Volgens het boekje op 850 meter van het hotel. Wel heel ver zullen sommigen zeggen. Klopt maar.......... om de 5 minuten rijdt er een shuttle voertuig ' een soort treintje' dat je brengt bij het zuster-hotel nml. Sunrise-View In dit hotel heb je ook "all in" en kan je eten en drinken naar believen.
Dit hotel is minder interessant voor ouderen wegens niveau-verschillen. Het treintje brengt je wel dicht bij het strand - maar trappen afdalen kan het niet, dat moet je zelf doen. En vermits er bij alle trappen een leuning voorzien is kan dit ook wel mits een beetje inspanning.
Na een aantal trappen kom je telkens bij een tussen-station met zwembad of een terras waar parasols en ligzetels voor je klaar staan. Na een drietal van zulke tussen-stations kom je dan op het strand.
Wat je daar onmiddellijk opvalt zijn de vele pontons die in de zee liggen. Hierover kan je een eind eind wandelen. Terwijl zie je reeds de vissen in alle kleuren en maten.
Op het einde van elk ponton is een soort vlot. Vanaf hier kunnen de liefhebbers van snorkelen de zee in om neer te kijken op de wondere wereld van betoverende koralen en vissen. Dit hotel heeft dus een eigen rif. Je moet je wel voorzien van water-schoeisel om pijnlijke voeten te voorkomen.( koralen kunnen scherp zijn) Je mag ook nooit koralen meenemen = strafbaar !
Je vindt er ook mooie locaties om foto's te maken De shuttle rijdt gratis vanaf 9 uur tot 17 uur. Je moet wel tickets vragen in het Garden Hotel
Ik was van mening dat er alleen kokosnoten aan palmbomen groeiden.
Maar ... Toe we op een dag onder de schaduw van de palmbomen aan het zwembad lagen gebeurde er dit ... twee groene jongens ( groen was ginds de kledij van de groendienst) kwamen naar de palmboom naast ons.
Eén van hen klom, blootvoets, lenig als een aap naar boven. Blijkbaar kon de stekelige stam hem niet deren. Boven tussen de plambladeren begon hij te trekken en te schudden aan de trossen die daar hingen.
En ja het waren "dadels" die op de grond vielen. Zijn maat raapte alles zorgvuldig op en zo hadden die jongens weeral iets lekker te eten.
Per week dat je in het hotel was mocht je telkens een avond ' Italiaans Restaurant ' en een avond ' Barbecue ' boeken (gratis). Dat hebben we dus 4 keer gedaan. Tot onze verbazing kwamen we er niet terecht in een groot restaurant waar iedereen die avond terecht kon. Telkens werden er een 30 tal mensen toegelaten. En die werden dan ook 'letterlijk en figuurlijk' in de watten gelegd.
Het Italiaans Restaurant
Prachtige accomodatie - een grote chique zaak Het interieur was prachtig - de vloer - de wanden - het meubilair - de kledij van obers en koks enz....
Je stoel werd onder je geschoven als je ging zitten
Dan kwam de menukaart en je kon er kiezen tussen een heel gamma van Italiaanse dranken en wijnen, soep, pastas, voorgerecht, nagerecht enz....
Terwijl je een aperitief werd aangeboden kon je rustig aan tafel zitten en genieten van aangepaste sfeervolle muziek.
Na een tijdje bracht men de gekozen gerechten - voorgerecht, soep, hoofdschotels - dit alles op een gezapig tempo - je kreeg tijd genoeg om je vorige gerecht te nuttigen. Het was er hemels !
De barbecue Deze had ook een eigen typisch karakter. Niet zomaar een vakantie- barbecue. Ook hier een dertigtal mensen.
De plaats van samen-zijn was de strandbar - helemaal tussen de drie zwembaden.Prachtige, rustige achtergrondmuziek- wat een sprookjesachtig effect gaf.
Ook hier waren de obers en koks mooi uitgedost. Terwijl je een aperitief werd aangeboden kon je de menukaart inkijken en je kon bestellen wat en hoeveel je wilde.
Om te eindigen nog een lekker nagerecht. En zo eindigde dan weeral een mooie avond.
Eigenlijk zijn er drie zwembaden die met elkaar verbonden zijn via een smalle water-toegang (een soort beekje) .
In één van de zwembaden monden 2 glijbanen uit. Eentje is tamelijk hoog met serieuze bochten.
Naast het gewone zwemmen worden de grote zwembaden gebruikt om te leren duiken, animatie, water-polo, water-aerobic en zelfs als locatie voor fotoshoots ! enz...
Centraal tussen de 3 zwembaden bevindt zich de "beach-bar" waar je vanaf 10 uur alle frisdranken, koffie, coctails enz... kan drinken. Vanaf 12 uur kan je er hapjes eten als broodjes met worst, pizza enz... enz.... Nadien kan je terecht voor koffie, koekjes en gebakjes.
