Dire Straits

Dire Straits was een Britse rockband (1977-1995) met als veruit bekendste lid zanger/gitarist/songwriter Mark Knopfler. De band is onder andere bekend geworden door nummers als Sultans of Swing, Private Investigations en Money for Nothing.

De band had meteen grote successen met hun debuutalbum Dire Straits en de single Sultans of Swing. In 1985 verscheen Brothers in Arms, een van de eerste volledig digitaal opgenomen platen. Het album is met 269 weken in de Nederlandse Album Top 100 het langst genoteerde album aller tijden, al zijn dit niet aaneengesloten weken.

Na 1995 heeft Dire Straits niets nieuws meer uitgegeven en hebben ze nog eenmaal samen opgetreden.

Dire Straits en Mark Knopfler verkochten samen meer dan 120 miljoen albums en singles .

Bandbiografie

Het begin (1977-1979)

Mark Knopfler, zijn jongere broer David Knopfler, John Illsley, Calum Craik en Pick Withers hebben de band in 1977 opgericht. De naam Dire Straits (Ned: Op zwart zaad zitten) werd door een vriend van John Illsley verzonnen , omdat de band in financiële moeilijkheden zat. De band schraapte 120 pond bij elkaar en besloot een demotape met vijf nummers op te nemen. De tape bevatte de nummers Wild West End, Sultans of Swing, Down to the Waterline, Sacred Loving en Water of Love. Ze stuurde deze tape naar de DJ Charlie Gillett die een show genaamd Honky Tonkin'. had op de radio op BBC Radio London. Gillett vond de muziek zo goed dat hij Sultans of Swing zelfs in zijn show draaide .

Twee maanden later tekende Dire Straits een contract met Phonogram Records .

De band ging door met het maken van demotapes voor de radio en er werd hard gewerkt aan een album. Het album, genaamd Dire Straits, werd opgenomen in de Basing Street studios in Londen in februari 1978 voor een budget van 12.500 pond . Het album werd uitgegeven door Vertigo Records, een onderdeel van Phonogram, en werd aanvankelijk geen succes.

Nadat het nummer Sultans of Swing, wat ook op het debuutalbum stond, opnieuw steeg in de Britse charts kwam er interesse van de grotere platenlabels. Dit leidde tot een contract met het Amerikaanse platenlabel Warner Bros. Records, en zo werd, nog voor 1978, het debuutalbum Dire Straits wereldwijd opnieuw uitgegeven. Er werd ditmaal veel reclame voor het album gemaakt en zo bereikte het album meerdere top-10 plaatsen in verschillende charts .

Het volgende jaar ging Dire Straits op zijn eerste Noord-Amerikaanse tour. Ze speelden 51 uitverkochte concerten over een periode van 38 dagen. Bob Dylan, die de band in Los Angeles had zien spelen, was zo onder de indruk dat hij Mark Knopfler en drummer Pick Withers uitnodigde om in zijn volgende album, Slow Train Coming, te spelen.

Het tweede album van Dire Straits, Communiqué, werd opgenomen in december 1978 en uitgegeven in juni 1979. Ook ditmaal besteeg het album de charts met een #11 notering in de Verenigde Staten en een #8 notering in het Verenigd Koninkrijk. Wereldwijd werd het album meer dan 7 miljoen keer verkocht.

Muziekstijl veranderd (1980-1984)

Dire Straits begon in 1980 te werken aan een derde album, Making Movies, die in oktober van dat jaar uitkwam. Tijdens deze opnamesessies verliet David Knopfler de band om een solocarrière te beginnen. De sessies gingen door met de invallers Sid McGinnis en Roy Bittan. Nadat deze sessies waren afgerond sloten toetsenist Alan Clark en gitarist Hal Lindes zich aan bij de band .

Making Movies werd gekenmerkt door de lange en complexe nummers. De succesvolste single van het album was Romeo and Juliet. Het album behaalde een #4 notering in het Verenigd Koninkrijk.

Het vierde album van Dire Straits, Love over Gold, dat uitkwam in september 1982 werd goed ontvangen met een eerste plaats in de Britse charts. Mark Knopfler schreef alle liedjes van het album waaronder Private Investigations. Dit nummer werd een groot succes en behaalde een top-5 notering in de hitlijsten van het Verenigd Koninkrijk.

Vlak na het uitkomen van het album verliet drummer Pick Withers de band. Zijn vervanger was Terry Williams .

