U vraagt, wij draaien u een loer.

Een artikel uit Humo door JH.van de jaren ‘90

Op de algemene economische inspectie (nu heet het anders) een departement van economische zaken worden spoed-tv-herstellers als poenpakkers slechts op de vierde gerangschikt. In de top drie staan de spoedontstoppers spoedglazeniers en spoedslotenmakers.

Nu moet u weten dat men zomaar geen techniekers aan de kapstok heeft hangen die men kan inzetten op elk uur van de dag onmiddellijk na het telefoontje. Is dat wel het geval is er iets mis met het bedrijf. Zo’n spoeddienst heeft ophalers indienst meestal.mensen die niet veel afweten van TV’s en met een geleerde uitleg vertellen dat het toestel naar het atelier moet, maar toch al een flink voorschot vragen

Wij ook hebben gevallen gekend, van klanten die niet konden wachten, die bedrogen werden.

Zo was er een oudere man die ons vroeg of we konden komen om zijn toestel na te zien.

Wij antwoorden dat enkel het morgen zou kunnen, blijkbaar kon hij niet wachten en belde een spoeddienst. Enige tijd later moeten wij toch naar de bewuste klant en kwam het verhaal boven:

- De man had zijn toestel meegegeven en geen reserve toestel gekregen in afwachting van de herstelling.

- De klant was beloofd dat het toestel de volgende dag zou terug hebben.

- 14 dagen later belde de klant naar de spoedhersteller die vertelede dat het toestel af was maar geen transport had. Dus werd hem voorgesteld om het toestel te komen ophalen met een taxi omdat het kerstavond was stemde de man toe.

- Na het betalen van een gepeperde rekening werd het toestel in de taxi geplaatst en kon de man vertrekken.

- Aan de taximan moest een extra fooi betaald om het toestel binnen te dragen en aan te sluiten.

Nu bleek het toestel verknoeid te zijn en waren de kosten te hoog om het goed te herstellen.

Wij hebben meegewerkt om dat bedrijf aan te klagen maar dat kwam anders uit.

De klant had vooraf schriftelijk toegestemd in de kostenraming en in de herstelling.

31-05-2005, 16:06 geschreven door salora

Mijn eerste radio herstelling.

Mijn grootmoeder verscheen in mijn leven, althans zo herinner ik mij, toen ik 12 jaar werd.

Voor mijn plechtige communie kreeg ik een “gouden horloge”, dat alleen gedragen mocht op speciale gelegenheden.Van mijn Franstalige grootmoeder moest ik daar voor grote zorg dragen en veilig opbergen in de kast.

Als kind was ik gebeten om alles wat met techniek te maken had vooral auto’s en radio’s.

Blijkbaar had mijn vader, gedurende de oorlog, zijn autootje verstopt in een hooiwagen, ergens in een wei nabij de leeuw van Waterloo. Niet ver van de woning waar wij verbleven.

Telkens ik naar school ging zag ik de leeuw van Waterloo en die hooiwagen, die al eens verplaatst werd in de wei, maar had geen weet van die auto.
Op het eind van de oorlog, toen mijn ouders terug naar Antwerpen verhuisden, werd eerst het autootje uit de hooiwagen gehaald en in de verhuiswagen geladen.
Waarna de meubelen en huisraad. Eens terug in Antwerpen werd hij na de bevrijding terug in elkaar gezet, ik was er als de kippen bij om te zien hoe de wagen en paardensmid dit allemaal deed. Na weken werk reed dat autootje weer, een tweezitter van het merk Simca Fiat.

Mijn vader was, handelsvertegenwoordiger van beroep die ( transmissions sans files) of de radio verkocht aan bemiddelde mensen. Blijkbaar bezat mijn grootmoeder zo’n groot radio meubel maar daar kwam geen geluid meer uit.

In de technische school ging leerde ik oa.een kristal radio te bouwen. In allerlei boekjes kon je zelfbouw pakketten vinden om geluid te maken en allerlei schakelingen, om defecte toestellen te herstellen of ombouwen enz.

Mijn eerste en gelukte herstelling was de radio van mijn grootmoeder.

Een van de radiolampen werkte niet meer en diende vervangen maar die waren niet meer in de handel te verkrijgen. Gewapend met zo’n boekje en aan de hand van tabellen heb ik een vervang type gevonden, maar de lampvoet was helemaal anders van uitvoering.

Dus heb ik het glas van de oude lamp kapot gedaan aan elk lipje van de lampvoet een draad gesoldeerd en vervolgens deze verbonden met de nieuwe lampvoet, volgens het schema van het vervang type. De nieuwe en kleinere lamp bengelde enkele centimeters boven de andere lampen maar de radio werkte. Plots was ik de held maar dit duurde niet lang of ik werd het zwarte schaap van de familie.

31-05-2005, 14:44 geschreven door salora

Het moet maar eens van ons hart, al te dikwijls horen lezen en zien wij mensen die klagen over herstelkosten aan hun TV, video en radio.

