Ik ben Trees, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Puckey.
Ik ben een vrouw en woon in Almere () en mijn beroep is heel veel.
Ik ben geboren op 31/12/1961 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: heel veel.
eerste keer van iets leuks mee maken of ........ Korte verhaaltjes van de belevenissen
13-09-2006
aan gekomen bij mijn broer
Dit is mijn broer zijn huis, zo al jullie zien is het nog een caravan. maar een groot ding. Ik had mijn eigen slapkamer hierin. Of schoon je niet al te groot moet zijn want dan past je niet in het bed. maar gelukkig ben ik maar 1.65m dus ik pastte er in. later kreeg hij een echt huis, 2 onder 1 kap in een plaatsje niet ver daar vandaan.
Dit is de hoofdweg naar zijn huis toe. verdwalen kon ik hier niet,dacht ik, nou ja, ik kreeg het wel voor elkaar hoor, verschillende keren trouwens. Arie lag nog te slapen, dus ik eerst eventjes naar de plee, alles zachtjes doen want ik wou hem niet wakker maken,al was het toch al 07:00 uur geworden, thee water op zetten en mijn koffer met kleding uit pakken zover dat kon, want veel ruimte was er niet. thee zetten brood zoekken, en alles klaar zetten voor het ontbijt. arie was onder tussen wakker geworden, we zeiden elkaar goede morgen, nou ja hij mompelde zo iets, wassen en aankleden en samen ontbijten.We gingen dus het een en ander plennen, en natuurlijk over iedereen roddellen, waar ik toestemming voor had gekregen. In eens kwam er een rode kat binnen, een zwerfkatje die in de buurd woond en arie zijn caravaan/huis gevonden had, hij werd Ginger genoemd, lief beest, maar mijn heimwee naar Mickey Merlijn en Minoes (mijn katten) werd hier door wel erger. Onbijtboel opruimen en de koffer leeg halen met de spullen voor arie. De hele tafel stond meteen vol, m´n koffer was leeg, zijn kasten vol. Kreeg ik op m´n kop waarom ik dit niet eerder had gedaan, want dan had hij al muisjes en hagel op z´n brood kunnen doen. Niet bij na gedacht, trouwens. De drank vond hij best lekker, maar werd als een verjaardags kado voor iemand anders bedoeld, zo ook een van de pakken pijptabak, de verpakkingen daar zijn de helft minder en 2x zo duur, wat ik later in de winkels zag. We gingen naar buiten om de omgeving te bekijken want toen ik aankwam was het pik maar dan pik donker, er zijn haast geen lampen bij de wegen. wel mooi hoor dat wel dan kan je de sterren hemel heel goed zien, wat ik ook vaak gedaan heb. Het ruikt daar ook heel anders dan hier in holland. De wegen zijn er anders, ja eigenlijk alles is er anders. s'middags gingen we naar vrienden van arie, want er was iemand jarig en we waren allebei uitgenodigd, want ze vonden het wel leuk om zijn zusje te zien. Nou dat was wat, een heel eind rijden, wat wel erg mooi was, eindelijk bij een boerderij aangekomen, werden we verwelkomt,onderweg had arie al verschillende zinnetjes met mij gerepeteerd, dus ik stond niet zo zeer met mijn mond voltanden, dat kwam later wel. Ik verstond de mensen amper want ja het is schots wat ze praten en niet het engels van de tv, of school. maar met handen en voeten werk kom je toch een heel eind, En natuurlijk moest arie geregeld bij springen om te vertellen en te vertalen. De drank viel in goede aarde, We kregen heerlijke zelfgebakken vruchten taart, heerlijke engelse thee, dus thee met melk en suiker,in koppen die wijj hier voor de soep zoude gevruiken. We hebben dus heerlijke liters thee gedronken. heerlijke muffins(soort cakejes) en scouns (kleine broodjes)gegeten, met zelf gemaakte boter en jam. Er werd meteen onderling allerlei recepten uitgewisseld. Later op de dag gingen we weer weg. arie vroeg of we nog iets moesten kopen voor het avond eten. Ik lachtte hem 4kant uit want ik zat prop vol, wel lief natuurlijk dat hij daar aan dacht. Een dag zondigge mocht wel een keertje, en trouwens ik ben toch op vakantie. oja ik heb ook nog m'n moeder gebeld om te vertellen dat ik goed aan gekomen was, en natuurlijk gevraagd hoe het met me poesenkinderen was, want die miste ik ontzettend. We gingen vroeg naar bed, ook wegens gisteren he. De volgende dag was ik weer vroeg wakker. en ben toen wat gaan lopen, arie lag toch nog te pitten en ik had de kriebbels om dingen te zien en de nieuwe luchtjes op te