Dag 25 Ligonde - Santiago de Compostela

 vrijdag 27-05-2005

Euforisch….. Dat komt niet elke dag voor………Maar vandaag wordt het “DE” grote dag. Nog 80km en we zijn er “Santiago de Compostela” Om 7H30 vertrekt onze Belgische medepelgrim André, we krijgen nog juist de tijd om hem uit te wuiven.

Het is wat fris maar de zon is van de partij, eerst een ontbijt. De bar naast de deur is druk bezet, door wandelaars. De bazin herkent ons en we bemachtigen een plaatsje, appelsiensapje, koffie en croissantjes. Het is weer feest. Terwijl we onze reisroute bestuderen, komt er een stel jonge Vlamingen binnengewaaid. Ze horen ons West-Vlaams en komen onmiddellijk bij ons zitten. Man en vrouw circa 30 jaar, doen de Camino te voet maar dan in tegenovergestelde richting. Ze geraken niet uitgepraat over het feit dat de plaatselijke bewoners hen tegenhouden en hen proberen terug te sturen. De Spanjaarden kunnen maar niet begrijpen dat zij…?  Wegwandelen van Santiago.

Rond 9H00 springen we op de fiets en volgen de kleinere baantjes net zoals de stappers. Het blijft toch nog flink op en neer, korte klimmetjes van 5% door mini dorpjes. Groen en bossen met veel riviertjes, het is net alsof we door tunnels moeten rijden, een beetje zoals de holle wegen van het Hageland.

 In Palas de Rei worden we door de dorpsbewoners tegengehouden, ze sturen ons een klein padje op. We vertrouwen ze, maar na enkele kilometers moeten we over stapstenen door een riviertje. Niet zo eenvoudig met zwaar bepakte fietsen. Gevloek bij Johan en Hugo, de stappers blijven onze circustoeren bewonderen. We geraken toch op de goede weg en beslissen nu de hoofdweg te volgen.

In Arzúa besluiten we te eten, het is nog te vroeg maar een bocadillo en koffie kunnen we krijgen. Na onze helse rit is dit welkom. De zon is verdwenen en het wordt fris en grijs. Zullen we in de regen Santiago bereiken? Na enkele kilometers is het zover, motregen doet ons naar de capes zoeken……..da’s lang geleden. Voor we het goed beseffen rijden we, net zoals op onze 1°dag, als slijkhondjes naar ons doel.

 Alles is grijs en we houden een ploegentijdrit. We komen voorbij het vliegveld en klimmen naar “Monte do Gozo” van daar moet het uitzicht op de stad Santiago grandioos zijn, maar we zien enkel wazige regenbeelden.

 Na een spectaculaire afdaling komen we aan de stadsrand, Het grote verkeersbord met “Santiago de Compostela” geeft ons vleugels. We klimmen de stad binnen en geraken tussen het drukke verkeer tot bij de historische kern.

Nu wordt het eenvoudig, we volgen de stappers door de smalle straatjes. Geëmotioneerd rijden we tot op het midden van het plein vóór de kathedraal. Eindelijk. Wie had dat ooit kunnen denken. Na 25 dagen staan we er, “doel bereikt”. We wensen elkaar proficiat en worden ook door omstaanders gefeliciteerd, het is een drukte van aankomende pelgrims. Iedereen straalt van geluk. Wat een belevenis. Daar hebben we jaren van gedroomd en nu is HET werkelijkheid geworden. We zijn fier en laten ons uitvoerig fotograferen.

Als we wat op onze positieven geraken, stappen we naar het pelgrimsbureau om ons getuigschrift op te halen. Aanschuiven geblazen…..elke pelgrim wordt gecontroleerd vooraleer zijn getuigschrift opgemaakt wordt. We moeten ons stempelboekje afgeven en vraagjes invullen. Denkelijk voor de statistieken. De jonge man doet zijn werk grondig. Hij ziet mijn eerste stempel “St-Andries Abdij Brugge” 3/03/05. Dit stelt hem blijkbaar tevreden. Hij vraagt mij in ’t Frans of we daar vertrokken zijn. Ik maak het hem niet moeilijk en knik bevestigend. Hij is al in Brugge geweest en heeft in Zevenkerke verbleven ter gelegenheid van de H. Bloedprocecie. Hij weet geen raad met mijn voornaam “Bob” er wordt een groot boek boven gehaald om de heilige naam te zoeken. Ik verwijs naar Robert, hij blijft maar zoeken….En vraagt mij of ik de datum van mijn naamfeest ken……….7 juni !!! Hij slaat zijn boek open en glimlacht. Het is juist! Knikt hij. Ik blijk in het Latijns “Robertum” te noemen. We krijgen ons diploma en nog wat stempels………….Nu zijn we officieel Santiago de Compostela Pelgrims.

