Dag 14 Roncesvalles - Puente la Reina

maandag 16-05-2005  78km Totale km: 1443km

Ik steek, nog wat slaperig, mijn hoofd uit de tent!

Wat is er gebeurd?

Medard en Hugo zijn al aan het inpakken! En waar is Jacques?

Na enkele seconden wordt alles duidelijk...

Jacques wordt gewekt door het gesprek en steekt zijn guitig kopje door het tentzeil. Medard is heel vroeg wakker geworden, hij had het heel koud in zijn tentje. Hij heeft zich zelfs in plastiek zakken moeten wikkelen. Zijn slaapzak is inderdaad te dun voor een verblijf op deze hoogte. Hij beweert dat er rijm op het gras stond. En Hugo is wakker gehouden door een krijsende uil…. Beiden zijn teleurgesteld en hebben zeer weinig geslapen. Jacques en ikzelf hebben de nacht prima verteerd.

Het is 8H00 en ’t zonnetje maakt iedereen weer blij. We nemen een warme douche en hebben honger. We ruimen op en gaan naar de campingbar. Jacques besteld voor iedereen “naranja, cafe con leche y bocadillo con tortilla” we zijn nieuwsgierig. Na enkele minuten worden wij bediend……..verse sinaasappelsap, koffie en een ½ stokbrood met omelet. Jacques verwent ons, wat een geluk zo iemand mee te hebben.

Nu we in Spanje zijn zullen we onze dagen iets anders moeten indelen.

Ontbijt om 9h, pauze rond 11h, middagmaal om 14h en souper na 21h. We worden echte españoles en zullen onze ritten korter maken. Jacques is in zijn nopjes, Spanje is voor hem een 2° vaderland hij heeft er zo naar uitgezien. Er is meer, Annie is jarig en Jacques moet absoluut telefoneren. Waar is zijn gsm? In de receptie om op te laden. Hij gaat hem vlug halen. Maar er volgt wat gesakker, zijn telefoon doet het niet meer……… Gelukkig kan hij met mijn gsm waarin hij zijn kaartje steekt, Annie bereiken. Hij wordt er emotioneel van, we moeten hem wat opbeuren. Buenos días, adiós en we zijn weg.

We zouden Pamplona links laten liggen, maar er is iets mis met Hugo zijn voorband. Hij durft bijna niet mee te dalen, er zit een verdraaiing in de band. We moeten absoluut een nieuwe voorband plaatsen.

Dus toch naar Pamplona. Daar zullen er wel fietsmakers zijn! Het is een drukke onaangename hoofdweg met zwaar klimwerk. We geraken zeer moeilijk de stad binnen en moeten zelfs een stukje over de ring. Wat een drukte, gelukkig zijn de Spaanse automobilisten galanter dan de Fransen. Zij wijken meer uit en zijn minder agressief.

Pamplona is de hoofdstad van Navarra  en is beroemd of is het berucht…….. om het straatlopen met stieren.

We rijden door de smalle steegjes en komen op de Plaza Mayor. De TV-beelden van opgejaagde toros zijn zo op onze netvliezen gebrand, dat wij de straatjes en pleintjes zelfs herkennen. Jacques geraakt aan een stempel in het bisschoppelijk paleis, naast de kathedraal.

Maar……… We zoeken feitelijk een  fietswinkel. Jacques klampt een bende studentinnen aan….Waar kunnen wij aan een nieuwe band geraken?

Na veel gekwetter worden we naar de stadsrand gestuurd, daar is er een Decatlon. Hugo is tevreden en wil een fotootje van de gedienstige studenten. We vinden gemakkelijk, bij een zeer groot winkelcentrum, het magazijn.

Na een 1/2h is er bij Hugo een nieuwe band gemonteerd.

15h30 eten aub? Geen nood, Jacques heeft een drukke familiebar gezien, stormt binnen en bestelt 4 “menú del día” . We worden, door de dochters, in sneltempo bediend. Eten, wijn, spektakel en TV  9€ all-in. Jacques probeert nog een praatje met de patroon, wij verstaan er geen snars van.

Puente la Reina 40 km verder wordt ons doel. De wijn zit in de kuiten, we zwoegen ons op een lange helling omhoog en doen het de eerste kilometers rustig aan. Nu komt er een blijvende rechte afdaling. We vliegen aan 40km/h tot aan de rand van het stadje.

Daar worden we door een enthousiaste man toegezwaaid…. Het is de Torhoutenaar gezien in Pissos, hij heeft een plaatsje in de refugio. We volgen hem en krijgen een stempel. Maar wij willen een echt bed met lakens in een rustige kamer. Jacques weet iets …..dus de hoofdstraat in….. En zoekend verder. Plots wordt hij aangesproken door een oudere zwaar bepakte pelgrim met een baard. Hij herkent hem, een Madrileen welke hij ontmoet heeft op zijn vorige tocht. Er volgt een omhelzing en een druk gesprek.

