Vandaag zijn we naar Münstertal gestapt. Münstertal is een bergdorp in de richting van de grote berg Belchen. Na het nuttigen van de verplichte Schwarzwälderkirschtorte en een bad van Rémy in de fontein van het gemeentehuis hebben we de trein genomen voor de terugrit naar Staufen. Het weer is terug perfect!
Vandaag geen foto's. Ten eerste omdat het weer omgeslagen is en regen is nu niet bepaald een favoriet voor mijn reflex camera. Ik ben dinsdag op stap geweest met de trein: eerst naar Bad Krozingen, dan naar Freiburg en dan via de Höllentalbahn en Dreiseenbahn naar Seebrugg. Bij de terugreis werd ik uitgenodigd om in de stuurcabine met de machinist mee te rijden. Foto's nemen en filmen mocht niet. De toelating was niet volgens het boekje en daarom mocht er niets verschijnen op de sociale media. Ik mocht van de sympathieke treinbestuurder als grap de seinbeelden voorzeggen en ik zag hoe de kruisingen op het enkelbaansvak geregeld werden via radioverbinding met de verkeersleiding. Ik zag ik hoe mijn Höllentalbahn thuis er in het echt uitzag. Zo werd deze dag nog mooier dan mijn trouwdag en plechtige communie samen.
Een stevige wandeling bergop naar de Brugruine van Staufen geeft je een prachtig zicht over de stad. Op een van de foto's zie je het labyrint. Zondag kregen we bezoek van Roland en Karin uit Freiburg. Al meerdere jaren zijn het vrienden van ons. Rémy heeft een panische angst voor spoorwegovergangen. Bij het naderen van de sporen en het andeaskruis weigert hij nog verder te stappen. Wellicht is hij overdonderd geweest van het stalen monster dat vol gedruis langs hem heen geraasd heeft. Ofwel wordt hij ook een spoorwegfanaat, zoals ik in mijn kleutertijd vol ontzag stond te kijken naar de zwarte stoommachines. Enfin, ik heb Rémy over de overweg moeten sleuren.
Met de Konuskarte konden we gratis naar Freiburg reizen. Enkel voor Rémy moesten we een ticket kopen. Rémy heeft duidelijk genoten van zijn trip naar Freiburg, omdat hij door de vele goten van de stad kon lopen, tot groot jolijt van de voorbijgangers. In Freiburg heb ik aan de Münster, de kathedraal, Lukas ontmoet. Lukas is een "Lokführer", een treinmachinist die op de Höllentalbahn en Dreiseenbahn rijdt met zware locomotieven. De foto van ons beiden zegt veel. Aan de Münster werden in de middeleeuwen de verplichte maten aangebracht van de afmetingen en gewicht van het brood en andere dingen. Zoek maar op de laatste foto naar de aanwijzingen.
Het weer is voorlopig nog perfect. Het is tijd voor een stevige wandeling. Er wordt immers onweer voorspeld voor de namiddag. We deden een voettocht met als doel een Keltisch gedenkteken te ontdekken. En jawel, daar stond het midden in de bossen! In de achtergrond overheerste een van de bergen van het Schwarzwald: de Belchen. We stapten gezapig door naar Staufen en steeds kwam de hoge ruïne in beeld. Er was veel volk in het bruisende Staufen.
Vandaag hebben we de stad en de omgeving van Staufen ontdekt. Het kasteel heerst over de stad. Bea heeft een breiwinkel gevonden en is meteen aan de slag gegaan. Het weer is perfect, maar het zou niet lang meer duren. Zondag krijgen we bezoek van Roland en Karin en het wordt een blij weerzien. Remy heeft genoten van de waterpartij in Staufen. Net zoals in Freiburg loopt fris water langs de straten in geultjes. De kinderen spelen er met bootjes.
We zijn aangekomen op camping Belchenblick in Staufen tegen Bad Krozingen en Freiburg in Baden-Württenberg. Het is hoogzomer en de camping is perfect. Staufen is een leuk stadje en Faust is er duidelijk aanwezig. Morgen gaan we op verkenning.
De regen heeft eindelijk plaats gemaakt voor de zon, oef. Vandaag mochten we gaan eten bij Gisela in Pfaffen-Schwabenheim. Remy en Anna zijn goede vriendjes geworden en het klikt goed tussen beide hondjes. Op de camping Lindelgrund zijn er nog resten van een "Feldbahn", een smalspoorwegje, dat vroeger diende voor het transport van ijzerhoudende grond om er klokken van te maken. Er staan nog machines in een loods en hier en daar ligt er nog een spoortje. Morgen trekken we naar Baden-Württenberg, naar Staufen tegen Bad Krozingen en Freiburg, 300 kilometer zuidwaarts.
Regen, regen en nog eens regen, zonder ophouden. In Hessen is zelfs de noodtoestand uitgeroepen. Wij kunnen nauwelijks de caravan uit en foto's maken is al helemaal niet te doen. Gisela is vandaag bij ons op bezoek en de namiddag gaf afwisseling bij "Weingut Kost". Rheinhessen is een wijngebied en het wemelt er van de wijnhandelaars, die hun oogst te koop aanbieden. Hopelijk houdt het op met regenen.
Na een rit van zes uren over 360 kilometer met meer dan de helft flinke regen zijn we aangekomen in Guldental, Rheinhessen tussen Koblenz en Mainz. De installatie op de camping is vlot verlopen en ze kennen ons daar nog. De eerste momenten dienen om uit te rusten en morgen krijgen we bezoek.
