La Promnesia! Plusjes & Minnetjes...
Inhoud blog
  • Un libro de Eckhart Tolle
  • Een eigen gedicht.
  • Me, myself and I.
  • Het pathos van de dag!
  • Return to love

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     



    Zoeken met Google



    Welkom in mijn wereldje.........van plusjes en minnetjes!



    Foto



    Een interessant adres?

    Archief per maand
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 11-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005

    http://www.weeronline.nl/

    Speel het volkslied

    IF WE ALL TAKE THE BACKSEAT, WHO'S GONNA DRIVE?


    De vredesduif vliegt van site naar site,
    door zo veel te landen als maar mogelijk is.
    Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld.
    door hem mee te nemen naar jouw site,
    of om hem aan iemand anders te geven voor hun site,
    door hem een plaats te geven in een ander werelddeel
    of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst



    pic1.gif - 2701 Bytes

    Click to see in the image gallery









    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    http://www.inzicht-nu.nl/


    Het denken maakt onophoudelijk lawaai.
    Hoe zou het stilte kunnen begrijpen?

    Het denken houdt van oordelen.
    Hoe zou het vrede kunnen begrijpen?

    Het denken splitst en verdeelt.
    Hoe zou het eenheid kunnen begrijpen?

    Het denken is onvrijwillig en dwangmatig.
    Hoe zou het vrijheid kunnen begrijpen?

    Denken is een activiteit van streven en worden.
    Hoe zou het Zijn kunnen begrijpen?

    Pas wanneer het denken beseft
    dat het niet in staat is iets écht wezenlijks te begrijpen,
    is er een opening naar werkelijk Inzicht.


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    De voor-herinnering.
    27-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hulpdiensten mobiliseren.

    Hulpdiensten mobiliseren. (1)

     

    Het lag in de lijn der verwachtingen dat ik zou opteren voor werkzaamheden bij de Academie WerkBedrijf. Na drie jaar nauw samen te hebben gewerkt met deze afdeling die de interne medewerker bediend, vertrok ik naar Utrecht. Van Roosendaal naar Utrecht. Een korte overstap tijdens mijn 6de reorganisatie voor het bedrijf waar ik optimistisch startte in 1993.  Maar zo "kort" is die overstap niet. Zo reisde ik in twee uren van deur tot deur naar m'n werkplek. Vaak in de Internationale trein naar Brussel. In deze stinktrein (geloof mij de wc's ruik je al op 't moment dat de trein Delft gepasseerd is en Rotterdam komt binnenschuiven) zat ik mijn tijd uit in de eerste klasse. De mannelijke medereizigers (ja meer mannen dan vrouwen in deze trein van 7.55uur) die wsl. op het laatste moment uit hun bed vliegen, geen tijd hebben om te ontbijten nog minder om hun darmen te legen. Ze ploffen met veel omhaal en arrogantie op de zittingen neer, om met de krant in de ene en koffie in de andere hand, te startten aan het ontluchten. Slechts twee of drie ontluchters hoeven hun dagelijkse portie lucht de vrije ruimte in te sturen en je kunt je voorstellen hoe weinig zuurstof er voor ons overblijft. Ik ben ervan overtuigd dat flatulentie tot hevige buikpijnen kan leiden echter een half uurtje eerder uit bed en aandacht voor de darmen, maakt een treinreis stukken prettiger en comfortabeler.

    De jaren treinreizen van en naar Roosendaal werden regelmatig beïnvloed door te laat komende - en vertrekkende treinen, kapotte wissels, langzaamrijdende goederentreinen en stoptreinen, schietende jongeren, drugsrokende medereizigers uit het buitenland die in Roosendaal (grensstad) goedkoop hun handeltje komen inslaan en nog veel meer.

    Bij het binnenschuiven wordt de trein gastvrij onthaald met de bittere geur van de suiker(bieten)fabriek. Mijn maag kan niets meer binnenhouden.

    En na een flinke ochtendwandeling van ongeveer 12-15 minuten en lopend mediterend op mijn favoriete Disney tune "It's a small world after all" trotseer ik weer en wind om mijn baas te behagen.

    Het kantoorgebouw binnen sjokkend word ik ontvangen door een beroepsbitch die praat alsof ze spijkers spuugt.

     

    27-11-2009, 00:00 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    01-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Amazone mieren.

    Mannetjes mieren.

     

    In het Amazonegebied is nog een andere ontdekking gedaan. Een mierensoort die in de Amazone leeft, heeft voor de voortplanting namelijk geen mannetjes meer nodig. De soort reproduceert zich doordat de koningin zichzelf kloont en genetisch identieke dochters op de wereld zet. Dat ontdekten Amerikaanse onderzoekers, die hun onderzoek publiceerden in een wetenschappelijk tijdschrift.

     

    Deze mierensoort is volgens de wetenschappers van de Universiteit van Arizona de eerste soort die zich voortplant zonder seks. Het voortplantingsorgaan van de mieren is door de jaren heen onbruikbaar geworden. Alle mieren hebben hetzelfde DNA.