snuiven, ik had een briefje voor arie achter gelaten, met wat ik ging doen. Ik weet niet hoe ik het voor elkaar geregen heb maar bij een rechte weg ben ik toch verdwaald, dus zo rechtdoor was hij dus ook weer niet. Ik ben maar langs de kant gaan zitten en wachtten, het was al bijna half 12 geworden. Iik had honger en dorst, een goede leer om de volgende keer iets te eten en zeker te drinken mee te nemen. Zo af en toe kwam er iemand langs vroeg me iets, zei me gedag, of iets anders wat ik niet thuis kon brengen, en ja hoor eindelijk kwam daar een auto aan en het was hoera!!!!!! het was die van arie. Wij allebij blij dat ik gevonden was. Ik was dichter bij zijn huis gekomen dan ik had gedacht. Toen hebben we gegeten, voor mij een brunch, en we zijn weer gaan toeren. Verder het land gezien. En voor morgen stond er iets anders op het programma. Dus dat is voor een andere keer.
Daar zat ik nou in de trein naar m´n broer in Scotland ver van me huis en katten. ik zat bij het raam en te genietten van het uit zicht, wat een mooie omgeving, Bij een plaatsje aan gekomen ginggen we dus stoppen, er werd weer iets omgeroepen wat ik niet kon verstaan. Er kwam een oude dame bij me zitten. Want tegen over me was er waarempel nog plaats. Zij vertelde me dat ze naar haar dochter ging,dus ik vertelde haar (met hande en voete werk) dat ik naar me broer ging. opeens kwam er zo´n karretje langs met thee en lekkere dingen ik kocht het een en ander (voor al thee)ook iets voor die mevrouw, ondanks dat ze me aankeek van dat moet u niet eten want daar word je dik van. Wat was die thee heerlijk zeg, ik was daar zeker erg aantoe. als ze nog eens kwam wou ik nog wel wat thee kopen maar het karretje kwam jammer genoeg niet meer terug. Die oude dame ging er weer uit en ik zat alleen, vond ik niks erg want ik keek graag naar buiten. Alleen jammer dat het al wat ging schemeren, af en toe ging die trein erg eng scheef, of erg dicht langs de kant van een berg. Tot dat de trein veel lawaai maakte met toeters en bellen en op eens stil stond. Midden op de rails stond een koe en zij had geen zin om weg te gaan, de trein stond in een bocht dus ik kon alles zien, met z´n vieren hebben ze eindelijk dat beest van de rails gekregen, en konde we weer op weg. Door een berg heen, er uit gekomen was het toen opeens donker geworden wat ik erg jammer vond want de omgeving was prachtig om te zien,en erg laat zo´n 23 uur. Bij de kaart controle eerder kreeg ik te horen dat ik gewoon kon blijven zitten tot de eind halte, dus ik had waar voor me geld. Eindelijk was ik op de plaats van bestemming. Diep in de nacht aarde donker, het perron maar minimaal verlicht. Ik hees me koffers en tassen naar buiten en stond daar maar te wachten. Tot opeens een lawaai van jewelste een karretje aan kwam hobbellen met daar achter m´n broer. Ik kon wel janken van blijdschap (deed ik ook eigenlijk wel) zo blij was ik dat ik hem zag, ik werd plat en fijn geknuffeld door hem. (en jankte samen).hij lade alles al mopperend in, dat ik veel te veel had meegenomen, op de kar en we gingen naar zijn auto. Het was al 23:30 uur geworden, dus nog steeds de zelfde dag. Uitgeput was ik van het rijden, en nu nog meer rijden, want we waren er nog niet, nu moesten we nog een flink uur rijden naar zijn huis. Onderweg zijn we nog een soort avond super ingegaan om beter eten en drinken (brood,melk)in te laden voor onder weg. De wegen waren pik en pik donker, jammer dat ik niks van de omgeving kon zien, nou ja bijna niks. Ik vertelde arie wat ik allemaal had meegemaakt. Hij moest lachen, hij geloofde niks van die hond, maar ja ik heb het bewijs, ik eet zelf geen worst zo doende. Hij vertelde me nog van die vip uitgang, ik kreeg natuurlijk een standje omdat ik mee gegaan was met die vreemde mannen. Hij vertelde me dat Nancy hem net bijtijds had weten te berijken zodat hij geen halve dag vrij hoefde te vragen, en gewoon kon door werken. Eindelijk bij zijn huis aan gekomen heb ik eerst de rug zak uit gepakt en hem de hema worst laten zien, toen geloofde hij me pas en at de worst meteen verder op, ik lag in een deuk. Uitgeput zocht ik me bed op, morgen ja morgen (eigenlijk vandaag want het was al na 2uur) dan begint het pas echt. Mijn Vakantie.
