Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
ik zal het nog maar eens duidelijk zeggen de gedichten die hier op het blog zijn geplaats is allemaal eigen werk van mij als ze U aanspreken kunt u selecteren en copieren dat is TEN ALLE TIJDEN toegestaan
en of U er 1 wilt 0f 100 dat maakt niets uit
Dus op een verzoek van lenen ga ik verder niet in Het is aan U wat U wilt het is wel leuk als ik een bericht krijg dat er gecopierd is. dat kunt U rustig in het gastenboek zetten of onder het gedicht dan krijgt het gedicht de aandacht wat me wel leuk lijkt
mijn lievelingsgedicht mag U ook wel weten Het staat bewerkt aan de linker kant en het heet Luxe en gaat over arm en rijk heel eenvoudig en het zegt zoveel
het is een hele fijne dag geweest treinen is voor mij een heerlijk feest stil genieten van het moois om me heen samen met mams en niet alleen
we begonnen in Den helder via alkmaar en amsterdam naar utrecht daar heerlijk koffie gedronken met wat lekkers erbij
verder ging de reis naar geldermalsen en de trein stond klaar voor den bosch daar heel even uitgstapt en kofie gedronken met vlaai
toen met de trein naar venlo en vandaar uit naar nijmegen vandaar naar zutphen en via hengelo naar zwolle en de trein gepakt naar assen daar hebben we heerlijk gegeten broccolisoep kalkoenmadallion met yambalaya en een sorbet toe
toen met de trein naar amersfoort de trein naar amsterdam via hilversum de trein naar alkmaar en de trein naar den helder ik heb heel wat van nederland gezien
en ben op plaatsen geweest wat nieuw voor me was wat was ik in me sas me mams noemde het een klein feest
ik kreeg de reis cado van haar voor mijn 50e levensjaar omdat ik binnenkort jarig ben en ik van treinen ben een fan
samen op pad doet me goed en geeft me weer moed even de zorgen opzij en dat maakt me blij
zo dit was een verslag van den reis en het heeft mij niet gemaakt van de wijs de koeien in ganzepas naar de wei hazen en reeen in het veld
en o wat is nederland groen wat een verschillende kleuren groen en de vormen van de bomen allemaal zo kaarsrecht
hier groeien ze allemaal krom door de westenwind nee het was mij de rit wel waard en van het weekend eet ik lekker taart en ik ben zo blij als een kind
onberekenbaar geen gevoelens meer kunnen uiten zomaar boos en verdrietig tijdsbeeld kwijt zijn
een paar feiten die zoveel impact hebben in het huiselijk bestaan
buiten de deur de vrolijke frans uithangen de partner op het verkeerde been zetten want hij ziet er toch goed uit?
Ik ben gelukkig niet de enige die dit beleefd en kan zo anderen tot steun zijn maar het is jammer dat we zo ver uit elkaars buurt wonen. Dat je niet zomaar even bij elkaar op de koffie kunt om even je hart te luchten. Dan is internet en email een fijn gegeven om daar je hart te luchten. OPS hebben is geen pretje en er mee omgaan is helemaal zoeken naar een handleiding. De een zegt wat heb je het zwaar en ik zeg dan nee hoor geen dag is het zelfde en mijn leven is absoluut geen sleur. Alleen het verdriet en de leegte daar valt niet aan te wennen. Het is de ene keer wat meer op de voorgrond dan de andere keer. IK heb het geluk dat ik fijne hobby's heb waar ik me emoties en gevoel in kwijt kan. Zo is mijn leven dan toch in evenwicht. ik ontmoet met mijn hobby's blijde en vrolijke mensen die mij op die manier energie geven. kan wel stellen dat ik ondanks de beroepsziekte van mijn man een gelukkig mens ben. de nare periode heb ik achter me gelaten en beter zal het nooit meer worden. Met die wetenschap er van maken wat er nog van te maken is. en daar van genieten geeft een goed gevoel. Ook al is samen al lang niet meer echt samen en zijn spontaniteit een dwangmatig handelen geworden, leuk is anders maar ik maak het leuk en dan wordt de leefbaarheid toch weer leefbaar. een grapje maken kan ik wel vergeten. dat komt niet aan. hoe minder ik zeg hoe beter het is. maar ook daar wen je aan. en zo wordt het steeds stiller in huis. de warmte en de gezelligheid is totaal verdwenen. en dat is leven met OPS.
het taboe waar je bijna niet over praat en het overkomt heel veel mensen bijna iedereen heeft er mee te maken en bijna niemand weet er echt mee om te gaan
elke keer weer een stukje inleveren tot het helemaal niet meer gaat dan is dood de verlossing vredig lig je daar
18 jaar terug heb ik je verloren na een ziek zijn van 9 maanden Nog mis ik je alle dagen maar denk aan je met een goed gevoel
9 maanden nodig om geboren te worden 9 maanden nodig om dood te gaan de cirkel is rond zei ons moeder met pijn in haar hart
want een kind hoor je niet te overleven Maar dat heb je niet in de hand Zelf heeft ze Kanker overwonnen net als ik Maar jij moest gaan en waarom?