     

    De onderzoekers weten niet waarom en wanneer deze vorm van voortplanting bij deze mieren is ontstaan. Wel weten ze dat het ‘buitengewoon zeldzaam is voor mieren'.

     

     

     

    Zie: www.caribiana.nl

     

     

    01-11-2009, 20:59 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondagavond 1 november
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zondagavond 1 november.

     

    Het is zondagavond. Mijn vrije week is weer achter de rug. Wekenlang heb ik uitgekeken naar deze lange week van vrijheid, overvloed aan tijd en vooral naar de leuke en gezellige dingen die ik zou doen. Mijn vreugde beleefde een hoogtepunt toen ik op donderdag 22 oktober mijn lade dichtschoof, pc uitdeed en de teamleden, die niet horen tot het team, gedag zei. Klopt, ons is gezegd 'wij hebben een teamdag maar jullie horen niet tot ons team dus nemen jullie niet deel'.

    En dit klopt ook. De medewerkers die er zaten, twee vrouwelijke en twee mannelijke teamleden zijn uitzendkrachten. En ik, ik zit mijn tijd nuttig uit. Ben gedetacheerd naar de Academie. Wij werken keihard mee met het team, men verwacht van ons dat wij positief meedenken over het proces en vooral dat wij vrolijk, gemotiveerd en proactief zijn. Maar dat maakt ons dus nog altijd geen teamlid. Om ons tegemoet te komen kregen de bewakers van het fort een appeltaart en mochten wij twee broodjes voor de lunch bestellen. Veel keuze had ik niet want de broodjes waren besteld toen ik afwezig was en appeltaart lust ik niet. Niets kon mijn vrolijke stemming met een week rust in het vooruitzicht nog temperen.

     

    Vrijdag 23 oktober had ik een lunch gearrangeerd voor een bevriend echtpaar dat over enkele dagen naar Suriname vliegt. Ze gaan overwinteren. Ik zie ze pas na drie maanden weer. Mijn oud-collega en vriendin had ik ook gevraagd. Vele malen hadden wij een afspraak lopen die altijd weer om een speciale en gegronde reden geen doorgang kon vinden. Mijn dochter had voor de reservering gezorgd.

    Al bij al een hele lekkere lunch en een gezellige middag.

     

    De dagen vlogen om. Elke dag heb ik zeker iets nuttigs gedaan, zoals gezellig koffie drinken, het laten aanmeten van een nieuwe bril (mijnes dateert van 2003). Ook medicijnen ophalen, de nieuwe kledinglijn bekijken, een bezoek aan de 'Art Event and Living' beurs en nog veel meer. Mijn bezoek aan De Utrechtse Bazaar daar wil ik het niet over hebben. Ik was binnen (na uren in een rij te hebben gestaan) liep naar de toiletten, deed mijn ding en ging Linéa recta weer naar buiten. Richting Utrecht treinstation. Ach ja, dit was echt niet my place to be.

    Tussendoor kreeg het huishouding extra aandacht. En ook mijn hobby's zoals haken en nieuwe kerstkleedjes maken voor de komende feestdagen had alle aandacht. En de klok tikte door.

    Voor ik 't wist was 't alweer vrijdagmorgen. Gauw pakte ik wat kleding en toiletartikelen in en stapte op de trein naar Arnhem. Het hotel was al via het internet gereserveerd, daar hoefde ik mij geen zorgen om te maken.

     

    Het feestje was een en al ouderwets Surinaams gezellig. Mijn neefje vierde zijn 55ste verjaardag en vanwege de crisis had hij zo min mogelijk mensen uitgenodigd. Alleen familie en zijn beste vrienden en de rest van onze elastieke familie.

    In de vroege uurtjes zetten mijn broer en mijn schoonzus mij af bij het hotel en het werd heel laat of heel vroeg ('t is maar hoe je 't wil bekijken) voor ik in bed belandde.

     

    En nu zondag. Morgen moet ik weer. Heen en weer met de tram, trein en bus naar mijn werk. Heel gezellig op de afdeling, heel hectisch, veel te doen desalniettemin, ik kan 't niet laten mij alvast te verheugen op mijn volgende short break.

     

     

     

     

    01-11-2009, 20:42 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.think it over!






    01-11-2009, 20:36 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ARCHIEF

    BEN JE OP MIJN BLOG TERECHT GEKOMEN?
    NEEM DAN OOK EEN KIJKJE IN 'T ARCHIEF
    VEEL LEES- EN KIJKPLEZIER
    .

    18-10-2009, 16:50 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Denken

     

     

    Denken.

     

    Onlangs kwam ik iemand tegen. Heel lang hadden wij elkaar niet ontmoet, niet gesproken of gemaild.

    Ik vroeg; 'Waarom liet je niets van je horen?'

     'per post stuurde ik jou nog een kaartje uit het buitenland, heb je dat ontvangen? '

    Verbazing over en weer. Mijn hersenen begonnen te denken terwijl ik sprak. Terwijl ik de ander aankeek en wachtte op een antwoord.

