vandaag is het dinsdag, het is even geleden dat ik nog hier was, maar er is dan ook heel wat gebeurt in die tijd. vorige week maandag ben ik geoperreerd aan mijn voet, er werd een tumor weggehaald, die goedaardig bleek te zijn, het waren wel een paar spannende dagen, recht van de operatietafel naar mijn moeder die nog steeds in het ziekenhuis lag, veel moeten lopen want het is nogal een afstand van het ziekenhuis naar de parking; de dag erna 's morgens een bronchoscopie, een uurtje geslapen en toen weer naar boven, ik ben bij mijn moeder gebleven tot twee uur, daarna ben ik naar huis gegaan omdat ik misselijk en moe was,wéér lopen, dus dat deed mijn voet geen deugd, gelukkig werd ik de volgende dagen geholpen door mijn zus en schoonzus, de kleinzoon heeft in de tuin gewerkt en het loopwerk voor me gedaan, maar toch blijft er altijd wat te doen. gelukkig mocht mijn moeder donderdag naar huis, mijn zus en broer hebben haar gehaald, want ik kon ondertussen niet veel meer lopen en dan met je moeder aan de arm, dat ging niet. haar toestand is ongeveer hetzelfde, ze heeft zwaardere pijnstillers gekregen, afwachten of haar maag en nieren dat blijven verdragen, ze loopt af en toe een rondje rond de tafel maar als ze een half uur op is klaagt ze van haar rug en moet ze weer gaan liggen, eten doet ze nog steeds weinig, ik bekijk het maar van dag tot dag; ondertussen waren ook mijn vrienden teruggekomen voor een begrafenis, de dag nadien ben ik met hen en mijn dochter en kleinzoon gaan winkelen! had je moeten zien, ik in de rolstoel geduwd door mac en de kleinzoon op mijn schoot, de dames met een winkelmandje, en ik aanwijzen wat ik nodig had! daarna in de cafetaria nog even koffie gedronken en wat gekletst en afscheid genomen; zaterdag snijbonen geplukt en klaargemaakt voor de diepvries en gisteren gewone boontjes, ben op een emmer gaan zitten terwijk ik plukte en ze in de emmer gekipt! voor alles is blijkbaar een oplossing, moeilijk gaat ook! vandaag moest ik dan terug naar het ziekenhuis om de draadjes uit te doen, en wat dacht je? niet dicht, dus maar twee draadjes eruit, vrijdag de rest, nu ben ik hier om voor mijn moeder hulp aan te vragen via de pit,dat zijn dienstencheques, en dan krijg ik één hulp in plaats van twee, en hoef ik alleen maar met cheques te betalen in plaats van al die rompslomp van papieren van familiehulp en poetsdienst.heb de post nagekeken en de rekeningen betaalt, dus ik kan er weer vandoor, tot later!
welke dag zijn we vandaag? door al die drukte weet ik niet meer in welke dag ik leef;gelukkig waren mijn vrienden daar, ik ben met hen een hapje gaan eten, enkele winkels gekeken en door het dorp geslenterd, en schrijf dat maar op! gewoonlijk is het hollen! ' s avonds was ik te gast bij mijn vrienden in mijn eigen huis, dat was nog eens een fijn gevoel, ik mocht zelfs niet helpen met de afwas! tussendoor deden we ieder onze eigen zaken en de laatste avond, zaterdag werd ik nog eens uitgenodigd om mee te gaan eten bij de chinees! lekker , en ik heb er van genoten, jammer genoeg toen ze op de terugweg waren naar huis kregen ze bericht dat een familielid overleden was die ze de dag tevoren hadden bezocht. dus mag ik ze binnenkort weer verwachten, jammer dat het voor een begrafenis is.de operatie aan mijn voet was uitgesteld tot vandaag, dus nu zit ik met mijn voet omhoog, om halfnegen was ik al klaar en ben recht naar mijn moeder gegaan, maar na een half uurtje werd ze weer meegenomen voor een slikonderzoek! wat zal er nog komen, ze praten niet van naar huis gaan, dus? morgen moet ik voor mezelf naar die dokter dus ik ga hem de pieren uit zijn neus vragen, ondertussen heb ik ook de uitslag van mijn bloed en die is verre van goed, nu ja , dat hoor ik morgen dan wel. ondertussen heeft mijn moeder ook aan de arts gevraagd om haar leven te beeindigen, en vandaag weer, maar men reageert er niet op, ze maken een notitie en weg zijn ze. om halfdrie was mijn broer daar en had een zus laten weten dat zij kwam om mijn moeder met het eten te helpen, dus ben ik naar huis gereden, even uitgetest of mijn voet meewilde, en ja hoor, ik kon autorijden. morgen ga ik na het doktersbezoek weer naar het ziekenhuis, de voorbije dagen heb ik de living een grote beurt gegeven, gordijnen , kleedjes tapijten, rolluiken, ramen, enz. kan ze weer in een fris huis thuiskomen hoop ik. morgen zijn de snijbonen ook weer aan de beurt, dus weer werk genoeg als ik van het ziekenhuis kom, maar wat moet ik anders, ik voel me zo alleen in haar huis dat ik altijd wel wat zoek om te doen.wanneer ik nu weer terugkom weet ik niet, dus tot later
