Al bij al blijft het weer goed. Er staat een stevig windje, maar de zon is er. Rémy is verzot op het zeewater en rolt zich voluit op het strand. Hond gelukkig, man en vrouw dan ook. Onze vrienden uit Vlaanderen, Beveren, zijn vandaag aangekomen. Hopelijk beleven zij ook een mooie tijd hier.
Rémy begint het leven aan zee goed gewoon te worden. En Bea heeft aan een schappelijke prijs een kreeft gekocht. Wij noemen hem Heinrich, of beter we “noemden” hem, want bij het koken werd hij rood en veel leven zat er niet meer in wanneer hij op de tafel kwam. En lap, de tweede muziekavond is er al. Een plaatselijk koor zong Franse liederen en we kregen een voorproefje van het concert van zaterdag. Dan komen twee virtuozen uit Duitsland, de Pierrolos.
Hier zijn dan eerste beelden van de oceaan. Bij elk tij krijg je een ander beeld. Gisteravond was het muziekavond, zoals vele avonden hier. Xavier Quemet gaf een rockfestival op zijn eentje. Met zijn gitaar speelde hij denderende rocknummers uit onze tijd van de jaren ’70. Hubert, de campingeigenaar, mocht ook nog een nummer meezingen. En dan zie je nog Angel, de mascotte van de camping.
Nee, nog steeds geen foto's van de zee. Later komen die nog in overvloed. De zon geeft warmte. Rémy heeft zijn eerste ervaringen opgedaan in de oceaan. Ik liet hem vrij loslopen op het strand tussen de andere hondjes. Zo beleeft hij de tijd van zijn leven. De Bretoense vlag wappert aan onze caravan en Bea maakt de eerste oesters open. Meer moet dat niet zijn.
Door de gustende regen zijn we naar Landéda gereden. Maar we zijn er en blijven er een hele tijd. Meteen na aankomst werden we verwelkomd door onze vrienden uit Bayern en Rémy heeft al kennis gemaakt met zijn Duitse vriendje Felix. We hopen op een beetje droog weer, maar het weer is zo onvoorspelbaar hier aan de oceaan in Bretagne.
We zijn terug gestart deze morgen rond 7 uur. Langs Kortrijk, Doornik, Lille, Arras, Amiens en Le Havre staken we de Seine over. Bijna de ganse rit bleef het regenen. Het is eens wat anders. Zo zijn we aangekomen in Normandië, in Torigny-sur-Vire, ergens tussen Caen en de Mont Saint-Michel. We zijn 530 kilometer ver. Morgen doen we er nog een paar honderd bij en komen we aan in Lanéda, Bretagne, ten noordwesten van Brest.
Gisteren hebben we een rit gemaakt van 500 kilometer, zowat het maximum van wat ik doe op een dag. Met een span van 12 meter moet je super geconcentreerd blijven rijden en de fouten van andere weggebruikers inschatten. Zo rijd ik in Frankrijk 80 km/uur op een tweevaksbaan, de maximum toegelaten snelheid. En toch willen de meeste automobilisten me voorbij steken en halen gevaarlijke manoevers uit. Ze zien een caravan en denken dat ze absoluut moeten inhalen, omdat ze ervan uitgaan dat ik traag en amechtig ben op de baan. Zo moet ik permanent afstand houden, cruise control nooit gebruiken!
Vandaag en morgen moeten auto en caravan klaargemaakt worden voor de rit naar Landéda aanstaande maandag. Wordt vervolgd.
Vandaag is het onze laatste dag in Gérardmer op camping Les Sapins. Morgen rijden we naar Vlaanderen. We blijven je op de hoogte houden, want heel binnenkort vertrekken we terug. Maandag trekken we naar het westen, naar de Bretoense kust. De rit van 900 kilometer zal in twee dagen gedaan worden. Houd je vingers dus op de knoppen van je laptop, PC of smartphone!
Het is bloedheet in de Vogezen en in Gérardmer. Daarom moet ik redelijk vroeg mijn foto's nemen. Bij een felle hoogstaande zon worden de beelden flets. Het meer blijft aantrekkelijk en straks komen er vele honderden toeristen en dagjesmensen hun namiddag doorbrengen aan de rand van het water. Rémy heeft voor de eerste keer in zijn leven ondervonden dat hij kan zwemmen. Vanaf nu zoekt hij elke vorm van water op om af te koelen en om zijn nieuwe ervaring verder te beoefenen.
Er is een groot probleem in de Fauststad Staufen. Om een of andere reden zijn er grondboringen gebeurd en de historische huizen zijn aan het verzakken. De bewoners hebben nu een grote zorg om hun waardevol patrimonium in stand te houden. Gisteren hebben Rémy en ik onze beer uitgelaten en een stevige voettocht gemaakt door het woud van Etzenbach. We zitten nu in Frankrijk, in de Vogezen, in Gérardmer. We kennen Gérardmer door en door. We staan weer op camping des Sapins. De camping is goed vol, mede door het prachtige weer.
De camping is vol. Wie niet gereserveerd of telefonisch een plaats besproken heeft, raakt niet meer binnen. Deze namiddag dacht een Nederlander de camping binnen te rijden zonder in te checken. Meteen werd hem de uitgang aangewezen. Het weer blijft goed en het is gezellig druk op de camping met alle comfort: individuele douchecabines, verwarmd en met toilet, eenvoudig restaurant, 16 Ampère stroom, wifi, hondendouche, elke morgen broodjes en heet afwaswater. We blijven nog één dag, want zaterdag trekken we westwaarts.
