Bom onder de democratie: de verontrustende terugkeer van de neonazi's
'Extreem-rechts heeft concrete plannen om in België aanslagen te plegen.'
'Extreem-rechts plant aanslagen in België en de doelwitten zijn al bekend.' Eind 2003 publiceerde Humo een artikel over de neonazistische netwerken in Duitsland en België. U kunt het hier herlezen.
Honderden Duitse politiemannen zijn de voorbije weken uitgerukt om terroristische cellen van het nazistische netwerk Blood and Honour/Combat 18 op te rollen. Bij invallen in München en Sleeswijk-Holstein werden wapens, handgranaten en springstoffen gevonden die klaarlagen om gebruikt te worden tegen joodse doelwitten. Een tiental rechts-extremisten werd gearresteerd. C'est arrivé près de chez nous, maar het kan nog dichterbij. Staat er ook bij ons een Braune Armee Fraktion in de steigers? Een blik achter het zwarte gordijn van de Vlaamse Blood and Honour/Combat 18-scene, en haar merkwaardige banden met het Vlaams Blok.
De Tassche, een ingedommeld gehucht op de grens van Roeselare en Ardooie. Op zaterdag 13 september in de vooravond worden de straten rond het gemeentezaaltje ingepalmd door honderden skinheads die naar het Blood and Honour-muziekfestival gereisd zijn. Neonaziclubs met naam en faam zijn present: Hammerskins München, het Duitse Brother Hood, Nationaler Widerstand, Rampage, Ku Klux Klan Vlaanderen en de Blood and Honour-afdelingen van Zwitserland, Nederland, Brest, Midgard en Oost-Friesland. Het wordt een 'herdenkingsavond'; precies tien jaar geleden verongelukte Ian Stuart, zanger van de racistische hardcoregroep Skrewdriver en oprichter van de Blood and Honour-beweging. Op de affiche staan onder meer de topacts Stormwolf en Stahlgewitter, die optreden in een vertrouwd decor: de wand achter het podium is opgetuigd met een swastika, runenvlaggen en vaandels van de diverse Blood and Honour-afdelingen. Het gros van de skinheads heeft weinig belangstelling voor de optredens en hangt rond op de parking, waar een kleine militariamarkt geïmproviseerd wordt: nazi-parafernalia, messen, boksbeugels, pepperspray, traangas en zelfs een kopie van een lugerpistool gaan vlot van de hand. De buurtbewoners houden het snel voor bekeken: rolluiken gaan naar beneden, auto's worden veilig de garage binnengereden.
EEN LOKALE POLITIEBRON « We waren compleet verrast. We dachten dat ons gemeentelijk cultureel centrum gehuurd was voor een privé-feest met wat optredens, maar ineens liepen daar 600 skinheads rond. De Tassche is een parochietje van 2.500 brave zielen, je kan je voorstellen dat die mensen met de daver op het lijf gezeten hebben. In de zaal is er hoogstens plaats voor 200 man. Eerlijk gezegd, veel meer dan de buurt proberen gerust te stellen konden we niet doen. De overmacht was te groot.
Om niet te 'provoceren' zijn we de zaal niet binnengegaan. Wat daar allemaal gezegd en gebeurd is? We weten het niet, maar het zal wel niet schoon geweest zijn. Het was duidelijk dat pottenkijkers, laat staan de politie niet gewenst waren. Op een bepaald moment zijn er buiten een paar skinheads naar onze agenten beginnen te pissen. Dát was het sfeertje: vulgair, agressief. Achteraf hebben we vernomen dat het feest op gespecialiseerde forums van nazi-websites aangekondigd was. De buitenlanders werden opgewacht aan een parkeerterrein in Oostkamp, vanwaar ze in kleine groepjes naar de Tassche gegidst werden. Ze waren verdomd goed georganiseerd.»
Voor die goede organisatie van het 'privé-feestje' waren enkele Vlaams Blok-leden verantwoordelijk. De zaal was gehuurd door Blood and Honour-man P.V., Vlaams Blokker en tot voor kort lid van de Nationale Raad Vlaams Blok Jongeren voor de regio Kortrijk-Roeselare-Tielt (zijn naam is sinds vorige week geschrapt van de website van de Vlaams Blok Jongeren). In de security-ploeg voor het podium stond J.M., één van de actiefste leden van Blood and Honour Vlaanderen, die zich op het Internet 'Prins van Vlaanderen' noemt. Hij is in het Vlaams Blok-bestuur van Ingelmunster verantwoordelijk voor de lokale propaganda en politieke acties van de partij.