We vinden het hotel “Rural Bidean” en krijgen 2 kamers en reserveren een tafel voor deze avond in het restaurant. De fietsen kunnen in de garage. We zijn verwonderd, achter de oude gevel bevindt zich een prachtig knus hotelletje zeer smaakvol en gezellig. Mooie kamers en magnifiek sanitair. We wassen onze kledij, nemen een douche en doen nog een wandeling. Het dorpje stelt niet veel voor. In de kerk geraken we niet binnen, er is een dienst bezig en enkele mannen met rode baretten houden de wacht aan de ingang. Basken?

Om 20h30 vleien we ons in het restaurant en bestellen een cava met tappas. We gaan ons eens extra verwennen met een chique uitgebreid maal. We zijn vandaag trouwens 2 weken onderweg en een glaasje met bubbels kan wel . Na 21h00 wordt het zeer druk, we genieten van een zalig, verzorgd maal. We drinken rode Rioja “magnifique”. Hugo wil als toetje absoluut een coupe. Na wat filosoferen en nagenieten, geraken we rond 24h in ons bed. We vallen onmiddellijk in slaap.

Vertrek:       Roncesvalles       10H00

Aankomst:   Puente la Reina   18H00

Afstand:          78km

Totale km:    1443km

Gemiddeld:   19km/h

Weer:            mooi en zonnig +/- 22°C weinig wind

’s avonds zwaar bewolkt

18-12-2022 om 11:51 geschreven door Via de la Plata

Dag 13 Pinksteren 15-05-2005

Saint-Jean-Pied-de-Port – Roncesvalles 34km

Totale km :    1365km

Pinksteren!

6H00 wat gebeurt er toch? Geritsel, gestommel en gekraak……..

We zijn alle vier wakker. De pelgrim wandelaars pakken in en verdwijnen. We vallen terug in slaap. Ons moment komt nog.

Om 7H30, wat loom, komen we uit onze bedstee. Douches en keuken liggen er verlaten bij………...In de keuken maken we koffie, er is stokbrood met confituur. Na enige tijd krijgen wij het gezelschap van een jonge stapper en twee oudere dames. Zij doen het rustig aan en willen nog wat genieten van het stadje.

Onze gastheer komt zijn 12€ innen en heeft haast, hij moet nog naar de mis. We willen een stempel maar moeten het stellen met zelfbediening. De tampon is wel zeer origineel en toepasselijk “sous un chemin d’etoiles”. Om 9H00 stip vertrekken we. We kunnen het niet laten en rijden nog eens door de smalle straatjes, doen inkopen voor deze middag en nemen nog wat fotootjes.

En nu is het menens de Pyreneeën over…het is de scharnierdag van onze tocht……op naar España ………. We verlaten het schilderachtige vestingstadje door de “Porte de Saint-Jacques” over het riviertje de Nive. Overal wegwijzers en aanduidingen en schelpen. Ramp! Wat moeten wij nu volgen? We nemen deze met een fietsje.

Na een tijdje wordt het zo steil dat we alle 4 van de fiets moeten. We stappen er lustig op los en veronderstellen dat dit maar voor even is. Verkeerd gegokt, na 5 km duwen we nog steeds onze fietsen omhoog en het wordt van langsom steiler. Hugo en Medard trekken goed door, maar Jacques blijft steeds verder achter. Wat moeten we doen? We zijn duidelijk verkeerd.

Na een poosje kijk ik achterom en zie Jacques niet meer. De andere twee zijn al een bocht verder. Uiteindelijk zie ik ze terug, wachtend op mij. Ondertussen heeft Jacques getelefoneerd naar Medard. Hij maakt rechtsomkeer. En meldt dat er nog 1000m te stijgen valt. Wij drie begrijpen hieruit dat we na één kilometer over de top zijn en stappen koppig door. En ja wat verder kunnen wij terug een stukje rijden. We krijgen hoop en als het niet meer kan stappen we af en marcheren verder. Ondertussen zien we overal zwaar bepakte voetpelgrims, zwoegend, langs kleine paadjes, omhoog klimmen.

Rond 13H00 komen we op een plaats waar ons pad eindigt. Moeten we rechtdoor, links, rechts of over een steile wand? We zijn einde raad. Ik stel voor even te rusten, te eten en daarna te besluiten wat we zullen doen. We zetten ons achter een muurtje uit de frisse wind en eten. Loslopende schapen, koeien en paarden houden ons gezelschap. Aan de rotstoppen zweven grote vogels, Hugo meent dat het roofvogels zijn.

