Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
1. Ik ben die ik ben. Met dit lichaam en deze geest moet ik het doen. Dit is alles wat ik heb. Ik kan niet meer ruilen. Dit is blijkbaar precies zoals ik moet zijn; zonder mij, zoals ik op dit moment ben, was de schepping niet volledig. Ik houd op mezelf verwijten te maken voor dingen die ik (nog) niet kan.
2.Ik hoef niet perfect te zijn. Ik hoef niet te kunnen wat ik niet kan. Perfectie is stilstand en stilstand is dood. Ik leef dus ik maak fouten. Ik mag ook fouten maken. Van fouten leer ik. Sterker nog: ik ben perfect juist omdat ik de fouten maak die ik maak! Zo houd ik de evolutie op gang.
3.Ik krijg precies wat ik nodig heb. Alles helpt mij om mijn opdracht op aarde te vervullen - ook de tegenslagen en de ziekte, de vijanden en de ruzies, de verloren liefdes en de gebroken harten. Als ik dat nu niet zie, zal ik het later wel kunnen zien. Ik besef bij elk moeilijk moment, dat alles nog veel erger had kunnen zijn.
4.Ik hoef alleen maar volsterkt eerlijk naar mezelf te zijn. Soms moet ik selectief met de waarheid omgaan. Totale eerlijkheid naar andere mensen is niet altijd liefdevol, integendeel. En soms moet ik mezelf beschermen, dat is nu eenmaal zo in deze wereld. Als ik maar niet lieg tegen mezelf; als ik maar weet wat ik doe en waarom.
5.Ik kan het nooit de hele wereld naar de zin maken. Wat de een goed vindt, vindt de ander waardeloos. Er zal altijd iemand zijn die mij bekritiseert; er zal altijd iemand zijn die mij bewondert. Ik moet maar gewoon doen wat ik voel dat ik moet doen.
6.Ik houd mijn aandacht in het nu. Oude koeien horen in de sloot. Alles is gebeurt omdat het moest gebeuren,het heeft geen zin er over te piekeren. Ook vage fantasieën over de toekomst verspillen energie. NU is verreweg het boeiendste, interessantste moment van mijn leven, want alleen NU gebeurt er echt, in vlees en bloed, wat er gebeurt! Gebruik maken van mijn geheugen en het opdiepen van nuttige herinneringen, best maar ik ga niet zeuren.
7.Ik houd mijn aandacht hier. Hier is mijn lichaam dus hier ben ik. Hier is de belangrijkste plek op aarde! Alleen hier kan ik werkelijk zien, ruiken, horen, voelen, proeven Hier klopt mijn hart, hier haal ik adem, hier voel ik mijn spieren onder mijn vel. Ik ga niet zweven, geen twee dingen tegelijk doen met mijn geest, want dan doe ik er minstens eentje half. Ik ga me niet nodeloos druk maken over de eventuele gevoelens en gedachten van andere mensen over mij elders. Ik ben hier.
8.Iedereen mag van mij genieten op zijn/ haar eigen wijze. Ik ben hier nodig. Anderen leren van mij, ik leer van anderen. Maar hoe dat weet ik niet altijd en dat hoef ik ook niet te weten. Ik laat iedereen zijn/haar oordeel over mij; positief of negatief. Ik mag genieten van complimenten. Ik kan ook kritiek incasseren. En ik hoef niet elk beeld van een ander over mij te corrigeren.
9.Ik hoef niet bang te zijn. Ik houd mijn angsten kritisch tegen het licht. Lijdt een mens niet het meest onder het lijden dat hij vreest? Ik wacht rustig af en ik bereid me voor, maar ik ga niet fantaseren over alle vreselijke dingen die eventueel ooit zouden kunnen gebeuren. Dat vind ik zonde van de tijd. We zien wel ! Als alles goed gaat heb ik gelukkig niet vergeefs geleden. En als er wel iets akeligs gebeurt, heb ik tenminste niet vooraf geleden.