    Mijn ogen zagen de andere denken. En langzaam spuugde zij een woord eruit.

     'eh, eh, ik dacht dat jij....................' en ze stotterde er op los. Mijn staren bracht haar in verwarring en mijn hoofd en ogen bleven denken.

     

    Mijn filosofieleraar op de middelbare school zei:

     'het vermogen om te kunnen denken heeft de mensheid enerzijds bevrijd uit het dierenrijk'.

    Dieren denken niet, beweerde hij. Ze doen wat ze moeten doen en doen wat ze willen doen. Niet spontaan of zo. Neen, ze zijn niet gevangen tussen muren van waarden en normen. Ze zijn op de wereld en leven. Ze belemmeren zichzelf niet door te denken of de ander het wel leuk zal vinden. Nog minder vinden ze het belangrijk of de maaltijd voor de dag aan een norm gebonden moet zijn. Ze gaan met de flow mee en jagen en verorberen hun vangst.

     

    Eindelijk komt haar woordenstroom los.

     'Ik wist niet dat je 't leuk zou vinden als ik het contact met jou zou onderhouden'.

    Zucht. Diepe zucht.

    Hele verhalen vliegen in een aantal seconden langs mijn oren. Ze vinden hun weg naar een map op mijn harde schijf. Eens zal ik ze weer tevoorschijn toveren. Dat weet ik. Zo ben ik.

    Ik ga op zoek naar informatie als ik die ook daadwerkelijk nodig heb. Nu ff niet!

    Luisteren is niet makkelijk. Als iemand om welke redenen dan ook een andere pad opgaat, en jij daar geen deel van uitmaakt, laat degene gaan. Het is haar of zijn tijd om die weg af te leggen. Ooit als de natuur dat wilt, kom je elkaar weer tegen.

     

    En dan maar hopen dat die muur van normen en waarden waar wij gevangen in zitten,  een begripvolle gevangenbewaarder, ook wel ons geweten genoemd, heeft.

    Zo niet blijven wij vastzitten in het patroon van pijn. Vaak onnodige pijn want denken is niet altijd relevant. Vaak los je met praten veel meer op. Laat de honden maar blaffen, de karavaan trekt gewoon verder!

     

    18-10-2009, 15:23 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondagmorgen

    Mijn leesochtend. Zondagmorgen. Ik lees eerst de blogs van vrienden en vriendinnen en natuurlijk alles waar ik naar verwezen wordt via mijn mailcorrespondenten. Je snapt dat ik aardig wat lees en zie op zo'n zondagmorgen. Gewoonlijk heb ik veel tijd om dat alles nog es op te slaan, te herlezen of op te reageren, indien nodig. Maar vandaag kan ik dat niet. Ik ga vanmiddag(na 12uur) nog wat boodschappen doen en spring op de metro naar Ahoy. Handwerkbeurs. Altijd de moeite waard een aantal uurtjes rond te dolen. Altijd wel een koopje te vinden en wie weet vind ik ook nog de juiste garens voor mijn haakwerk. Jaah, al geruime tijd ben ik weer aan 't haken. En dank zij mijn kleinzoon hoef ik niet met koude voeten te zitten want ik heb van hem een supergrootte slof gekregen waar beide voeten in passen! Is dat niet mooi? Zie foto.







    18-10-2009, 10:44 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    26-09-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TESS UNLIMITED

    Having the Task to give people Education and Support to get a Smile on their faces!

     

    Eind augustus 2009 besloot de HRM afdeling salarissen mij voor iets meer dan

     € 400,- te korten op mijn salaris. Ik werd gestraft omdat ik mijn OV jaarkaart niet bijtijds had ingeleverd. Wat zij niet wisten is dat ik dit wel gedaan had en dat degene die de kaart moest blokkeren verzuimd had dit te doen.

    Na melding te hebben gedaan van het euvel aan de salarisafdeling en de nodige leidinggevenden, besloot ik de maand september in Gods handen te leggen. In geen geval, had ik besloten, mij druk te maken hoe ik de maand zou uitzitten, eten en drinken.

     

    De maand september is zoals ieder andere maand verlopen. Mijn vaste lasten had ik uiteraard begin van de maand betaald. Zoals altijd kocht ik de dingen die nodig waren voor de drie maaltijden, overige benodigdheden voor het huishouden, ging één keer per week uit eten, mijn bakkie buitenshuis heb ik ook niet overgeslagen. En weet je, zelfs op de uitgaven voor mijn hobby's (boeken, breien, haken en allerlei onbenullige handycrafts uitproberen) hoefde ik niet te bezuinigen. Dagje uit en winkelen, mijn vaste hobby's, ook deze hoefde ik niet af te voeren.

    Dit euvel heeft mij geleerd dat ik een maand best van minder kan leven. Dat ik in principe heel veel heb en weinig te kort kom om van te leven. Op niets heb ik bezuinigd en toch ben ik de maand september grandioos doorgekomen.

    **

    Met deze anekdote wil ik u laten zien dat indien wij een maandje met minder moeten doen, wij er niet onder lijden.

