Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
dit is het verhaal van wat ons is overkomen toen het zo hoog opliep heb ik midden in de nacht deze brief geschreven en naar alle instanties gebracht
21-9-1993
geachte M
Toen wij in 1980 in dit huis kwamen wonen was het pays en vree. nadat wij naast ons andere buren kregen gebeurden er rare dingen ik heb haar er over aangesproken en ik kreeg een ontwijkend antwoord. nooit is ze ook maar aan de deur geweest. u moet weten, wij hebben een gedragsgestoorde zoon zoals er wel meer in deze stad wonen de ouders van die kinderen hebben de zelfde problemen als wij toen onze zoon 6 jaar werd was zijn toestand onhoudbaar voor ons op school ging het niet goed en thuis ging het niet goed onze zoon riep alleen maar negatieve reacties op via de huisarts en de schoolbegeleidingsdienst konden we eindelijk de hulp krijgen die we hard nodig hadden voor onze zoon hij is toen geplaatst op de lomschool en via het RIAGG kregen we gezinstherapie sindsdien is het stapsgewijs bergopwaarts gegaan van 40 driftbuien op 1 dag is het teruggegaan naar 40 driftbuien in de maand en soms nog minder het is voor ons een lange zware moeilijke weg maar we zijn nog steeds op de goede weg om een stabiel mens te vormen van onze zoon met zeer strakke regels wat niet in dank wordt afgenomen in de omgeving en toen zijn de pesterijen begonnen omdat onze zoon opvliegend van aard is als hem onrecht wordt aangedaan is hij een echt pispaaltje in de buurt, ook al omdat hij van dat prachtige rode haar heeft ze schelden hem uit voor rode biet en als je dat alle dagen hoort gaat het wel eens vervelen ik hou hem dan voor dat ze jaloers zijn op je mooie haar want op school wordt hij niet uitgescholden toen in 1989 onze dochter ongeneeslijk ziek werd ze kreeg een heupziekte is door de zorg van ons en de spacialist na 5 jaar het heuglijke nieuws gekomen ze is genezen maar ze blijft beperkt mobiel en zal waarschijnlijk als ze 18 is geopereerd moeten worden om mobiel tekunnen blijven in de tijd dat ze ziek was is ze uitgescholden voor waggeleendje en meer van dat soort mooie taal met de buurvrouw en haar zoontje hadden we een fijn contact maar dat was gauw over zij met haar problemen en wij met de onze wij houden van tuinieren en ik kan niet tegen de zon zijn houdt niet van tuinieren en niet van rotzooi(bladeren ) in de tuin In de winter is het van o wat heb je een mooie takken. in de lent is het van wat worden de takken al weer mooi groen in de zomer is het ja je hebt toch wel lekker schaduw van de bomen hè? maar O WEE als het herfst wordt dan zijn de poppen aan het dansen toen had ik niet zo door wat zij ons aandeed ik heb het nooit gemeld bij de politie want als ik haar er over aansprak kreeg ik een ontwijkend antwoord maar nu na al die tijd weet ik wel beter drie jaar geleden heb ik voor het eerst de politie gebeld en is de wijkagent bij me langsgeweest en we hebben een goed gesprek gehad toen is het weer een tijdje goed gegaan maar als de bladeren vallen is het mis vorig jaar waren plots alle vissen dood in de vijver in september begon ze de bladeren in de vijver te gooien ik heb haar daar over aangesproken en gevraagd of ze ze niet achter in de tuin wilde gooien want daar heb ik een composthoop ze antwoorde hou je rotzooi bij je en waar bemoei je je mee van het voorjaar heb ik de vijver heringericht en er een net overheen gespannen er kwamen aan de andere kant nieuwe buren wonen en nu was de hetze compleet tegen ons gezin na ze eerst geholpen te hebben begonnen ze te zeuren als onze kinderen eens bonje hadden we hadden een prachtige tussen heg als erfafscheiding en toen ik op een dag thuis kwam was de heg verdwenen en er stond een 2 meter hoge houten schutting voor in de plaats zonder er met ons te overleggen ik speel al 30 jaar acoordeon en wat me nu overkomt gaat alle perken te buiten dit is waarschijnlijk de tendens van deze tijd aangezien ik op een accordeonclub zit en hier en daar optreed moet ik thuis studeren dat wordt me gewoon onmogelijk gemaakt maar ik zie het positieve in van het geheel en dan kan ik wel wat hebben ik noem het gewoon pesterij op een gegeven ogenblik kunnen ze helemaal niet meer van ons velen je zou de hele dag op je stoel moeten gaan zitten en je mond houden dan zijn de buren gelukkig maar zo zit het leven toch niet in elkaar? als ik accordeon speel zet ik de radio op 2 en dan weet ik dat ik niet te hard speel nooit heb ik daar problemen mee gehad maar nu deze buren aan bijde zijden zetten hun radio keihard aan maar mij hebben ze daar niet mee ik kan dan rustig mijn vingeroefeningen doen en als het dan zachter word speel ik in mijn eigentempo verder het pesten begint steeds grimmiger vormen aan te nemen onze zoon is op een zondagmiddag naar het politiebureau gestapt om eens vragen te stellen en te vertellen wat hem dwars zit o.a schelden spugen zandkluiten gras gooien enz........ in overleg met de coordinator zijn na ongeveer 2 weken 2 agenten verhaal komen halen en daarna met de ouders van de pesters gaan praten de dagen daarna werd het pesten alleen nog maar erger onze kinderen werden niet alleen uitgescholden wijzelf werden nu ook uitgejouwd in de vorm van brillejood dikzak vieze vette hoer en meer van dat soort mooie taal woensdag middag kwamen er 2 agenten aan de deur onze zoon zou de buurvrouw hebben uitgescholden ik weet zeker dat hij dat niet gedaan heeft want ze was niet eens thuis zondagavond 8-8-93 kwamen we thuis van een dagje den haag en de hele vijver lag weer vol met bladeren ik heb ze eruit gevist en de volgende dag een net gekocht en dat over de vijver gespannen nu ze ons niet meer op die manier kan pesten probeert ze het op een andere manier woensdagmiddag 15-9-93 is de achterband van de fiets van me moeder lekgestoken tussen kwart voor twee en drie uur toen onze zoon uit school kwam stond de buurkongen hem al op te wachten de grijze vuilniscontainer die naast de deur stond had hij tegen de fiets van onze zoon gegooid en er zat een hele deuk in het spatbord wat onze zoon er net nieuw op had gezet onze zoon heeft teon de kolder in de kop gekregen en is vreselijk uit zijn slof geschoten alle opgekropte woede van de afgelopen weken kwam er uit hij heeft de buurjongen een schop gegeven en de buurjongen schopte terug toen heeft onze zoon de fiets van de buurjongen op de grond gegooid en een flinke trap tegen het achterwiel gegeven en op dat moment komt de buurvrouw naar buiten en begint mij uit te