We gaan er één op pakken zeker?..Lang moeten we niet zoeken. Er zijn bars genoeg. Nu nog zorgen voor overnachtingen !!! We willen in een echt bed slapen, dus een hotel of pension. Buiten het antieke centrum vindt Jacques op Plaza Roxa een Hostal. We moeten de fietsen meenemen naar de 1° verdieping. 3 kamers met elk een afzonderlijk bed en een gemeenschappelijke badkamer. Wat moet je meer hebben. Nu toch eerst wat telefoontjes en sms-jes met de melding van onze aankomst. Op het thuisfront zijn ze fier op ons en blij dat het zo goed verlopen is.

Terwijl wij ons douchen en opfrissen, heeft Johan een huurauto op de kop kunnen tikken. We trekken gezamenlijk de stad in en trakteren ons op een goede fles en pintjes. Nadien een uitgebreid en verzorgd avondmaal met alles erop en eraan. Met een beetje teveel wijn geraken we toch nog op een deftig uur in ons bed.

Vertrek:        Ligonde                               9H00

Aankomst:    Santiago de Compostela   16H00

Weer:            Voormiddag goed . Namiddag regen en fris  16°C

Afstand:            82 km

Totale km:    2210 km

10-08-2025 om 19:24 geschreven door Via de la Plata

Dag 24   Triacastela - Ligonde

donderdag 26-05-2005

Een voor een zijn ze vertrokken de wandelaars, ze hebben ons niet veel gestoord. Maar er zijn er een paar achtergebleven, Engelsen met spierkwetsuren, ze zullen de rest van de tocht met het openbaar vervoer afwerken.

De eetplaatskeuken is voor ons alleen. Medard maakt ons brood weer vers door op te warmen, het smaakt geweldig. Jacques scherpt zijn Spaans aan, hij heeft een lang gesprek met onze gastvrouw. Zij is nieuwsgierig naar onze belevenissen. Hij heeft het zo druk en vergeet zelfs te eten. Haar familie komt ook meeluisteren. We nemen onze tijd, het is ten slotte maar 150km meer tot Santiago. En we hebben nog één week vooraleer we terug naar huis kunnen.

Rond 10h geraken we, na wat fotootjes, toch weg. Als je denkt dat het klimmen gedaan is dan ben je verkeerd. We moeten 8km aan 8% klimmen naar de “Alto de Riocabo” en dit na zo’n zware avond……..we blazen ervan. Dan volgt er gelukkig een mooie afdaling naar Samos. We moeten wat uitrusten bij het klooster. Er is een prachtige tuin, een bankje doet wonderen, veel water drinken ook……

Het blijft mooi en zonnig maar ietsjes frisser +/- 25°, prachtig fietsweer. De klimmetjes volgen elkaar op, elke keer na het kruisen van een riviertje is het duwen en puffen. De omgeving doet ons denken aan onze Ardennen en aan een Engels landschap. Groen en muurtjes van gestapelde stenen in de weiden. Nu dalen we tot Sarria, af en toe door bossen met eucalyptus bomen. Na twee bergjes zien we vanuit de hoogte het kunstmatig meer van Portomarín. Het is een mooie afdaling tot aan de brug. We zullen middagmalen in het herbouwde stadje.

Portomarín is een begrip bij de peregrinos, bijna alle stappers blijven hier overnachten. Het is dan ook zeer druk, overal zie je grote rugzakken en rustende pelgrims. Velen zoeken naar schaduw, want de zon brandt in de bruingele straatjes. Ook wij vinden op een schaduwrijke plaats een terrasje waar een menú del día opgediend wordt………we moeten geduld hebben. Medard en Hugo willen een grote frisse pint, Jacques en Bob drinken een fris wijntje…..en genieten……

Plots komt er een fietser voorbij, wij bemerken een “Duvel-reclame” op zijn broekspijpen……..Dit moet een Vlaming zijn! Medard roept en ja hij verstaat ons. We nodigen hem uit en hij wil ook zijn dorst lessen. Johan doet als éénling de Camino en is vertrokken uit het Antwerpse, enkele dagen na ons. Hij zit wat in de put en is eerder pessimistisch. Na wat gebabbel, gelach en enkele pintjes komt hij op zijn positieven. Hij wil hier overnachten. Maar wij kunnen hem overtuigen nog een eindje met ons mee te rijden. Het zal zijn moraal ten goede komen. Hij komt mee, zijn gezicht geraakt opgefleurd en hij geniet duidelijk van ons optimisme.