Als gepensioneerde bedrijfsleider/eigenaar van een televisie handel en met eigen service station kunnen wij met recht en reden verklaren dat 99% van de gevallen de herstelkosten correct zijn. Inderdaad tussen alle koren zit er kaf en zijn er diensten die leven van het ongeduld van TV kijkers. Als een TV toestel het niet meer doet is het gelijk aan een sterfgeval.

Mogen wij alles eens op een rij zetten:

Een service station opzetten met één werknemer technieker en enkel de lopende kosten berekenen dan komen wij algauw aan een kosten plaatje van € 100.000.

Loonkosten, huur, verwarming, elektriciteit, auto, telefoon, onderhoud, verzekeringen allerhande taksen en belastingen ja zelfs belasting op het te werkgestelde personeel.

Met twee techniekers worden de vaste kosten  € 140.000 /jaar.

Volgens ons sociaal systeem en dat wil u en ik zo behouden:

Werkt deze man/vrouw werkt 200 werkdagen per jaar. = kostprijs € 500 per werkdag

Deze man/vrouw werkt 7 u per dag = kostprijs € 70,80 per uur.

Dan is er nog geen Euro winst gemaakt. En om het station bestaand te houden moet de man/vrouw minimum 7 à 8 toestellen per dag herstellen. Niemand betaald of rekent € 70,8 per uur aan.

De wetgever heeft er zelfs voor gezorgd dat geen forfaire uurlonen mogen aangerekend worden en dus moet de reële tijd genoteerd en deze moet verschillen van klant tot klant.

Nu de onderdelen.

Een onderdeel dat in de prijslijst van de fabrikant staat aan € 0,5 exclusief BTW kost aangeleverd in de werkplaats € 20,90 + BTW = € 25,29

De fabrikanten rekenen € 12,50 administratiekosten en € 7,50 transport kosten.

Dankzij de computer is het een fluitje van een cent om codes op onderdelen te wijzigen. Zodat niemand onderdelen die mogelijk gebruikt worden in bij andere merken kan gebruiken.

Zelfs als het om een onder merk van de fabriek zelf is. Kostprijs en bedrijfszekerheid.

Nemen wij als voorbeeld het duurste onderdeel de beeldbuis.

Zelfs in massa productie zijn onderdelen nooit gelijk elkaar dus gaat de fabrikant toleranties invoeren.

• De beste beeldbuizen met tolerantie van 99 à 95% worden het duurst verkocht aan die merken die deze kwaliteit laten betalen door de klant.
• De slechtste beeldbuizen met een tolerantie van 55 % of minder worden om milieu redenen niet vernietigd maar aan spotprijzen aangeboden aan die fabrikanten die de goedkoopste van de markt willen zijn.
• Fabrikanten berekenen een grotere winstmarge op hun onderdelen als zij het toestel goedkoop op de markt brengen. "after sales marges"

Het aankopen van een duur televisie toestel impliceert niet, nooit een herstelling, maar de kans is vele maal groter bij een goedkoop toestel.

De herstel werktijd blijft voor beiden typen toestel ongeveer gelijk, maar de verhouding nieuwprijs / herstelprijs, is vele malen ongunstiger bij dat goedkoop toestel.

In het verleden bleven mensen kijken naar hun programma, zelfs als er defecten duidelijk zichtbaar waren, met dodelijke afloop tot gevolg ( een oververhit toestel geeft een implosie van de beeldbuis met hevige ontploffing met brand tot gevolg.)

Nu de grootste ergernis.

Het is weer hetzelfde “ Hij speelt weer niet meer”

Inderdaad de huidige generatie TV toestellen, schakelen automatisch uit bij het geringste defect ( brand veiligheid heeft nu eenmaal een ander nadeel.)

Het toestel is niet meer aan te zetten tot het euvel verholpen is.

De klant schakelt zijn Tv toestel in en het weigert dienst dus, dus denkt de klant ten onrechte dat het dezelfde fout is.

Toestellen met een verlengde waarborg zijn steevast aan te raden, maar wel even de kleine lettertjes, voor de aankoop, eens goed lezen.

13-05-2005, 14:59 geschreven door salora

Een tijd geleden hadden wij een afspraak met de huisdokter voor algemeen nazicht zoals dat heet. Bloed afname voor het labo enz.

Toen er moest afgerekend worden kon de dokter het niet laten ons een bemerking te maken over de aangerekende kosten, bij de herstelling van zijn TV toestel, enige tijd geleden.

De dokter had er blijkbaar moeite mee dat wij als Niet universitair opgeleiden meer aanrekenden voor het herstellen van zijn TV toestel dan dat hij mocht aanrekenen voor zijn ziekenbezoek.

Wij konden het niet laten hem te repliceren:

“Mijnheer de dokter als u bij mij op huisbezoek komt voor zieke persoon.

Dan rekent u inderdaad uw honoraria maar zegt er wel bij dat u nog eens langs komt.