maken voor teringwijf vieze hoer en a-sociaal kreng ik zeg dat ze bij haar zoon moet wezen want die begon de grijze bak heb ik weer overeind gezet en toen gooide ze de groene bak om maar die was nog zo goed als leeg ondertussen heb ik onze zoon zover gekregen dat hij wat kalm werd en ben naar binnen gegaan nadat ik zijn fiets in de schuur heb gezet donderdag belde de school of ik hem wilde halen want hij durfde niet naar huis vrijdagmiddag werd werd hij ook bekogeld met afgekloven appels in de tijd dat hij zijn schooltas in huis zet is zijn fietssleuteltje uit zijn fiets gehaald en mijn man ziet die jongen hard wegrennen de politie is geweest en zei dat de fietssleutel boven water zou komen maar dat is helaas niet gebeurt de fietsenmaker heeft zaterdag het slot verwijderd en er een ander opgezet anders kon hij maandag niet op kamp alle dagen worden er appeltjes en kluiten gras tegen het huis aangegooid en het keuken raam besmeurd met gekookte rijst en waarom? als u het weet mag u het zeggen ik zit in verscheidenen besturen en commissies nu als ik cq wij a-social zouden zijn zou dat waarschijnlijk niet gebeuren als de buurvrouw een hetze tegen ons heeft laat ze dat dan eens tegen ons in het gezicht zeggen en niet bepaalde figuren uit de buurt er voor op laten draaien mensen die hier net zo lang wonen als wij spreken er schande van wij zijn 17 jaar getrouwd en dat wordt waarschijnlijk niet meer gewaardeerd kijk dat de buurvrouw niet aan de man kan komen daar kunnen wij niets an doen wij proberen de verstandhouding goed te houden onze kinderen hebben nog nooit iemand uitgescholden want daar staat en sanctie op maar de figuren in de wijk doen de hele dag niets anders als wij in de wijk op straat lopen wij zijn alleen binnen veilig dit is toch niet normaal of wel soms.
hoogachtend ..........speelster
na dit relaas werd het pesten alleen nog maar erger maar dat wordt vervolgt
na de brief kwam er iemand van de woningbouw langs om te praten of het niet verstandig zou zijn als wij in de gelegenheid gesteld zouden worden om te verhuizen ik stond perplex wij die geen kwaad in de zin hebben moeten weg om wat een ander ons aandoet? daar kan ik niet alleen over beslissen daar moet ik het eerst met de rest over hebben en het politieonderzoek loopt ook nog dat wil ik ook nog even afwachten ondertussen worden de pesterijen alleen nog maar erger maar daarover straks meer het politieonderzoek levert niets op en dan komt er schot in de zaak de man van de woningbouw komt weer langs met een voorstel omdat voor ons het woongenot zo is verpest is zijn voorstel dat wij mogen zeggen waar we graag zouden willen wonen oke daar gaan we mee akkoord binnen nu en 3 maanden kunnen we verhuizen na een korte inspectie van de woning en beloftes van onze kant om het schoon en leeg op te leveren krijgen we een andere woning ondertussen ziet het huis er niet uit het is herfst en het wordt kouder buiten en wat er nu gebeurt het is gewoon een slapstick en zo heb ik het ook beleeft elke dag worden er zo'n 150 eieren tegen het huis aan gekwakt de eerste 2 dagen heb ik het schoon gespoten maar er was geen beginnen aan binnen de korste keren zat er weer eierstruif tegenaan en toen de eieren op waren werden er zakjes met limonade en yogidrink tegen het huis gegooid ik maakte het nu maar 1 keer per week schoon met de tuinslang en heet water de gordijnen hield ik angstvallig dicht zodat ik niet zag wat er allemaal gebeurde elke dag werd er op hetzelfde tijdstip een grote stuiter tegen het kamerraam gegooid toen op een gegeven moment haalde ze straat steentjes uit de straat en gooide die tegen het raam net zolang tot het raam brak het was gelukkig dubbel glas en het binnenraam bleef heel maar toch we zaten toen met en kapot keukenraam voordeurraam en het huis zag er niet uit toen lag er ook nog eens een zootje vullis voor de deur dat heb ik 3 dagen laten liggen en niemand in het buurtje vond dat erg behalve de pester 2 dagen daarna kwam de politie aan de deur verhaal halen alsof ik de eieren er zelf tegen aankwakte de millieupolitie kwam ook maar omdat ik die persoon toevallig goed kende en uitgelegt heb wat er speelt maakte die er verder geen werk van elke dag was het een verrassing hoe het er uitzag als ik weer thuiskwam ondertussen had ik een verhuiswagen geregeld en dozen gevraagd kon ik op me gemak inpakken we hebben 6 weken ingepakt gestaan omdat ik wist dat we zouden weggaan konden ze treiteren wat ze wilden ons deerde het niet meer we werden bedreigt en ze zouden ons verbranden en die bedreigingen waren wel angstig daar belde ik de politie voor op maar hun nee was mijn ja en wij stonden in ons hemd zogezegt tot het verlossende woord kwam een andere woning in een rustige buurt vlakbij bos strand en duinen we werden met man en macht verhuisd binnen 2 uur was het huis leeg en op hun gemak konden ze het andere huis weer volstouwen op een rustige en knappe manier ja en dan komt er een rust over ons heen en ik moet zeggen ook dat was wennen dat je weer gewoon over straat kan lopen ik kan nu heel goed voelen wat een ander voelt die zo bedreigd wordt ondertussen wonen we er nu nog en het bevalt ons heerlijk geen geklier en iedereen is vriendelijk wat je uitstraald krijg je ook terug maar soms ......... als ik aan die tijd terug denk kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ik dat heb meegemaakt want zo'n ervaring daar groei ik van ook al klinkt dat gek mij zal niemand klein krijgen ik mag mij zo nu en dan klein voelen maar zal dat niet uitdragen
het dreigement is wel ten uitvoer gebracht een vuurwerkbom op de voordeur maar toen woonden wij er niet meer de woningstichting den helder is heel coulant geweest en we kregen geen rekening van vernielingen van de woning want zolang de sleutels niet ingeleverd zijn blijf je verantwoordelijk maar in deze speciale situatie was het overmacht .
er staan koeien in de wei grazend en herkauwend van de koe komt melk nee hoor, dat komt uit een pak dat koop je in de supermarkt
vroeger kwam de melkman bij mijn moeder aan de deur hulpvaardig ook dat hoorde erbij even helpen met de wasketel die moest op het vuur
tegenwoordig heb je machines het huishouden stelt niet veel meer voor boenen. poetsen, is in een wip gereed dus werken buitenshuis is een pre status vergaren, hoe goed gaat het ons
maar de andere kant van de madaille is sleutelkinderen, geen gezelligheid een verharde maatsshappij ikke,ikke en de rest kan stikken solidariteit wat is dat?