Daar zat ik nou...In Glascow.... in een plastiek kuipstoeltje ...op het perron, te wachten op m´n trein die pas laat zou komen, zo tegen 18.00 uur. Hier heb ik ook mijn beginselen van het engels met accent geleerd wat ik tot op heden en steevast mijn scots en scheef noem,(dus ik spreek geen engels maar scots en scheef). Er hing vlak bij me een groot electronisch bord in de lucht waar de aankomst en vertrek tijden op kwamen te staan. die leerde ik onder tussen lezen. De treinen stonde allemaal keurig naast elkaar op 1 groot perron, dus niet zoals in A´dam dat je ook nog trappen moet lopen om naar een ander perron te gaan. Geregeld kwamen er mensen naast me zitten, soms probeerde ik wat terug te zeggen en zo aldoende leerde ik scots en scheef. Na een tijdje kwam ik een beetje bij van het vliegen en begon honger te krijgen, ik had mijn eten uit het vliegtuig in m´n overvolle rug zak gepropt, haalde een vervrommelde minibroodje er uit en at dit op( niet te eten trouwens). een klein flesje met wat appelsap volgde en ik was weer een beetje beterder geworden. Weer wat scots en scheef geleerd, verschillende mensen de treinen aan gewezen want ja het bord kon ik nu uit stekend lezen, en wist welke trein waar stond. Goed voor straks als mijn trein kwam dacht ik zo.Weer wat uren later, begon het lekker te ruiken naar patat en die soort dingen, ik kreeg daar erge trek van, maar ik kon niet weg komen door die stomme koffers.Ik had al om me heen gekeken en nergens in de buurd winkeltjes ontdekt dus de winkeltjes waren te ver weg om me koffers eventjes alleen te laten. Op een gegeven moment kwam er een aardige vrouw naast me zitten die een heel klein beetje nederlands kon en daar erg trots op was. we kletste wat met elkaar, dat ze 1 x naar nederland was geweest en daar door mensen was geholpen, en veel leuke dingen had gezien. ze vond het erg jammer voor me dat ik m´n koffers niet weg kon brengen en wat van Glascow kon zien. ja dat vond ik ook maar ja dat heb je als je alleen reist. Op een gegeven moment vroeg ze of ik geen honger had, zij wel en ging iets te eten halen. Ik zei dat ik ook wel honger had maar niet weg kon komen. Ze ging patat halen voor ons, ze vertelde ook dat je de trap af moest om bij de winkeltjes te komen. Ik was blij dat zij het ging halen. Onder tussen zocht ik me geld op, ik had alleen maar grootgeld bij me, en wist echt toen nog niet hoe dat precies inelkaar zat met sillings, pennies en ponden. Ik hoefde haar niets te betalen want ze vond het erg leuk om met mij gepraat te hebben en iets terug te doen. Later ging ze weg en was ik weer alleen. Toen kwam er een grote dikke meneer naast me zitten, deze kon ook een beetje nederlands. Het gesprek ging die richting op van waar en wanneer komt je broer je op halen, het leek wel alsof het zo moest zijn. Op dat moment drong het tot mij door dat arie voor niks in Oban stond te wachten, en ik zat nog in Glascow,dus ik raakte in panniek, wat moet ik nou doen. Die meneer vertelde me van een bepaalde telefoon gesprek (collect bellen heet dat), dat kon ik wel proberen, want hij zag die adres stikker op mijn koffer met telefoon nummer. (Dus de ontvanger betaald het telefoontje). arie kon ik niet bellen want hij was op zijn werk, en daar had ik geen telefoon nummer van, dus een goede vriend van arie bellen. Die meneer paste op m´n koffers ik ging bellen, ik kon die