Terwijl het Blok zich steeds meer als een rechtse fatsoenspartij probeert te profileren, blijven de contacten met Blood and Honour en aanverwante neonazigroepen bestaan. Zo is er een weblink van de Britse moederdivisie-site naar de officiële website van het Blok - de partij wordt er omschreven als 'proud neo-fascists' en enthousiast aangemoedigd: 'Well done Belgium, Eigen Volk Eerst!'. Blood and Honour Vlaanderen steunt verder gespreksavonden met Vlaams Blok-parlementsleden, onder meer georganiseerd door de Vlaamse Jongeren Mechelen. Ook het NSV, dat doorgaat voor de studentenorganisatie van het Blok, heeft goede contacten in Blood and Honour-kringen: vorige week organiseerde het een optreden van de Nederlandse groep Standrecht ('agressieve, nationalistische metal en hardcore in je moerstaal'), die wordt aanbevolen door de koepelorganisatie van Blood and Honour. Ook dat was een 'herdenking': Standrecht speelde op 10 november, de verjaardag van de Kristallnacht in 1938, toen Duitse nazi's joodse winkels en synagogen vernielden.
TOPRECHERCHEUR « Blood and Honour Vlaanderen en andere extreem-rechtse groupuscules zijn een soort slapende knokploegen van het Vlaams Blok. Ze staan stand-by voor het 'goede moment', een fascistische tactiek die Hitler al uitprobeerde in de Kristallnacht. Vaak gaat het om gemarginaliseerde figuren die niet eens beseffen in welk schaakspel ze meespelen. Zelden of nooit zal je ze aantreffen in de directe entourage van de Blok-top, want die wil het imago van de partij schoon houden. Maar de banden blijven bestaan en worden ook bewust onderhouden. Vaak wordt het jonge geweld gepatroneerd door oudgedienden van het Blok die officieel niets meer met de partij te maken hebben. Figuren als Xavier Buisseret, Roeland Raes en zelfs Bert Eriksson van de vroegere Vlaamse Militanten Orde spelen nog altijd een rol achter de schermen, en bij gelegenheden als de IJzerwake (radicaal Blok-alternatief voor de IJzerbedevaart, red.) of herdenkingen van het Sint-Maartensfonds vindt de 'familie' elkaar.»
Rassenoorlog
Blood and Honour werd in de jaren '80 opgericht als een beweging die ijvert voor de suprematie van het blanke ras. In 1988 legde Ian Stuart in de Britse krant Sunday People uit waar het 'm precies om gaat: 'Er komt een rassenoorlog, en we moeten met genoeg zijn om die te winnen. Ik wil sterven om dit land zuiver te houden, en als er uiteindelijk bloed vergoten moet worden, dan is dat maar zo.' Via extreem-rechtse muziekgroepen probeert Blood and Honour jongeren tot het nationaal-socialisme te bekeren en op te nemen in de nationale 'divisies'. Inmiddels zijn er over de hele wereld Blood and Honour-afdelingen. Sommige groepen tellen hooguit tien leden, maar in Duitsland, Oost-Europa en Scandinavië gaat het om een aanzienlijke scene die honderden aanhangers mobiliseert.
De grootste afdeling was Blood and Honour Duitsland, tot die in september 2000 verboden werd. Tijdens huiszoekingen bij groepsleden had de politie nazi-propagandamateriaal, cd's met racistische teksten van het fascistische label Panzerfaust Records en een adressenbestand met duizenden klanten gevonden. Voorts bleek de Duitse afdeling nauwe banden te hebben met het Deense nazi-postorderbedrijf NS 88 en de terreurgroep Combat 18. Het opgedoekte Blood and Honour Duitsland leeft nu onder een andere vlag verder als Brother Hood.