dat sterken opkomen voor de zwakken steeds minder hoor je dat geluid soms bekruipt mij de gedachte in wat voor maatschappij leef ik met mijn handicap en mijn sores
ik leef mijn leven met veel plezier en kijk op niemand neer weet niet van jalouzie en haat vriendschap en liefde dat staat hoog in mijn vaandel
hoe ik het doe weet ik niet het is een gevoel wat me overmand en hup het staat op het scherm zomaar spontaan geboren me vingers typen vlugger dan ik het kan bedenken ik schrijf het ook pas op als het op het scherm staat want als ik moet schrijven dan ben ik de helft al weer kwijt dus mijn gedichtjes worden tegenwoordig op de pc geschreven
met loslaten doe je niemand pijn
je kunt alleen maar trots zijn als het goed gaat en goed loslaten is een bevrijding groeien en bloeien met tevredenheid
loslaten
het hele leven bestaat uit loslaten hoe ouder je wordt hoe meer je moet loslaten
geniet van de nieuwe dingen en koester de herinneringen zo wordt loslaten een tevreden gevoel
speelster
zoals te zien is schrijf ik alles met een kleine letter dan hoef ik niet na te denken hoe ik en wanneer ik een hoofdletter nodig heb.
want anders ben ik het verband van het gedicht kwijt mijn handicap is dat ik niet kan onthouden
dus als ik mijn gedachte niet aan de pc kan toevertrouwen is het meteen weer weg en kan ik het niet terugroepen
en het is zo heerlijk om eens lekker van me af te schrijven en dat te delen ik heb gemerkt dat mensen er troost uit putten of op een andere gedachte komen
en daarom leek het me leuk om een blog te starten met mijn gedachten in deze vorm
een heel plezierig weekend voor je het weet is er weer een week om en wat heb je dan beleefd? is het geworden wat je ervan verwachtte? of gaat het als een sleur voorbij ? heb je kunnen lachen? een grapje kunnen maken ? een mooie film kunnen bekijken en er van genoten? of een mooi boek gelezen? Ik heb alle dagen heerlijk gekookt fijn bezig geweest in de tuin met de hond gewandeld met veel plezier accordeon gespeeld een uitnodiging ontvangen voor volgende week en tussendoor het huishouden draaiende houden ziekte en zeer een helpende hand toegestoken getroost en wat kreeg ik er voor terug?
eenzaamheid alleen voelen het niet echt zijn maar toch
niet goed kunnen verwoorden gevoelens, de leegheid de achterdocht het wantrouwen
het is er allemaal en toch.... hoe moet dit verder samen en toch alleen...
speelster
ik heb het geen titel gegeven het kwam zo maar in me op ik kwam van school waar ik even een plezierige tijd heb door gebracht mijn man slapend in de stoel ik zag hem niet bewegen en was even angstig ik bekeek dat zo een tijdje door het raam toen ik thuiskwam goedkijkend zag ik wat bewegen en mijn angst trok weg de hond sprong op de grond en mijn man met een schok wakker hij zei dat hij net in slaap was gevallen maar ik heb zo'n 5 minuten naar hem staan kijken en hij was echt diep weggezonken mond open hangend in de stoel handen op de buik gevouwen en zo brengt hij de dag door in zijn vakantie en mopperen dat ik weg ben geweest en nu even achter de pc zit om te typen zo schrijden de dagen voort en morgen heb ik weer een leuke dag en van het weekend ook maandagavond spelen in het altzheimercafe en dinsdag naar het huiskamerproject eens lekker praten met elkaar over de afgelopen maand zodat ik de rest van de maand er weer tegenaan kan op mijn eigenwijze wijze want dat ik beslissingen moet nemen omdat manlief niet verder nadenkt over gevolg ja dat is pijnlijk te moeten concluderen
bestaan er wel gewone dingen in het leven ik ervaar het als bijzonder en dat ik dat mag meemaken is heel bijzonder het leven is meer dan de moeite waard om te leven maar de meesten zien dat niet zo
voor mij is materialisme geen groot goed kleinschalig opereren is net zo belangrijk en soms nog belangrijker je raakt de mensen dan tot het diepst in hun ziel
wat is er niet mooier en zo heel warm als je dat kunt bereiken met muciseren men zegt wel eens mens je hebt een gave dan leg ik uit dat dat nu niet zo is maar als je iets heel graag wil dat het je dan lukt om dat te bereiken met beperking dat wel maar voor mij en blijkbaar voor jullie is dat genoeg ik ben geen hoogvlieger
ik ben maar heel simpel eigenlijk ben ik straatarm maar ik voel me zo heel erg rijk en dat is wat telt
want echte armoe is niet kunnen luisteren naar anderen en je niet kunnen verplaatsen in anderen tevredenheid en dankbaar zijn met hoe je zelf in het leven staat kan ook zeer pijnlijk zijn jezelf open stellen naar ............ is groeien en bloeien naar een betere wereld
heel kleinschalig doe ik dat met muciseren heel grootschalig in mijn gedichten die ik nu dan op dit blog kan plaatsen wat toegankelijk is voor iedereen dat schept vreugde in mijn leven dat eigenlijk niet zo leuk is op dit moment maar daar sla ik me wel doorheen met de juiste mensen om me heen
ik weet dat dementie een aftakelingsproces is en weet waar dat eindigt maar heb ook in mijn achterhoofd dat ik zelf wel eens eerder de pijp uit zou kunnen gaan dan mijn man en daarom leef ik zoals ik leef
ik geniet van alles om me heen want het kan zo maar afgelopen zijn en dat zou zonde zijn om dan niet te hebben genoten want mijn man geniet niet meer zo als zou moeten hij kan alleen nog maar mopperen op wat ik fout doe in zijn ogen
en mijn troost is dan ..... ach laat maar hij kan het niet helpen zoals hij reageert hij is ziek
wat is ervaring ? een beeld? een fantasie? het weten? het begrijpen? dat er meer is tussen hemel en aarde?