mevrouw aan de telefoon niet verstaan door haar dialect, dus ik weer terug, half in tranen vertelde ik aan die meneer dat het niet gelukt was, Die meneer heeft alles op geschreven wat hij nodig dacht te hebben en is toen voor mijn gaan bellen. Ik had de zenuwe van dit alles, en dacht waar ben ik aan begonnen. Even later kwam hij terug met de mededeling dat nancy arie ging bellen op zijn werk om te vertellen dat ik mijn trein gemist had en de volgende trein zou nemen, en dus pas sávonds aan kwam. Gelukkig dat is geregeld een pak van m´n hard. Ik bedankte deze meneer uit de grond van m´n hart, en wees zijn trein aan, die onder tussen gekomen was. Onder tussen af en toe ook iets gezecht tegen het peron personeel, aardige mensen trouwens, want ze zagen mij maar blijven zitten. Op een gegeven moment begon het te regenen, dit wist ik zeker want er was een ruitje boven mijn hoofd stuk, dus ik werd nat, ik niet alleen hoor want er waren meer ruitjes stuk, gelukkig regende het niet zo erg, maar dat was er ook nog. wel was het eventje verfrissend hoor. Tegen de tijd dat mijn trein zou binnen lopen. kreeg ik de schrik van m´n leven want het mededelingen bord waar alle treinen op stonden ging stuk, toen wist ik niet welke trein ik moest hebben, en waar deze kwam te staan, want ja het omroepen kon ik nog steeds niet zo goed verstaan. maar gelukkig.... op een gegeven moment kwam dat ding weer tot leven en kwamen de treinen er weer op te staan. Niet zo veel later kwam mijn trein eindelijk binnen rijden, gelukkig niet zo ver van me vandaan. Ik hees me naar binnen, werd ineens geholpen door die aardige mensen van het perron. De 1e de beste coupee in, later blijkt dit de achterste te zijn, overal werden me koffers en tassen neer gezet, en in rekken gegooid, want ja die mannen hebben de kracht he om dat te doen, ik plofte neer op een heeele zachte bank. toen voelde ik wat een zere kont ik had. Wat een weelde die zachte bank. De trein ging rijden me hart maakte van blijdschap een sprongetje en ik was op weg. Eindelijk naar me broer. Weer een stukje verder. Wat er in en bij de trein gebeurde ja dat is voor een volgende keer.
Eindelijk in Glascow aan gekomen was ik al aardig luchtziek geworden. Ik kwam als laatste uit het vliegtuig, sjokte door de lange gang met de veel te zware rug zak (waarom heb ik ook zo veel meegenomen). Eindelijk in een zaaltje gekomen moest ik mijn paspoort laten zien en vertellen wat ik kwam doen, en dat in het engels (wat ik dus nog steeds niet kon), met hande en voeten werk verteld ik dat ik naar mijn oudste broer ging voor vakantie cq zijn verjaardag. Gelukkig dit had ik goed door staan ik kreeg een stempel op een papiertje, niet eens in m´n paspoort en dat ding moest ik ook nog eens bewaren ook. Wat was ik teleurgesteld zech. m´n 1e x weg m´n 1e stempel en niet eens in m´n paspoord. nou vooruit dan maar. Ik verder door, weer lange gangen. En die rug zak woog toen een ton mijn voeten leken wel lood, (maar ja ik wou weg). In een grote ruimte aan gekomen bleek daar nog 1 iemand te staan, die aardige meneer die in het vliegtuig mij hielp met het engels, hij zag dat er nog meer koffers stonden, en ik dacht ach ja die zijn nog van mij. hoe krijg ik die nou nog mee. want er waren geen karretjes meer. de laatste had die meneer, nou aardig dat hij was mijn koffers mochten bij hem op de kar. en ik hing er aan als band