ik blijf lachen
maar krijg de kous op de kop
als een grapje niet begrepen wordt
wat moet ik dan nog?

dus pak ik me accordeon en speel een melodie
dan komer er tranen van emotie
zo mooi als ik speel
ook dat maak ik dus mee

samen genieten en toch alleen
niet meer de zelfde golflengte
ik met plezier en een lach
hij met een star gezicht

jammer is dat toch
dan een boze uitval
waarom mijn lach
ach zeg ik ik lach je toe

houden van is meer
dan het onbegrip deze tijd
deze strijd die niet te winnen is
berusting en begrip dat is wat ik wens

want ach mijn man is ook maar een mens
zo moe nergens zin in
maar later ja later
dan komt alles goed

dat is zijn stopwoord
later ............
en ik moet............

speelster