het is voor mij niet vreemd
toen ik voor het eerst in oostenrijk kwam was het of ik thuis kwam de bergen de kleuren het wonderschone landschap het is wonderlijk als ik er met anderen over praat die niet open staan voor wat ik heel gewoon vind dat ze me voor gek verklaren
het is het beste voor mij is dat ik daar niet tegen in ga want dat is verspilde energie
maar elke keer als ik de bergen zie kan komt er een heel vreedzaam gevoel over me
zo ook met de volgende gebeurtenis
5 jaar terug is mijn broer overleden en daar heb ik voor hij ging zeer innig afscheid van kunnen nemen ik heb nog steeds contakt als ik langs de zee loop
toen mijn vader overleed heb ik een declamatie geschreven en op de ochtend voor de plechtigheid ben ik eerst naar de zee gelopen om te oefenen het regende licht en waar ik liep scheen de zon net zo tussen 2 buien door de zonnestralen volgden me tot aan het strand en ik was niet nat heel raar ik heb het 2 keer hard op gelezen de 1ste keer met een brok in me keel en ogen vol tranen de 2e keer met een gerust gevoel van ik kan het me broer wenste me succes dat voelde en hoorde ik ik draaide me van de zee af en er kwam zo'n rust over me heen het regende nog steeds en ik werd maar niet nat ik kwam onderweg nog iemand tegen die was drijfnat en ik niet ik liep constant in de zonnestralen tot aan huis ik stapte naar binnen en de vraag kwam waarom ben je niet nat ik kon het niet verklaren het wachten was op de auto die ons naar de aula zou brengen die auto was dus ook drijfnat
en dit is een ervaring die ik niet vergeten kan want ook de lucht tijdens de wandeling was zo mooi van kleur als ik mijn ogen dicht doe dan zie ik alles zo weer voor me
het is al weer jaren geleden en ik zat in een zware crisis
als het zo donker om je heen is en je alleen nog maar kunt huilen en verdrietig zijn wat is het dan fijn als er mensen zijn die tot je proberen door te dringen het waren mijn eerste ervaringen met het hogere zo noem ik het paranormaal heeft bij mij geen beeld het hogere wel als je niet lekker in je vel zit en je wordt zwart gemaakt buiten je schuld de details zal ik vermijden die zijn te pijnlijk maar ik schrijf daar nog wel eens over want het moet uit me vandaan waar het om gaat ik ben altijd mijn eigen weg gegaan en dat wordt niet in dank afgenomen ik zat op een vereniging en we hadden een optreden maar ik trilde zo gewoon van de spanning door de situatie waar ik in zat de muziek en mijn accordeon slepen me overal doorheen maar er kwam iemand naar me toe en die zei tegen me meissie alles komt goed maar je moet haar vergeten want dat komt nooit meer goed om te weten van mij of ze het bij het rechte eind had vroeg ze me persoonlijke dingen die ze niet kon weten zo frapant en ik gewoon antwoorden of het zo hoorde
een paar maanden later was ik ergens op visite en daar was ook een zieneres die ik kende en die deed het zelfde verhaal
en dan is het aan mij wat doe ik daar mee en nu ben ik zo ver dat ik dat totaal heb kunnen loslaten en met die ervaringen kan ik verder en andere mensen tot steun zijn ik voel ik ruik ik zie maar ik ben geen helderziende en dat is wel in ontwikkeling want ik leer nog elke dag ik sluit me er niet voor af en kijk wel wat het voor me in petto heeft soms komt er een gedachte en die kan ik makkelijk wegsturen maar een paar dagen komt die gedachte toch weer terug en dan kan ik er wat mee gek he en gebeurt steeds vaker vooral als ik achter de pc zit dan beroeren de vingers de toetsen en ik verbaasd wat er op het scherm verschijnt maar het is wel mijn gevoel van dat moment zo komt het dat ik dingen zie ruik en voel die er niet zijn op dat moment maar waar ik niet angstig voor ben het hoort gewoon bij me en door er zo mee om te gaan en alles in het positieve te trekken heb ik nu een leuk leven met een lach en een traan de stappen die ik zet en doe doe ik met het hart en gevoel en dat voelt goed mocht het eens mislopen dan was de keuze verkeerd en heb ik ervan geleerd maar als iets in me zegt dat mag je zeggen en dat niet dan luister ik daarnaar en ik ga ook op dat pad verder en zie wel waar dat pad uitkomt ik ben in ieder geval heel gelukkig en dat hoop ik tot in jaren te blijven ook al zal ik nog zoveel tegenslagen krijgen de positieviteit zal het altijd winnen en daar hou ik me aan vast voor de rest van mijn leven speelster
elke dag is een leuke dag met mooie en minder mooie momenten die later toch weer naar humoristische momenten worden vertaald zo is een dag dan toch een leuke dag geworden
ik geniet van de prachtige wolkenluchten die voorbij drijven het zonnetje dat zomaar de kamer inschijnt de kat die zonder wat te zeggen op me schoot komt liggen omdat ik verdrietig ben dat geeft een stukje warmte en troost en het gespin geeft een stukje rust in me zo kan ik weer blij de dag tegemoet zien
vanmiddag weer naar koersbal
zal dat eens even uitleggen
het is een behendigheidsspel en zeker niet makkelijk om dat goed te spelen er is een groene vilten mat van 2 meter breed en 12 meter lang verdeeld in de helft en aan iedere kant zijn 3 vlakken van 30 bij 67 cm je speelt het normaal met koppels die rollen om de beurt een bal naar de jack de jack is en klein balletje net als bij jeu de bouls de speelballen hebben een loopvlak en twee afgeplatte polen de ene kant is verzwaard zodat als je de bal rolt hij met een boog rolt dat noem je koersen vandaar koersbal minimaal kun je 1 punt scoren en maximaal 9 punten ik help nu ruim 5 jaar en elke keer is het weer anders nooit wint de dezelfde persoon en het gaat er heel gemoedelijk aan toe de laatste tijd wordt er individueel gespeeld omdat we te weinig mensen hebben die een koppel kunnen vormen het mooiste is 6 of 7 koppels maar we zijn maar met zij'n 7en of 8en en dat is dan te vermoeiend om steeds heen en weer te lopen want je speelt van de ene kant naar de andere kant en het zijn toch mensen op leeftijd maar zeer blijmoedig en dankbaar dat er iets georganiseerd wordt waar ze aan mee kunnen doen je kunt het zowel staande als zittende spelen of in de rolstoel en zo kan een ieder er dus aan meedoen die dat wil er is maar 1 probleem waardoor het eerdaags niet meer gespeeld gaat worden en dat is omdat er weinig nieuwe mensen komen want als je opgenomen wordt in het verzorgings tehuis dan ben je niet meer goed ter been of je verstand laat je in de steek of je hebt nog meer mankementen zoals duizeligheid en dat is heel jammer want ook deze mensen zijn best in staat om mee te doen maar ze durven het niet aan zijn bang om te vallen en hebben te weinig kracht om de bal over de middenlijn te rollen hoewel het plezier bij ons voorop staat wat erg gewaardeerd wordt door de mensen en zo ga ik elke woensdag middag een tijdje helpen in het verzorgings tehuis met koersballen