We staan terug in de startblokken. De caravan is in orde voor een trip naar Duitsland. Het is dus tijd om te vertrekken naar Rheinhessen, naar Guldental tegen Bad Kreuznach. We zitten niet ver van de Rijn tegen Bingen. Camping Lindelgrund kennen we al van vorig jaar, het wordt dus een beetje thuis komen. Rémy is nu acht maanden oud en is in zijn nopjes. Wij zitten met ons hoofd vol met kaartstudie, inventaris van het reisgoed en het opladen van smartphones, satellietzoeker, wandel GPS, e-reader en wifizender. Maandagvoormiddag “geht es los”. Via Aachen rijden we naar de Rijn over Koblenz, 360 kilometertjes naar Guldental.
Door een mistig landschap zijn we door Bourgondië, Champagne en Ardennes naaar Vlaanderen gereden. Hier nog de (voorlopig) laatste foto's van Frankrijk bij het ochtendgloren. Zoals ik al schreef, blijven een paar weken thuis en vertrekken dan naar Duitsland. Het plan is naar Rheinhessen te trekken, Rheinland-Pfalz, tegen Bad Kreuznach. Ik heb al contact met camping Lindelgrund in Guldental. Vorig jaar stonden we er ook. Op 20 mei vertrekken we. Houd de blog in de gaten.
De tweede en laatste dag Chablis werd uiteraard besloten met een bezoek aan wijnhandelaar Camu. We kochten er al eerder de vermaarde Chablis wijn. Morgen gaat de caravan weer aan de haak van de Mercedes Vito en dan trekken we naar Vlaanderen, zo’n 450 kilometertjes via Troyes, Châlons-en-Champagne, Charleville-Mézières, Charleroi en Brussel, gewoon recht omhoog zonder péage. Voorlopig houdt deze blog op. Maar niet voor lang, want binnen een 20-tal dagen trekken we naar Duitsland. Houd uw handen aan het toetsenbord en wacht een tijdje tot er een bericht komt dat er weer nieuws verschijnt. Tot binnenkort!
Chablis. Daar staan we nu, op de camping municipal du Serein. De camping is ruim en we hebben een mooie plaats voor de twee nachten. Chablis is een leuk stadje, waar de edele wijn zegeviert. Je vindt hier tal van wijnbouwers. Je vindt hier ook nog een “triperie”, een maison de l’andouillette, een slager die gespecialiseerd is in het bereiden van darmen en ingewanden.
Ooit gehoord van Châtel de Neuvre? Wellicht niet. Het is een dorpje dat op de weg ligt van Clermont-Ferrand naar Moulins. Wij staan er voor een nachtje op de camping municipal. De camping is eenvoudig en gericht op passanten, zoals wij. De rit van het zuiden naar Châtel De Neuvre was aangenaam langs de A75. We passeerden de Cévennes en de Gévaudan in de Lozère.
Het is de laatste dag Provence. Veel nieuws valt er niet te rapen. Ik heb mijn voortent keurig opgeborgen. We staan klaar om morgen rond 08.30 uur te vertrekken. Ik doe aan kaartstudie en beslis de route te nemen langs de A75. Deze is gratis en je moet alleen betalen voor de viaduct van Milliau. De route gaat over Nîmes, Montpellier, Milliau, St.Flour en Clermont-Ferrand. Er is ook nog een route door de Cévennes, maar de weg is smal en bergachtig. GPS is waardeloos. We zien wel waar we morgen uitkomen. Er zijn campings genoeg.
Er zijn nu nog twee dagen Saint-Rémy. Zondag trekken we noordwaarts. We zijn ruim drie weken in Saint-Rémy, in de Provence gebleven. De stad blijft bekoren. Daarom ben ik er nogmaals rond en door gewandeld. En opeens krijg ik respect voor de Italianen. Mijn buurman Paolo uit Padua schatte mijn leeftijd op 40. Ik krijg ineens eerbied voor de gondels van Venetië, de gebouwen van Rome, de scheve toren van Pisa, de glimmende borst van Julia uit Verona en de mislukte treinstellen van Ansaldobreda. Ik heb een foto genomen van het dochtertje van Paolo met Rémy. Morgen ga ik de voortent van de caravan afhalen, ze proper maken en opbergen voor het verblijf in Bretagne binnen enkele weken.
Rémy en ik zijn vandaag naar de abdij van Montmajour gereden. We moesten er allebei zijn: Rémy voor zijn eerste communie en ik voor mijn hoofd- en dagelijkse zonden. De abdij is indrukwekkend en overheerst het gebied van de Camargue. Helaas zijn de foto’s ervan verdwenen door een verkeerde handeling van mij. In de plaats komen dan andere leuke afbeeldingen van de Alpilles.
Regen, regen en nog eens regen. De bodem is ondoordringbaar en dat maakt dat plassen enkel kunnen verdwijnen door zon en wind. De bodem van mijn voortent is nat en het regenwater sopt. Het kan alleen maar beteren en we hebben geen last van muggen. Deze namiddag heeft de zon het gehaald van de regen, maar een staat een strakke wind. Het is echter geen mistral. Vandaag doen we niets speciaals, daarom vind je enkel foto’s van de camping en het dagelijkse leven.
Indien ik paus was, dan woonde ik in het paleis van Avignon. Maar ik ben dit niet en je kan niet alles willen in het leven. Ik ben met de bus naar Avignon gereden om er een vluchtig bezoek te brengen. Vele jaren geleden had ik het Palais des Papes al eens bezocht en daarom moest ik de wachtrij van een uur niet doorstaan. Het weer is omgeslagen en er valt af en toe een druppel uit de lucht. Helaas is het bruine sahararegen en dat maakt de auto’s vuil en de ruiten ondoorzichtig.