Plots komen twee vrouwen voorbij, we trachten hen aan te klampen en vragen de weg, zij begrijpen ons niet, maar halen een detail kaart boven. We zouden ons op de grenslijn bevinden maar moeten over de steile bergmuur. Blijkbaar is het vervolg van de weg, op de top van de afgebrokkelde bergflank. Uit de verte zien we twee wandelaars naderen, opnieuw dezelfde vraag. Het lijken betrouwbare stoere bergbeklimmers, zij verwijzen ons ook naar dezelfde richting.

Vol nieuwe moed sleuren we onze fietsen naar boven. En inderdaad, vanaf de rand zien we een weggetje. We kunnen zelfs een stukje mountainbiken. Nu zijn we werkelijk op het hoogste punt, alles wat we rondom ons zien ligt lager, vol goede moed vervolgen we het paadje. Na een poos komen we op een lager gelegen open plaats. Een 20-tal wandelaars zitten hun voeten te verzorgen bij een fonteinkraantje. Er is een muur met daarop de melding “Compostela 765km” dat geeft ten minste moed. Opluchting……….

Na een poosje moeten we over een zandweg, dwars door een bos, het doet deugd nog eens enkele honderden meter te kunnen fietsen. Maar buiten het bos moeten we opnieuw omhoog en nu op een pad met rolkeien ………kilometers aan een stuk. Na een rotspartij komen we uiteindelijk op een geasfalteerd pad met een houten wegwijzertje waarop we “Collado Lepoeder 1480m” “Orreaga” en “Roncesvalles” kunnen ontcijferen.

Zo gelukkig als kleine kinderen volgen we richting Roncesvalles. Iets verder zien we stappers in Indianegelid naar beneden sukkelen. We worden euforis, te vroeg, want ik heb tot overmaat van ramp, een lekke achterband. Vlug herstellen. Zonder ook maar één trap te geven rijden we enkele minuten later voorbij het Roelandmonument.

Met een snelheid van zeker 60km/h vliegen we het dorpje Roncesvalles binnen.

Ik zie rechts van de weg Jacques zijn fiets geparkeerd tegen een paal. Maar van onze vriend geen spoor. Na een poosje vinden we hem in een bar druk aan ’t brabbelen met een Spaanse vriend. Wij zijn uitbundig gelukkig met het weerzien. Wat een avontuur…………..onvergetelijk.

Jacques is teruggereden naar onze startplaats, daar heeft hij opgemerkt dat we de mountainbikes pijlen (gele pijl met fietsje=VTT) gevolgd hebben. Hijzelf heeft uiteindelijk de juiste weg gevolgd richting Pampelone D933 over de “Alto de Ibaneta 1057m” naar Roncesvalles.

Ondertussen is hij op verkenning geweest. Er is geen enkele slaapplaats meer vrij in het dorp. Het is 17H00 moe en voldaan willen wij eerst eten en drinken, Jacques zorgt gedienstig voor alles.

We laten ons registreren in het klooster. Na het invullen van een reeks vraagjes krijgen we een stempel. Nu moeten we verder rijden tot op Camping Gurrobi. Jacques kent de camping en we zijn vol vertrouwen. De hutten zijn reeds allemaal bezet, dus tentjes opzetten………Het lukt ons wonderwel. Jacques moet hier en daar wat bijspringen. We nemen een warme douche en doen de was. Het sanitair is hier kraaknet, we spannen een lijntje en hopen dat alles morgenvroeg droog is.

We hebben voor vandaag een feestmaal verdiend. We moeten ons echter realiseren dat we in Spanje zijn. Vóór 21H00 kunnen we niet souperen. Dan maar cervezas en vinos drinken en….. de gsm’s aanspreken. Ze beginnen het gewoon te worden zonder ons op het thuisfront. Er zijn geen bijzonderheden, iedereen stelt het prima. Goed op tijd krijgen we een 3-gangen diner met aangepaste wijn. Jacques heeft goed gekozen. Wat een Spaanse explicatie! Naast ons zit een Duitse fietser, hij wordt door Medard onmiddellijk als Frits gedoopt. Na een kort gesprek verlaat hij doodmoe zijn tafeltje. Zijn halfvolle fles wijn krijgen we cadeau …….. ze zijn nog zo slecht niet die Duitsers!!!!!

Een beetje versuft en doodmoe wandelen we naar onze tentjes.

Enkele seconden nadien droom ik van de wondermooie Pyreneeën.

Vertrek:       Saint-Jean-Pied-de-Port   9H00

Aankomst:   Roncesvalles  17H00

Afstand:          34km

Totale km:    1365km

Gemiddeld:   6.5km/h

Weer:            mooi en zonnig +/- 16°C weinig wind

16-12-2022 om 14:39 geschreven door Via de la Plata