20 km verder in Ligonde hebben we er genoeg van, in het piepklein dorpje is er een gemeentelijke Albergue met 20 plaatsen. Jacques kan 5 plaatsen versieren en onze fietsen moeten wij in de keuken bergen. Het is er kalm en net. We slapen met 6 op de kamer………er is nog een Waalse stapper André uit Charleroi, een pezige man +/- 65 jaar. Hij houdt zich wat gedeisd en is blijkbaar niet gerust bij de 5 Vlamingen. Na onze wasbeurt hebben we dorst en honger.

Het bar terrasje naast de Albergue is ver genoeg. Johan doet zijn verhaal: Zijn pelgrimstocht is een dubbele belofte maar blijkt voor hem een zeer zware opdracht. Hij is opgelucht dat hij morgen in Santiago zal toekomen. Het wordt opnieuw een late avond met wijn en diepgaande filosofische gesprekken………met spleetoogjes sluipen we naar ons bed.

Vertrek:        Triacastela        10H00

Aankomst:    Ligonde            17H00

Weer:            Zon, warm         25°C

Afstand:            68 km

Totale km:    2128 km

09-08-2025 om 17:46 geschreven door Via de la Plata

Dag 23  Ponferrada - Triacastela

25-05-2005

7h00 Hugo is al op, Medard is wakker en Jacques geeft ook tekenen van leven. De wandelaars hebben ons laten slapen………8h00, moederoverste wuift ons vriendelijk uit en wenst ons goede reis, ze is blijkbaar tevreden over ons! Beun Camino. We moeten nog eten, dus trekken we het stadje in. De eerste de beste bar springen we binnen en volgen ons ochtendritueel. We weten dat er vandaag opnieuw een bergrit komt. Na het ontbijt nemen we nog de tijd om foto’s te nemen van het kasteel. (Een Tempeliersburcht)

Het wordt stilaan weer 30°C en we genieten van de natuur en het prachtige uitzicht. Alles is mooi groen en voorlopig is het vlak, of vals plat, met hier en daar een molshoop. Vanaf Villafranca del Bierzo, waar we toch nog een kleinigheid eten, volgen we een dieper gelegen rivier, de wandelaars volgen ook deze baan. Er zijn zeer veel stappers en wij worden overvloedig aangemoedigd. Hoog boven ons, volgt de autosnelweg ook de Camino. Er zijn prachtige, gewaagde bruggen en viaducten, op ranke pijlers. Ik sta in bewondering voor de Spaanse

Blijkbaar is onze aandacht wat verslapt, we rijden verkeerd, Hugo en Medard sprinten een sterk hellende weg op en ijveren om als eerste boven te komen. We moeten een 3-tal kilometer terug en ja nu begint de eigenlijke beklimming naar O Cebreiro.

We zijn nu in Ruitélan. De eerste kilometers klimmen we samen, maar algauw moet ik Hugo en Jacques laten gaan Medard blijft voorlopig mijn tempo volgen. Er zijn stijgingspercentages van 9 tot 14%. We kunnen op de fiets blijven maar ik denk dat er elke 5m een zweetdruppel van mijn neus valt. Aan 7km/h zie ik mijn 3 compagnons steeds verder afstand nemen.  Gelukkig kan ik hen blijven zien en wachten ze mij op in het dorpje O Cebreiro op 1109m.

O Cébreiro is een mini dorpje met een middeleeuws kerkje en een 20-tal huizen. Deze huizen zijn ovaalvormig met strooien daken en zitten half in de grond. Jacques geraakt aan een mooie stempel en vindt een bar, de barmadam heeft niet veel goesting om eten te maken, we krijgen wel een soort gevulde pannenkoek en wijn. Het smaakt ons en we krijgen zelfs een 2° stuk. Jacques moet wel al zijn charmes laten gelden.

Na ons etentje moeten we nog hoger naar de “Alto del Poio” op 1335m. We geraken een beetje buiten adem aan het standbeeld van de stappende peregrino. Een Duits paar mobilhomepelgrims is bereid ons te fotograferen. Dit was werkelijk de zwaarste beklimming tot nu toe van de reis, ik hoop, dat er geen zwaarder meer komen! We zijn alle vier een beetje kapot maar fier en voldaan, we hebben een heerlijk gevoel, wat een kick……..

