Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
Ik kan wel schrijven wat een rotleven ik heb. Ik kan wel schrijven wat allemaal niet meer kan. Ik kan wel schrijven wat niet meer gaat. Ik kan wel schrijven dat alleen zijn niet leuk is. Maar zo voelt het niet. Ik kijk naar wat wel kan. En dan er van genieten.
Ik lachen en dan uitgescholden worden gebeurt niet meer. Ik wordt niet meer vernederd. Ik wordt niet meer gekwetst. Echt samen zoals voorheen is niet meer. Maar daarom treuren?Nee, waarom zou ik. Het is een aftakelingsproces wat maar voortduurt. En zolang we samen nog kunnen genieten van ijs eten zal ik dat blijven doen. Ook al stijgt zijn suikerspiegel skyhoog. Want van de diëtiste mag dat niet. Ik ga voor kwaliteit van leven.. Ik doe ook veel dingen alleen. Mijn man heeft de energie niet meer. Zit voor zich uit te staren en muziek te luisteren. En zegt dan opeens, gezellig hè? Stilzwijgend in zijn appartement is gezellig. Wel als hij dat zo voelt ga ik er niet tegenin. Wij genieten elk op eigen wijze. Ik thuis, en mijn man in zijn thuis.
In het zorgcentrum Samen de warme maaltijd eten blijven we doen. Hij komt laat aan tafel. Want wachten kan hij niet meer. Worden we als eerste bedient of moeten we nog wachten. Want er zitten nog 2 mensen aan tafel. Zei ik voor de grap, bedien ons maar, Hij haalt ons wel in. En ja hoor, hij was het eerste klaar met eten. Ergeren doe ik me niet. Er veranderd toch niets ten goede. Er komt alleen maar meer bij. Slechter lopen. Afasie. Dwangneurose. Niets meer weten van 5 minuten geleden. Blind aan één oog. Dus fietsen gaat ook niet meer. Maar een zielig hoopje zijn? Ben je gek? Hij kan toch alles nog? Hij fiets nu elke donderdag overal naar toe met het fietslabyrint. Zit op een armstoel met tv-scherm en fiets door Wenen en Rome. Ik zit dan te genieten omdat het hem zoveel plezier geeft. Liefdevolle verzorging, een gezellig huis. Er wordt veel gedaan. Men kijkt wat kan er wel. Gelukkig veel aandacht. Ja , ik mag me gelukkig prijzen. En mijn man is tevreden en blij in zijn bedoening waar hij zelf voor gekozen heeft. Want het eten is daar zo lekker.
Alleen daar wil ik wonen, zei hij opeens. Toen hij weer eens gevallen was. En we zijn nu een jaar aan het latten en het is goed zo.
Vanmiddag samen gefietst. Bij Landsend opgestoken. Cappuccino en gebak. En langs de dijk weer terug. En er is altijd wat te zien en te horen Meeuwen die baltsen. Scholeksters maakten elkaar ook het hof. Nog zeehonden zien zwemmen. Ganzen die overvlogen. Schepen gaan en komen Het was heel erg fijn. Weer een dag met een gouden randje.
We begonnen samen op G P Blankmanstraat 206, Nu gaat Jan in de Groene Vecht wonen in app 206. Ben zo blij voor Jan. Al kreeg ik het wel even te kwaad. Emoties doen toch gekke dingen met me. Maar de positiviteit overwint alles. Een nieuwe periode breekt aan.
Het is een huis van flora en fauna. Zo ingenieus op elkaar afgesteld Eten en gegeten worden De sterksten overleveren
Maar dan de mensheid Veroverd de aarde En maakt er een potje van Wetenschap en geldzucht
Men heeft het over het klimaat Men heeft het zelf in de hand Men wil niet luisteren naar de aarde Men graaft het eigen graf
De aarde heeft het goed met ons voor Groeit en bloeit tegen beter weten in Er zijn nog plekken waar geen mensen wonen Waar helaas wel menselijke vuiligheid te zien is.
Plastic soep hier en daar. Iedereen heeft er last van Niemand ruimt het op Want dat kost geld....!
Dus de aarde zorgt voor concentratieplekken in de oceanen wat funest is voor de natuur En zo laat de mensheid dieren verrekken En de aarde laat het grommen en rommelen
Natuurrampen om de mensheid te waarschuwen Maar die luistert niet en gaat door met vernietiging van de groene long die CO2 omzet in zuurstof...
Ik heb eens een gedichtje geschreven. Omdat mijn hoop vervlogen was. Want hoop op een beter leven Dat was totaal verdwenen.
hoop doet leven is een gezegde hoop doet leven valt soms niet mee
hoop doet leven is een gegeven hoop doet leven we doen het er mee
maar als er geen hoop is als je moet opgeven berust dan en geniet van de kleine dingen des levens
En genieten heb ik weer geleerd. Ik heb een hele lange tijd Niet lekker in mijn vel gezeten. Alles ging op de automatische piloot
En nu heb ik mijn gevoel weer terug Want mijn man is blij en opgewekt. En kan ik ook blij en opgewekt zijn. Alleen echt samen is niet meer.