is het geweest het was een compleet feest de kleine kwam met open armen op me af hee oma, oma een heerlijk joch
zaterdag lekker gegeten en ik naar de zang ik had de accordeon ook mee want ik begeleid ook nog verschillende liedjes
s'middags naar het zorgcentrum en heerlijk buiten zitten spelen alle ramen gingen open dus konden die ook meegenieten
sávonds een fikse onweersbui en met anderhalf uur was dat ook weer over de zon scheen nog even en toen werd het donker
zondag heb ik met een helicopter meegevlogen een rondje den helder wat een uitzicht ik kon zelf vlieland zien liggen en zeehonden op de zandplaten en wat is de zee mooi vanuit de lucht de stroom van eb en vloed is heel goed te zien de moeite waard om dat eens vanuit de lucht te bekijken
en nu regent het pijpestelen en is aan een mooi zonnig weekend een eind gekomen
morgen ook nog een mooie dag want dan hebben we de laatste dag van het strandspektakel ook dat heb ik vanuit de lucht kunnen bekijken ze hebben er veel werk vangemaakt morgen een vliegshow boven de zee en dat is altijd mooi de ruimte die ze daarvoor hebben en een tribune van een paar kilometer want iedereeen kan het goed bekijken vanaf het strand
zomaar een dag eerst maar eens een heerlijke wandeling met de hond gemaakt lekker door de duinen en die zijn nu zo mooi je kijkt je ogen ogen uit als je het zien wilt al dat kleine grut plantjes en diertjes een kleurrijk geheel de libelles heb ik ook weer gezien jagend achter muggen aan al vliegend vangen en opeten een adembenemend schouwspel eten en gegeten worden dat is puur natuuur er was een koppel zwanen met 8 jongen en die zijn er niet meer doodgeslagen door mensen en waarom? mensen eten die zwanen niet op dus dat is pure moord dat is het verschil van natuurbeheersing mensen maken de natuur kapot de natuur regelt het zelf wel die heeft voor elke soort een andere soort die daar van kan leven een mier kan niet zonder een luis een egel kan niet zonder een worm en een worm kan niet zonder zand en een mens??? heeft overal last van !!
s'middags was er een vliegshow boven de zee de meeuwen bleven maar boven de duinen zweven daar waren ze veilig en mensen vies kijken want meeuwen scheiten al zwevend en er kwamen wat flatsen naar beneden maar ik werd niet geraakt hahahaha ik stond op een gunstig punt buiten bereik hihihi het was erg druk op het strand voor helderse begrippen
ik zat bij de strandopgang donkere duinen daar was het tamelijk rustig maar een uitzicht kon alles goed zien
en de zon heeft ook flink geschenen dus heb ik nu een rode neus en rode schenen
na de vliegshow naar huis lekker eten gekookt spinazie en daar had ik een ui en tomaat en gehakt door gedaan wat ik eerst gesmoord had in de koekenpan een eigen recept en lekker
s'avonds nog even naar het bos geweest met de hond zo de stilte even opgedaan even lekker wegdromen en dan loop je daar zo alleen en je hoort de natuur om je heen geristel gekraak vogelgeluiden een konijn dat vlak voor je oversteekt de braamstruik in ja het was een prachtige dag en geslapen als een roos en nu zo meteen naar de tandarts en vanmiddag weer uit spelen dat wordt weer een klein feestje van herkenning voor de mensen dus ik ga weer een heerlijke dag tegemoet
en ondertussen laad ik de wasmachine een paar keer dan is dat ook weer gedaan
ik begin de dag altijd met een lach en die wordt meteen de grond in geboord want waarom moet ik lachen ?? ik lach nu pas als manlief weg is en zingen en spelen en schrijven daar put ik kracht uit om door te gaan het leven is niet zo leuk maar zelf er iets aan doen maakt het leven leuk genieten van de kleine dingen om je heen kijk naar wat je wel kan en ga daar mee aan de slag zaterdag was er iemand die vroeg waarom ik geen accoorden speel maar enkele noten ze zei het klinkt wel mooi hoor maar je kan ook met accoorden spelen ja zei ik en dat kan ik dus niet ik ben al lang tevreden dat ik kan wat ik kan mijn rechts links coordinatie is niet 100% en ik heb dus moeite met accoorden spelen dus begin er niet eens meer aan maar ik ben tevreden met wat ik wel kan en zolang ik met gevoel mijn liedjes vertolk en de mensen het fijn vinden om ze te horen blijf ik doorgaan zolang ik met applaus wordt ontvangen is er mijnsinziens niets aan de hand met mijn accordeonspel en als een ander vind hoe of wat is dat die ander zijn/haar probleem vroeger zou ik dichtgeklapt zijn en geen noot meer hebben kunnen spelen maar nu zeg ik goh kunt u wel accoorden spelen dan? en dan zegt een rood hoofd nee ik kan helemaal niet spelen en dan lach ik in mijn vuistje want dit is humor van de bovenste plank commentaar leveren en het zelf niet kunnen kijk daar moet je leren boven te staan dus geniet met alles wat je doet straal dat uit en je komt over ik heb dat bij ondervinding en geef dat graag door dikke knufffffffffffffffffffff en heel veel liefs speelster
verlies verwerken hoe doe je dat? daar is niet een twee drie een antwoord op. ik bekijk elk verlies maar van de positieve kant. je verliest je oma en je krijgt een dochtertje op de zelfde dag. verdriet en vreugde gaan dan hand in hand. omdat oma 91 jaar is geworden en nooit ziek is geweest maar de laatste week van haar leven haar krachten zomaar afnamen en wij allemaal nog afscheid van haar hebben kunnen nemen is dat verlies niet zo zwaar omdat de herinneringen aan haar zo levend blijven door foto's video's en verhalen die je kunt ophalen.
door terrorisme van mijn buurvrouw konden we niet in ons huis blijven wonen en werden we door haar optreden gedwongen te verhuizen wat we eigenlijk niet wilden maar als we nog en beetje wilden leven zat er niets anders op dan te vertrekken. het heeft ruim een jaar geduurd. het was een geluk dat we een huurhuis hadden en we zijn door de woningbouwvereniging uitzonderlijk goed geholpen en achteraf zeg ik bedankt buurvrouw nu wonen we nog fijner dan dat we daar woonden. vlak bij de winkels het bos en het strand. het verlies van die andere woning heeft een betere woonomgeving voor ons opgeleverd maar van de praatjes van mensen die niet weten wat de achtergrond is van de verhuizing daar hebben we ons niets van aangetrokken anders werden we gek. ondanks dat ik heb uitgelegd wat er aan de hand was geloofden ze me niet.
