Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
was dat maar niet zo helaas is de werkelijkheid anders zoals ik het nu beleef is er geen ommekeer ten goede en dat is verdomde jammer men zegt wel eens degene waar je het meeste van houdt daar kun je tegenaan schoppen ik heb heel lang bedacht ach hij kan er niets aan doen dat hij zo geworden is en dat gaf een stuk troost maar ik heb nu gemerkt dat ik ook door andere problemen het niet meer op kan brengen elke keer weer die scheldkannonades ook de onmacht dat weet ik ook wel maar bij mij is de rek eruit aan anderen vertelt hij dat hij mij zo goed verzorgt heeft in de week dat ik zo ziek was maar hij deed niets uit zichzelf en zelfs een kopje water brengen ging met gemopper gepaard wat denk je dat er door me heen ging alleen maar pijn en verdriet op dat moment ik gun mijn man alles maar er zijn grenzen en die zijn nu bereikt hij leeft in een andere denkwereld dan ik nu hij zegt vanalles maar uitvoeren is er niet meer bij hij wilde graag een digitale camera kunnen we samen foto's bekijken op de pc is zo zijn gedachtengang leuk hoor maar de uitvoering daar komt het niet van want dat kan hij niet het is te ingewikkeld en de camera ligt nu in de kast en ik mag hem niet gebruiken want de camera is van hem hij wil een nieuwe pc maar met deze kan hij niet overweg dus zou hij wel met een andere wel overweg kunnen? hoe vaak de pc al is leeggemaakt en weer geinstaleerd is zeker 10 x jaar en dat gaat met veel kabaal want ja alles moet eraf en weer geinstaleerd worden en het zijn juist de programma's die hij eropzet van internet die dan problemen geven want ja dat is *gratis* en makkelijk maar en je kunt hem niet aan het verstand brengen dat het niet nodig is om bv 7 spamfighers op de pc te hebben aan 1heb je er genoeg of 5 firewals van verschillende merken het is een soort verzamelen op de pc of er een programma opzetten en dat hele maal uitpluizen in de verkenner van hoeveel mappen en ornamenten het heeft en er verder niet mee werken waar de pc uiteindelijk bedoelt is een spelletje spelen of zo kan hij niet volgen dat gaat allemaal te vlug en dan is hij boos dat ik er een kwartiertje achter zit om een gedicht te schrijven en te bewerken en op me club zet dus zit ik er achter overdag als hij niet thuis is of als hij slaapt dan kan ik even rustig werken maar ook dat wordt minder want ik heb nu even pas op de plaats en geef mezelf de rust die ik zo nodig heb om alles op een rijtje te zetten van hoe nu verder want ik zit er al 15 jaar in en heb heus wel steun maar de warmte en de liefde dat mis ik zoooooooooo ook dat is in de loop der tijd veranderd we zijn straks 30 jaar getrouwd maar van een echt huwelijk met lief en leed delen daar is al jaren geen sprake meer van ik geef en geef maar krijg niets meer terug ook dat heeft me opgebroken ik hou zielsveel van mijn man maar om hem zo te zien aftakelen tot wat zal ik het noemen een zombie??dat is het ergste wat me is overkomen ik zou willen dat het anders was en zou kunnen worden maar dat zit er helaas niet in dus heb ik het advies gekregen om hem te laten onderzoeken wat hij nog in zijn mars heeft en daar moet ik mee aan de slag want tussen zeggen en doen zit dag en nacht verschil als niets meer vanzelfsprekend is en het wordt een martelgang dan ben je ver van de werkelijkheid en dat is wat ik meemaak en dat is hartverscheurend en heel pijnlijk en daar heb ik last van want een omeekeer ten goede zal er niet komen en daar heb ik het mee te doen en dat te beseffen en een plaats tegeven dat heeft tijd nodig ik heb het te lang voor me uitgeschoven van ik red