ben er toch weer even geweest, mijn zus zou gaan om haar te helpen bij het eten, maar net op de middag kwamen ze haar weer halen voor een gastroscopie, dus, ze mocht pas na twee uur weer eten, mijn zus heb ik dan maar naar huis gestuurd, en ben zelf gegaan. maar deze morgen werden we verrast door een verschrikkelijke hagelbui, kom ik thuis bij mijn moeder om de snijbonen te oogsten, en de bladeren van alle groenten zijn doorboord door hagelstenen, de begonias helemaal vernield, een tak van een boom van de strrat op de oprit, enfin, eerst alles opgeruimd,daarna de bonen geplukt, gewassen, gesneden en ingevroren, gelukkig had ik hulp en mijn broer was ook al komen kijken naar de schade, dat maakte dat ik pas om 12.30 uur klaar was, ik moest ook nog een en ander bijeenzoeken voor mijn moeder, het was niet voorzien dat ik vandaag zou gaan, maar ja.....nu is het 16 uur, heb een machine was ingestoken, ze zijn de trappenhal aan het poetsen, dus ik kan niet weg want ik moet tekenen en de deur afsluiten, het lijkt wel of iedereen hier in de blok op vakantie is. daarna nog even naar mijn zus en naar mijn tante, en dan kan ik even voor mezelf zorgen, in afwachting van de komst van mijn vrienden, jongens , wat zie ik daar naar uit; morgenvroeg word ik geoperreerd aan mijn voet, dus van de operatiekamer naar mijn moeder, zal wel zien hoe ik thuis kom en dan hou ik het voor bekeken morgen, dus dat doe ik nu ook! tot kijk
woensdagnacht, en ik zit hier! dus u kunt zich al wel weer voorstellen wat er is gebeurd! de dokter is dinsdag weer geweest om dat het maar niet beterde met de toestand van mijn moeder, ze had al 8spuitjes antibiotica gehad, maar ze beterde niet, ze had ook steeds diaree, haar bloeddruk schommelde tussen 14 en 20 en terwijl de dokter haar polsslag nam schoot die plots naar 120. dus........... weer naar het ziekenhuis,om 15 uur vertrokken we, moeder, mijn zus en ik, en dat van gewoonlijk op spoed, maar het duurde lang en ik heb mijn zus naar huis gestuurd, die had het druk, ik zou wel thuisgeraken.maar op spoed ging het ook niet vooruit,tweemaal kwamen ze een hartfilm maken, ze namen haar mee voor fotos van de longen en de buik,daarna weer het bed in, maar haar bloeddruk bleef hoog. dan hebben ze haar een infuus aangelegd die haar bloeddruk moest doen dalen en zuurstof; op het ogenblik dat ze haar dat brilletje opdeden zei ze; nu ga ik naar onze lieve heer! om 21 uur had ze een kamer, kast gevuld, medicijnen afgegeven,ondergestopt, afscheid genomen en de volgende dag terug, dus gisteren, want het is al donderdag.om 11 uur was ik er weer, maar ze hadden haar meegenomen voor een broncoscopie, toen ze terug kwam zag ze er vreselijk uit, ze kon niet praten,ze hoestte slijmen op,en ze was doodop. ze zei dat ze geen bezoek wilde, ze was te moe, dus ik iedereen opgebeld. ze was nog maar amper een half uur terug of ze moest weer mee voor longfotos, maar in die tussentijd had ik een afspraak met de oncoloog, maar ik was weer gauw terug, moeder was er ook weer, maar toen moest ze weer mee voor een hartfilm, een van de verpleegsters maakte zich boos en zei, hoe kan dat nu, een mensje van 93 die pas terug is van een brocho,hoe kun je die nu al meenemen, maar ja, wat moest, moest. uiteindelijk waren alle onderzoeken gedaan, kwam een verpleegster met een spuitje die ze in het poortje moest spuiten, maar er was al een infuus aan, dus een kraantje er bij aan gezet, dat deed pijn, en zo het spuitje erin.na twee uur mocht ze eten, opgewarme biefstuk die nog in de micro stond, dus niet veel gegeten.heb haar nog naar de toiletstoel gebracht en in bed gestopt en toen ben ik vertrokken, kwam