rekel (wat dat is weet ik niet, maar klinkt wel leuk), Heel blij dat ik eventjes van die zware rug zak af was, we liepen al keufelend door weer een lange gang. naar een grote hele drukke ruimte met alle maal tafels en een hele boel mensen, koffers en andere toestanden. Aan een tafel stond een douane meneer mij tewenken dat ik moest komen. Dit had ik niet in de gaten, (ik dacht dat hij me gedag zwaaide), ik zwaaide terug en dook een deur door door die dicht begon te gaan, want ik zag daar de buiten lucht, autos langs rijden dus ik nam een vaard naar buiten toe, eindelijk frisselucht. daar had ik meer behoefde aan dan aan nog meer gangen en mensen en gedoe. Buiten gekomen stond ik op een parkeerplaats of zo iets, (overgeven hoefde niet meer want ik was al leeg) verder op was het erg druk met in en uit gaande mensen . Die aardige meneer kwam ook uit een van die deuren verder op. Met een grote brede grijns op zijn gezicht. en vroeg aan mij hoe het kwam dat ik hier naar buiten kon, want dat kon oorspronkelijk niet. Ik vertelde dat deze deur aan het dicht gaan was, maar dat ik er dus nog net tussen door kon. hij lachtte want het was de V.I.P. uit gang (een very important person). nou wat voelde ik me belangrijk (dus niet, want het drong toen nog niet echt tot mij door). Die meneer vroeg hoe ik nou verder moest. ik zei dat ik met de trein naar Oban moest gaan en daarvandaan kwam arie me op halen met de auto. Hij vertelde me dat alle taxi´s al weg waren, en er reeds ook geen bus daar naartoe, maar hij was erg wel willend om mij naar het station te brengen. Onder tussenhad zijn vriend hem gevonden en kwam naar ons toe, hij vertelde rap in het engels wat er aan de hand was. die meneer moest ook erg lachen en stemde toe om mij weg te brengen naar het station. Hier was ik erg blij mee, ook wel een beetje angstig want ja je hoorde toen ok al van die rare dingen maar dat stopte ik maar gouw weg. Alles werd in geladen, toen schrok ik van de hoeveelheid drank wat die meneer bij zich had (later bleek er ook nog een grote hoeveelheid rookwaar bij tezijn, vertelde hij), in de auto mocht ik vooraan zitten. en alles bekijken. ik vond het wel eng dat linkse rijden. als dank dat ik door die vip uitgang was gegaan bracht hij me dus naar het station, want hij moest anders heel veel invoerrechten betalen. dus de eene dienst is de andere waard hier. Op het station aan gekomen heeft die aardige meneer mij geholpen met het vragen naar welke trein ik moest hebben en waar deze stond. Wat bleek door al die vertragingen was mijn trein al weg en deze trein reed maar 2x per dag 1x s´morgens en 1x sávonds, dus ik moest de hele dag wachten, Een andere trein kon ik niet nemen want de reis was van tevoren geboekt in nederland en kon niet veranderd worden voor een andere trein naar Fort William. Dus ik moest wel deze trein nemen. Na dat we afschijd van elkaar hadden genomen ging ik opweg naar het perron, er was er maar 1 gelukkig ik kon dus hier niet verdwalen, gedropt met een kar vol met koffers en tassen, (me koffers afgeven kon niet want dan moest ik trappen aflopen en dat gaat niet met 2 koffers die elk ook te zwaar voor me waren, een te zware rug zak en een andere tas, dus te veel voor 1 persoon (kwam ik toen achter). dus ik ging zitten in een plastik kuipstoeltje en beleefde toen ook weer het een en andere, maar dat is voor een volgende keer.