mijn broer is 2 jaar terug overleden aan een zeldzame hersentumor en daar heb ik ook afscheid van kunnen nemen maar daar heb ik het veel moeilijker mee. waarom? ik weet het niet. misschien omdat hij nog midden in het leven stond en nog zoveel dingen wilde. en dat dat hem ontnomen werd door die stomme tumor die sterker was dan de chemo's die hij kreeg? misschien omdat hij jonger was dan ik ? hij was 44 toen hij moest gaan. een dag na de crematie voelde ik een knobbel in mijn borst de eerste gedachte die bij me opkwam was nu ben ik aan de beurt. een mamafoto punctie en operatie volgde maar het was een ingekapselde tumor zo groot als een kippeei en er waren geen uitzaaiingen dus was ik door het oog van de naald gekropen. ik mag verder leven en mijn broer niet waarom? ik kan nu na alles wat ik heb meegemaakt en dat is nogal wat mijn emoties niet de baas en dat vind ik erg jammer ik probeer dan eens na te denken en kom steeds weer op het zelfde uit. waarom? ik zeg nu maar tegen mezelf daarom. en dat helpt. op sommige dingen zijn gewoon geen antwoorden en dat heb ik maar te aanvaarden en dat moet ik verwerken en een plaats geven in mijn leven en dan wordt het draaglijk hoe moeilijk het soms ook is.
mijn man heeft ops en gaat zienderogen achteruit hij kan zich niet lang concentreren. hij kan niet meer nadenken. hij kan geen 2 dingen tegelijk doen. is gauw kwaad als ik iets niet begrijp. raakt oververmoeid als hij een bladzij leest. en komt uitgeput thuis van zijn werk. door zijn ziekte voelt hij zich achtergesteld wat absoluut niet zo is. hij is langzaamaan veranderd van een lieve geintresseerde man die grapjes kon maken en heel goedglachs was veranderd in een man die zeer geemotioneerd verdrietig uit zijn ogen kijkt.en niet meer kan lachen en alles maar stom vindt omdat hij het niet meer begrijpt. dit is ook een verlies en dat komt door de oplosmiddelen die in onderandere in verf en bijprodukten voorkomen en hij zijn beroep als scheepsschilder niet meer mag uitvoeren. ik kan er mee om gaan en heb ook steun van de opsvereniging maar om mijn man zo zichzelf te zien verliezen is verschrikkelijk.
ik ben zeer creatief met van alles wat er maar voor me neus komt en daar gooi ik een hoop energie in en wat voor moois er dan tevoorschijn komt. van iedereen krijg ik complimentjes. of het een schilderijte is, een gedicht, een taart of een lekkere maaltijd of een mooi jurk het maakt niet uit. maar er zijn ook mensen die mij niet gunnen dat het me weer voor de wind gaat want ik kan weer lachen en vrolijk zijn. maar het leven gaat gewoon door. en ik heb er weer zin in ondanks de moeilijkheden die ik op mijn pad tegenkom. door mijn positieve instelling en mijn hobby's kan ik zonnig de toekomst aan. speelster
maandagochtend om 4 uur op gestaan en heel kalm aan gedaan brood gesmeerd en aangekleed het regent pijpestelen en is nog donker wat zal het worden deze dag
net als de andere vakanties gaan we met nat weer op weg als we in zevenaar komen voor de koffiestop met gebak wat al op ons staat te wachten breekt de zon door eenmaal over de grens verwonderen we ons over de prachtige herfst kleuren het is zo schitterend mooi en dan af en toe de zon er op te schijnen de bomen lijken wel van goud af en toe rijden we door een regenbui en dat geeft een aparte sfeer een wolk met een gouden rand en de bus weer aan de kant de lunch kan verorbert worden en verder gaat het weer prachtige vergezichten wat is duitsland mooi we gaan naar slusselfeld om te overnachten en een warm onthaal is ons deel de warme maaltijd glijd er in als koek nog even naar een kapelletje wat rust zoeken en kaarsjes branden een loopje door het dorp en dan heerlijk slapen zo dat is dag 1 om zeven uur worden we gewekt en half acht aan het ontbijt het is een ontbijtbuffet je kunt het zo gek niet bedenken of het is klaargezet voor een ieder wat wils zoet hartig pap of musli het staat er allemaal om half negen gaan we rijden richting munchen het is erg druk op de weg wat een vracht verkeer zonder file aan onze kant kunnen we doorrijden hier en daar een stop aan het meer heerlijk gewandeld het weer is opgeknapt het is zelfs warm zonder jas buitenlopen in het zonnetje en dat in oktober een heerlijke tijd met een fraaie rit door lange tunnels en diepe dalen komen we op de bestemming Badgastein aan de kamers worden ingedeeld en onze wens gaat in vervulling we krijgen de kamer van 3 jaar geleden kijken uit over het dal en de bergen de toppen zijn bedekt met een laag sneeuw het is sprookjesachtig mooi als vanouds heerlijk gegeten dezelfde kok als toen het is heerlijk genieten hier er is vraag naar muziek en de accordeon wordt tevoorschijngehaald en ik geef een riedel weg om half elf is het genoeg geweest en slapen gaan we weer en dag 2 is voorbij woensdag ochtend om half zeven lig in het zwembad het is termaal water dat van 3000 meter diepte wordt opgepompt en is dan tussen de 40 en 50 graden c het wordt afgekoeld naar 37 graden en is heerlijk zwemwater in de buitenlucht zonder toevoegingen van chloor of zo het is geen groot bad maar ik kan er redelijk in zwemmen. daarna een warme douche en aangekleed naar de eetzaal en al het lekkers staat weer opgesteld te kust en te keur om 10 uur is er een wandeling met uitleg gepland en wie mee wil kan gaan met zijn 38en gaan we op stap en krijgen uitleg over het kuroord badgastein na een wandeling van dalen en klimmen want badgastein ligt tegen de berg aan en ons hotel op 1000 meter boven anp is het de beurt aan de bus om ons naar de liechtensteinerklam te brengen een rivier die een gleuf in de berg gesleten heeft door de eeuwen heen het is nu niet zo ruw als 3 jaar geleden maar nog net zo indrukwekkend als toen en nu kunnen we helemaal tot de waterval lopen over grote plankiers die aan de rotswand zijn vastgemaakt soms zijn de wanden zo ruw en nauw maar het zit allemaal stevig inelkaar af en toe rolt er een steentje naar beneden de diepte in het is hier en daar wel 50 meter diep en 200 meter hoog maar zo prachtig en zo vol donderend geweld van het stromende water we verblijven er een paar uur en ik kan er maar geen genoeg van krijgen. maar in het dorp loopt ook een waterval en daar ga ik savonds nog naartoe maar eerst heerlijk eten we kunnen kiezen uit drie menu's en wat er op tafel komt is allemaal even lekker en zo is er