NICK LOWLES (redacteur van het gerenommeerde internationale anti-fascistische magazine Searchlight) « Sinds de late jaren '90 is de skinhead-scene veel internationaler geworden, zeker nu de Duitse autoriteiten Blood and Honour repressief hebben aangepakt. Het gevolg is dat die grote Duitse scene elders in Europa z'n heil zoekt. Op de Ian Stuart Memorial in Engeland - twee weken na de concerten in Ardooie - zijn zowat 800 nazi's afgekomen, onder wie 200 van het vasteland. Het is dus geen lokaal fenomeen meer. De Blood and Honour-concerten zijn veel meer dan een muziekfestival geworden: het zijn gelegenheden waar extreem-rechts Europa aan netwerking doet.»
Rechtse hooligans
Nationale Blood and Honour-afdelingen krijgen hun officiële erkenning als 'divisie' van de Engelse moedergroep, precies zoals motorbendes als de Hell's Angels hun chapter moeten verdienen.
LOWLES « Blood and Honour Engeland blijft het 'spirituele baken' van de internationale beweging, ook al is de Engelse afdeling zelf één van de kleinste in Europa geworden: da's een kwestie van traditie. Op het continent kijken extreem-rechtse jongeren op naar Londen als het mekka van de skinheadcultuur en de wieg van voetbalclubs met een grote extreem-rechtse hooliganaanhang.
In Engeland lijkt de scene wat op haar retour door de veranderende modes in de jeugdcultuur. Een beetje nazi-skinhead hoorde zich jarenlang uit te dossen in bomberjack en combat shoes. Die types zie je nauwelijks nog over straat lopen. Extreem-rechts gaat nu gekleed zoals de doorsnee voetbalhooligan, en die gaat zelden naar Blood and Honour-evenementen. Blood and Honour Engeland is nu een kleine groep van dertigers die al tien, vijftien jaar in de scene rondhangen. Jong bloed komt er nauwelijks bij - in tegenstelling tot Tsjechië, Polen en Duitsland, waar je wel grote groepen bijzonder jonge nazi-skins vindt.»
Opvallend zijn de goede banden van de Vlaamse afdeling met de Hell's Angels Coast, het portiersmilieu en extreem-rechtse hooliganbendes. Na de racistische rellen rond de Champions League-match Club Brugge-Galatasaray vond de politie vorig jaar een flinke hoeveelheid Blood and Honour-materiaal bij V. Hij behoort tot de zogenaamde Bruges Casual Firm en verschijnt eind deze maand samen met elf andere hooligans voor de rechtbank.
LOWLES « Het is bekend dat het Brugse hooliganmilieu al jaren banden heeft met extreem-rechts. Eigenlijk kopiëren ze hun spitsbroeders van Millwall, Chelsea en West Ham (die club heeft een supporterskern in het Brugse skinheadcafé De Kastelein, red.): van daaruit zie je ook lijnen naar het fascistische milieu lopen. Vraag een rechtse Brugse hooligan naar zijn favoriete Britse club en hij noemt één van die drie.»
TOPRECHERCHEUR « Het geweld van die extreem-rechtse hooligans dient de politieke doeleinden van partijen als het Vlaams Blok. Het is een strategie van de spanning: hoe onveiliger de burger zich voelt, hoe beter voor de partij. Met een relatief kleine groep kunnen hooligans een gemeente of een stadswijk tijdens het weekend urenlang tot oorlogsgebied laten uitroepen. En op maandag staat al die ellende breed uitgesmeerd in de krant: dáár is het om te doen.
De links met portiers liggen voor de hand. In de portierswereld vind je racistische, criminele circuits die - vaak Oost-Europees - wapentuig importeren. Ook in kringen van militaria en verzamelaars van historisch oorlogsmateriaal vind je veel extreem-rechtse figuren. Op militariabeurzen kan je zonder argwaan te wekken relatief goedkoop wapens in handen krijgen. Je hoeft alleen maar met enige kennis van zaken wat losse onderdelen te assembleren, en je hebt een perfect functionerend wapen.»
LOWLES « Allianties met motorbendes zie je vooral in Vlaanderen en Scandinavië. Het Deense Blood and Honour is trouwens gelieerd met de Bandidos, de gezworen vijanden van de Hell's Angels. In de late jaren '90 hebben Scandinavische motorclubs wapens en explosieven geleverd aan leden van Blood and Honour en Combat 18.»