10.Ik houd ontzettend veel van mezelf. Daarom kan ik ook van andere mensen houden. Net zoals ik houd van dieren, planten, bomen, rotsen. En alles houdt van mij. De stoel waarop ik zit, houdt van mij. Het tijdschrift dat ik in mijn handen heb, houdt van mij. De zon bemint mij, de maan ook. Alles is Liefde en ik ben er een deeltje van.
Bejaarden, Ja wat zijn bejaarden? Je ziet ze overal. In het park of op bankjes, Of schuifelend door de supermarkt Of op een plezierboot op de rijn rijn rijn! Hoe komt men erbij om een groep van de bevolking bejaarden te noemen Is het onze drang om alles en iedereen in groepen te verdelen? Wat een raar woord eigenlijk: bejaarden Het heeft iets van gehangen De muur is behangen met behang De mens wordt behangen met jaren Hij wordt bejaard Positief gezien heeft een bejaarde vele rollen ervaring meer dan een jongere Hij heeft het allemaal al meegemaakt Streepjesbehang,bloemetjesbehang, alles bruin tot alles wit. Ja zegt de onervaren jongere Ze lopen zo krom Natuurlijk lopen ze krom Ze hebben ook al veel vaker in een punaise getrapt! Nu kijken ze uit waar ze de voeten neerzetten. Ja zegt de snotneus Ze vergeten dingen Welnee Ze vinden niet alles meer zo interessant om te onthouden Ja zeurt de snotaap verder. Ze luisteren naar van die achterlijke muziek Wat is achterlijk Kleine greetje uit de polder of Johnny Rap uit de ghetto Greetje krijgt een kick van een boterham met beemsterkaas en johnny moet zijn hele lijf vol proppen met hallucinerende gifstoffen om er nog een noot uit te krijgen. Johnny mag blij zijn als hij bejaard wordt Zie je ooit in de krant: Een groepje dronken bejaarden beroofden jongeman van zijn tasje? Natuurlijk niet. Er loopt geen jongeman met een tasje rond of hij moet het net van een bejaarde gestolen hebben. Zie je Opa of Oma, vol generatiekloven een avondje uitgaan naar een house party? Stuiterend op het geluid van een hysterische heimachine,het ietwat ruime vel wapperend om het skelet? Oma graaft twee partypillen uit haar tasje en hopla met de beentjes Opa roept heel enthousiast: We vallen hier helemaal niet op, ze hebben hier allemaal last van Parkinson. Ik zie het niet gebeuren en niet omdat ze er te oud voor zijn maar omdat ze er te wijs voor zijn geworden Laatst haalde ik mijn vrouw op uit het verpleegtehuis Dat klinkt vreemd omdat we nog zo'n jeugdig koppeltje zijn maar ze werkt daar Alles liever dan het verpleeghuis hoor je wel eens vertelde ze Maar er wordt toch heel goed voor de mensen gezorgd Wat de familie niet meer kan behapstukken gebeurt daar professioneel een advokaatje voor oma een borreltje voor opa Zorg op maat Gewoon wat ook de meeste jongelui dagelijks meemaken als moeder ze een bord boerekool voorzet voordat ze die nacht housend doorhalen Dan kunnen ze er tegen Anders worden ze nooit oud en wijs die jongelui Anders worden ze nooit bejaarden
anoniem maar waarschijnlijk geschreven door tol hanse
ik werd vanmorgen om half negen opgehaald met de auto naar den oever daar waren we om 5 over negen we werden welkom geheten en gingen de boot op de koffie en het gebak stond al klaar afmeren en de waddenzee op een eind langs de afsluitdijk gevaren de pieren waren wit van de uitwerpselen van de aalscholvers er stond een hele rij met opengeslagen vleugels het zijn prachtige vogels vooral als de zon er op schijnt 2 trekken met het sleepnet gedaan en wat kwam er tevoorschijn? een zootje wier een zootje krabben ik heb er nog nooit zo veel gezien en wat platvis de kleintjes gingen over boord en de groten werden apart gehouden schoongemaakt en het rookhol in een half uurtje roken en heerlijk peuzelen wat lekker zeg een vers vissie zo uit de zee onderweg kregen we heerlijke tomatensoep met een broodje de befaamde wieringse gehaktbal drinken en lekkere sate om half drie ongeveer zou het wad droogliggen maar de wind