weer een dag voorbij. donderdag eerst nog gezwommen de rijp zit op de blaadjes van de bloemen het vriest een paar graden daarna heerlijk ontbeten en vandaag staat er een trip naar de grossclockner op het program het lijkt me een mooie rit te worden en ik krijg gelijk eerst rijden we in de wolken maar beneden regent het en boven ons sneeuwt het een pracht die besneeuwde bergtoppen na een prachtige rit komen we bij het frans jozefhuis aan en de grossclockner is in de wolken maar de top krijgen we te zien de wolken zakken en zakken en vliegen weer omhoog een heel apart gezicht het is hoegenaamd niet koud en het zonnetje maakt het nog wat aangenamer er staat totaal geen wind het heeft gesneeuwd en we lopen in een witte wereld heel mooi de omgeving zo en met een fraaie rondrit gaat het weer terug naar het hotel om even al het moois tot me te laten komen ik speel nog even een deuntje en dan gaan we aan tafel en het eten smaakt voortreffelijk savonds is er een klaverjasdrive maar daar doe ik niet aan mee want dat kan ik niet klaverjassen en weer is er een dag voorbij. vrijdag eerst heerlijk gezwommen in het zwembadje en wat rek en strekoefeningen gedaan onder deskundige leiding van een medevakantiegangster wat een lol hebben we in de vroege morgen het dorp is niet te zien ligt in het dal onder een dikke wattendeken van witte wolken om zeven uur wordt het wat lichter boven de bergen en de zon komt op het schittert op het wolkendek en na een uurtje is de wattendeken verdwenen en het dal is weer te zien het ontbijtbuffet is weer heerlijk en daarna maken we ons op voor de reis met de bus het wordt een prachtige dag en de reis gaat naar de stad salzburg we worden afgezet vlak bij de burgt maar daar gaan wij dit keer niet heen jan wil graag naar het mozartgeboortehuis we lopen eerst een stuk langs de rivier die stroomt heel erg snel dat kunnen we zien aan de bladeren de rivier gaat zeker 3 meter per seconde het water is grijsgroen van de kalkresten van het gesteente de stad is gewenteld in herfstkleuren zo tegen de heuvels het blijft een pracht om te bekijken we vallen van de ene verbazing in de andere we komen op plaatsen waar we nog niet eerder zijn geweest smalle binnenstraatjes met mooie doorkijkjes poortjes en uithangborden zo komen we bij een koffieconditorei en daar nemen we een cappocino met een punt we bekijken het mozarthuis en een aangeklede woning uit die tijd originele manuscripten zeer interresant zo lopen we door verschillende straatjes weer richting bus en we gaan wer terug naar het hotel waar de warme maaltijd wacht savonds maken we er een dolle boel van met live muziek van de accordeon er wordt uit volle borst meegezongen en de polonaise ontbreekt ook niet om 11 uur is het tijd om de koffer op te zoeken en heerlijk te gaan slapen na een fijne dag zaterdag 6 uur opstaan en heerlijk zwemmen in het warme water van het zwembad het wordt beregezellig en er zijn er steeds meer die het kunnen waarderen je knapt er lekker van op en blijft de hele dag fit het ontbijtbuffet is weer uit de kunst en voldaan gaan we de bus in voor een mooie rit naar zell am see we gaan daar een rondvaart maken maar het weer is niet zo best en toch heeft dat ook zijn bekoring lage bewolking dat lijkt zo omdat wij zo hoog zitten als we door het wolken dek zakken naar de bewoonde wereld zijn de wolken toch hoger dan we dachten het regent en boven op de bergen sneeuwt het wat gesmolten was wordt weer aangevuld met verse sneeuw van de bergen rond het meer zien we niets de boot is overdekt en we worden zo niet nat evengoed is het een mooie tocht geworden zonder dat we de bergen konden zien want de wolken lieten het niet toe na de bootochttocht weer naar het hotel met een mooie rit heerlijk gegeten en een wandeling gemaakt naar beneden genoten van de burgermuzikanten in de austriazaal het waren jonge musici van een blaaskapel en musiceren dat ze konden de dirigent is erg trots op ze en vertelt dat ze geen concurrentie hebben van buurtverenigingen maar van de pc en de spelcomputer steeds minder jongeren willen toetreden tot de blaaskapel of andere verenigingen maar dat is de tendens van deze tijd we kregen een heerlijke muziekavond voorgeschoteld en met een voldaan gevoel vertrekken we naar het hotel voor een welverdiende nachtrust zondag is het rustdag en worden we verwent met koffie en eigengebakken apfelstrudel door de hotel eigenaresse smiddags naar de waterval en genieten van het denderend geweld waar we geen genoeg van krijgen als ik nu me ogen dichtdoe zie en hoor ik het weer zoveel indruk heeft het achtergelaten bij me maandag heb ik niet gezwommen me huid speelt op en ik heb er last van maar wel heerlijk ontbeten we gaan vandaag vroeg op pad en blijven de hele dag weg er is een rondrit door karintie gepland en een stukje italie staat op het programma de trein rijdt niet dus moeten we eerst naar het noorden en dan om de berg heen dat scheelt anderhalf uur heen en terug maar het hindert ons niet want wat we nu te zien krijgen is ook leuk sommige houden er niet van maar er zijn 2 lange tunnels van zo'n 5 en 6 kilometer waar we doorheen rijden zowel heen als terug er lijkt wel geen eind aan te komen vrachtwagens met zwaailichten betekend afstand houden en dat gebeurt dan ook inhalen is ook verboden en dat hebben we ook gelukkig niet gezien iedereen hield zich keurig aan de regels aan de andere kant van de berg was het ook mooi weer ze zon schijnt en er is een blauwe lucht met veel witte strepen van vliegtuigen er vliegen er wel 4 achter elkaar en kriskras overal naartoe op een gegeven moment tel ik er wel 20 de een vliegt over de ander heen en grote en kleinere vliegen af en aan de omgeving is hier niet zo bergachtig maar meer heuvelachtig de hoogste bergtop komt op zo'n 2000 meter en we rijden veelal in het brede dal dus weinig hoogte verschil maar wel door een mooie omgeving de grens met italie is goed te merken het schone oostenrijk en het onverzorgde italie ongeverfde kozijnen is het eerste wat opvalt de reisleider vertelt dat de levensstandaard niet zo hoog is als bij ons nou dat is dan ook goed te zien zo leer je weer wat van de streek smiddags maken we een stop in velden aan de worthersee het is zo heerlijk weer dat de jas in de bus kan blijven lekker aan het water gezeten en het is zo helder dat je de vissen