onberekenbaar
geen gevoelens meer kunnen uiten
zomaar boos en verdrietig
tijdsbeeld kwijt zijn

een paar feiten
die zoveel
impact hebben
in het huiselijk bestaan

buiten de deur
de vrolijke frans uithangen
de partner op het verkeerde been zetten
want hij ziet er toch goed uit?

Ik ben gelukkig niet de enige die dit beleefd en kan zo anderen tot steun zijn maar het is jammer dat we zo ver uit elkaars buurt wonen. Dat je niet zomaar even bij elkaar op de koffie kunt om even je hart te luchten. Dan is internet en email een fijn gegeven om daar je hart te luchten. OPS hebben is geen pretje en er mee omgaan is helemaal zoeken naar een handleiding. De een zegt wat heb je het zwaar en ik zeg dan nee hoor geen dag is het zelfde en mijn leven is absoluut geen sleur. Alleen het verdriet en de leegte daar valt niet aan te wennen. Het is de ene keer wat meer op de voorgrond dan de andere keer. IK heb het geluk dat ik fijne hobby's heb waar ik me emoties en gevoel in kwijt kan. Zo is mijn leven dan toch in evenwicht.
ik ontmoet met mijn hobby's blijde en vrolijke mensen die mij op die manier energie geven. kan wel stellen dat ik ondanks de beroepsziekte van mijn man een gelukkig mens ben. de nare periode heb ik achter me gelaten en beter zal het nooit meer worden. Met die wetenschap er van maken wat er nog van te maken is. en daar van genieten geeft een goed gevoel. Ook al is samen al lang niet meer echt samen en zijn spontaniteit een dwangmatig handelen geworden, leuk is anders maar ik maak het leuk en dan wordt de leefbaarheid toch weer leefbaar. een grapje maken kan ik wel vergeten. dat komt niet aan. hoe minder ik zeg hoe beter het is. maar ook daar wen je aan. en zo wordt het steeds stiller in huis. de warmte en de gezelligheid is totaal verdwenen. en dat is leven met OPS.

© Speelster