hield de golven hoog we hebben op blote voeten op de waddenbodem gelopen en het water was ruim 20 graden onnoemelijk hoge temperatuur voor de tijd van het jaar maar de dieren varen daar wel bij en groeien als kool dat liet hij ons mooi even zien wat een leven onder het zand kokkels scheermessen kokerwormen en zeepieren en kleine krabbetjes en al wat er nog meer te zien was zeer leerzaam hoe snel een scheermes zich een weg in het zand weet te banen zo snel was hij verdwenen we weten nu ook waarom er zo weinig kokkels en mossels waren vorig jaar dat liet hij ons ook zien als wier zo'n 30cm dik op de bodem ligt en slib vasthoud komt er geen zuurstof in het zand en verstikt de hele boel dus alle schelpen gaan dood we hebben het nu met eigen ogen kunnen zien wier op stenen is niet erg maar wier op zand is een verschrikking en nu met die hoge temperaturen van het zeewater groeit het als kool en ligt het als een dikke deken op het zand kijk kleine visjes daar is het ideaal voor die verschuilen zich er in en drogen niet uit als het wad droogvalt maar schelpen krijgen geen zuurstof en stikken heel triest maar ja dat is de natuur en die wordt verpest door de mens dus krijg je dit soort exsessen dat was wat er vertelt werd net als de netten de mazen mogen maar 6 cm zijn en de visser wil eigenlijk 10 cm en die regels worden ook steeds weer veranderd hij heeft dan ook netten met verschillende maswijdtes liefst eigenlijk 12 cm dan vallen de krabben door de mazen en de grote vis komt in het net en de kleintjes vallen er ook uit maar nu heb je een net vol met wier en krabben en van kleine tot grote platvis er zat zelfs een schedel in het net een passagier vond dat maar niets en gilde van .... de tijd was om voor we er erg in hadden om 5 uur stapte ik het huis weer binnen met een schat aan natuur schelpen en een stuk hout dat doorboord was door een boorschelp en een maaltje vis dat we in de loop van de week heerlijk verorberden en zo kwam aan een dag een eind waar ik met heel veel plezier aan terug kan denken
op een mooie zondag met de bus naar blijswijk in zuid-holland het was heel erg mistig onderweg maar hoe verder we kwamen hoe helderder het werd we moesten op het sportveldencomplex zijn en daar was de start voor het wandelen we hebben 10 kilometer gewandeld door een prachtig natuurgebied we zijn om kwart over 11 gestart en om kwart voor twee waren we weer op de plaats van bestemming het was een hele mooie route langs en door weilanden en een heel stuk langs de rotte met hele mooie doorkijkjes een hond zwom maar heen en weer in het water hij kon er maar geen genoeg van krijgen maar zijn bas moest hem toch maar aan de riem doen want hij sprong er zo weer in ik heb even staan praten en de hond zwemt daar alle dagen en mag dan 6 keer heen en weer zwemmen dat is toch 3 kilometer en het is heel gezellig druk met skeelers skaters langlouffers fietsers ruiters een paardesjees op de weg en bootjes op het water groot en klein veel vogels en wijdse uitzichten mooi weer wat wil een mens nog meer het heeft heel veel indruk gemaakt hoe mooi holland dan toch is s'avonds was de zonsondergang ook al zo mooi aan het strand al die kleuren en dan lage wolken in het duinlandschap en de hogere duinen daar bovenuit een prachtgezicht daar heb ik op een bankje gezeten zo eens heerlijk zitten te genieten een paar meeuwen boven het hoofd en de sterren kwamen een voor een tevoorschijn en binnen de korste keren was het donker het is een heerlijke dag geweest
taal heeft iets eigenaardigs vooral als het geschrevene uit gesproken moet worden baby=beebie en geen babei jam=sjem en geen jam hoe leg je een kind uit dat een c geen c is maar een k dat een e geen e is maar een u dat een ee geen ee is maar een ii dat een ij geen ij is maar een u ik kan dat makkuluk zeggen ik lees nivoo op een lomschool ik sgrijf soms zoo als ik het spreek en dat bevalt priemaa kofschip is een eezulsbruggutju en zoo kan ik nog wel eevun door gaan taal ziir inturussant en tog sgrijf ik het maar op de ouderwetse manier en toch schrijf ik het maar op de ouderwetse manier zo kom ik weer op het oude niveau taal is eigen en aardig Speelster