    Terwijl er mensen op de wereld zijn die dit niet eenmalig meemaken maar dagelijks, maandelijks, jarenlang dit euvel moeten zien op te lossen. Leven van het minimale, met zieke kindjes, hele gezinnen die niet weten wat een hobby is. Want hun levenslange hobby is rond zien te komen en de dag uit te zitten.

     

    Als iedereen die dit leest minimaal € 50,- stort op rekening  61.97.17.688 van T.E.S.S. Unlimited zijn de kinderen in Guatemala overdag onder de pannen.

     

    NIEUW KLASLOKAAL!

     

    Op de school in Santa Catarina moet een nieuw klaslokaal komen en er moet een klaslokaal gerenoveerd worden! Omdat de bibliotheek te klein wordt en we nu ook bijles Engels geven, seksuele voorlichting en computerles moet er uitgebreid worden.

     

    Één lokaal van de kleuters staat bijna op instorten en dit lokaal moet compleet gerenoveerd worden. Hiervoor is geld nodig! De kosten zullen ongeveer €6000,- zijn. Wilt u graag een bijdrage storten voor dit klaslokaal dan kan dat! Alle gegevens staan onder het kopje 'donaties' op deze website vermeld. Uiteraard houden we u op de hoogte via de site.

    Ga dus gauw naar:  www.tessunlimited.nl en lees alle overige informatie.

     

    Ik reken op jullie bijdrage en dank alvast namens TESS en natuurlijk de kindjes en hun familie in Guatemala.

     

    Mildred A.S. Meyer

    Rotterdam

     

    26-09-2009, 16:31 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    30-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Naomi en Sergio op het feestje van Arleen (30)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Naomi en Sergio

    30-08-2009, 13:09 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Famly pics
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Family

    30-08-2009, 13:05 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    22-08-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Behind every disappointment there is a blessing.
    Ik heb wat men in de volksmond een 'kookblokkade' noemt. Ondanks mijn goed stel hersens bezit ik een onvermogen als 't om koken en voedselbereiding gaat.
    Niet dat ik geen bord eten kan produceren. Het is meer 't idee van wat er allemaal ingekocht moet worden en hoe je alles vermengd tot eetbaar prut.  Als 't dan toch moet helpen mijn grijze cellen en zenuwen in m'n bol, mij op hun natuurlijke wijze. Ze symbioseren en voor je 't weet zit iedereen smakelijk te eten. Dan is 't voor mij dan ook afgelopen. Zelfs de geur moet weg zijn uit mijn huis.
    Iets wat ik van mijn buurt en woonomgeving niet kan zeggen. De aangekoekte woningen en de vele culturen mengen zoveel kruiden dat geur van bereid voedsel in mijn maag een storm-alert wekt. Geen aandacht daaraan besteden betekent in mijn geval, kotsen.
    Deze zomerse ochtenden (liefst nog in 't weekend als ik plan lekker lang te blijven liggen) zijn de zwaarste. 's Morgens al rond half 8 word ik gewekt door deze pregnante geuren. Niet te ontrafelen etensgeuren op nuchtere maag. Het is alsof de hele buurt een kookcursus verzorgd.
    Iedereen bij mij in de buurt heeft een goede reden om nog voor de middag warm te eten. Zo ook de 65plussers.
    Ramadan of niet, mijn neus en maag missen de geur van zuurstofvolle, Amazone boslucht!

    22-08-2009, 20:50 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mexico, Honduras, Belize en Nigaragua
    Ze is 28 jaar oud en nog steeds sta ik steeds versteld hoe zij zich iedere dag weer door het leven slaat. Zeer positief en gelukkig met hele kleine dingen in 't leven.
    Ik leer veel van haar, mijn dochter en maatje.

    Op 18 augustus haalde ze in één keer haar theorie examen autorijden. Ze kon met een gerust hart haar vierlandenreis gaan maken. Samen met Marco, haar partner.

    Terwijl ik in de trein zit, op weg naar mijn werk in Utrecht, schrijf ik dit gedicht voor haar. Ongecensureerd en niet geredigeerd. Emoties en gedachten. Ik vroeg God ooit, op een moment dat ik zeker wist dat ik niets meer had om voor te leven, om een kind. Hij gaf mij één van zijn engeltjes om er voor te zorgen dat ik bleef leven en ook iets had om voor te leven.

    Speciaal voor Naomi.

    Ver weg, dichtbij©

     

    Als kind kon je urenlang staren,

    naar wat komen zal achter de bomengrens

    De bus reed dan naar mijn begeerbare,

    het ver weg van dichtbij te zien.

     

    En nu jij bent besmet met mijn

    eeuwige verlangen.

    Van zoeken naar morgen en natuurlijke belangen

    Pak jij man en koffer en gaat,

    naar ver weg  om te voelen dichtbij.

     

    Mijn kind, vertel mij eens of jou dichtbij

    gebracht heeft jou, wat ik niet vond.

    Dan leef ik, hoop ik heel lang nog,

    blij te zijn met jou voor jou.

