opteren voor werkzaamheden bij de Academie WerkBedrijf. Na drie jaar nauw samen te hebben gewerkt met deze afdeling die de interne medewerker bediend, vertrok ik naar Utrecht. Van Roosendaal naar Utrecht. Een korte overstap tijdens mijn 6de reorganisatie voor het bedrijf waar ik optimistisch startte in 1993.Maar zo "kort" is die overstap niet. Zo reisde ik in twee uren van deur tot deur naar m'n werkplek. Vaak in de Internationale trein naar Brussel. In deze stinktrein (geloof mij de wc's ruik je al op 't moment dat de trein Delft gepasseerd is en Rotterdam komt binnenschuiven) zat ik mijn tijd uit in de eerste klasse. De mannelijke medereizigers (ja meer mannen dan vrouwen in deze trein van 7.55uur) die wsl. op het laatste moment uit hun bed vliegen, geen tijd hebben om te ontbijten nog minder om hun darmen te legen. Ze ploffen met veel omhaal en arrogantie op de zittingen neer, om met de krant in de ene en koffie in de andere hand, te startten aan het ontluchten. Slechts twee of drie ontluchters hoeven hun dagelijkse portie lucht de vrije ruimte in te sturen en je kunt je voorstellen hoe weinig zuurstof er voor ons overblijft. Ik ben ervan overtuigd dat flatulentie tot hevige buikpijnen kan leiden echter een half uurtje eerder uit bed en aandacht voor de darmen, maakt een treinreis stukken prettiger en comfortabeler.
De jaren treinreizen van en naar Roosendaal werden regelmatig beïnvloed door te laat komende - en vertrekkende treinen, kapotte wissels, langzaamrijdende goederentreinen en stoptreinen, schietende jongeren, drugsrokende medereizigers uit het buitenland die in Roosendaal (grensstad) goedkoop hun handeltje komen inslaan en nog veel meer.
Bij het binnenschuiven wordt de trein gastvrij onthaald met de bittere geur van de suiker(bieten)fabriek. Mijn maag kan niets meer binnenhouden.
En na een flinke ochtendwandeling van ongeveer 12-15 minuten en lopend mediterend op mijn favoriete Disney tune "It's a small world after all" trotseer ik weer en wind om mijn baas te behagen.
Het kantoorgebouw binnen sjokkend word ik ontvangen door een beroepsbitch die praat alsof ze spijkers spuugt.
In het Amazonegebied is nog een andere ontdekking gedaan. Een mierensoort die in de Amazone leeft, heeft voor de voortplanting namelijk geen mannetjes meer nodig. De soort reproduceert zich doordat de koningin zichzelf kloont en genetisch identieke dochters op de wereld zet. Dat ontdekten Amerikaanse onderzoekers, die hun onderzoek publiceerden in een wetenschappelijk tijdschrift.
Deze mierensoort is volgens de wetenschappers van de Universiteit van Arizona de eerste soort die zich voortplant zonder seks. Het voortplantingsorgaan van de mieren is door de jaren heen onbruikbaar geworden. Alle mieren hebben hetzelfde DNA.
De onderzoekers weten niet waarom en wanneer deze vorm van voortplanting bij deze mieren is ontstaan. Wel weten ze dat het buitengewoon zeldzaam is voor mieren'.
Het is zondagavond. Mijn vrije week is weer achter de rug. Wekenlang heb ik uitgekeken naar deze lange week van vrijheid, overvloed aan tijd en vooral naar de leuke en gezellige dingen die ik zou doen. Mijn vreugde beleefde een hoogtepunt toen ik op donderdag 22 oktober mijn lade dichtschoof, pc uitdeed en de teamleden, die niet horen tot het team, gedag zei. Klopt, ons is gezegd 'wij hebben een teamdag maar jullie horen niet tot ons team dus nemen jullie niet deel'.
En dit klopt ook. De medewerkers die er zaten, twee vrouwelijke en twee mannelijke teamleden zijn uitzendkrachten. En ik, ik zit mijn tijd nuttig uit. Ben gedetacheerd naar de Academie. Wij werken keihard mee met het team, men verwacht van ons dat wij positief meedenken over het proces en vooral dat wij vrolijk, gemotiveerd en proactief zijn. Maar dat maakt ons dus nog altijd geen teamlid. Om ons tegemoet te komen kregen de bewakers van het fort een appeltaart en mochten wij twee broodjes voor de lunch bestellen. Veel keuze had ik niet want de broodjes waren besteld toen ik afwezig was en appeltaart lust ik niet. Niets kon mijn vrolijke stemming met een week rust in het vooruitzicht nog temperen.
Vrijdag 23 oktober had ik een lunch gearrangeerd voor een bevriend echtpaar dat over enkele dagen naar Suriname vliegt. Ze gaan overwinteren. Ik zie ze pas na drie maanden weer. Mijn oud-collega en vriendin had ik ook gevraagd. Vele malen hadden wij een afspraak lopen die altijd weer om een speciale en gegronde reden geen doorgang kon vinden. Mijn dochter had voor de reservering gezorgd.
Al bij al een hele lekkere lunch en een gezellige middag.