dit is het verhaal van wat ons is overkomen toen het zo hoog opliep heb ik midden in de nacht deze brief geschreven en naar alle instanties gebracht
21-9-1993
geachte M
Toen wij in 1980 in dit huis kwamen wonen was het pays en vree. nadat wij naast ons andere buren kregen gebeurden er rare dingen ik heb haar er over aangesproken en ik kreeg een ontwijkend antwoord. nooit is ze ook maar aan de deur geweest. u moet weten, wij hebben een gedragsgestoorde zoon zoals er wel meer in deze stad wonen de ouders van die kinderen hebben de zelfde problemen als wij toen onze zoon 6 jaar werd was zijn toestand onhoudbaar voor ons op school ging het niet goed en thuis ging het niet goed onze zoon riep alleen maar negatieve reacties op via de huisarts en de schoolbegeleidingsdienst konden we eindelijk de hulp krijgen die we hard nodig hadden voor onze zoon hij is toen geplaatst op de lomschool en via het RIAGG kregen we gezinstherapie sindsdien is het stapsgewijs bergopwaarts gegaan van 40 driftbuien op 1 dag is het teruggegaan naar 40 driftbuien in de maand en soms nog minder het is voor ons een lange zware moeilijke weg maar we zijn nog steeds op de goede weg om een stabiel mens te vormen van onze zoon met zeer strakke regels wat niet in dank wordt afgenomen in de omgeving en toen zijn de pesterijen begonnen omdat onze zoon opvliegend van aard is als hem onrecht wordt aangedaan is hij een echt pispaaltje in de buurt, ook al omdat hij van dat prachtige rode haar heeft ze schelden hem uit voor rode biet en als je dat alle dagen hoort gaat het wel eens vervelen ik hou hem dan voor dat ze jaloers zijn op je mooie haar want op school wordt hij niet uitgescholden toen in 1989 onze dochter ongeneeslijk ziek werd ze kreeg een heupziekte is door de zorg van ons en de spacialist na 5 jaar het heuglijke nieuws gekomen ze is genezen maar ze blijft beperkt mobiel en zal waarschijnlijk als ze 18 is geopereerd moeten worden om mobiel tekunnen blijven in de tijd dat ze ziek was is ze uitgescholden voor waggeleendje en meer van dat soort mooie taal met de buurvrouw en haar zoontje hadden we een fijn contact maar dat was gauw over zij met haar problemen en wij met de onze wij houden van tuinieren en ik kan niet tegen de zon zijn houdt niet van tuinieren en niet van rotzooi(bladeren ) in de tuin In de winter is het van o wat heb je een mooie takken. in de lent is het van wat worden de takken al weer mooi groen in de zomer is het ja je hebt toch wel lekker schaduw van de bomen hè? maar O WEE als het herfst wordt dan zijn de poppen aan het dansen toen had ik niet zo door wat zij ons aandeed ik heb het nooit gemeld bij de politie want als ik haar er over aansprak kreeg ik een ontwijkend antwoord maar nu na al die tijd weet ik wel beter drie jaar geleden heb ik voor het eerst de politie gebeld en is de wijkagent bij me langsgeweest en we hebben een goed gesprek gehad toen is het weer een tijdje goed gegaan maar als de bladeren vallen is het mis vorig jaar waren plots alle vissen dood in de vijver in september begon ze de bladeren in de vijver te gooien ik heb haar daar over aangesproken en gevraagd of ze ze niet achter in de tuin wilde gooien want daar heb ik een composthoop ze antwoorde hou je rotzooi bij je en waar bemoei je je mee van het voorjaar heb ik de vijver heringericht en er een net overheen gespannen er kwamen aan de andere kant nieuwe buren wonen en nu was de hetze compleet tegen ons gezin na ze eerst geholpen te hebben begonnen ze te zeuren als onze kinderen eens bonje hadden we hadden