Sinds de Mechelse politie de groep  60+  70+  heeft ontdekt als een gevaarlijke automobilistenclub van "glaasje oppers", de zogenaamde hangouderen of tooghangers, zoeken wij de waterkant op.

Aan het Tolhuisveer in Schelle wiebelden 70 benen van de vaste grond naar de Rupel, naar het zonnedek van onze cruiseboot Jan Plezier. Een overdadige zon zorgde voor rosé gebraad en de cateringdame voor medicatie tegen de uitdroging. De bootapotheek werd geplunderd want lege glazen waaien weg.

René Huyghebaert, onze streekgids, zat met een waterkaart op zijn knieën en pareerde alle vragen. Zelfs de klassieker "is't nog ver?" werd geminimaliseerd. Het feesten op de Stille Waters startte met een aperitief, een soort staande receptie om de druk op onze achterbumper te verlichten.

Ondertussen bracht onze Scheldeboordentocht ons voorbij Rupelmonde en Steendorp, onder de beroemde brug van Temse en verder naar Weert, Branst en Mariekerke. Schorren en polders toonden de wilde pure natuur waar senioren zo dol op zijn.

Na twee vaaruren ontscheepten de Antwerpse bootvluchtelingen in Sint-Amands, de geboorteplaats van de Franstalige Vlaamse dichter Emile Verhaeren wiens graftombe de Scheldeoever siert.

Een levensgroot beeldhouwwerk van de dichter staat op de kaai, wijzend over de Schelde.

In gespreide slagorde veroverden wij het beschermde dorpsgezicht met de Sint-Amanduskerk uit de 17de eeuw, huisjes met merkwaardige gevels en het oude veerhuis van de veerman. Het metalen beeld van die veerman schittert op de dijk waar fietshooligans onze missie verstoorden.

Na een uurtje benen strekken verdwenen de veroveraars van de Bank Van Breda met stille trom uit een levenloos dorp, voor de terugvaart met een diner cruise als afsluiter.

In Schelle vertrok een 70+  met open kofferdeksel naar het thuisfront of toch minstens in die richting : openbare ontluchting na Stille Waters. Misschien heeft de politie, uw vriend, van de Maneblussersstad toch gelijk.

Ludo Willems