     

    Mildred A.S. Meyer

    18 aug. 2009


    22-08-2009, 20:24 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ff geduurd
    Ik dacht dat ik er nooit meer van af zou komen. RSI -( Repetitive Strain Injury) opgelopen in de '90tiger jaren. Bij Arbeidsvoorziening. Dagenlange activiteiten voor de computer, gebruikmaken van de muis en geen aandacht voor de medewerker. Laat ik liever zeggen, geen aandacht voor de medewerker die werkt, introvert is en/of geen kontenlikker is.
    Want Arbeidsvoorziening, CWI staat bekend om de aandacht die alleen die medewerkers krijgen die getraind zijn in de traditie van Machiavelli's
    'doel heiligt de middelen'. Leidinggevenden die de naam dragen maar niet in staat zijn te handelen en zo medewerkers gebruiken als ratten. En wat die rat blieft wordt ingezet.

    Jarenlang doorwerken, structurele overbelasting en thans Oracle gebruikend, is een verlamming van mijn rechterarm een feit.
    Langer dan zes weken, ondanks aandacht en rustmomenten mijnerzijds, heb ik een slijmbeursontsteking in de schouder moeten doormaken.
    Mijn tweede injectie volgt de komende week. Hopelijk is deze pijnlijke situatie dan verleden tijd. Want ziek of niet ziek, ik ben altijd op mijn werk te vinden. Ik doe alles met veel plezier ondanks ik wekenlang geteerd hebt op drie Paracetamol tabletten per dag.

    En gelukkig zit ik nu tussen mensen, jongeren met het hart op de juiste plek, werkend aan hun toekomst. De tijd van de ratten, die hele dagen ons belastinggeld besteden aan het ontwikkelen van het vermogen om in korte tijd iemands 'psychogram' op te maken  heb ik gelukkig achter de rug.

    Een nieuwe regio en je ontmoet totaal andere medewerkers. Jongeren die proberen het allerbeste uit hun dagelijks werk te halen en de ondersteuning van een oudere collega weten te waarderen.

    Pijn of geen pijn, ik heb geen dag ziek gemeld. Heb afgelopen vrijdag zelfs gewerkt gewoon omdat ik zo blij ben dat mijn arm weer beweegt.

     

    "Door Zijn striemen, geselingen en zweepslagen ben ik verlost,

     bevrijd en gevrijwaard van alle krankheden en ziektemachten,

    van mijn hoofdschede tot mijn voetzolen in Jezus naam, amen"

    Met dank aan Mayra v. R. oud-collega die zelf ook binnen een jaar
    weggewerkt is door racist nummer 1 - de B.

    Deze overdenking en bemoediging heb ik van haar ontvangen.

    Rotterdam, 22 augustus 2009



    22-08-2009, 20:13 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    26-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Inzicht

    Becoming free is not changing yourself

     

    into someone you think you should be.

     

    Becoming free is understanding that there is nowhere to go,

     

    nothing to do and nobody to be except

     

    exactly who you're being right now.

     

    Michael Roads

    26-06-2009, 11:41 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    14-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verjaardag Arleen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Arleen 30 jaar

    14-06-2009, 11:30 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reactie op vorig schrijven

    President verbiedt Sarnami-versie volkslied

    Onder deze kop lees ik in de Ware Tijd (dWT) van maandag 8 juni 2009 dat President Venetiaan heeft moeten dreigen niet naar de officiële viering van 136 jaar Hindostaanse immigratie bij het monument van Baba en Mai te gaan, om het op 5 juni j.l. laten uitvoeren van de illegale versie van het Surinaams volkslied te voorkomen. In het voorbijgaan meldt de krant dat dit bij de viering van 135 jaar Hindostaanse immigratie al wel was gebeurd.President Venetiaan had de Culturele Unie Suriname (CUS) onder leiding van Asies Gajadien dit keer vooraf laten weten dat de waarde van nationale symbolen op de juiste en formele wijze gepresenteerd moeten worden. “Al zouden we meer kleur willen hebben in onze vlag of meer coupletten in het volkslied, deze nationale symbolen zijn bij wet vastgesteld. Zolang dat officieel zo is, laat ons ze ook respecteren. Ik kom samen met de nakomelingen van de Brits-Indische immigranten vieren dat we samen één volk zijn en één Suriname willen vormen”, zo sprak ons Staatshoofd j.l. vrijdag.Uit hetzelfde artikel in dWT blijkt overigens dat de CUS uit protest tegen het verbod het volkslied helemaal uit het programma heeft geschrapt.

    Om mij nog even bij de feiten te houden kan ik in navolging van dWT nog melden dat President Venetiaan de CUS op 5 juni publiekelijk van repliek diende: “We moeten ons bewust zijn van de inzet van de generaties voor ons. De eenheid en acceptatie van mensen met verschillende achtergronden en culturen is niet zomaar gekomen. Er is strijd geleverd en tegenstand geweest, maar er is doorgezet. Wij zijn één volk en de nationale symbolen zijn noodzakelijk.”Chapeau voor President Venetiaan!Elk van zijn woorden zijn van belang en alle Surinamers moeten ze dan ook diep door laten dringen in onze hoofden en onze harten.Toch vraag ik mij af waarom het pas in 2009 zo ver is gekomen.