kunt zien zwemmen die ook maar op de foto gezet in de supermarkt een paar flessen rum gekocht en de rit terug naar het hotel met een andere route maar de tunnels kunnen we niet ontwijken anders komen we niet op de plaats van bestemming weer heerlijk gegeten en savonds nog even naar de waterval toen we terugkwamen werd er nog gevraagd om een riedel en de mook nog maar even op schoot gezet en lekker zitten spelen tot het weer bedtijd werd en weer een dag om dinsdag ik zwem niet meer maar er waren er genoeg die daar wel trek in hadden zo vroeg en het is een gezellige boel daar in de tuin het dal is weer bedekt met een wolken deken maar net als daarvoor wordt het weer een prachtige dag de krimmlwaterval staat op het program na het ontbijtbuffet gaan we op reis een paar mensen gaan niet mee zij willen naar de tv kijken waar prins claus wordt bijgezet in de kerk te delft we gedenken prins claus in de bus en gaan op weg wat we zaterdag niet konden aanschouwen zien we nu wel wit besneeuwde toppen en een helder blauwe lucht eerst gaan we naar kaprun even de benen strekken en dan naar de krimml watervallen we wandelen daar langs de waterval omhoog tot het 2e plateau zo'n 1400 meter hoog zijn we dan een lawaai van jewelste wat een water stroomt er naar beneden jammer dat de zon te laag staat anders zagen we prachtige regenbogen in de stuifregen met kleine pasjes gaan we terug de steile weggetjes af en van het plateau neem ik een paar mooie stenen mee voor in de tuin thuis met een mooie rit gaan we weer naar het hotel en de kok heeft een heerlijke maaltijd klaargemaakt savonds is het weer beregezellig en genieten we van een spelletje rummicub en mens erger je niet en een rammeltje op de mook om 12 uur is het op kooi en rusten woensdag het is de laatste dag voor de terugreis weer aanvangt na een heerlijk ontbijtbuffet naar het dal gelopen om nog voor de laatste keer te genieten van het donderend geweld van de waterval hij stroomt sneller dan de vorige dag er is toch weer meer water de berg afgekomen door het smelten van de versgevallen sneeuw de bergtoppen zijn ook niet zo wit meer na een lekkere wandeling is het tijd voor jeu de boule met zn 20en en een lol dat we hebben denk je dat je goed ligt en een paar punten hebt nou vergeet het maar maar wat wel leuk was en dat we niet wisten sávonds was de prijsuitreikeing en voor iedereen had de spelleidster( eigenaresse van het hotel) een oorkonde en een kleinigheidje een bijzonderheid wat echt uit de streek kwam en dat maakte het leuke aan de vakantie wat ook bijzonder was dat de reisleider kok is en een chinese rijsttafel mocht klaarmaken op hollandse wijze het was zeer smakelijk en erg lekker savonds de koffers gepakt en nog een gezellige avond gehad met de accordeon en de polonaise het bed opgezocht en lekker slapen donderdag om 7 uur aan het ontbijtbuffet en om 8 uur de koffers inladen iedereen stond ons uit te wuiven en we vangen de terugreis aan we zouden om half negen vertrekken om voor 12 uur in kufstein te kunnen zijn konden we nog naar het helden orgel luisteren dat elke dag speelt om 10 over 12 kippevel zo mooi klonk het om 5 uur waren we in schlusselfeld voor de overnachting heerlijk gegeten en vroeg naar bed de volgende dag vroeg op pad en om de 2 uur een rustpauze even de benen strekken het was nog steeds redelijk weer maar het werd wel frisser de regenbuien en de zon wisselden elkaar af met een mooie rit via kassel kwamen we om 4uur in didam aan om de warme maaltijd te gebruiken waar we nog een paar rondjes kregen van de buschauffeur gelachen dat we hebben het waren rondjes om de rotonde wat een hilariteit hier werd ook alvast afscheid van elkaar genomen met een dikke pakkerd en om half zeven begint de terugtocht door het drukke nederland hier nog geen herfstkleuren alles is nog mooi groen we zien een hoop files maar allemaal in tegengestelde richting hebben wij ff mazzel en zo waren we om half tien weer op de thuisbestemming en aan een verrukkelijke vakantie kwam een eind en dit was een impressie van speelster
Ziekte en zeer heeft mij verwond En mijn gevoelens verstomd
Een homepage op internet Geraakt tot in het diepst van mijn ziel Een gedicht en veel gechat Verborgen emoties Ontwaken en gaan bloeien Het heeft mij gered
Ik zie de zon weer schijnen Krabbel langzaam overeind Bedankt helper in de nood Zonder dat je er zelf erg in had Zette je mij weer op het levenspad
Ik kan weer genieten En lachen en huilen en zingen op straat Dit is mijn leven Zoals dat gaat
De hond moet uitgelaten Wat een feest Ik vind dat iets bevoorrechts Dat ik met de hond mag wandelen En wandelen dat doen we graag Elke dag s"Morgens en s"middags Als ik de tijd heb Ga ik er om 8 uur uit en kom om 10 uur weer binnen Dan heb ik en de hond een heerlijke bos duin strandwandeling achter de rug Waar ik woon is het heerlijk toeven En eigenlijk hoef ik niet zo nodig op vakantie Want als je van het mooie van de natuur Wilt genieten kan dat hier ook Elke dag 2 uur vakantie Heerlijk in de natuur Met zon, regen, hagel, mist, sneeuw, wind Prachtige wolkenluchten een regenboog Het kan niet op Als je van de natuur houdt Een lust voor het oog Al is het warm of koud Elk jaargetijde heeft zijn bekoring Onze hond is een poedel van 9 jaar We hebben hem nu een jaar En ik heb al zoveel plezier met hem beleeft Onze poes is ook al niet bij hem weg te slaan Samen op pad net een circus act Na een fijne wandeling is het goed eten En lekker slapen in de mand
Ik heb het mooiste beroep van de wereld Ik ben huisvrouw Voor de wet heb ik geen beroep Omdat ik niets verdien Zo staat het in mijn paspoort Zonder beroep
Ik ben eigen baas Ik ben huisvrouw Het is geen beroep Omdat ik niets verdien
IK bezuinig waar ik maar kan IK ben huisvrouw Het is geen beroep Omdat ik niets verdien
Een goede huisvrouw is van alle markten thuis Is manager van haar gezin Het is geen beroep Omdat ik niets verdien
Ik verdien een Hartelijk Bedankt Voor het strijken van een overhemd Voor de lekkere maaltijd Voor het plakken van de fietsband Voor de schone lakens op bed Voor het schoonmaken van het huis Voor het snoeien van de heg Voor het vegen van de stoep Voor het naaien van een broek Voor de wet is dat niet genoeg Een huisvrouw is zonder beroep Omdat ik geen geld verdien
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
