niet bij een seniorenvereniging aangesloten ouderen
13-11-2008
89 Muur
Toen de muur van Berlijn vier stond het Westen plots open voor allerlei invloeden. Een daarvan was de verstaatsing. Administraties en raden voelden zich plots geroepen om zelf het initiatief over te nemen. Vooral verenigingen die zeer zwak stonden, gingen eerst voor de bijl. Veelal waren de besturen blij dat ze het zelf niet meer moesten doen. De anderen voelden zich bedreigd en vreesden hun subsidies ingeperkt te zien. Dit leidde tot verregaande inmenging. Politiekers namen het voortouw en wilden opnieuw het warme water als het ware gaan uitvinden. Sommigen voelden zich geroepen om uitgever te spelen. Dit stoelde meestal niet op een zo noodzakelijke cultuur van kwaliteitsverbetering en voortbouwen op wat goed was. 'Ander en beter' werd vaak 'ander en nog eens anders'. De gekende wildgroei was hiervan het gevolg. We zien de bomen niet meer in het bos of beter : een kat vindt er haar jongen niet meer in. We moeten komen tot een betere coördinatie, waarin gestreefd wordt naar samenwerking en efficiëntie. De verenigingen moeten de motor blijven en nemen autonoom initiatief. Zij moeten echter zorgen dat ze informatie geven aan iedereen van hun doelgroep en af en toe open staan voor iedereen. Verzekering mag hier geen obstakel zijn. Bij Natuurpunt bijvoorbeeld, is dat tijdens de open natuurdagen (volgende zondag) het geval. Okra Meise nodigt iedereen uit na de mis voor een receptie, naar aanleiding van de opening van de Seniorenweek. Overkoeplende instanties moeten enkel de leemten opvullen en vooral zorgen dat onafhankelijken niet in de kou blijven staan. Laat ons de muur van Meise tussen de Plantentuin en het dorp afbreken. Zij staat al te lang symbool voor de grens tussen groepen : ëzzels en ressen, intellectuelen en de kleine man, ...!
