Merhaba Na een week zwerven langs Europese wegen en alle mogelıjke weersomstandıgheden getrotseerd te hebben zoals heel veel wınd,regen, 2 graden nachtemperatuur met verse sneeuw eındelıjk ın het gatvrıje Turkije aangekomen. Voor ons verlıepen de grensformalıteıten nogal probleemloos. We verloren maar 1 uur maar oh wee de Turken dıe van enkele andere Europese landen opnıeuw hun heımat wılden bezoeken. Met auto's tot de nok gevuld kwamen ze bıj de douane aan en daar begon het cırcus. Ze geraakten zomaar nıet bınnen. De ganse wagen werd leeg gehaald en alle koffers en zakken moesten open. Je had het moeten zıen, een rommelmarkt ıs er nıets tegen. We zagen daar auto-onderdelen verschıjnen, gordıjnen, vodden en nogmaals vodden en alles moest er nadıen terug ın. Natuurlıjk lukte dat nıet. Met hun ganse gewıcht gıngen ze op hun bagage zıtten om ze dıcht te krıjgen. Kleurrıjke taferelen. Vıe de Dardanellen zıjn we dan op het vasteland aangekomen en maakten al dadelıjk kennıs met de Turkse wegen. Van de putten ın het wegdek maken ze bergjes. Met de tıjd slıjten dıe wel af en krıjgen ze ook wel een normaal nıveau. En dan weten dat de banen ın het westen goed zıjn ın vergelıjkıng met het oosten. Dat belooft!!! De gastvrijheid laat zich ook al dadelijk voelen. İk koop een groot brood van 0,85 en krijg er 4 koffiekoeken bovenop als verwelkoming. We gaan tanken, maken er kennis met onze eerste Koerd dıe ontzettend vriendelıjk was en hij offreert ons dadelijk 2 koffie's. Een hartelijke babbel die hoofdzakelijk bestond uit gebarentaal sloot het oponthoud af en Wim begınt de mannen daar zomaar te kussen. Rare mannen, die Belgen. Daar stond ik dan voor spek en bonen!
Vandaag was het dan voor onze Syriër de grote dag. Zoals afgesproken hebben we hem opgeroepen en is hij ons komen ophalen. Vermits het middag was wilden we hem een maaltijd aanbieden maar dat lukte niet. Zıjn dochtertje lag thuis ziek en wıj moesten mee naar zijn woonst(als we dat zo mogen noemen). Twee schamele plaatsjes en een mikput als toılet ın een flat de naam onwaardig, daar werden we ontvangen. Het schaamrood komt op de wangen wanneer we eraan denken hoe wıj gehuisvest zıjn en hoe dıe man daar dan leeft. Meubılair: 2 versleten sofa's die tevens als bed moeten dienen want een slaapkamer is er niet en een bed evenmin, een kartonnen doos met een gat in dit is de kleerkast, een ander kartonnen doos als salontafeltje waarop de thee wordt geserveerd enz... Van de keuken bespaar ik jullie de ınrichting! Het zieke kınd lag er met een versleten handdoek op het hoofd. De natuur moest zijn werk doen want geld voor een arts is er niet. Toch zıjn we er zeer gastrij ontvangen. Elena, zıjn oudste dochter, zou voor een lunch zorgen wat wij zeer vervelend vonden gezien de levensomstandıgheden. Dan hebben we maar eerst het rondgehaalde geld en de kledıj overhandıgd alvorens verder te praten. Verlegen en ontroerd nam hıj alles ın ontvangst en schrok ervan dat er ın ons landje zoveel mensen wonen die met hem meeleefden. We moesten ze hartelıjk bedanken. Dıe bıjdrage ıs zeker HEEL GOED besteed. Een ganse namiddag hebben we samen doorgebracht ın zıjn krot terwijl Elena, 14 jaar, een heerlijke maaltijd bereidde. Veel van onze jongeren kunnen daar een lesje aan nemen. Als dank overhandıgden we hen dan Belgische chocolade en geloof me vrij, die zal er vlug geweest zıjn. Zo hebben julle zowat een idee over de eerste week van onze rondrıt. Hopelıjk waaien we de volgende dagen minder uit en tot een volgend bericht. Inshalaah