Erger nog, als het niet betert met de ziekte en uw voorschrift dan moeten wij u terug opbellen zodat u terug komt.” Dus dat is twee maal betalen in plaats van een rekening.

Als TV hersteller betaalt u schijnbaar meer, maar bij het verlaten van uw woning is uw televisie toetstel terug gezond en hoeft geen tweede bezoek, bovendien geven wij garantie op onze prestaties. Een universitair die veel langer gestudeerd heeft dan ik, geeft NOOIT garantie op zijn prestaties.

Bij het verlaten van de dokters praktijk hebben wij elkaar de hand gedrukt en ieder heeft eens over de zaak kunnen nadenken of de opmerking gepast was.

13-05-2005, 13:58 geschreven door salora

Plots kwam ze de winkel binnen gewandeld, beeld schoon in een elegant geel mantelpak gekleed met prachtig lang zwart haar en met massief goud getooid en bruin getaand, in een woord: een ebony gouden schatje, u weet wel het liedje van …. Maar dan in het echt.

De dame in kwestie had problemen met hare gsm en of ik dat kon regelen.

Uit de krokodillen tasje kwamen enkele losse delen te voorschijn.

Gebeld worden dat lukte nog net maar hem uitschakelen en iemand bellen dat was andere koek. Het scherm was stuk en het toetsenbord bleef niet op zijn plaats alles diende met een elastiekje bijeen gehouden. Gevolg van een vrije val!

In mijn beste Frans uitgelegd dat dit niet te herstellen was dat de onderdelen te duur zijn en mogelijk zelfs al niet meer leverbaar zijn. Uiteraard hadden wij prachtige toestellen die precies pasten bij haar. Een prijskaartje van 28.000 Bfr min een korting “omdat zij het was” deden haar beslissing versnellen. Even het toestel indienst stelt simkaartje overgestoken enz.

De schoonheid nam nog een kijkje in de zaak en haar oog viel op een speciale KTV van pilip.

«Oui, madame ce TV couleur est un Philips grand écran de 67 cm.»

Inmiddels was de GSM in orde en betaalde met grote bankbiljetten en bij het naar buiten gaan vroeg deze dame nog of ik den TV zelf bracht of personeel? »Au revoir et à bien tôt.»

De defecte GSM belande in de vuilnis mand onder den toog en de dag ging zijn gewone gang.

Mijn echtgenote die via de camera bewaking van de zaak mijn verkoopsargumenten had gevolgd vertelde mij later: “He jongen ge hebt uw beste beentje (Frans) voorgezet om die schoonheid de duurste GSM aan te smeren”. Wat ik niet kon en wilde ontkennen. Deze GSM paste perfect bij haar tailleur repliceerde ik.

Spijtig dat ze later op de avond tegen sluitingstijd niet gezien heeft hoe twee beren van zwarte mensen van meer dan 2 m de zaak binnen stormden.Uit alles bleek dat het twee basketbal spelers van Antwerp waren en zeer boos op de verkoper van de GSM aan zijn klein zusterke.

Na wat geroep werd het ons duidelijk: het ging er om dat wij die goeie GSM hadden achter gehouden? Is dat alles heren? Even de vuilbak boven gehaald en de stukken er uit gevist voilà, zaak opgelost. Alles netjes met tape aan een geplakt a.u.b. heren

Als je de spierballen en de koolscheppen van handen had gezien ben je blij dat de stukken nog kan teruggeven.

De heren gingen tevreden naar buiten, om even later terug binnen te komen.

“Ai daar gaan we weer” dacht ik.

Een van de heren probeerde naar zijn zusje de bellen en dat gaat niet…

“Meneer er zit geen simkaart in het toestel mevrouw gebruikt die kaart om te bellen.”

Inmiddels waren de heren afgekoeld “OK geeft u mij dan een tempo kaart”.

In een snelle reflex dacht ik “die verkoop ik niet” en vertelde de heren “hierover in de kranten winkel die hebben dat wel, wij hebben allen abonnementen.”

Wat zou er gebeuren als ze eerst moeten betalen voor een tempokaart en dan zouden vaststellen dat het niet gaat met dat toestel. Dus liever geen verkoop en dus geen heibel met deze jongens in de zaak zoals daar straks.

Oef de heren begrepen het en gaan de deur uit en naar de kranten winkel.

Enkele minuten later waren de heren terug in de winkel “dat marcheert niet”.

“Als ge niet kan lezen op het scherm kan moeilijk je pincode inbrengen” was ons antwoord.

Resultaat na driemaal proberen, juist de simkaart geblokkeerd. Weg 1000 Bfr. Tegen alle verwachtingen in, uiteindelijk kocht de man hetzelfde toestel als zijn zusje en een abonnement van Mobistar. Eind goed al goed het beste komt later.

04-05-2005, 12:17 geschreven door salora

03-05-2005, 21:36 geschreven door salora

03-05-2005, 21:21 geschreven door salora