    In 2007 speelde exact hetzelfde. Ik hoor tot degenen die daar al omstandig en wel op schrift, op hebben gereageerd (zie bijlage), maar tot een publieke discussie is het toen nog niet gekomen.Wie hebben in 2008 zitten slapen toen de CUS tijdens de officiële activiteiten rond de herdenking van 135 jaar Hindostaanse immigratie het Sarnami couplet kennelijk toch ten gehore heeft laten brengen? Waren onze Vice-President Ramdien Sardjoe en onze minister van Binnenlandse Zaken, Maurits Hassankhan, daar dan wel bij?Wie zijn verantwoordelijk voor de officiële herdenking van immigratievieringen in dit land?Natuurlijk is het onderwerp gevoelig en dienen wij er verantwoord mee om te gaan, maar ik kan jullie verzekeren dat indien de viering van de Hindostaanse immigratie in handen is of blijft van de CUS, dat er onnodig nog meer ongelukken gaan gebeuren.Voor het overige verwijs ik jullie graag naar mijn onderstaande bijdrage die zoals hier boven al aangehaald, dateert van ruim twee jaar geleden. Ik bood dit stuk toen ter publicatie aan dWT aan, die het niet hebben geplaatst omdat ze het te lang vonden. Dit terwijl ik jullie kan verzekeren dat ik in deze krant veel langere ingezonden stukken heb gezien.

    Heb allen in elk geval weer
    De Hartelijke Groeten Uit Paramaribo!
    Ricardo E. Meyer.

    11 juni 2009 

     

    14-06-2009, 11:09 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sarnami couplet in 't Suri-volkslied

    In plaats van Sarnami couplet Surinaams volkslied volkseenheid nastreven

     

    Ter gelegenheid van 134 jaar Hindostaanse immigratie werd er op zondag 3 juni jl., door diverse hoogwaardigheidsbekleders, onder wie President Venetiaan en zijn vrouw, aan de Waterkant, een bloemenhulde gebracht bij het standbeeld van Baba en Mai, die symbool staan voor de eerste immigranten uit India, die op 5 juni 1873 voet op Surinaamse bodem zetten.

    Bij deze gelegenheid riep de voorzitter van de Culturele Unie Suriname (de CUS), Asiskumar Gajadien, de Hindostaanse gemeenschap in Suriname op zich richting 135 jaar Hindostaanse immigratie, te beijveren voor:

    1.                  Een derde couplet van het Surinaams volkslied in het Sarnami

    2.                  Het uitroepen van 5 juni tot een nationale feestdag; en

    3.                  Een evenredig subsidiebeleid voor religieuze en culturele organisaties (van Hindoestanen).

     

    Volgens Gajadien beijveren ook andere Hindostaanse organisaties zich voor deze drie punten. Hij geeft aan dat er al een vertaling van het volkslied in het Sarnami is en dat er ook een nieuwe versie in de maak is. Volgens Gajadien gaat het om de taal van een grote groep Surinamers. “Er is hier een grote gemeenschap die Sarnami praat en die moet vrij zijn te kiezen in welke taal zij haar volkslied zingt”, aldus Gajadien.

     

    Beste vrienden,

    Ik moet Gajadien gelijk geven als hij zegt dat zijn voorouders na 134 jaar trots mogen zijn dat de “zaden door hen gezaaid tot vandaag nog bloeien”. Zelfs als hij had gezegd “weelderig bloeien”, dan nog zou ik hem gelijk moeten geven.

    Met zijn drie punten tellende verlanglijst ben ik het echter hartgrondig oneens!

    Voor een evenredig subsidiebeleid voor culturele organisaties valt zeker wat te zeggen maar religieuze organisaties behoren in een democratische rechtsstaat die Suriname is of althans wordt veronderstelt te zijn absoluut geen subsidie te (willen) ontvangen. De principiële scheiding tussen kerk en staat verbiedt dat in alle toonaarden.

    Vanwege de door henzelf zo gekwalificeerde verwevenheid van cultuur en religie bij de Hindoestanen ben ik bovendien geneigd ook qua subsidiebeleid voor cultuur, als Staat, grote terughoudendheid te betrachten. Hoe dan ook moet worden voorkomen dat met overheidsgeld onder het mom van cultuur, religieuze organisaties worden (mede)gefinancierd.

     

    Zowel wat een eigen couplet als een vrije dag betreft kan ik het mijzelf makkelijk maken door te argumenteren dat als je dat bij de Hindoestanen doet, morgen tenminste ook de Javanen hetzelfde zouden kunnen verlangen, om niet te spreken van de Marrons, Inheemsen (Indianen) en Chinezen. Dat zou op zich al argument genoeg zijn om het gevraagde categorisch af te wijzen. Toch is dit nog het minste argument tegen inwilliging.