Het personeel, redders en recreatie-jongens, zijn super-vriendelijk ! Steeds glimlachend, vriendelijk en behulpzaam. Wanneer je handdoeken gaat afhalen voor je ligzetels komen ze met je mee en houden ondertussen een gezellige babbel. Daarna wordt je bedje (ligzetel) gedekt en indien nodig schuiven ze er nog een grote parasol bij. Je wordt er dus echt verwend !
En wat hier opvalt .... ze staan er nooit met open hand voor een zogenaamde bakshish. ( dat hadden we veel meer tijdens de 'nijlcruise')
Misschien vraag jij je af 'waarom nog een parasol eind september'. Normaal was hier de temperatuur 34°C - maar het was tijdens ons verblijf ietsje warmer - tussen 41 en 43 graden en in de volle zon was het 64°C !
Hieronder een lijstje van de maandelijkse temperaturen gedurende een jaar:
Wat viel er verder nog te beleven aan het zwembad ? Wel, je kreeg er af en toe bezoek van personen die je het een en ander aanboden. o.a. de krantenboer, duikschool, beauty/healthy-farm, massage, animatie-team om mee te doen met activiteiten, een fotograaf enz...
Ik wil eraan toevoegen dat dit zeer vriendelijk gebeurde en dat men je volledig vrij liet. Er was geen druk op de ketel en je kon zelfs een kwartier met hen praten over andere onderwerpen dan waarvoor zij bij je kwamen.
Wanneer je over voeding spreekt mag je het probleem van diarree zeker niet wegcijferen. Iedereen kan er mee te maken krijgen. Zolang je eten en drinken van het hotel nuttigt is er geen probleem. Hoedt u echter om iets te drinken of te eten in andere gelegenheden...
Door de extreem warme temperaturen kunnen wij snel last van diarree krijgen. Let er altijd op om veel water (uit flessen) te drinken! Let erop dat de flessen niet geopend zijn geweest... Denk er ook om niet al te koud te drinken. Pas op met alcohol, dit maakt de kans op diarree alleen maar groter.
De middelen uit ons land, als Immodium, helpen er niet ! In Egypte kunt u in de drogist vragen naar het middel "Antinal", dit kost tussen de 4 en 10 LE. Voor westerse begrippen is dit een echt een paardenmiddel .
Hou er wel rekening mee dat dit medicijn een antibiotica is, dat inhoudt dat dit gevolgen kan hebben. Zo kan bijvoorbeeld de anti-conceptiepil niet meer betrouwbaar zijn en ook andere medicijnen kunnen minder betrouwbaar zijn. Sommige mensen kunnen ook niet goed tegen antibiotica. Laat u echter niet afschrikken. Het diarree probleem (vloek van de farao) komt niet bij iedereen voor. De één is er gevoeliger voor dan de ander. Maar u kan er maar beter op voorbereid zijn!
NIEUW !!!! Licht in de diarree ?????
Toen de hostess, de dag na aankomst, kwam vertellen over alles wat er te beleven viel in en buiten het hotel kwam ook het probleem " diarree" ter sprake ...
Nadat ze verwezen had naar het product "antinal" vertelde iemand uit onze groep dat hij dat niet meer gebruikte omdat hij al enkele jaren iets beter had dat bij hem veel effectiever werkte tegen diarree !!
Het product noemt Tarivid ( ook antibiotica) en je kan het mits voorschrift krijgen bij je apotheker.
Wanneer hij diarree had nam hij één van pil - ging een uur op zijn bed liggen en hij was er vanaf voor de hele vakantie.
Tijdens ons verblijf kreeg iemand van onze groep darmproblemen... En het klopte ... na een uur zat hij springlevend in het zwembad en deed er mee aan een match waterpolo!
Indien je Tarivid wil gebruiken vraag dan steeds aan de dokter over eventuele bijwerkingen enz...Je weet maar nooit ! Zeker niet 'zomaar' nemen
Ook .......De liefde van de toerist gaat door de maag......???
Iedereen had hier "all in" Zowel 's morgens, 's middags als 's avonds was er voldoende verschillend aanbod van voedsel. Iedereen vond er zijn zin in het "west-europees getint voedsel". Proevers en durvers konden ook genieten van typisch egyptische hapjes.
Het personeel van het restaurant was uitermate vriendelijk en gedienstig. Wanneer je er binnenkwam was het steeds " shake hands" met een vriendelijke glimlach en welkom
Eigenlijk voelden wij ons reeds de eerste dag opgenomen in een grote familie en misschien is dit wel één van de redenen(naast de goede prijs/kwaliteit verhouding) dat vele toeristen hier al voor de 6e - 7e maal terug komen telkens voor twee weken.