een prachtige tussen heg als erfafscheiding en toen ik op een dag thuis kwam was de heg verdwenen en er stond een 2 meter hoge houten schutting voor in de plaats zonder er met ons te overleggen ik speel al 30 jaar acoordeon en wat me nu overkomt gaat alle perken te buiten dit is waarschijnlijk de tendens van deze tijd aangezien ik op een accordeonclub zit en hier en daar optreed moet ik thuis studeren dat wordt me gewoon onmogelijk gemaakt maar ik zie het positieve in van het geheel en dan kan ik wel wat hebben ik noem het gewoon pesterij op een gegeven ogenblik kunnen ze helemaal niet meer van ons velen je zou de hele dag op je stoel moeten gaan zitten en je mond houden dan zijn de buren gelukkig maar zo zit het leven toch niet in elkaar? als ik accordeon speel zet ik de radio op 2 en dan weet ik dat ik niet te hard speel nooit heb ik daar problemen mee gehad maar nu deze buren aan bijde zijden zetten hun radio keihard aan maar mij hebben ze daar niet mee ik kan dan rustig mijn vingeroefeningen doen en als het dan zachter word speel ik in mijn eigentempo verder het pesten begint steeds grimmiger vormen aan te nemen onze zoon is op een zondagmiddag naar het politiebureau gestapt om eens vragen te stellen en te vertellen wat hem dwars zit o.a schelden spugen zandkluiten gras gooien enz........ in overleg met de coordinator zijn na ongeveer 2 weken 2 agenten verhaal komen halen en daarna met de ouders van de pesters gaan praten de dagen daarna werd het pesten alleen nog maar erger onze kinderen werden niet alleen uitgescholden wijzelf werden nu ook uitgejouwd in de vorm van brillejood dikzak vieze vette hoer en meer van dat soort mooie taal woensdag middag kwamen er 2 agenten aan de deur onze zoon zou de buurvrouw hebben uitgescholden ik weet zeker dat hij dat niet gedaan heeft want ze was niet eens thuis zondagavond 8-8-93 kwamen we thuis van een dagje den haag en de hele vijver lag weer vol met bladeren ik heb ze eruit gevist en de volgende dag een net gekocht en dat over de vijver gespannen nu ze ons niet meer op die manier kan pesten probeert ze het op een andere manier woensdagmiddag 15-9-93 is de achterband van de fiets van me moeder lekgestoken tussen kwart voor twee en drie uur toen onze zoon uit school kwam stond de buurkongen hem al op te wachten de grijze vuilniscontainer die naast de deur stond had hij tegen de fiets van onze zoon gegooid en er zat een hele deuk in het spatbord wat onze zoon er net nieuw op had gezet onze zoon heeft teon de kolder in de kop gekregen en is vreselijk uit zijn slof geschoten alle opgekropte woede van de afgelopen weken kwam er uit hij heeft de buurjongen een schop gegeven en de buurjongen schopte terug toen heeft onze zoon de fiets van de buurjongen op de grond gegooid en een flinke trap tegen het achterwiel gegeven en op dat moment komt de buurvrouw naar buiten en begint mij uit te maken voor teringwijf vieze hoer en a-sociaal kreng ik zeg dat ze bij haar zoon moet wezen want die begon de grijze bak heb ik weer overeind gezet en toen gooide ze de groene bak om maar die was nog zo goed als leeg ondertussen heb ik onze zoon zover gekregen dat hij wat kalm werd en ben naar binnen gegaan nadat ik zijn fiets in de schuur heb gezet donderdag belde de school of ik hem wilde halen want hij durfde niet naar huis vrijdagmiddag werd werd hij ook bekogeld met afgekloven appels in de tijd dat hij zijn schooltas in huis zet is zijn fietssleuteltje uit zijn fiets gehaald en mijn man ziet die jongen hard wegrennen de politie is geweest en zei dat de fietssleutel boven water zou komen maar dat is helaas niet gebeurt de fietsenmaker heeft zaterdag het slot verwijderd en er een ander opgezet anders kon hij maandag niet op kamp alle dagen worden er appeltjes en kluiten gras tegen het huis aangegooid en het keuken raam besmeurd met gekookte