Lees verder - deel 2
/images/blood170.jpg /images/neonazi110.jpg DezeWeek_index_4021.html Lees verder - deel 2 Deze week in Humo Yes 2 3298 18/11/2003 Lees het volledige artikel 'Extreem-rechts heeft concrete plannen om in België aanslagen te plegen.' De terugkeer van de neonazi's
Honderden Duitse politiemannen zijn de voorbije weken uitgerukt om terroristische cellen van het nazistische netwerk Blood and Honour/Combat 18 op te rollen. Bij invallen in München en Sleeswijk-Holstein werden wapens, handgranaten en springstoffen gevonden die klaarlagen om gebruikt te worden tegen joodse doelwitten. Een tiental rechts-extremisten werd gearresteerd. C'est arrivé près de chez nous, maar het kan nog dichterbij. Staat er ook bij ons een Braune Armee Fraktion in de steigers? Een blik achter het zwarte gordijn van de Vlaamse Blood and Honour/Combat 18-scene, en haar merkwaardige banden met het Vlaams Blok.
De Tassche, een ingedommeld gehucht op de grens van Roeselare en Ardooie. Op zaterdag 13 september in de vooravond worden de straten rond het gemeentezaaltje ingepalmd door honderden skinheads die naar het Blood and Honour-muziekfestival gereisd zijn. Neonaziclubs met naam en faam zijn present: Hammerskins München, het Duitse Brother Hood, Nationaler Widerstand, Rampage, Ku Klux Klan Vlaanderen en de Blood and Honour-afdelingen van Zwitserland, Nederland, Brest, Midgard en Oost-Friesland. Het wordt een 'herdenkingsavond'; precies tien jaar geleden verongelukte Ian Stuart, zanger van de racistische hardcoregroep Skrewdriver en oprichter van de Blood and Honour-beweging. Op de affiche staan onder meer de topacts Stormwolf en Stahlgewitter, die optreden in een vertrouwd decor: de wand achter het podium is opgetuigd met een swastika, runenvlaggen en vaandels van de diverse Blood and Honour-afdelingen. Het gros van de skinheads heeft weinig belangstelling voor de optredens en hangt rond op de parking, waar een kleine militariamarkt geïmproviseerd wordt: nazi-parafernalia, messen, boksbeugels, pepperspray, traangas en zelfs een kopie van een lugerpistool gaan vlot van de hand. De buurtbewoners houden het snel voor bekeken: rolluiken gaan naar beneden, auto's worden veilig de garage binnengereden.
EEN LOKALE POLITIEBRON « We waren compleet verrast. We dachten dat ons gemeentelijk cultureel centrum gehuurd was voor een privé-feest met wat optredens, maar ineens liepen daar 600 skinheads rond. De Tassche is een parochietje van 2.500 brave zielen, je kan je voorstellen dat die mensen met de daver op het lijf gezeten hebben. In de zaal is er hoogstens plaats voor 200 man. Eerlijk gezegd, veel meer dan de buurt proberen gerust te stellen konden we niet doen. De overmacht was te groot.
Om niet te 'provoceren' zijn we de zaal niet binnengegaan. Wat daar allemaal gezegd en gebeurd is? We weten het niet, maar het zal wel niet schoon geweest zijn. Het was duidelijk dat pottenkijkers, laat staan de politie niet gewenst waren. Op een bepaald moment zijn er buiten een paar skinheads naar onze agenten beginnen te pissen. Dát was het sfeertje: vulgair, agressief. Achteraf hebben we vernomen dat het feest op gespecialiseerde forums van nazi-websites aangekondigd was. De buitenlanders werden opgewacht aan een parkeerterrein in Oostkamp, vanwaar ze in kleine groepjes naar de Tassche gegidst werden. Ze waren verdomd goed georganiseerd.»
Voor die goede organisatie van het 'privé-feestje' waren enkele Vlaams Blok-leden verantwoordelijk. De zaal was gehuurd door Blood and Honour-man P.V., Vlaams Blokker en tot voor kort lid van de Nationale Raad Vlaams Blok Jongeren voor de regio Kortrijk-Roeselare-Tielt (zijn naam is sinds vorige week geschrapt van de website van de Vlaams Blok Jongeren). In de security-ploeg voor het podium stond J.M., één van de actiefste leden van Blood and Honour Vlaanderen, die zich op het Internet 'Prins van Vlaanderen' noemt. Hij is in het Vlaams Blok-bestuur van Ingelmunster verantwoordelijk voor de lokale propaganda en politieke acties van de partij.