In 1983 werd er een EP onder de naam ExtendedancEPlay uitgegeven door de band terwijl Love over Gold nog steeds in de charts stond. De EP bevatte onder andere het nummer Twisting by the Pool wat een top-20 hit werd in het Verenigd Koninkrijk. Dire Straits ging tevens op een wereldtournee. Deze tournee werd gevolgd door een dubbelalbum genaamd Alchemy. Het album was een opname van twee liveconcerten.

Apart van het uitkomen van de EP en het dubbelalbum was het grotendeels stil rondom de Dire Straits in de jaren 1983 en 1984. Dit kwam omdat Mark Knopfler druk was met het producen van een nieuw album voor Bob Dylan: Infidels. Tevens producete hij in deze tijd ook nog voor de band Aztec Camera en zanger Willy DeVille en schreef hij het nummer Private Dancer, de doorbraak van Tina Turner als solo-artiest.

Het grote succes en de gevolgen (1985-1990

Dire Straits begon eind 1984 met het opnemen van een vijfde studioalbum: Brothers in Arms. De bezetting van de band werd tijdens deze opnamesessies opnieuw veranderd: Guy Fletcher werd de tweede keyboardspeler  en gitarist Hal Lindes verliet de band. Jack Sonni verving zijn plaats als gitarist en Omar Hakim werd de tweede drummer.

Brothers in Arms werd het bestverkochte album van 1985 in het Verenigd Koninkrijk en het album stond ruim 6 jaar lang genoteerd in de Nederlandse Album Top 100 ^[8]. Nummers als Money for Nothing, So Far Away, Walk of Life, Your Latest Trick en Brothers in Arms bestormde de charts. De band won met het nummer Money for Nothing zelfs een Grammy Award . en werd genomineerd voor acht MTV Video Music Awards waarvan het er 2 won . De clip van het nummer zorgde tevens voor een nieuw tijdperk op het gebied van videoclips.

In de jaren 1985 en 1986 ging de band weer op een wereldtour wat een enorm succes werd. In een tijdsbestek van 2 jaar heeft de band 247 concerten gegeven in meer dan 100 verschillende steden. Philips sponsorde deze tour en zag het als een ultieme gelegenheid om hun "nieuwe" cd-speler aan de man te brengen.

In de Verenigde Staten was Brothers in Arms eveneens een groot succes. Het album stond negen weken op #1 in de Top Pop Album Chart van Billboard.

In 1987 ging Mark Knopfler zich vooral richten op het maken van soundtracks voor films en zijn solocarrière. Dire Straits hergroepeerde zich in 1988 voor een groots concert ter ere van de jarige Nelson Mandela. Ze speelden hierbij samen met Eric Clapton . Na dit concert zou drummer Terry Williams de band verlaten.

In september 1988 stopte de band, althans voor een tijdje. Het grote succes van Brothers in Arms en de wereldtour werd de bandleden even te veel. In oktober 1988 werd er vervolgens een greatest hits album uitgegeven onder de naam Money for Nothing. Ook dit album werd een groot succes en behaalde de #1 positie in het Verenigd Koninkrijk.

Mark Knopfler besloot in 1988 een nieuwe band op te richten: The Notting Hillbillies. Guy Fletcher, Brendan Croker en Steve Phillips vormden de bezetting. Deze nieuwe band, die gericht was op countrymuziek, tourde voor een jaar door het land en ze waren tevens te zien in de Amerikaanse comedyserie Saturday Night Live.

Reünie en laatste albums (1991-1995)

In januari 1991 besloten Knopfler, John Illsley en manager Ed Bicknell de band nieuw leven in te blazen. Dire Straits had nu vier leden: Knopfler, Illsley en keyboardspelers Alan Clark en Guy Fletcher.

De band begon met het opnemen van een nieuw album, deze keer vergezeld door vele gastmuzikanten waaronder gitaristen Paul Franklin en Phil Palmer, percussionist Danny Cummings en saxofonist Chris White. Jeff Porcaro speelde drums tijdens de opnamesessies, maar wees een aanbod af om de band full-time bij te staan vanwege zijn verplichtingen bij Toto.

In september 1991, zes jaar na Brothers in Arms werd het laatste studioalbum uitgegeven onder de naam On Every Street. Het album werd met gemengde reacties ontvangen maar werd toch een commercieel succes. Er werden drie nummers van het album als single uitgegeven. De laatste van deze drie nummers, The Bug, bevatte achtergrondzang van Vince Gill, die ook een uitnodiging had gekregen om full-time in de band te komen spelen maar ook hij wees deze uitnodiging af. Ondanks de wat tegenvallende reacties behaalde het album wel een #1 notering in het Verenigd Koninkrijk.