De 1e X dat ik met het vliegtuig ging was in 1986 naar mijn oudste broer Arie in Scotland. Dit werd een reis met heel veel ervaringen en 1e keren. Ik moest erg vroeg mijn bed uit om 3 uur. vond ik niet erg want ik sliep toch al niet. wat ik wel erg vervelend vond dat is dat ik m´n katten alleen moest laten,ik had er 3 Mickey en Merlijn 2 broertjes en Minoes een lappe vriendinnetje. Een goede vriendin Ina en m´n moeder hadden dit werkje op zich genomen.Met de trein naar schiphol. met veel te veel koffers en tassen insjekken. ik had natuurlijk van iedereen spullen voor Arie meegekregen In het vliegtuig gekomen (een klein model) hoorde ik dat alles in het engels ging, ik kon toen maar een heel klein beetje engels dus dat was even schrikken.Ik zat bij het raampje en kon zo naar beneden kijken, naar de mini bootjes op de noordzee ze waren maar een paar centimeter groot. Later hoorde ik van Arie dat er 1 ervan een groot vliegdek schip was. Het opstijgen was een censatie, wat een geweldig gevoel als je los komt van de grond. alleen jammer dat dat zo kort duurde. maar gelukkig kon ik het nog een keer meemaken (joeppie!!!) want we moesten een tussenstop maken in newcastle het landen vond ik niet zo geweldig maar ja het hoord er bij he. Tussen de wolken zag ik niks maar boven de wolken uit gekomen was dit een andere wereld wat mooi met die zon die op die wolken scheen het leken wel watte bolletjes van diamant echt ongelofelijk. Ik wou het wel aanraken maar ja dat kon jammer genoeg niet. Boven New Castle moesten we een tijdje blijven rond cirkelen omdat er een helicopter op de grond in brand was gevlogen dus we konden niet landen. En daar begon iets leuk.Want we kregen snuffel honden in het vliegtuig. 1 hond die alles goed deed en 1hond (hond2) in opleiding. het gaat over de hond in opleiding. Ik had een grote (te grote) rug zak van Gerard geleend en daar alle spullen voornamelijk etenswaar voorArie in gestopt zoals. verschillende soorten kaas. hema rook worsten. hagelslag. gestamptemuisjes. gekleurde erretjes. mayonaise. het nodige aan drank (wat mocht )en pijptabak dus een heleboel dingen die in schotland niet te krijgen zijn of ontiegelijk duur. Die tas stond op de grond onder mijn stoel en tussen mijn voeten. Op een gegeven moment komt die hond 1 bij mij snuffelen en loopt door, niks aan de hand gelukkig, een zucht van opluchting. Toen kwam hond 2 bij me en gaat als een gek tekeer. Ik schrik mij rot krijg een kop als vuur en mijn hart ontploft zowat, ik schaamde me dood echt om door de grond te zakken. Ik moest dus m'n tas open maken. en ja daar kwam dus een halve supermarkt uit. de gestampte muisjes had ik in een plastiek zak gedaan want zo kon ik meer meenemen. dit zag er uit als een zak hash/verdovende middel. (wat ik niet wist, want ik kan dat spul niet). en alles ging in het engels dus. Ik keek in paniek om mij heen en riep hulp, kan iemand dit vertalen want ik kan geen engels. gelukkig kreeg ik hulp van een mede passagier voor me. dus ik vertellen wat het allemaal was. Die man van die hond keek mij raar aan en vroeg wat dit was,en wees op de zak met gestamptemuisjes, (er is geen goed woord voor gestampte muisjes) dus ik zei candy voor op bread. Die man proefte voor zichtig van de muisjes keek verbaast. vond het schijnbaar lekker. zei iets wat weet ik niet. en de stuwardes kwam met broodjes aan zetten. en ik dacht daar gaat mijn muisjes. ze begonnen lekker een broodje te eten, en alles kwam goed, nou nee ondertussen had hond 2 het pakje waar de hema worstten in zaten te pakken en 1 daarvan had hij tepakken gekregen. en zat die lekker op te vreten ik kon de rest nog net uit zijn bek trekken. de douanier schrok hier erg van want dat mocht natuurlijk niet. ( ik denk dat die hond niet door zijn examen is gekomen) die hond kreeg straf ,keek mij sip aan omdat zijn lekkers weg was. Ik dacht, eerst me getampte muisjes en nou me worst wat is het volgende. Alles kreeg ik terug en kon ik weer op mijn plaats gaan zitten. Onder tussen werd er veel gelachen. maar ik zat met een halve opgevrete hema worst. Weer op gestegen met mijn hoofd in de wolken kwamen we in Glasgouw aan wat daar gebeurde is voor een volgende X
Hallo hier zal ik me eventjes voor stellen. Ik ben geboren in Amsterdam oost. om precies te zijn in de Indische buurd. de Sumatrastraat 58-1 boven de spaarbank voor de stad amsterdam. Als jongste van 5 en 2e meisje. Mijn zus Corrie is de oudste, dan komt Arie en Pieter, dan een hele tijd niks en dan Gerard. puckey is niet mijn echte naam maar m´n oudste broer Arie noemde me altijd zo en soms nog. vind ik wel leuk. in mijn poesie album heeft hij ook hierover een leuk versje geschreven. Ik ben niet getrouwd ook nooit geweest, geen kinderen, ik heb wel altijd en nog steeds katten. Die ik altijd stee vast mijn poesenkinderen noem. ik heb nu nog zus Pollewop en broer Kruimeltje allebij zijn ze 18.5 jaar oud. ik heb dit stel geboren zien worden. wat mij ook meteen brengt bij een 1e keer. Want een geboorte van kitten had ik nog nooit meegemaakt Tamara de moeder poes had mijn moeder opgevanggen (zonder dat zij wist dat ze zwanger was). na een tijdje werd Tamara dikker en dikker, de dokter kwam langs die zei. mevrouw u poes is in blijde verwachting. Nena een tijdje kwam dus 1 cyperse poes, Katja 1 zwarte poes Pollewop 2 zwarte katertjes Beer en kruimeltje. ma hield de 2 meisjes en ik nam de 2 jongens, bij nog een stel andere katten. toen had ik er 5. Sinds 1991 woon ik in Almere. eigenlijk hadden ze het Nieuw Amsterdam moeten noemen. maar dat later hier laat ik het eventjes bij.
