|
Vrijdag 6 mei 2005
Mantes-la-Jolie - Courbehaye 121km Totaal : 488km
De macht der gewoonte maakt dat we om 8H00, na een goede nacht, wachten op ons ontbijt. Net zoals het onpersoonlijke “Hotel Formule 1” moeten we vandaag onszelf trachten te behelpen. De keuze is niet groot, maar we zullen maken dat we de eerste uren verder kunnen.
Alles in plastic, aan een toogje op een driepikkeltje, zelfs de sandwiches smaakten naar elektronica. We maken ons vlug uit de voeten en voor de eerste maal zijn wij om 8H30 al op pad. Het is waterkoud, hopelijk komt de zon er door!
Zonder enige afspraak te maken, kennen wij onze fietstaken. Het wordt een automatisme. Meestal neem ik de eerste 10 à 15km voor mijn rekening. Alsook het in en uitrijden van de steden. Ik ben er niet rouwig om. Bijna altijd liggen steden op een heuvel of in een diep dal. Zo kan ik de snelheid aan mijn vermogen aanpassen. Iedereen volgt getrouw, ik rij dan op de GPS.
Hugo is een diesel en komt op temperatuur na +/- 15km, dan gaat de gemiddelde snelheid met een 3à4km/h omhoog. Aanklampen geblazen……Nog later komt Jacques, en tracht het tempo iets omlaag te krijgen. Soms moet hij, op ludieke manier, als het te vlug gaat, eens dreigen zijn pomp in de spaken van Hugo te steken.
Medard houdt, slim als hij is, meestal de staart van het peloton. Mooi achter de bredere ruggen. Enkele keren komt hij poker spelen en spurt ons voorbij. Wij weten beter en laten begaan. Tracht hij hierdoor zijn vermoeidheid te verbergen? Enkele 100 meters verder kruipt hij gedwee weer op zijn plaats. Maar het is ons duidelijk, we weten zonder woorden wat er moet gebeuren…………..
25km verder zien we op een heuvel het stadje Houdan liggen. We moeten erdoor en kruipen in het gelid naar boven. Er heerst een ongewone drukte. Als we naderen wordt het duidelijk….Wekelijkse markt. Ook financieel bevoorraden wordt noodzakelijk.
Jacques en Hugo bezoeken de kerk en bekomen een stempel, daarna doen ze op de markt inkopen voor deze middag.
Ondertussen breng ik een bezoekje aan een fietsenmaker. Na wat geduld komt hij opdagen, hij had ook wat inkopen gedaan op de markt. Gelukkig heeft hij onmiddellijk veel belangstelling voor de St-Jacobsschelp en mijn zwaar bepakte fiets. Als hij hoort dat ik een Vlaming ben, moet ik weer geduld oefenen……….
Hij verdwijnt en komt wat later met een reeks fotoalbums………grote foto’s met renners. Ik besef vlug dat het cyclo-crossers zijn en herken Eric De Vlaminck en nog wat oude gloriën. Zijn vader was een gevierd renner. Ik kan gelukkig een aardig woordje meespreken over wielrenners. Na een tijdje maak ik hem duidelijk waarvoor ik gekomen ben. Hij zet mijn stuur vast en regelt mijn remmen. Ik ben blijkbaar zijn vriend geworden, hij weigert iets te rekenen. Ik beloof hem in ruil de groeten te doen aan Tom Boonen en Frank Van den Broecke. We zijn beiden tevreden hij wenst mij nog “bon voyage”.
Medard past ondertussen op de fietsen en geeft zijn ogen de kost, hij voelt zich op zijn gemak tussen de menigte. Bij deze drukte moeten we een eindje stappen, regelmatig krijgen wij schouderklopjes en worden “bonne route” toegeroepen.
Nu rijden we langs kleinere weggetjes, maar wel met zeer zware beklimmingen, naar Chartres. We zitten blijkbaar in een uitgestrekt graangebied en het wordt eentonig. Met de wind van achteren vorderen we goed. Het is duister weer en niet warm. We eten op een piepklein gemeentepleintje en zijn blij met een warme verse koffie van Jacques.
Van zeer ver zien we de kathedraal van Chartres.
Als we op het plein komen, voelen wij ons klein, wat een mastodont.
De kathedraal staat blijkbaar eeuwig in de steigers en heeft twee verschillende torens (totaal andere bouwsteil).
Binnenin ziet het er nog indrukwekkender uit. Er ligt een labyrint achteraan in de kerk, een symbool van de levensloop. Wij zijn ook onder de indruk van de prachtige glasramen en de kruisweg uitbeeldingen aan het koor.
We wandelen rond en nemen de tijd om een stempel te krijgen.
Het is nog maar 16H en we beslissen nog eventjes verder te trekken. We zijn nog niet moe genoeg. Maar hebben we ons vergist? De dorpjes die we tegenkomen zijn uitgestorven………Geen overnachtingsmogelijkheid. In Bonce stopt Jacques aan de “Mairie” en krijgt te horen dat er enkele “Gites” zijn +/- 20km verder. We vertrekken vol moed en inderdaad na 15km een wegwijzertje “Chambres d’Hotes”…… Wel weg van onze route. Ondertussen is de wind in ons nadeel gedraaid en begint hevig en hard te blazen. Na een slingerend baantje komen we aan de “Chambres d’Hotes”. Er is echter geen plaats meer………wat nu?
De dame kent nog een andere Gites en telefoneert haar collega. Goed nieuws ……..we worden 5km verder verwacht. We stuiven weg, maar het blijkt veel verder te zijn. Na een ½ uur komen we op een reusachtige vierkante hoeve. Het wordt een hartelijke ontvangst op “Gite de Moronville”. Boer en boerin Hurbault staan ons op te wachten. Ondertussen is het 19H en we hebben reuze honger. Gelukkig, hebben Florence en Yves na het telefoontje van hun collega zich op onze komst voorbereid. De boerin stelt voor eten te maken tegen 20H.
We bergen onze fietsen in een grote stal en betrekken onze prachtige “chambres” met telkens 2 grote bedden en een grote badkamer. Wij hebben ook nog een salon en een eetkamer ter beschikking. Om 20h doen we ons tegoed aan het eten en de drank, koude groenten, verse hesp, kaas, brood en wijn alles “à volonté”. Yves en Florence zijn kennelijk in hun schik met onze komst en blijven nog uren napraten.……..
Nadien stellen ze voor onze was te doen. Maar we hebben slaap en………we willen ooit in Santiago geraken!!!! Rond 23H30 geraken we in ons bed.
Vertrek: Mantes-les-Jolie 8H30
Aankomst: Courbehaye 19H00
Gites de Moronville Florence & Yves Hurbault
Afstand: 121km
Totale km: 488km
Gemiddeld: 18km/h
Weer: Duister en fris +/- 12°C
Wind: meestal wind achter 3 à 4BF. ‘s avonds hard tegen.
31-01-2022 om 15:25
geschreven door Via de la Plata
|