In de jaren 1991 tot 1992 vond tevens de laatste wereldtour plaats. De tour was niet zo succesvol als de voorgaanden en Mark Knopfler had genoeg van deze grote tours. Het laatste concert werd gegeven op 9 oktober 1992 in Zaragoza, Spanje. In mei 1993 werd er een live EP van deze tour uitgegeven genaamd Encores. Deze werd met zeer gemengde reacties ontvangen.

Dire Straits gaf nog een laatste album uit onder de naam Live at the BBC voordat de band uiteenviel. Het was een livealbum waarin nummers stonden die in 1978 tijdens een concert van BBC werden gespeeld. In zeven van de acht nummers is de originele bezetting van Dire Straits te horen.

Uiteenvallen en reünies (1995-heden)

Hoewel Dire Straits nooit officieel uit elkaar is gegaan, hebben ze sinds 1995 niets nieuws meer uitgegeven en hebben ze sindsdien nog eenmaal samen opgetreden. In 1996 lanceerde Mark Knopfler zijn carrière als solo-artiest met het album Golden Heart .

Knopfler, John Illsley, Alan Clark en Guy Fletcher waren voor de laatste keer te horen op 19 juni 1999 tijdens het huwelijk van Illsey .

Na 1995 zijn er nog twee compilatiealbums uitgebracht: Sultans of Swing: The Very Best of Dire Straits in 1998 en The Best of Dire Straits & Mark Knopfler: Private Investigations in 2005. Deze albums bevatten de grootste hits van de band en op het laatstgenoemde album staan tevens solonummers van Mark Knopfler.

In 1998 staat het album Brothers in Arms voor de 222ste week in de Britse album charts en is het gecertificeerd met 13x platina. In Nederland werd de plaat 5x platina.

In 2005 werd tevens een nieuwe versie van het album Brothers in Arms uitgegeven onder de naam Brothers In Arms (20th Anniversary Edition). Het album werd wederom een groot succes en het won een Grammy Award voor Best Surround Sound Album . Het was een limited edition.

Sinds de stop van Dire Straits in 1995 heeft Mark Knopfler geen interesse getoond om de band nog nieuw leven in te blazen. Knopfler mist de hoogtijdagen van de band totaal niet, volgens hem werd het allemaal net iets te groots . In 2008 wees Mark een verzoek van Illsley af om de band weer op te starten, hij wou zich liever concentreren op zijn solocarrière.

Stijl

Dire Straits debuteerde in een tijdperk waarin de punkmuziek zeer populair was . Dat de band als buitenbeentje toch succesvol werd, ligt volgens velen aan het unieke geluid van Mark Knopfler en het verfijnde .

De band werd in het begin nog aangezien als new wave-band maar dat veranderde al snel met het debuutalbum Dire Straits. Alhoewel de band altijd in het genre rock heeft gespeeld, kan de muziek van Dire Straits in twee tijdsvakken worden ingedeeld; voor 1980 en na 1980. Voor 1980 werden er simpele muziekteksten geschreven en de nummers waren kort. De nummers gingen over de belevenissen van Mark Knopfler in de steden Newcastle en Leeds. In 1980 werd er een nieuwe bezetting neergezet die meer succes moest gaan hebben. De band ging vervolgens in het volgende album, Making Movies, experimenteren met langere nummers en complexere teksten. Het werd een enorm succes en de band zou deze muziekstijl de rest van zijn verdere carrière behouden. Enkel het album On Every Street kende een iets andere stijl. Knopfler besloot op dit album met een nieuwe gitaar te spelen: de Pensa. Het gevolg was een meer symfonisch geluid dan de vorige albums.

Verder kenmerkend bij veel nummers van de band zijn de lange intro's en het ontbreken van een refrein.

Bijna alle nummers van Dire Straits zijn geschreven door Mark Knopfler. Slechts drie nummers zijn niet geheel door Knopfler geschreven. Dit zijn Tunnel of Love, Money for Nothing en What's the Matter Baby.

De muziek van de band is vooral geïnspireerd door muzikanten als Bob Dylan, Eric Clapton, J.J. Cale, Randy Newman en Chet Atkins