rijst en waarom? als u het weet mag u het zeggen ik zit in verscheidenen besturen en commissies nu als ik cq wij a-social zouden zijn zou dat waarschijnlijk niet gebeuren als de buurvrouw een hetze tegen ons heeft laat ze dat dan eens tegen ons in het gezicht zeggen en niet bepaalde figuren uit de buurt er voor op laten draaien mensen die hier net zo lang wonen als wij spreken er schande van wij zijn 17 jaar getrouwd en dat wordt waarschijnlijk niet meer gewaardeerd kijk dat de buurvrouw niet aan de man kan komen daar kunnen wij niets an doen wij proberen de verstandhouding goed te houden onze kinderen hebben nog nooit iemand uitgescholden want daar staat en sanctie op maar de figuren in de wijk doen de hele dag niets anders als wij in de wijk op straat lopen wij zijn alleen binnen veilig dit is toch niet normaal of wel soms.
hoogachtend ..........speelster
na dit relaas werd het pesten alleen nog maar erger maar dat wordt vervolgt
na de brief kwam er iemand van de woningbouw langs om te praten of het niet verstandig zou zijn als wij in de gelegenheid gesteld zouden worden om te verhuizen ik stond perplex wij die geen kwaad in de zin hebben moeten weg om wat een ander ons aandoet? daar kan ik niet alleen over beslissen daar moet ik het eerst met de rest over hebben en het politieonderzoek loopt ook nog dat wil ik ook nog even afwachten ondertussen worden de pesterijen alleen nog maar erger maar daarover straks meer het politieonderzoek levert niets op en dan komt er schot in de zaak de man van de woningbouw komt weer langs met een voorstel omdat voor ons het woongenot zo is verpest is zijn voorstel dat wij mogen zeggen waar we graag zouden willen wonen oke daar gaan we mee akkoord binnen nu en 3 maanden kunnen we verhuizen na een korte inspectie van de woning en beloftes van onze kant om het schoon en leeg op te leveren krijgen we een andere woning ondertussen ziet het huis er niet uit het is herfst en het wordt kouder buiten en wat er nu gebeurt het is gewoon een slapstick en zo heb ik het ook beleeft elke dag worden er zo'n 150 eieren tegen het huis aan gekwakt de eerste 2 dagen heb ik het schoon gespoten maar er was geen beginnen aan binnen de korste keren zat er weer eierstruif tegenaan en toen de eieren op waren werden er zakjes met limonade en yogidrink tegen het huis gegooid ik maakte het nu maar 1 keer per week schoon met de tuinslang en heet water de gordijnen hield ik angstvallig dicht zodat ik niet zag wat er allemaal gebeurde elke dag werd er op hetzelfde tijdstip een grote stuiter tegen het kamerraam gegooid toen op een gegeven moment haalde ze straat steentjes uit de straat en gooide die tegen het raam net zolang tot het raam brak het was gelukkig dubbel glas en het binnenraam bleef heel maar toch we zaten toen met en kapot keukenraam voordeurraam en het huis zag er niet uit toen lag er ook nog eens een zootje vullis voor de deur dat heb ik 3 dagen laten liggen en niemand in het buurtje vond dat erg behalve de pester 2 dagen daarna kwam de politie aan de deur verhaal halen alsof ik de eieren er zelf tegen aankwakte de millieupolitie kwam ook maar omdat ik die persoon toevallig goed kende en uitgelegt heb wat er speelt maakte die er verder geen werk van elke dag was het een verrassing hoe het er uitzag als ik weer thuiskwam ondertussen had ik een verhuiswagen geregeld en dozen gevraagd kon ik op me gemak inpakken we hebben 6 weken ingepakt gestaan omdat ik wist dat we zouden weggaan konden ze treiteren wat ze wilden ons deerde het niet meer we werden bedreigt en ze zouden ons verbranden en die bedreigingen waren wel angstig daar belde ik de politie voor op maar hun nee was mijn ja en wij stonden in ons hemd zogezegt tot het verlossende woord kwam een andere woning in een rustige buurt vlakbij bos strand en duinen we werden met man en macht verhuisd binnen 