Als ons zweet opgedroogd is kunnen we aan de afdaling beginnen. We spreken af elkaar op te wachten in Triacastela. Het wordt een spectaculaire afdaling. Gelukkig is het prachtig weer, de bochten zijn ruim en overzichtelijk en er is geen autoverkeer. Ik vlieg aan 68km/h naar beneden Jacques tracht mij te volgen maar moet heel wat bijtrappen. We zien elkaar terug aan “Albergue refugio del Oribio” in het dorpje Triacastela. De afdaling is 12km en heeft maar enkele minuten geduurd.

We worden ontvangen door 2 dames, de refugio of albergue (?) is nieuw. De hospitalera doet haar best om alles zo perfect mogelijk te houden. We moeten één voor één alle documenten invullen en onze geloofsbrieven worden geïnspecteerd. Zij maakt ons duidelijk dat we in Galicië zijn………… Er zijn zeer nette douches en wc’s, de stapelbedden lijken prima. De gastvrouw is ook bereid onze was te doen en we kunnen alles op een rekje laten drogen in de zon.

We doen inkopen voor de volgende dag. Bij de bakker en de kruidenier beseffen we dat ze hier toch nog een 40 à 50 jaar achterlopen. Medard neust in de bakkerij en ziet machines zoals deze van in zijn beginjaren, het winkeltje kan ijveren met dat van mijn moeder van in de jaren vijftig. Maar de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. Iedereen in het dorpje lijkt wel familie van elkaar. Op aandringen van onze gastvrouw verzeilen we in een dorpsbar, vol geestdriftige voetbalgekken, ze hangen in groep rond de TV, er is een Europabeker wedstrijd…..

We zetten ons ver van het gewoel. De baas komt zijn menu verkopen. Wij verstaan er niets van, maar laten blijken dat we het goed vinden. Het wachten wordt opgevuld met een overvloed aan frisse wijn. De vrouwtjes worden opgebeld, iedereen stelt het goed. Ze worden het blijkbaar gewoon zonder ons, maar we kunnen al een beetje uitzien naar het einde van de tocht. Het wordt een zwoele avond met diepgaande gesprekken, politiek, filosofisch en nog veel meer………. Tot we onze gedachten niet goed meer kunnen ordenen…………... We besluiten wijselijk onze slaapplaats op te zoeken………

Vertrek:        Ponferrada        9H30

Aankomst:    Triacastela      17H30

Weer:            Zon, warm         30°C

Afstand:            84 km

Totale km:    2060 km

06-08-2025 om 16:57 geschreven door Via de la Plata

Dag 22 Astorga - Ponferrada   dinsdag 24-05-2005

Ze kunnen het niet laten, die stappers, ze maken ons om 5h00 wakker en het duurt één vol uur voor ze weg zijn. Om 8h30 zijn we de enigen die de eetplaats nog gebruiken. De gastheer ruimt al op. Alle restjes zijn voor ons. Gelukkig hadden we gisteravond een uitgebreide maaltijd.

Onze fietsen krijgen een extra nazicht. Het wordt een bergrit, dat is niet alleen stijgen, maar de remmen moeten in orde zijn om de afdalingen goed te kunnen doen. Een beetje lucht bijsteken kan ook geen kwaad. We waren zeer graag in Astorga, en het duurt wat eer we het gezellige stadje verlaten.

Het wordt niet alleen een mooie, maar ook een warme en lastige rit. Het is een aantrekkelijk landschap met dicht bij ons groene heuvels en bergketens. Na Rabanal del Camino, krijgen we méér dan stijgend vals plat. Maar… eerst eten aub…Hierna begint de klim naar “Cruz de Ferro” 8km met afwisselende stijging tot 8% De heidestruiken zijn roodpurper en overal staan bloemen in bloei. In gesloten groep klimmen we op ons twee na kleinste verzet, het is veel zweten en drinken……..maar we doen het goed. Bij het laatste stukje, aan 12% waar we een Duitse vrouw inlopen, kunnen Hugo en Medard het toch niet laten een spurtje te doen. Hugo laat zich niet verrassen en Medard moet zich tevredenstellen met 2° plaats op de top.