er toch nog een van mijn broers aan, gelukkig was ze toen weer wat op adem kunnen komen.dan ben ik mijn kleinzoon gaan oppikken, de was uit de machine gehaald, die zit hier nu in de droogkast, en morgenvroeg gaan we snijbonen plukken, snijden in invriezen, daarna terug naar het ziekenhuis. ondertussen moest ik ook de verpleegster en de kinesiste weer verwittigen en zo hang je een hele tijd aan de telefoon, want de familie belt ook, en steeds maar opnieuw uitleggen. de longarts heb ik gesproken die zei dat er een hartklep niet meer werkt, dat ze weinig of geen ontsteking vinden in haar bloed en dat het onderste stuk van haar longen toch niet in orde is.vanavond bij het avondeten kreeg ze 2 dafalgans, benieuwd of ze dat gaat verdragen. ik heb haar pamper uitgezwierd en een nette onderbroek aangedaan met een verbandje, haar brilletje uitgedaan en ben met haar naar de wc gegaan waar ze alles gedaan heeft wat moest.morgen ben ik vrij, mijn vrienden komen een paar dagen logeren en ik kijk er erg naar uit, maar vrijdag krijg ik een operatie aan mijn voet,dus hoop ik dat ik kan lopen.deze vrienden blijven enkele dagen hier, dus ik zal enkele dagen niks te vertellen hebben, dus de groetjes
ben weer hier en heb eerst maar een antwoord gegeven op de reactie van mijn zoon,met een foto! vandaag is de verpleegster weer geweest, een spuitje antibiotica, een lavement want ze had weer veel pijn, de kinesiste die ook haar abdomen masseerde en zo de stoelgang bevorderd, morgen komt ze terug en laat het aparaat bij mij zodat ik het zondag ook kan gebruiken, moeder werd weer gewassen en in de frisse lakens gelegd, heeft een beetje warm eten gegeten, aardappel met witte selder en kip, daar houdt ze van, nadien nog een sinaasappel en terwijl ze daar mee bezig was kwam de dokter; onderzocht, en nog maar eens drie spuitjes meer voorgeschreven, want het was toch erger dan ze dacht. maandag moet ik bellen om te vertellen of er vooruitgang is. woensdag heb ik zelf een afspraak met de dokter, maar dat is voor later.dus de afwas gedaan, in de tuin het nodige gedaan, en morgen staat er ook weer een en ander op het menu, dus het zal kort zijn vandaag, bij aankomst hier ben ik direkt naar de tuin gegaan om daar een beetje orde op zaken te stellen, juist nu ik hulp kan gebruiken hebben de poetsvrouw en de familie hulp vakantie! help!!!!!!!!!!!!! ik voeg er ook nog maar een foto aan toe van mijn moeder in betere tijden en mijn schoonvader die toe al leed aan de ziekte van alzheimer en bij ons inwoonde;dat is alles voor vandaag hoor, tot later
woensdag waren de avonturen nog niet afgelopen! moeder kloeg steeds meer van haar buik en haar rug, dus de dokter er weer bij, leek ze longontsteking te hebben, en ze zit nog altijd met die darmobstructie, natuurlijk kwam de dokter weer op het laatste moment zodat ik weer moest vliegen om op tijd bij de apotheek te zijn, nu krijgt ze zes spuitjes antibiotica en de kinesiste komt alle dagen om te kloppen, daar ik de verpleegster niet kom bereiken voor 22 uur heb ik mijn dochter opgetrommeld om haar een spuitje te geven want dat moest nog dezelfde dag. vandaag komt ze nog eens terug, morgen haar vaste verpleegster. ondertussen is de kinesiste al geweest en nu mag ik vandaag weer de halve familie verwachten, dus het wordt een kort stukje want ik moet er weer vandoor, tot later.
de dokter is weer geweest , maandagavond voelde mijn moeder zich niet al te best en vroeg zelf om de dokter te bellen, haar bronchitis verbetert niet, nog altijd geel sputum en ze heeft de kracht niet meer om ze op te gooien. dus een ander medicijn, de kinesiste die komt kloppen, leert hoesten en oefeningen doet, die is gisterenavond geweest; ondertussen ben ik een flesje eucalyptus gaan halen, een essentiele olie en heb enkele druppels in de verdamper gedaan; daarbij heeft ze een obstructie in de dikke darm en krijgt ze lavementen en zakjes, maar tot nu zonder succes, ze heeft erge pijn! lieve Heer help haar toch uit haar lijden, het is niet om aan te zien. heb mijn post vlug doorgenomen en dit stukje toegevoegd maar moet weer terug groetjes, tot de volgende keer!
