|
Verdriet.
Soms hoor ik geluid,
van een huilende vrouw
zo heel stilletjes.
Opdat niemand haar horen zou.
Verstopt in een hoek.
Laat ze haar tranen gaan.
Ze huilt om haar gemis.
En de mensen die ze is verloren.
Ze kan het niet vertalen.
Haar verdriet moeilijk delen.
Altijd weer die angst,
dat ze met haar gevoel gaan spelen.
Een lach naar buiten,
er steeds voor een ander zijn.
Niemand hoeft het te weten,
dat ook zij leeft met pijn...
Groetjes Simonne.
|