We zijn op het hoogste punt van de Camino 1504m, hier staat een hoge houten boomstam met een ijzeren kruis. We gooien onze, van thuis meegebrachte steen op de enorme hoop, symbolisch zijn we van onze levenslast verlost. Jacques maakt koffie en we bewonderen, op het bankje het adembenemende uitzicht. Onze kuiten en bovendijspieren kunnen een beetje rust verdragen. Ondertussen is de Duitse dame ons komen vervoegen en geniet mee van de koffie. Verderop is een groep jonge Hollandse wielertoeristen die begeleid worden door een mobilhome, hun middagmaal aan het nemen. Zij komen onze fietsen en bagage inspecteren, ze zijn verwonderd over onze prestatie.

Er volgt nu een sensationele afdaling van 18km tot in Molinaseca. We vliegen aan 60km/h door de ruime bochten. Enkel in de smalle straatjes van een 2-tal spookdorpjes moeten we wat afremmen. Ikzelf ben wel de slechtste klimmer, maar bij het dalen kan ik zonder één trap bij te geven iedereen vóór blijven. Mijn gewicht doet blijkbaar wonderen. Op de brug over het riviertje “Meruelo” in Molinaseca wacht ik enkele minuten op de anderen. Ik meen dat de afdaling steiler is dan de klim.

We besluiten hier ons middagmaal te nemen…….Op een terrasje aan de boord van het riviertje vleien we ons neer. Na een tijdje krijgen wij het gezelschap van een groepje peregrinos, een vrouw met haar twee dochters en een jonge man. Ze willen hun voeten verzorgen en eten. Jacques is nieuwsgierig naar hun avontuur. De vrouw, een typisch Amerikaanse, blijkt al haar hebben en houwen verkocht te hebben, doet nu de Camino en heeft nog geen enkel zicht op haar verdere levensloop. Later komt ook de Duitse vrouw ons vervoegen, zij zal hier wachten op haar compagnons en heeft contact via de gsm. Ze is een luxe pelgrim, van stad naar stad met een bus, en soms eens op de fiets of stappend. Blijkbaar zijn er steeds meer van deze zogezegde pelgrims!

We besluiten tot Ponferrada te rijden nog een 10-tal kilometer in dalende lijn. Jacques kent hier een prima Albergue gerund door het Zwitserse genootschap. Daar zullen we overnachten. De Hospitalera (refuges-bazin)  moet onze geloofsbrieven en stempelboekjes zien, we worden aanvaard. Zij beheert de albergue als een moederoverste uit de oude tijd. Op gebiedende toon laat ze verstaan dat er straks een misviering is in de kapel. Jacques is zo onder de indruk van deze bazige vrouw dat hij toegeeft, straks de mis te zullen bijwonen!!!!! We krijgen een slaapplaatsje in de grote kelderzaal. Ik denk dat er hier wel 100 man kunnen slapen. Ongeveer de helft is bezet.

Na de verfrissing en de linnenwas gaan we, opvallend, naar het gerestaureerde kapelletje. De mis is volop bezig en het pastoortje wijst ons een plaatsje aan. Nu kunnen we niet meer terug………Bij het “Onze Vader” wordt Jacques, waarom hij (?) uitgenodigd  als voorlezer te bidden. Jacques kan gelukkig in ’t Spaans uitleggen dat hij zijn gebeden niet meer kent. Als we na de mis de albergue verlaten, is onze moederoverste duidelijk tevreden, zij heeft controle gehouden bij de kerkdeur. Wat zijn wij toch brave pelgrims……….

We hebben ruim de tijd om Ponferrada te bezoeken, er zijn heel wat antieke gebouwen, kastelen en kerken…….Onze voorkeur gaat naar een pleintje met een terrasje. We hebben grote dorst en een flinke pint verdiend. Uit het stadje brengen we brood, zachte kaas, tomaten en enkele flessen rode wijn mee en bezetten een tafel in de tuin van de refugio naast de sierlijke totem.

Van onze moederoverste krijgen we eetgerief en we bezorgen ons een aangenaam, gezellige en zelf gemaakt avondmaal. Het is een zwoele avond en met een extra glaasje wijn vieren we onze 3° week fietsplezier. We vormen een echte groep vrienden en blijven doorpraten tot het donker wordt. De lichten worden gedoofd, we moeten naar bed………

Vertrek:        Astorga             9H30

Aankomst:    Ponferrada      16H00

Weer:            Zon, warm         30°C

Afstand:            55 km

Totale km:    1976 km

06-08-2025 om 12:59 geschreven door Via de la Plata