mijn moeder is weer thuis maar dat is geen onverdeelde vreugde geworden! vrijdag kwam ze thuis, maandag moest ik de dokter bellen, ze voelde zich ziek en hoesten, hoesten!! blijkt ze een bronchitis opgelopen te hebben in het ziekenhuis, dus het liedje van voor af aan! eerst de dokter, de apotheker, het eten dat ze niet wou en dat ik dan maar in de vuilbak moest gooien, ze moest antibiotica nemen en twee dagen later aan de dokter laten weten hoe het ging, morgen moet ik weer bellen, blijkbaar vertrouwen ze het niet en ik ook niet, ze wil niet eten, ze wil niet alleen blijven, dus vorige vrijdag was ik weer niet hier, maar vandaag ben ik er weer even. tussendoor de groenten uit de tuin oogsten en invriezen, naar de winkel en ondertussen was een broer op bezoek geweest bij mijn moeder wat haar erg zenuwachtig en bang gemaakt heeft, die kwam nl. al 6 jaar niet meer thuis, en heeft haar van alles naar haar hoofd geslingerd, stoer he! een mensje van 93 jaar lastig vallen, hij kon natuurlijk zien dat ik er niet was, mijn auto stond er niet. het verhaal was dat ik te veel van huis was, te veel mijn vrienden ontmoette, meer bij mijn moeder moest blijven, dat ik met alles weg was maar dat hij niks hoefde te hebben want hij had meer dan wij acht broers en zussen samen etc........het maakte me woedend en triestig tegelijk, ik heb medelijden met hem, vroeger, voor ik bij mijn moeder ging wonen gingen wij elk weekend samen eten, hij kwam mijn man wel eens ophalen als hij ergens naartoe moest enz, en plots, op de dag dat wij daar gingen wonen op mijn moeders verzoek en met instemming van mijn andere broers en zussen kwam hij niet meer ,tot enkele dagen voor het overlijden van mijn man, maar alléén omdat mijn zus hem geroepen had; daarna nog één keer omdat mijn moeder wat uitdeelde, en dat was alles. ik heb er lang verdriet over gehad, en nog, hij heeft al enkele jaren kanker en is nog altijd in behandeling, en daarom begrijp ik hem nog minder, je zou zeggen dat hij dan wat medelevender zou zijn geworden , maar nee, bij hem draait alles om geld! daarom vertrouw ik het niet dat hij nu op bezoek kwam, en ik denk ook dat mijn moeder dingen voor mij verzwijgt die hij gezegd heeft.Wat kwam hij doen??????????? mede daarom waagde ik het niet om vrijdag naar hier te komen. wat hij zei is oud nieuws, hij heeft dat allemaal al zo lang en zo vaak gezegd, maar de mensen in het dorp geloven en vertrouwen hem niet, hij is zakenman, maar ik wil er geen zaken mee doen! niemand van mijn broers of zussen heeft kontakt met hem, maar ook niemand van de familie van zijn vrouw heeft kontakt met hen, dat moet toch een oorzaak hebben?en dan had ze nog de brutaliteit om op de begrafenis van mijn neef tegen zijn moeder te zeggen dat ze niet op de uitvaart kwamen omdat ze ook nooit uitgenodigd werden op bruiloften! wie zegt nu zoiets tegen een moeder die pas haar zoon verloren heeft??? bovendien is dat een pertinente leugen, ze zijn altijd uitgenodigd geweest. dus de emoties laaiden weer hoog op, en dan als laatste kreeg ik een telefoontje van mijn dochter dat ze met drie voedselvergiftiging hadden opgelopen! dus ik daar naartoe, of mag dat ook niet meer? ik heb ook nog een gezin, familie die ik wel eens wil zien, en mijn zoon die ik zo mis, daar wil ik ook vaker naartoe maar kan ik niet door mijn moeder,dus ik ben al zo beperkt in mijn bewegingen,en dat komentaar kan ik dan ook slecht verdragen, ik doe wat ik kan, maar ik heb maar twee handen en twee benen en kan niet overal tegelijk zijn, ik heb ook nog een paar vriendinnen die kanker hebben, mag ik die dan ook niet meer bezoeken?. ik weet niet meer wanneer ik goed doe, ik heb het er erg moeilijk mee.morgen is het zes jaar geleden dat ik bij mijn moeder introk, maar ik vraag me nu wel eens af of ik daar goed aan gedaan heb;ik ben zo moe, moe, moe, moe.......