Ooit hopen wij dit record te breken ..... Sommigen zijn wel verslaafd aan dit hotel en komen er zelfs tweemaal per jaar.
Qua netheid was het soms overdreven. Steeds liep er een jonge man rond met blik en borstel. Niks mocht er op de grond blijven liggen.
Het restaurant nodigde echt uit als je er binnenkwam.
Mooie schikking van het meubilair, tafellakens, prachtige wandschilderijen enz... en dan nog eens die vriendelijkheid !!!
Het hotel noemt een ressort - je hebt een gelijkvloers en daarop één verdieping
Hoger mag men hier niet bouwen ... Een groot aantal van de kamers kijkt uit op een van de drie zwembaden.
De kamers zijn voldoende ruim en netjes en elke dag wordt er grondig gepoetst door een "kamer-jongen" die er telkens zorgt voor vers linnengoed en handdoeken.
Deze kamerjongens zijn 'echt specialist' in het plooien en vormen van allerlei dieren enz... met handdoeken, dekens enz...
De groen-marmeren badkamers zijn op sommige punten aan renovatie toe. Mits een kleine investering kan hier een nieuwe 'look' aan worden gegeven. De airco was voortreffelijk.
Het terras was voldoende ruim. Iedereen beschikte over een 'gratis safe', TV , frigo enz...
Toen we de luchthaven buitenkwamen leek het erop alsof we een "sauna" binnen stapten. Ondanks dat het 23u30 was en half-september was het nog 31 graden C .... De hostessen
van Thomas Cooke brachten ons tot aan de bus die ons snel tot aan ons hotel "SUN RISE ISLAND GARDEN " zou brengen.
Na 10 minuten bus waren we er reeds. Dus dicht bij de luchthaven - dus veel lawaai zou men denken. Mis ..... de vliegtuigen kwamen helemaal niet boven ons hotel maar stegen op en landden aan de zijkant op een 10 tal kilometer daar vandaan. Heeeeeeeeeel weinig storend. En ondanks dat er ook 's nachts gevlogen werd zijn we er nooit wakker van geworden.
HET grote pluspunt van dit hotel vind ik dat het "Heel toegankelijk is voor mensen die slecht te been zijn, ouderen, mensen met een rolstoel, stok enz....." Het hele terrein lijkt haast op een biljart-tafel...
We vertrokken op 13 september 09 via Zaventem richting luchthaven Sharm-el-Sheikh.
Na een feilloze vlucht en landing begon het gekende schrijfwerk ( invullen van formulieren enz.. om een visum te krijgen) Dit jaar kwam er zelfs nog een 'gezondheidsverklaring' bovenop - dit had waarschijnlijk te maken met de 'Mexicaanse griep' Hieronder enkele gegevens over de luchthaven....
Luchthaven Sharm el-Sheikh
Luchthaven Sharm el-Sheikh , ook bekend als Ophira International Airport is een luchthaven in Sharm el-Sheikh, Egypte. Hij werd geopend op 14 mei 1968, oorspronkelijk als een basis voor de Israëlische luchtmacht, en om het plaatsje Ofira te bedienen.
Op 23 mei 2007 werd de tweede terminal geopend, met een capaciteit van 8 miljoen passagiers per jaar. Het twee verdiepingen tellende gebouw heeft een oppervlakte van 43000 m².
Het heeft 40 incheckbalies, en is ontworpen om een groot aantal internationale vluchten en chartervluchten te herbergen. Het heeft twee binnenlandse en zes internationale gates. De terminal omvat drie delen: twee gangen aan de keerzijden van het gebouw, en daartussen een centrale hal, ook wel de "boot" genoemd. In de "boot" zitten paspoortcontrole, winkels, cafés/restaurants en lounges.
In 2007 verwerkte de luchthaven 6.424.851 passagiers (27% groei vergeleken met 2006). De dakbedekking lijkt wel op een tentenkamp... Het is daarmee de tweede luchthaven van Egypte, na luchthaven Cairo Internationaal.
Sharm el-Sheikh (شرم الشيخ) is een badplaats op het Egyptische schiereiland Sinaï, aan de monding van de Golf van Akaba. De stad is gelegen tussen de Sinaïberg en de Rode Zee. De badplaats Sharm-el-Sheikh gelegen aan de zuidelijke punt van de Sinaï was tot 1967 nauwelijks bekend . Tijdens de Israëlische bezetting van de Sinaï begon de ontwikkeling van het havenstadje tot badplaats. De haven van Sharm-el-Sheikh is van strategisch belang en militair gebied.
Sharm el-Sheikh is een belangrijke toeristische trekpleister. De kalme en heldere wateren van de Rode Zee maken het een populaire duikbestemming. Het nabijgelegen Ras Mohammed is een nationaal park.