Terwijl het Blok zich steeds meer als een rechtse fatsoenspartij probeert te profileren, blijven de contacten met Blood and Honour en aanverwante neonazigroepen bestaan. Zo is er een weblink van de Britse moederdivisie-site naar de officiële website van het Blok - de partij wordt er omschreven als 'proud neo-fascists' en enthousiast aangemoedigd: 'Well done Belgium, Eigen Volk Eerst!'. Blood and Honour Vlaanderen steunt verder gespreksavonden met Vlaams Blok-parlementsleden, onder meer georganiseerd door de Vlaamse Jongeren Mechelen. Ook het NSV, dat doorgaat voor de studentenorganisatie van het Blok, heeft goede contacten in Blood and Honour-kringen: vorige week organiseerde het een optreden van de Nederlandse groep Standrecht ('agressieve, nationalistische metal en hardcore in je moerstaal'), die wordt aanbevolen door de koepelorganisatie van Blood and Honour. Ook dat was een 'herdenking': Standrecht speelde op 10 november, de verjaardag van de Kristallnacht in 1938, toen Duitse nazi's joodse winkels en synagogen vernielden.
TOPRECHERCHEUR « Blood and Honour Vlaanderen en andere extreem-rechtse groupuscules zijn een soort slapende knokploegen van het Vlaams Blok. Ze staan stand-by voor het 'goede moment', een fascistische tactiek die Hitler al uitprobeerde in de Kristallnacht. Vaak gaat het om gemarginaliseerde figuren die niet eens beseffen in welk schaakspel ze meespelen. Zelden of nooit zal je ze aantreffen in de directe entourage van de Blok-top, want die wil het imago van de partij schoon houden. Maar de banden blijven bestaan en worden ook bewust onderhouden. Vaak wordt het jonge geweld gepatroneerd door oudgedienden van het Blok die officieel niets meer met de partij te maken hebben. Figuren als Xavier Buisseret, Roeland Raes en zelfs Bert Eriksson van de vroegere Vlaamse Militanten Orde spelen nog altijd een rol achter de schermen, en bij gelegenheden als de IJzerwake (radicaal Blok-alternatief voor de IJzerbedevaart, red.) of herdenkingen van het Sint-Maartensfonds vindt de 'familie' elkaar.»
Rassenoorlog
Blood and Honour werd in de jaren '80 opgericht als een beweging die ijvert voor de suprematie van het blanke ras. In 1988 legde Ian Stuart in de Britse krant Sunday People uit waar het 'm precies om gaat: 'Er komt een rassenoorlog, en we moeten met genoeg zijn om die te winnen. Ik wil sterven om dit land zuiver te houden, en als er uiteindelijk bloed vergoten moet worden, dan is dat maar zo.' Via extreem-rechtse muziekgroepen probeert Blood and Honour jongeren tot het nationaal-socialisme te bekeren en op te nemen in de nationale 'divisies'. Inmiddels zijn er over de hele wereld Blood and Honour-afdelingen. Sommige groepen tellen hooguit tien leden, maar in Duitsland, Oost-Europa en Scandinavië gaat het om een aanzienlijke scene die honderden aanhangers mobiliseert.
De grootste afdeling was Blood and Honour Duitsland, tot die in september 2000 verboden werd. Tijdens huiszoekingen bij groepsleden had de politie nazi-propagandamateriaal, cd's met racistische teksten van het fascistische label Panzerfaust Records en een adressenbestand met duizenden klanten gevonden. Voorts bleek de Duitse afdeling nauwe banden te hebben met het Deense nazi-postorderbedrijf NS 88 en de terreurgroep Combat 18. Het opgedoekte Blood and Honour Duitsland leeft nu onder een andere vlag verder als Brother Hood.