2 uur was het huis leeg en op hun gemak konden ze het andere huis weer volstouwen op een rustige en knappe manier ja en dan komt er een rust over ons heen en ik moet zeggen ook dat was wennen dat je weer gewoon over straat kan lopen ik kan nu heel goed voelen wat een ander voelt die zo bedreigd wordt ondertussen wonen we er nu nog en het bevalt ons heerlijk geen geklier en iedereen is vriendelijk wat je uitstraald krijg je ook terug maar soms ......... als ik aan die tijd terug denk kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ik dat heb meegemaakt want zo'n ervaring daar groei ik van ook al klinkt dat gek mij zal niemand klein krijgen ik mag mij zo nu en dan klein voelen maar zal dat niet uitdragen
het dreigement is wel ten uitvoer gebracht een vuurwerkbom op de voordeur maar toen woonden wij er niet meer de woningstichting den helder is heel coulant geweest en we kregen geen rekening van vernielingen van de woning want zolang de sleutels niet ingeleverd zijn blijf je verantwoordelijk maar in deze speciale situatie was het overmacht .
er staan koeien in de wei grazend en herkauwend van de koe komt melk nee hoor, dat komt uit een pak dat koop je in de supermarkt
vroeger kwam de melkman bij mijn moeder aan de deur hulpvaardig ook dat hoorde erbij even helpen met de wasketel die moest op het vuur
tegenwoordig heb je machines het huishouden stelt niet veel meer voor boenen. poetsen, is in een wip gereed dus werken buitenshuis is een pre status vergaren, hoe goed gaat het ons
maar de andere kant van de madaille is sleutelkinderen, geen gezelligheid een verharde maatsshappij ikke,ikke en de rest kan stikken solidariteit wat is dat?
dat sterken opkomen voor de zwakken steeds minder hoor je dat geluid soms bekruipt mij de gedachte in wat voor maatschappij leef ik met mijn handicap en mijn sores
ik leef mijn leven met veel plezier en kijk op niemand neer weet niet van jalouzie en haat vriendschap en liefde dat staat hoog in mijn vaandel
hoe ik het doe weet ik niet het is een gevoel wat me overmand en hup het staat op het scherm zomaar spontaan geboren me vingers typen vlugger dan ik het kan bedenken ik schrijf het ook pas op als het op het scherm staat want als ik moet schrijven dan ben ik de helft al weer kwijt dus mijn gedichtjes worden tegenwoordig op de pc geschreven
met loslaten doe je niemand pijn
je kunt alleen maar trots zijn als het goed gaat en goed loslaten is een bevrijding groeien en bloeien met tevredenheid
loslaten
het hele leven bestaat uit loslaten hoe ouder je wordt hoe meer je moet loslaten
geniet van de nieuwe dingen en koester de herinneringen zo wordt loslaten een tevreden gevoel
speelster
zoals te zien is schrijf ik alles met een kleine letter dan hoef ik niet na te denken hoe ik en wanneer ik een hoofdletter nodig heb.
want anders ben ik het verband van het gedicht kwijt mijn handicap is dat ik niet kan onthouden
dus als ik mijn gedachte niet aan de pc kan toevertrouwen is het meteen weer weg en kan ik het niet terugroepen
en het is zo heerlijk om eens lekker van me af te schrijven en dat te delen ik heb gemerkt dat mensen er troost uit putten of op een andere gedachte komen
en daarom leek het me leuk om een blog te starten met mijn gedachten in deze vorm
een heel plezierig weekend voor je het weet is er weer een week om en wat heb je dan beleefd? is het geworden wat je ervan verwachtte? of gaat het als een sleur voorbij ? heb je kunnen lachen? een grapje kunnen maken ? een mooie film kunnen bekijken en er van genoten? of een mooi boek gelezen? Ik heb alle dagen heerlijk gekookt fijn bezig geweest in de tuin met de hond gewandeld met veel plezier accordeon gespeeld een uitnodiging ontvangen voor volgende week en tussendoor het huishouden draaiende houden ziekte en zeer een helpende hand toegestoken getroost en wat kreeg ik er voor terug?