    Hoe moet dit volk (ik zou haast zeggen in Gods naam) ooit een natie worden als de gerechtvaardigde emancipatieprocessen op den duur niet worden omgebogen in nationaal bewustzijn?!

    Waarom blijft men pleiten voor zaken die ons scheiden?

    Waarom pleit men in plaats daarvan niet voor zaken die ons binden?!

    Figuren als Gajadien maken Suriname op deze manier tot ‘laughing stock of the CARICOM and the world at Large’. Zo holt de rest van de Caricom Suriname toch lachend voorbij!

     

    Nu eerst de vraag naar een eigen derde couplet in het Sarnami.

    Het Surinaams volkslied kent twee coupletten. Eén in het Nederlands, zijnde onze officiële voertaal en één in het Sranan Tongo, de défacto verbindingstaal of lingua franca tussen alle Surinamers. Het tweede couplet wordt kennelijk ten onrechte gezien als het couplet voor de Creolen dus wij Hindostanen hebben ook recht op een eigen couplet.

    Gajadien vindt dat een grote groep (of wilde hij misschien zeggen de grootste groep) Surinamers, zijnde Hindostanen, “vrij moet zijn te kiezen in welke taal zij haar volkslied zingt”. Dit is klinkklare onzin. Ons volk wordt bewust zowel als onbewust al verdeeld in ontelbare zuilen (eigen politieke partijen, scholen, verenigingen, Radio en TV Stations, etc) die elk voor zich en tezamen wel ergens goed voor zullen zijn maar als ze één groot goed NIET bevorderen is het wel de alles verbindende eenheid die broodnodig is om de neuzen van alle Surinamers dezelfde kant op te laten wijzen, waar het onze ontwikkelingsrichting betreft.

    Ons volkslied behoort tot de weinige grootheden die net als onze nationale vlag juist onze eenheid symboliseert. Wij zingen allemaal hetzelfde lied; dezelfde twee coupletten; en nu wil ene Gajadien dat een deel van ons volk zus en een ander deel zo gaat zingen? Ik hoop niet dat deze meneer ergens in dit land voor de klas staat. Op basis van wat hij bepleit durf ik er gif op in te nemen, dat kinderen die onder zijn invloed opgroeien, hun Surinamer zijn nooit voorop zullen leren stellen en dat is nou net wat ze in de allereerste plaats wel zijn.

     

    Wat dat betreft complimenten aan Radio Zon, die in hun programmering alle gezindten proberen te bedienen.

     

    Voor wat het pleidooi voor een eigen nationale feestdag betreft kan ik na het bovenstaande kort zijn. Niet hier; niet in dit Suriname. Wij moeten ervoor zorgen dat elk nationaal feest door alle Surinamers kan worden gevierd. Elk nationaal feest moet elke Surinamer kunnen bezielen prioriteit te geven aan wat ons verbindt in plaats van wat ons scheidt.

    Voor mijn part komt er in plaats van de 1 juli viering één nationale Dag van de Natie, waarop alle Surinamers vanuit hun eigen wortels samen onze eenheid in wording gedenken.

     

    Let wel, ik heb alleszins oog op de positieve verworvenheden van de (nakomelingen van) Baba en Mai. Zo onderken ik dat de Brits-Indische immigranten die als contractarbeiders naar Suriname zijn gebracht, hier vaak onder erbarmelijke omstandigheden hard hebben geploeterd om zichzelf en Suriname als geheel vooruit te helpen. Het volharden en de spaarzaamheid die zij hun nazaten meegaven, zijn voorbeeldige eigenschappen waar elke Surinamer kracht uit kan putten.

     

    Vandaar mijn oproep om de energie die wij met z’n allen nodig hebben om het ontwikkelingsproces van ons geliefd Suriname te accelereren, niet te laten weglekken in de verkeerde richting. Laten wij onze energie in plaats daarvan inzetten voor welzijn, ontwikkeling, welvaart en stabiliteit opeen substantieel hoger niveau dan we tot dusver al hebben bereikt.

    Onze menselijke zowel als natuurlijke hulpbronnen stellen ons daartoe ruimschoots in staat.

    Zogenaamde leiders van dit volk die zich in plaats van door het nationaal belang beperken tot het eigen- en/of groepsbelang moeten we liever vandaag dan morgen afdanken en vervangen.

     

    Paramaribo, 8 juni 2007,

    Ricardo E. Meyer.

     

    14-06-2009, 11:05 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    06-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Picture
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    06-05-2009, 20:52 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Volmaakt of niet?

     

    Het hoeft niet volmaakt.

     

    Leg de lat minder hoog voor jezelf en anderen.

    Het leven kan erg ingewikkeld worden als je telkens moet voldoen aan door jou zelf opgelegde eisen (of de eisen die jij aan jezelf stelt op grond van de verwachtingen van anderen).

     Niet alles is leuk en niet alles hoeft en kan perfect.

    Niemand is volmaakt of hoeft dat te zijn.

    Probeer ook niet van je partner en/of kinderen te verwachten dat ze ‘perfect' zijn.