Uit de oneindige Bron van het Al *de bron van het Zijn* kwam ik. aeonen geleden. Sprong ik tevoorschijn als een vonk uit het inwezen van de vlam, mij van niets bewust dan van de allerhoogste zaligheid. Zo begon een cyclische reis, door onberekenbare tijd perken. Af dalend uit de gebieden van de sterrenglans. Verwant aan hun stralende luister, vrij van alle omhulsels van vorm, kon ik overal gaan, snel door de eindeloze ruimte. Door zonnestelsels en melkweg heelallen, zonder gevoelen of bewustzijn. Maar steeds verder neerwaards gedreven onweerstaanbaar aangetrokken door de gebieden van dichtheid, steeds verder afdalend, stadium na stadium, aangetrokken door de rijken van vorm. Daar verzamelde ik mij hulsels uit de rijken vuur, lucht, water en aarde. Verbleef een aeon in elk rijk, immer zoekend naar een 'blijvend tehuis. Tenslotte verliet ik de ijle rijken en word geopenbaard in een stoffelijke vorm. Gevat in een kristallijn omhulsel waarin de zuivere schittering van de vlam zelf weerspiegeld werd. Na aeonen en cycli kreeg ik nieuwe 'bekleedselen' waardoor duurzame juwelen en stralende briljanten verwisseld werden voor schoonheid en symetrie van vorm, kleur en geur. Waarin het warme zonlicht een verlangen opriep om terug te keren naar het ouderhuis, hoger, steeds hoger. Met het verstrijken van meerdere aeonen betrad ik een nieuw rijk. Nu kon ik mij van plek tot plek bewegen en mij weer op vleugelen verheffen. Toen kwam, met het aannemen van warm bloedige voertuigen, de nieuwe gewaarwordingen van toewijding, opoffering en liefde. Tenslotte ontwaakte ik als een in de schare van het mensenrijk. Leerde over de veredelde kracht van liefde, die polsklop in harmonie met het goddelijk plan. Nu onder de verheven heerschappij van de verheven Ah-hij (zonen van het verstand en opwekkers der mensheid), kan ik bewust omhoog streven, trachtend mij kennis te verwerven van Atman. Zoals de vonk tracht terug tekeren tot de vlam waaruit zij voortkwam- steeds verder opwaarts, hoger zelfs dan de vervelende paleizen van planetaire Lhas (planeet-heersers, wachters of logoi). Tot aan de zeven oer-zonen van het licht. Voorbij vlammende zonnen en kometen, Voorbij melkwegstelsels en eiland heelallen. Tot aan de Centrale Geestelijke Zon............Want ik heb geleerd te zeggen: AHAM EVA PARABRAHMA (ik ben in waarheid het grenzeloze)
Eerste keer dat ik een web/blog pagina gemaakt heeft. Ik vind het erg leuk en spannend. Alleen wou ik dat er een spellings controle op zat want mijn nederlands is .......... dus wie weet wat er alle maal nog komt.
Ik ben Trees, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Puckey.
De 1e X dat ik met het vliegtuig ging was in 1986 naar mijn oudste broer Arie in Scotland.
Hallo hier zal ik me eventjes voor stellen. 
Eerste keer dat ik een web/blog pagina gemaakt heeft.
