Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
Ik heb eens een gedichtje geschreven. Omdat mijn hoop vervlogen was. Want hoop op een beter leven Dat was totaal verdwenen.
hoop doet leven is een gezegde hoop doet leven valt soms niet mee
hoop doet leven is een gegeven hoop doet leven we doen het er mee
maar als er geen hoop is als je moet opgeven berust dan en geniet van de kleine dingen des levens
En genieten heb ik weer geleerd. Ik heb een hele lange tijd Niet lekker in mijn vel gezeten. Alles ging op de automatische piloot
En nu heb ik mijn gevoel weer terug Want mijn man is blij en opgewekt. En kan ik ook blij en opgewekt zijn. Alleen echt samen is niet meer.
Dat zal door de ziekte niet meer komen En daar heb ik berusting in gevonden. Vandaar uit kan ik weer genieten. En heb het verdriet in de kelder gestopt.
Ik ben een mens en geen robot Gevoel en emoties komen en gaan Een knuffel, een zoen lijken zo gewoon Maar voor mij is dat heel bijzonder.
Dus heb ik weer leren genieten van het leven Met al zijn ups en downs. Want bergen en dalen zullen er altijd zijn. En dat beseffen geeft het leven voor mij sjeu.
Van de herinneringen van het goede leven Kan ik nu optimaal genieten. En dat verdrijft het verdriet Van tegenwoordig voor mij.
Ik lees veel over schuldgevoel. De ziekte dementie is niet jouw schuld. Dus voel je niet schuldig. Eigenlijk mag je blij zijn met de voorzieningen die er zijn.
Die de zorg draaglijk maken. Emoties die komen en gaan. Dat is heel menselijk. Maar schuldgevoel? Zet dat maar van je af.
Praat over oplossingen. Hulpvraag en handreiking. Casemanager, mantelzorgcentrum. Thuishulp, respijtzorg, WMO.
Zorg kan ook te zwaar worden. Ik zie dat zo om me heen. En ik heb geen zorgen. Ik heb een leven met zorg.
De zorg voor mijn man doe ik met liefde. Commanderen laat hij maar achterwege. Daar reageer ik niet op. Op vragen reageer ik wel.
En ik heb zoveel mogelijk gedaan. En op een dag is de koek op. Ik heb het geluk dat mijn man dat ook inziet. Dat het thuis te gevaarlijk wordt.
De casemanager vraagt al jaren. Kan je het nog wel aan. Wel we eten in het zorgcentrum. Meneer rookt en drinkt niet en mag niet aan het gas komen.
Dus kan ik met een gerust hart de wijd uit. En doe dat waar ik vrolijk en blij van wordt. Thuis ben ik alleen en zorg voor mijn man. Met de hulp die voorhanden is. Maar de ziekte zet door en kent geen rem. En zo moet ook ik er aan geloven. Dat de zorg te zwaar gaat worden. Maar schuldgevoel? Nee, dat heb ik niet. De verzorgenden vinden het fijn voor ons. Dat er zo open over gesproken wordt. Ik zeg altijd, komt tijd , komt raad, En als de nood hoog is , is redding nabij. En hulp komt vaak uit onverwachte hoek die je niet verwacht.
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