Vandaag zijn we naar Münstertal gestapt. Münstertal is een bergdorp in de richting van de grote berg Belchen. Na het nuttigen van de verplichte Schwarzwälderkirschtorte en een bad van Rémy in de fontein van het gemeentehuis hebben we de trein genomen voor de terugrit naar Staufen. Het weer is terug perfect!
Vandaag geen foto's. Ten eerste omdat het weer omgeslagen is en regen is nu niet bepaald een favoriet voor mijn reflex camera. Ik ben dinsdag op stap geweest met de trein: eerst naar Bad Krozingen, dan naar Freiburg en dan via de Höllentalbahn en Dreiseenbahn naar Seebrugg. Bij de terugreis werd ik uitgenodigd om in de stuurcabine met de machinist mee te rijden. Foto's nemen en filmen mocht niet. De toelating was niet volgens het boekje en daarom mocht er niets verschijnen op de sociale media. Ik mocht van de sympathieke treinbestuurder als grap de seinbeelden voorzeggen en ik zag hoe de kruisingen op het enkelbaansvak geregeld werden via radioverbinding met de verkeersleiding. Ik zag ik hoe mijn Höllentalbahn thuis er in het echt uitzag. Zo werd deze dag nog mooier dan mijn trouwdag en plechtige communie samen.
Een stevige wandeling bergop naar de Brugruine van Staufen geeft je een prachtig zicht over de stad. Op een van de foto's zie je het labyrint. Zondag kregen we bezoek van Roland en Karin uit Freiburg. Al meerdere jaren zijn het vrienden van ons. Rémy heeft een panische angst voor spoorwegovergangen. Bij het naderen van de sporen en het andeaskruis weigert hij nog verder te stappen. Wellicht is hij overdonderd geweest van het stalen monster dat vol gedruis langs hem heen geraasd heeft. Ofwel wordt hij ook een spoorwegfanaat, zoals ik in mijn kleutertijd vol ontzag stond te kijken naar de zwarte stoommachines. Enfin, ik heb Rémy over de overweg moeten sleuren.
Met de Konuskarte konden we gratis naar Freiburg reizen. Enkel voor Rémy moesten we een ticket kopen. Rémy heeft duidelijk genoten van zijn trip naar Freiburg, omdat hij door de vele goten van de stad kon lopen, tot groot jolijt van de voorbijgangers. In Freiburg heb ik aan de Münster, de kathedraal, Lukas ontmoet. Lukas is een "Lokführer", een treinmachinist die op de Höllentalbahn en Dreiseenbahn rijdt met zware locomotieven. De foto van ons beiden zegt veel. Aan de Münster werden in de middeleeuwen de verplichte maten aangebracht van de afmetingen en gewicht van het brood en andere dingen. Zoek maar op de laatste foto naar de aanwijzingen.
Het weer is voorlopig nog perfect. Het is tijd voor een stevige wandeling. Er wordt immers onweer voorspeld voor de namiddag. We deden een voettocht met als doel een Keltisch gedenkteken te ontdekken. En jawel, daar stond het midden in de bossen! In de achtergrond overheerste een van de bergen van het Schwarzwald: de Belchen. We stapten gezapig door naar Staufen en steeds kwam de hoge ruïne in beeld. Er was veel volk in het bruisende Staufen.
Vandaag hebben we de stad en de omgeving van Staufen ontdekt. Het kasteel heerst over de stad. Bea heeft een breiwinkel gevonden en is meteen aan de slag gegaan. Het weer is perfect, maar het zou niet lang meer duren. Zondag krijgen we bezoek van Roland en Karin en het wordt een blij weerzien. Remy heeft genoten van de waterpartij in Staufen. Net zoals in Freiburg loopt fris water langs de straten in geultjes. De kinderen spelen er met bootjes.
We zijn aangekomen op camping Belchenblick in Staufen tegen Bad Krozingen en Freiburg in Baden-Württenberg. Het is hoogzomer en de camping is perfect. Staufen is een leuk stadje en Faust is er duidelijk aanwezig. Morgen gaan we op verkenning.
De regen heeft eindelijk plaats gemaakt voor de zon, oef. Vandaag mochten we gaan eten bij Gisela in Pfaffen-Schwabenheim. Remy en Anna zijn goede vriendjes geworden en het klikt goed tussen beide hondjes. Op de camping Lindelgrund zijn er nog resten van een "Feldbahn", een smalspoorwegje, dat vroeger diende voor het transport van ijzerhoudende grond om er klokken van te maken. Er staan nog machines in een loods en hier en daar ligt er nog een spoortje. Morgen trekken we naar Baden-Württenberg, naar Staufen tegen Bad Krozingen en Freiburg, 300 kilometer zuidwaarts.
Regen, regen en nog eens regen, zonder ophouden. In Hessen is zelfs de noodtoestand uitgeroepen. Wij kunnen nauwelijks de caravan uit en foto's maken is al helemaal niet te doen. Gisela is vandaag bij ons op bezoek en de namiddag gaf afwisseling bij "Weingut Kost". Rheinhessen is een wijngebied en het wemelt er van de wijnhandelaars, die hun oogst te koop aanbieden. Hopelijk houdt het op met regenen.