eenzaamheid alleen voelen het niet echt zijn maar toch
niet goed kunnen verwoorden gevoelens, de leegheid de achterdocht het wantrouwen
het is er allemaal en toch.... hoe moet dit verder samen en toch alleen...
speelster
ik heb het geen titel gegeven het kwam zo maar in me op ik kwam van school waar ik even een plezierige tijd heb door gebracht mijn man slapend in de stoel ik zag hem niet bewegen en was even angstig ik bekeek dat zo een tijdje door het raam toen ik thuiskwam goedkijkend zag ik wat bewegen en mijn angst trok weg de hond sprong op de grond en mijn man met een schok wakker hij zei dat hij net in slaap was gevallen maar ik heb zo'n 5 minuten naar hem staan kijken en hij was echt diep weggezonken mond open hangend in de stoel handen op de buik gevouwen en zo brengt hij de dag door in zijn vakantie en mopperen dat ik weg ben geweest en nu even achter de pc zit om te typen zo schrijden de dagen voort en morgen heb ik weer een leuke dag en van het weekend ook maandagavond spelen in het altzheimercafe en dinsdag naar het huiskamerproject eens lekker praten met elkaar over de afgelopen maand zodat ik de rest van de maand er weer tegenaan kan op mijn eigenwijze wijze want dat ik beslissingen moet nemen omdat manlief niet verder nadenkt over gevolg ja dat is pijnlijk te moeten concluderen
bestaan er wel gewone dingen in het leven ik ervaar het als bijzonder en dat ik dat mag meemaken is heel bijzonder het leven is meer dan de moeite waard om te leven maar de meesten zien dat niet zo
voor mij is materialisme geen groot goed kleinschalig opereren is net zo belangrijk en soms nog belangrijker je raakt de mensen dan tot het diepst in hun ziel
wat is er niet mooier en zo heel warm als je dat kunt bereiken met muciseren men zegt wel eens mens je hebt een gave dan leg ik uit dat dat nu niet zo is maar als je iets heel graag wil dat het je dan lukt om dat te bereiken met beperking dat wel maar voor mij en blijkbaar voor jullie is dat genoeg ik ben geen hoogvlieger
ik ben maar heel simpel eigenlijk ben ik straatarm maar ik voel me zo heel erg rijk en dat is wat telt
want echte armoe is niet kunnen luisteren naar anderen en je niet kunnen verplaatsen in anderen tevredenheid en dankbaar zijn met hoe je zelf in het leven staat kan ook zeer pijnlijk zijn jezelf open stellen naar ............ is groeien en bloeien naar een betere wereld
heel kleinschalig doe ik dat met muciseren heel grootschalig in mijn gedichten die ik nu dan op dit blog kan plaatsen wat toegankelijk is voor iedereen dat schept vreugde in mijn leven dat eigenlijk niet zo leuk is op dit moment maar daar sla ik me wel doorheen met de juiste mensen om me heen
ik weet dat dementie een aftakelingsproces is en weet waar dat eindigt maar heb ook in mijn achterhoofd dat ik zelf wel eens eerder de pijp uit zou kunnen gaan dan mijn man en daarom leef ik zoals ik leef
ik geniet van alles om me heen want het kan zo maar afgelopen zijn en dat zou zonde zijn om dan niet te hebben genoten want mijn man geniet niet meer zo als zou moeten hij kan alleen nog maar mopperen op wat ik fout doe in zijn ogen
en mijn troost is dan ..... ach laat maar hij kan het niet helpen zoals hij reageert hij is ziek
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