NICK LOWLES (redacteur van het gerenommeerde internationale anti-fascistische magazine Searchlight) « Sinds de late jaren '90 is de skinhead-scene veel internationaler geworden, zeker nu de Duitse autoriteiten Blood and Honour repressief hebben aangepakt. Het gevolg is dat die grote Duitse scene elders in Europa z'n heil zoekt. Op de Ian Stuart Memorial in Engeland - twee weken na de concerten in Ardooie - zijn zowat 800 nazi's afgekomen, onder wie 200 van het vasteland. Het is dus geen lokaal fenomeen meer. De Blood and Honour-concerten zijn veel meer dan een muziekfestival geworden: het zijn gelegenheden waar extreem-rechts Europa aan netwerking doet.»
Rechtse hooligans
Nationale Blood and Honour-afdelingen krijgen hun officiële erkenning als 'divisie' van de Engelse moedergroep, precies zoals motorbendes als de Hell's Angels hun chapter moeten verdienen.
LOWLES « Blood and Honour Engeland blijft het 'spirituele baken' van de internationale beweging, ook al is de Engelse afdeling zelf één van de kleinste in Europa geworden: da's een kwestie van traditie. Op het continent kijken extreem-rechtse jongeren op naar Londen als het mekka van de skinheadcultuur en de wieg van voetbalclubs met een grote extreem-rechtse hooliganaanhang.
In Engeland lijkt de scene wat op haar retour door de veranderende modes in de jeugdcultuur. Een beetje nazi-skinhead hoorde zich jarenlang uit te dossen in bomberjack en combat shoes. Die types zie je nauwelijks nog over straat lopen. Extreem-rechts gaat nu gekleed zoals de doorsnee voetbalhooligan, en die gaat zelden naar Blood and Honour-evenementen. Blood and Honour Engeland is nu een kleine groep van dertigers die al tien, vijftien jaar in de scene rondhangen. Jong bloed komt er nauwelijks bij - in tegenstelling tot Tsjechië, Polen en Duitsland, waar je wel grote groepen bijzonder jonge nazi-skins vindt.»
Opvallend zijn de goede banden van de Vlaamse afdeling met de Hell's Angels Coast, het portiersmilieu en extreem-rechtse hooliganbendes. Na de racistische rellen rond de Champions League-match Club Brugge-Galatasaray vond de politie vorig jaar een flinke hoeveelheid Blood and Honour-materiaal bij V. Hij behoort tot de zogenaamde Bruges Casual Firm en verschijnt eind deze maand samen met elf andere hooligans voor de rechtbank.
LOWLES « Het is bekend dat het Brugse hooliganmilieu al jaren banden heeft met extreem-rechts. Eigenlijk kopiëren ze hun spitsbroeders van Millwall, Chelsea en West Ham (die club heeft een supporterskern in het Brugse skinheadcafé De Kastelein, red.): van daaruit zie je ook lijnen naar het fascistische milieu lopen. Vraag een rechtse Brugse hooligan naar zijn favoriete Britse club en hij noemt één van die drie.»
TOPRECHERCHEUR « Het geweld van die extreem-rechtse hooligans dient de politieke doeleinden van partijen als het Vlaams Blok. Het is een strategie van de spanning: hoe onveiliger de burger zich voelt, hoe beter voor de partij. Met een relatief kleine groep kunnen hooligans een gemeente of een stadswijk tijdens het weekend urenlang tot oorlogsgebied laten uitroepen. En op maandag staat al die ellende breed uitgesmeerd in de krant: dáár is het om te doen.
De links met portiers liggen voor de hand. In de portierswereld vind je racistische, criminele circuits die - vaak Oost-Europees - wapentuig importeren. Ook in kringen van militaria en verzamelaars van historisch oorlogsmateriaal vind je veel extreem-rechtse figuren. Op militariabeurzen kan je zonder argwaan te wekken relatief goedkoop wapens in handen krijgen. Je hoeft alleen maar met enige kennis van zaken wat losse onderdelen te assembleren, en je hebt een perfect functionerend wapen.»
LOWLES « Allianties met motorbendes zie je vooral in Vlaanderen en Scandinavië. Het Deense Blood and Honour is trouwens gelieerd met de Bandidos, de gezworen vijanden van de Hell's Angels. In de late jaren '90 hebben Scandinavische motorclubs wapens en explosieven geleverd aan leden van Blood and Honour en Combat 18.»
LEES DE HUMO DEZE WEEK
Ik ben Christine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Silentway.