De dagen vlogen om. Elke dag heb ik zeker iets nuttigs gedaan, zoals gezellig koffie drinken, het laten aanmeten van een nieuwe bril (mijnes dateert van 2003). Ook medicijnen ophalen, de nieuwe kledinglijn bekijken, een bezoek aan de 'Art Event and Living' beurs en nog veel meer. Mijn bezoek aan De Utrechtse Bazaar daar wil ik het niet over hebben. Ik was binnen (na uren in een rij te hebben gestaan) liep naar de toiletten, deed mijn ding en ging Linéa recta weer naar buiten. Richting Utrecht treinstation. Ach ja, dit was echt niet my place to be.
Tussendoor kreeg het huishouding extra aandacht. En ook mijn hobby's zoals haken en nieuwe kerstkleedjes maken voor de komende feestdagen had alle aandacht. En de klok tikte door.
Voor ik 't wist was 't alweer vrijdagmorgen. Gauw pakte ik wat kleding en toiletartikelen in en stapte op de trein naar Arnhem. Het hotel was al via het internet gereserveerd, daar hoefde ik mij geen zorgen om te maken.
Het feestje was een en al ouderwets Surinaams gezellig. Mijn neefje vierde zijn 55ste verjaardag en vanwege de crisis had hij zo min mogelijk mensen uitgenodigd. Alleen familie en zijn beste vrienden en de rest van onze elastieke familie.
In de vroege uurtjes zetten mijn broer en mijn schoonzus mij af bij het hotel en het werd heel laat of heel vroeg ('t is maar hoe je 't wil bekijken) voor ik in bed belandde.
En nu zondag. Morgen moet ik weer. Heen en weer met de tram, trein en bus naar mijn werk. Heel gezellig op de afdeling, heel hectisch, veel te doen desalniettemin, ik kan 't niet laten mij alvast te verheugen op mijn volgende short break.
Onlangs kwam ik iemand tegen. Heel lang hadden wij elkaar niet ontmoet, niet gesproken of gemaild.
Ik vroeg; 'Waarom liet je niets van je horen?'
'per post stuurde ik jou nog een kaartje uit het buitenland, heb je dat ontvangen? '
Verbazing over en weer. Mijn hersenen begonnen te denken terwijl ik sprak. Terwijl ik de ander aankeek en wachtte op een antwoord.
Mijn ogen zagen de andere denken. En langzaam spuugde zij een woord eruit.
'eh, eh, ik dacht dat jij....................' en ze stotterde er op los. Mijn staren bracht haar in verwarring en mijn hoofd en ogen bleven denken.
Mijn filosofieleraar op de middelbare school zei:
'het vermogen om te kunnen denken heeft de mensheid enerzijds bevrijd uit het dierenrijk'.
Dieren denken niet, beweerde hij. Ze doen wat ze moeten doen en doen wat ze willen doen. Niet spontaan of zo. Neen, ze zijn niet gevangen tussen muren van waarden en normen. Ze zijn op de wereld en leven. Ze belemmeren zichzelf niet door te denken of de ander het wel leuk zal vinden. Nog minder vinden ze het belangrijk of de maaltijd voor de dag aan een norm gebonden moet zijn. Ze gaan met de flow mee en jagen en verorberen hun vangst.
Eindelijk komt haar woordenstroom los.
'Ik wist niet dat je 't leuk zou vinden als ik het contact met jou zou onderhouden'.
Zucht. Diepe zucht.
Hele verhalen vliegen in een aantal seconden langs mijn oren. Ze vinden hun weg naar een map op mijn harde schijf. Eens zal ik ze weer tevoorschijn toveren. Dat weet ik. Zo ben ik.
Ik ga op zoek naar informatie als ik die ook daadwerkelijk nodig heb. Nu ff niet!
Luisteren is niet makkelijk. Als iemand om welke redenen dan ook een andere pad opgaat, en jij daar geen deel van uitmaakt, laat degene gaan. Het is haar of zijn tijd om die weg af te leggen. Ooit als de natuur dat wilt, kom je elkaar weer tegen.
En dan maar hopen dat die muur van normen en waarden waar wij gevangen in zitten, een begripvolle gevangenbewaarder, ook wel ons geweten genoemd, heeft.
Zo niet blijven wij vastzitten in het patroon van pijn. Vaak onnodige pijn want denken is niet altijd relevant. Vaak los je met praten veel meer op. Laat de honden maar blaffen, de karavaan trekt gewoon verder!
Wanneer het hart iets in bewaring heeft blijven de beelden héél een leven ongeschonden. Jouw eerste glimlach heb ik zo vaak herbeleefd, wel duizend maal heb ´k jou opnieuw gevonden.
Generaties.
Jong mensen protesteren Roepen ´t is een treurig zootje en al ben ik niet meer zo jong ik zit toch in hetzelfde bootje.
Zij verwijten deze wereld een geweldig aantal floppen ´t klopt want in mijn jonge jaren, was ie ook al naar de knoppen
Wil je veel meer foto's zien of info lezen neem dan een kijkje in mijn archief.
http://www.bloggers.nl/Mildredenzo
WIL U EEN BERICHTJE ACHTERLATEN KLIK DAN ONDER EEN ARTIKEL OP 'REAGEER'. KAN ONDER IEDER WILLEKEURIG ARTIKEL, FOTO, BERICHT OF GEDICHT.