Daarop komt nooit een antwoord Ik zal altijd van je blijven houden ik hoor je stem en je drumstel dat leeft telkens weer keer op keer
even mijn gedachten laten gaan en hoor nog je onmacht na die klap dat de dokters je niet beter konden maken dat je nog maar moest gaan genieten met de tijd die je restte
dat werden geen 14 dagen meer verlamd, blind en zoveel pijn dat werd je einde en je was zo sterk een hersentumor die alles aantastte de dokter gaf je de verlossing want zelf kon je dat niet en je wilde zo graag dankbaar zijn wij met jouw beslissing die ingewilligd werd
Lieve Auke je zweeft nu door weet ik waar voel nog altijd je aanwezigheid met heel veel liefde en warmte Je was zo'n mooi mens
Als ik met iemand spreek komt het altijd op de ziekte van mijn man terecht. ze vindt dat ik daar zo goed mee omga. Maar ik weet niet beter, Het sluipende proces zal alleen maar erger worden en mijn man zieker. Ik heb al weinig contact met hem. Hij leeft in zijn eigen wereldje.Zo nu en dan heb ik echt contact maar dat duurt nooit lang. Even en dan is het weer over dan staan die ogen weer dof. Ik ben degene die hem aan de hand meeneemt. Laat het vaak aan hem zelf over maar dan gebeurt er gewoon niets. Op vakantie gaan is niet meer aan de orde. De passiviteit en de moeheid zijn struikelblokken waar menigeen geen weet van heef. Alles wordt vooruit geschoven naar als ik ........... Maar wat nu niet gebeurt zal morgen ook niet gebeuren en eigenlijk nooit meer gebeuren. Illusies maken doe ik me niet. Het is zoals het is en ons leven zal alleen maar leger worden. daar moet ik voor oppassen dat dat niet gebeurt en heb daar wat op gevonden in de tijd. Wat eerst als vanzelfsprekend wordt ervaren is nu heel bijzonder geworden en zo beleef ik het ook. Ik tel alleen de heldere uren en geniet daar dubbel van. Met een onnoemelijke blijdschap die niet begrepen wordt maar waar ik veel aan heb. Daarnaast heb ik fijne hobby's waar ik me helemaal in kan uitleven. waar ik mijn gevoel en mijn emoties in kwijt kan. Ik heb het gemopper naast me neergelegd en reageer daar niet meer op. Het is onbegonnen werk en vreet energie die ik wel beter kan gebruiken. Laat het maar even uitrazen want het is niet tegen mij persoonlijk bedoelt en dat wetende raakt het me ook niet meer. Wat in het begin wel anders was.Dat was een hele verdrietige tijd. De toekomst is niet rooskleurig en van een fijn pensioen zal geen sprake zijn. Maar ik zal het wel fijn maken met verrassingen die goed vallen en waar we samen plezier aan beleven. Het zijn de kleine dingen die het doen. Positief en met veel liefde wat ik geef maar niet meer terugkrijg kan ik nog flexibel en blij naar de dag van morgen kijken. OPS is een beroepsziekte die meer voorkomt dan men denkt. Maar niet altijd als zodanig wordt herkent. Het begint al op jonge leeftijd zo tussen dertig en veertig als je alle dagen met oplosmiddelen werkt. En als de hersenbeschadiging zo heftig is geworden is er geen weg terug naar genezing. In het begin heb je daar geen erg in. Maar de karaktertrekken veranderen en de boosheid doet zijn intrede. Dan de passiviteit en de oververmoeidheid. Dan is aan de bel trekken eigenlijk al te laat en het kwaad geschiet.en de aftakeling begint en op je 60e ben je niets meer waard en heb je geen energie om nog maar iets te doen waar plezier aan beleefd wordt. Spontaniteit is totaal verdwenen. Dat heb ik bij ondervinding. En dat is aan de buitenkant niet te zien.
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