    Het idee van het maakbare leven brengt met zich mee dat we ons zelf snel tekort gedaan voelen.

    Alles is toch immers mogelijk?

    Zo is het natuurlijk in werkelijkheid niet.

    Probeer je daarom eens in te houden als alles niet gaat zoals je verwacht of zou willen.

    Zoek niet altijd zekerheid, maar laat los.

    Beheersing en bescheidenheid kunnen het leven een stuk eenvoudiger maken.

    Wees geduldig, ook voor jezelf.

    Wij zijn er in deze tijd zo aan gewend dat alles wat we willen snel gebeurt en dat we alles snel krijgen, dat we geduld een beetje verleerd zijn. Wacht voor rode stoplichten, en je zult zien hoeveel rust dat geeft

    06-05-2009, 20:16 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ACCEPTEER.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Accepteer.

     

    Sommige dingen zijn zoals ze zijn.

    Soms is het nodig om dingen te veranderen. Een relatie bijvoorbeeld waar je echt ongelukkig in bent, moet je beëindigen.

    Maar het besef dat dingen soms zijn zoals ze zijn, raakt in de mogelijkhedenmaatschappij steeds vaker op de achtergrond. Het geeft veel rust als je meer ‘zaken des levens’ accepteert, en niet altijd - soms tegen de bierkaai - blijft streven naar iets beters of mooiers.

     

    Accepteer de werkelijkheid. Narigheid, somberheid, vervelende dingen horen allemaal bij het leven. Je kunt niet elke dag leuk, gelukkig, blij en energiek zijn, en anderen ook niet. Sterker nog, het hoéft ook niet.

     

    Leer te ontvangen en te waarderen. Sta even stil bij datgene wat je krijgt, of hebt gedaan. Geniet van een keuze die je gemaakt hebt. Probeer vaker dankbaar te zijn voor wat er goed is aan een beslissing of ervaring. Dat helpt je ook om tevreden te zijn met wat je hebt en wat er is.

     

    Houd je emoties onder controle. Lang heeft het idee geheerst dat bijvoorbeeld het uiten van woede, ‘stoom afblazen’, helpt om je van deze gevoelens te bevrijden. Recente inzichten laten zien dat het juist beter is negatieve gevoelens bewust waar te nemen, ze te beschouwen zonder te oordelen, en ze dan los te laten (zie ook mindfullness simpel) Vaak is de kwestie waar het om gaat ook minder belangrijk dan we op het moment zelf geneigd zijn te geloven.

    Jezelf accepteren kan moeilijk zijn. Vaak leggen we voor onszelf de lat veel hoger dan voor anderen en zijn we streng voor onszelf. Probeer wat milder te zijn voor jezelf, te bedenken dat ook narigheid bij het leven hoort en jij niet de enige bent die ‘fouten’ maakt of vervelende dingen meemaakt. En besef dat je al waardevol bént, en dat niet steeds (tegenover jezelf) hoeft te bewijzen.


    Probeer anderen niet te veranderen
    . Ook zij zijn zoals ze zijn. Probeer een manier te vinden om om te gaan met de dingen die je minder leuk vindt aan anderen, of maak goede afspraken. Dat scheelt veel stress.


    Meer  weten: www.simplifylife.nl

    06-05-2009, 20:12 geschreven door Milly-Antoinet

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.




    Hart

    Wanneer het hart
    iets in bewaring heeft
    blijven de beelden héél
    een leven ongeschonden.
    Jouw eerste glimlach
    heb ik zo vaak herbeleefd,
    wel duizend maal heb ´k
    jou opnieuw gevonden.

    Generaties.

    Jong mensen protesteren
    Roepen ´t is een treurig zootje
    en al ben ik niet meer zo jong
    ik zit toch in hetzelfde bootje.

    Zij verwijten deze wereld
    een geweldig aantal floppen
    ´t klopt want in mijn jonge jaren,
    was ie ook al naar de knoppen





    Wat wij niet onder ogen willen zien, zullen wij tegenkomen in de vorm van het lot.



    Wil je veel meer foto's zien
    of info lezen
    neem dan een kijkje in mijn
    archief.






    http://www.bloggers.nl/Mildredenzo

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    WIL U EEN BERICHTJE ACHTERLATEN
    KLIK DAN ONDER EEN ARTIKEL OP 'REAGEER'.
    KAN ONDER  IEDER WILLEKEURIG ARTIKEL,
    FOTO, BERICHT OF GEDICHT.

    Foto

     

    Kracht©

     

    Als alles in mij donker is

    en ik mijn bestaan veracht,

    dan wend ik mij tot u

    voor woorden vol luister en kracht.

     

    Als buiten alles donker is,

    mijn vrienden mij niet zien gaan,

    dan wend ik mij tot u

    o, helpe mij uw woord verstaan

     

    Als binnen alles donker is,

    de kracht mijn geest verlaat

    dan wend ik mij tot mijn ziel

    tot alles over gaat.

     

    Mildred A.S. Meyer

    Januari 2010


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!