het en we gaan het redden maar nee ik zie in dat het niet lukt helaas dus er moet een oplossing komen zodat we samen toch nog redelijk met elkaar overweg kunnen en daar wil ik nog voor knokken maar ik weet nu al dat het eigenlijk een verloren strijd is iemand zo zichzelf te zien verliezen dat gaat me zo aan het hart dat doet zo zeer dat heeft me nu dus opgebroken en een arm om me heen die moet ik zo missen want ook dat krijg ik niet spontaan ik moet daar om vragen en dan is het antwoord moet dat ?? ja ik heb je even nodig en mijn hart krimt ineen door dat antwoord dus de warmte die ik mis in huis haal ik nu buiten de deur met een andere invulling met plezier en liefde en dat is accordeon spelen daar kan ik mijn gevoel totaal in kwijt en de warme reacties die ik daarvan krijg doen de thuissituatie even vergeten en zo heb ik het jaren vol kunnen houden en nu ???????? ik ga gewoon door met ademhalen en zie wel ik kan weer lachen en dat doet me goed
het is weer een tijdje geleden dat ik mijn verhaal gedaan heb er is nog niet veel veranderd ik pak zo zoetjes aan mijn bezigheden weer op ik ben blij dat ik het zonder medicijnen af kan ik heb gelukkig mensen waar ik me verhaal bij kwijt kan en die me een warm hart toedragen ook dat laat ik meer toe ik ben altijd iemand geweest die zich groter voordeed dan ik was zeker tegen vreemden het is zo makkelijk om te zeggen ja hoor het gaat goed want dan hoeven ze je klaagzang niet aan te horen maar mensen die me kennen zien dat ik niet lekker in me vel zit en vragen door en dan komen de tranen vanzelf en dat is heerlijk om dat te kunnen en mogen tonen want emoties die heb ik even niet in de hand ik ga een heerlijk weekend tegemoet met een hoop muziek en ik ga nu ook eindelijk aan mijn gedichtenbundel werken ik heb daar nu eindelijk zin in want ook dat heb ik even opzij geschoven ik moest eerst eens bij me zelf te raden gaan en mijn gevoel op een rijtje zetten het gaat beter met me en ik heb er weer zin in misschien denken jullie en je man dan?? wel we leven nu gewoon in 2 werelden en ik denk dat dat goed is gewoon met elkaar praten en blij zijn met elkaar is er niet meer bij ik ben het wel maar kan het niet overbrengen hij voelt het niet hoeveel ik van hem hou dus heb ik de knoop doorgehakt en tegen mezelf gezegt ik hou heel veel van hem maar zijn ziekte maakt dat hij het niet meer over kan brengen op mij dat geeft mij een stuk rust de afgelopen week is de agressie een stuk afgenomen en heeft bij mij een stuk twijfel gebracht maar ik heb daar niet aan toegegeven en ga door met de stap die ik gezet heb want ik weet hoe het is geworden en het zal wel slechter worden maar nooit beter wat ik heel jammer vindt
gister zei hij om 5 uur de kranten moeten naar buiten die worden zo opgehaald om 6 uur stonden ze nog niet buiten ik was aan het eten koken en kon ff niet uit de keuken weg ik pak hem bij de arm en laat aanstalten maken dat hij de kranten in de voortuin zet dat was tegen het verkeerde been want ik moest de kranten maar buiten zetten dus er is niets veranderd aan de situatie en dat sterkt mij in mijn beslissing hoe moeilijk die ook is
hij wil alles maar er gebeurt niets meer en dat is zo verdomde jammer dat je plannen maakt en er komt uiteindelijk niets van terecht dan alleen maar gebrul geraas en getier
zo ik ga vanmiddag heerlijk uit spelen weer mensen een aangename middag bezorgen met een liedje een walsje en een tango heerlijke accordeonmuziek hihi speelster
dit heb ik in janari 2005 geschreven na een zwarte decembermaand