Toeristisch Sharm-el-Sheikh is een populaire vakantiebestemming met luxueuze resorts en schitterende duikmogelijkheden. Zowel beginnende als gevorderde duikers kunnen hier hun hart ophalen. De koraalriffen in de Rode Zee bieden een ongekende kleurenpracht. Maar niet alle toeristen zijn duikers. Velen komen voor de eeuwig schijnende zon en de prachtige zandstranden.
De snelle ontwikkeling geeft ook de nodige problemen. De grote aantallen toeristen zijn zeer welkom, maar ze vormen ook een bedreiging voor de natuurlijke schoonheid in dit deel van de Sinaï. Dat hebben de Egyptenaren tijdig onderkend. Ruim de helft van de kust aan de Golf van Aqaba is nu beschermd natuurgebied.
In de stad zijn vele hotels te vinden. De stad heeft ook een vliegveld waar diverse charters uit Europa op vliegen. De toeristische strook strekt zich uit tot aan Naama Bay.
Naama Bay is volledig ingesteld op de toeristen, hetgeen ook te merken is aan de eindeloze souvenirwinkels, sishagelegenheden (pijp) en internationale voedingsketens (zoals Starbucks, McDonalds en Hard Rock Café). Vanwege de hitte gedurende de dag zijn de meeste winkels vooral 's avonds (na zonsondergang) geopend.
De president van Egypte bezit een ambtswoning in Sharm el-Sheikh, die vaak het toneel is voor mutilaterale ontmoetingen tussen regeringsleiders. Zo vond er begin februari 2005 een politieke top plaats tussen de leiders van Egypte, Israël, de Palestijnse Autoriteit en Jordanië.
Wat geschiedenis vanaf 1945 over het schiereiland Sinaï...
Wat geschiedenis : "Het Sinaï schiereiland "
(Sharm-el-Sheikh ligt in de Sinaï- woestijn)
In 1945 richtte Egypte met zes andere Arabische landen de Arabische Liga op. Voornaamste doel was het verhinderen van de oprichting van een Joodse staat. Die staat kwam er toch, in 1948. Daarop verklaarden de Arabische landen Israël de oorlog, maar ze werden met zware verliezen teruggedreven.
In 1952 pleegden Egyptische legerofficieren een staatsgreep. Koning Faroek werd van de troon gestoten en Egypte werd een republiek, onder leiding van Mohammed Nagib.
Die werd twee jaar later vervangen door de feitelijke militaire machthebber, Gamal Abdal Nasser. Deze nationaliseerde het Suezkanaal.
Pogingen van Frankrijk en Groot-Brittannië om de kanaalzone te bezetten mislukten, onder druk van de VN en de VS.
Egypte "fuseerde" met Syrië in 1958; de twee landen gingen verder onder de naam Verenigde Arabische Republiek met Nasser als president.
Dat was geen succes. Syrië vond dat Egypte te veel de baas speelde en verliet het verbond drie jaar later. Egypte handhaafde de naam Verenigde Arabische Republiek tot 1971.
Tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 bezette Israël het hele schiereiland Sinaï. Het Egyptische leger werd daarbij vrijwel vernietigd. Nasser wilde aftreden, maar dat was tegen de zin van het volk.
Duidelijk was wel dat het prestige van Egypte een forse deuk had opgelopen. Nasser overleed in 1970.
Zijn opvolger Anwar Sadat begon in 1973 een oorlog tegen Israël, waarbij delen van het verloren gebied werden terugveroverd.
De Verenigde Naties kwamen tussenbeide en Sadat deed Israël een vredesaanbod. Onder leiding van de Amerikaanse president Jimmy Carter resulteerde dat in een vredesakkoord
Het zogeheten "Camp David Akkoord" van 17 september 1978 voorzag in de geleidelijke terugtrekking van Israël uit de Sinaï.
Sadat werd door het Westen gezien als vredesduif, maar de Arabische landen waren woedend.
Egypte werd geschorst als lid van de Arabische Liga en kwam in een isolement terecht.
Ook in Egypte zelf was er verzet tegen de politiek van Sadat. De president werd in 1981 vermoord door radicaal-islamitische militairen.
Zijn opvolger, Hosni Moebarak, is er langzaam maar zeker in geslaagd de betrekkingen met de Arabische landen te verbeteren.
In 1987 hadden de meeste Arabische landen hun contacten met Egypte hersteld. Twee jaar later werd het land weer toegelaten tot de Arabische Liga Sterker, het hoofdkantoor van de Liga verhuisde terug naar Caïro.
Radicale islamieten zetten hun campagne voort om van Egypte een fundamentalistische staat te maken. De groep al-Gama`a al-Islamîyya pleegde verscheidene aanslagen, onder andere gericht tegen toeristen.