we zijn vorige week naar het docteam geweest ik heb een vaste casemanager en hij een vaste psygologe ik kan met mijn vragen bij de casemanager terecht en nu zegt mijn man dat er echt niets met hem aan de hand is maar dat zegt elke patient hoor ik daar vertellen en soms lijkt het ook wel zo maar de denkfunctie is heel laag het incasseringsvermogen is heel laag nummeronthouden is heel hoog (is ander deel hersens wat niet is aangetast) emoties tonen is extreem stemmingswisselingen is extreem en dan de achterdocht de jalouzie wat hij nooit gehad heeft en nu extra fel wordt dat is wel eens zwaar te behappen en daar heb ik nu hulp bij meer negeren niet overal op ingaan want meestijds weet hij niet waar hij het over heeft (als ik het na een kwartiertje aanhaal zijn boosheid kijkt hij me aan van waar heb je het over) (mopperen is meer een stukje onmacht als dat het tegen mij is gericht ) en dan kan ik weer even verder zonder een naar gevoel te hebben ik zit lekker in me vel en hij even niet wat zeer jammer is maar ik kan hem daar niet in bijstaan want hij is dan zeer onredelijk maar mij raakt het niet meer en dat is mijn winst want ik raak nu niet mijn goede gevoel kwijt en ik ben dat lang kwijt geweest zonder dat ik dat wist maar daar ben ik door het gesprek achter gekomen het was altijd maar rekening houden met en dat hoeft nu niet meer wel er zijn maar meer niet en daar hoef ik geen naar gevoel meer van te hebben want het valt niet mee om iemand te verliezen waar je zoveel van houdt ik merk ook aan mezelf en dat is zelfbehoud dat mijn gevoel naar hem toe afneemt ook dat heb ik besproken en dat is ook een hele *normale* reactie in zo'n situatie wat je niet meer krijgt kun je ook niet meer geven dat geeft soms een heel leeg gevoel je wilt zo graag anders maar het gebeurt niet
ik heb daar wel een andere invulling aan gegeven maar dat is meer onbewust dan bewust nu geniet ik meer van waar ik mee bezig ben zoals gistermiddag bij de mensen waar ik voor speel die warmte en gezelligheid dat doet me zo goed daar kan ik weer even op teren de energie die ik daar krijg kan ik thuis opsouperen met een lach die niet geheel begrepen wordt
zo kom ik er goed doorheen vindt ik zelf
en zo kan ik de thuissituatie nog lang volhouden zonder weer terug te vallen in waar ik in december beland ben geraakt
want die periode heb ik echt gebruikt om te rouwen en te bezinnen hoe nu verder en ik was echt heel ver heen maar ben daar nu volledig uit
ik zie de zon weer schijnen met hier en daar een donkere wolk maar dat is het leven en dat bevalt me goed
we zijn nu een jaar verder en het leven lacht me toe met alle zorg me toevertrouwd en zo kan ik het nog lang volhouden
sinterklaas is weer in het land kinderen springen uit de band zenuwachig zijn hoeft niet meer want vroeger is niet meer
bangmakerij in de zak mee naar spanje als je weer eens wat uitvroot wat tegen de wens inging daar hoef je niet meer mee aan tekomen sinterklaas is een kindervriend voor klein en voor groot
het feest van suprises en gedichten chocolademelk en speculaas een aardigheidje in de schoen het feest voor groot en klein
maar wie moet ik loslaten of wat moet ik loslaten ik vertrouw er maar op dat het gaat zoals het moet gaan dan kan ik met plezier en genoegen verder want ik geniet met volle teugen van het leven
het is zo mooi ook al heb ik stil verdriet zonder dat geniet ik niet want met stil verdriet kan ik dankbaar zijn dat ik mag beleven wat ik beleef
de zonnestraal op mijn arm en in mijn gezicht de kilte als er een wolk voor de zon komt en zo is het in het leven ook natuur is leven en we zijn allemaal onderdeel van de natuur
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