Dat zal door de ziekte niet meer komen En daar heb ik berusting in gevonden. Vandaar uit kan ik weer genieten. En heb het verdriet in de kelder gestopt.
Ik ben een mens en geen robot Gevoel en emoties komen en gaan Een knuffel, een zoen lijken zo gewoon Maar voor mij is dat heel bijzonder.
Dus heb ik weer leren genieten van het leven Met al zijn ups en downs. Want bergen en dalen zullen er altijd zijn. En dat beseffen geeft het leven voor mij sjeu.
Van de herinneringen van het goede leven Kan ik nu optimaal genieten. En dat verdrijft het verdriet Van tegenwoordig voor mij.
Ik lees veel over schuldgevoel. De ziekte dementie is niet jouw schuld. Dus voel je niet schuldig. Eigenlijk mag je blij zijn met de voorzieningen die er zijn.
Die de zorg draaglijk maken. Emoties die komen en gaan. Dat is heel menselijk. Maar schuldgevoel? Zet dat maar van je af.
Praat over oplossingen. Hulpvraag en handreiking. Casemanager, mantelzorgcentrum. Thuishulp, respijtzorg, WMO.
Zorg kan ook te zwaar worden. Ik zie dat zo om me heen. En ik heb geen zorgen. Ik heb een leven met zorg.
De zorg voor mijn man doe ik met liefde. Commanderen laat hij maar achterwege. Daar reageer ik niet op. Op vragen reageer ik wel.
En ik heb zoveel mogelijk gedaan. En op een dag is de koek op. Ik heb het geluk dat mijn man dat ook inziet. Dat het thuis te gevaarlijk wordt.
De casemanager vraagt al jaren. Kan je het nog wel aan. Wel we eten in het zorgcentrum. Meneer rookt en drinkt niet en mag niet aan het gas komen.
Dus kan ik met een gerust hart de wijd uit. En doe dat waar ik vrolijk en blij van wordt. Thuis ben ik alleen en zorg voor mijn man. Met de hulp die voorhanden is. Maar de ziekte zet door en kent geen rem. En zo moet ook ik er aan geloven. Dat de zorg te zwaar gaat worden. Maar schuldgevoel? Nee, dat heb ik niet. De verzorgenden vinden het fijn voor ons. Dat er zo open over gesproken wordt. Ik zeg altijd, komt tijd , komt raad, En als de nood hoog is , is redding nabij. En hulp komt vaak uit onverwachte hoek die je niet verwacht.
Ik ben al 18 jaar levende weduwe. En heb al 10 jaar een vriend met medeweten van mijn man. De buitenwereld zegt ga toch scheiden en met die ander verder. Maar die weten dan ook niets maar dan ook helemaal niets over de toestand En dat mijn leven zo in evenwicht is. De zorg voor mijn man en de vrijheid van denken bij mijn vriend. even dat lekker samen zijn op een golflengte wat bij mijn man al allang is vervlogen. En toch daar kan ik gelukkig nog steeds van genieten omdat zijn lach ( niet tegen mij gericht) nog steeds schalt als de verzorgende hem beeldbelt... Dit heeft in het begin pijn gedaan. Maar ik heb het omgezet naar vreugde. Op een vreemde manier doet het mij goed.!
Ik heb naar een film gekeken over de problematiek olievervuiling. Hoe een oliebaron denkt aan alleen maar meer meer meer. Maar niet de consequenties ziet van waar hij echt mee bezig is. Een natuurgebied vervuilt en de mensen die daar wonen ziek maakt. In de film loopt het slecht met hem af en de natuur is gered. maar eigenlijk is het kwaad al geschied. Een weg terug naar echt schone natuur is ver weg. Want geld en macht maakt alles stuk. Alles wat van aardolie wordt gemaakt is giftig. En we gaan er maar mee door. Het is zo lekker goedkoop. Maar de rotzooi die het veroorzaakt daar zijn we blind voor. En de ziekten die het veroorzaakt zijn we doof voor. Ik weet soms niet wat machthebbers bezielt. Het klootjesvolk heeft het maar te pikken. We worden ouder zegt de statistiek. Maar de middenmoot valt weg door kanker en dementie. Als ik zie in advertenties hoe er steeds meer mensen van tussen de dertig en zestig doodgaan. Hoezo worden mensen steeds ouder. Heel veel mensen halen hun pensioen niet eens. Waarom geen schone energie.... Er was schone energie maar werd weggehoond door de oliebaronnen die geld roken. En in bijna honderd jaar is de wereld verpest door luchtvervuiling. Het laatste jaar is er veel verbeterd door Corona. Want het heeft ook goede kanten een pandemie. Heldere luchten en geen vliegtuigstrepen die het licht vervuilen. Geen mistige steden doordat er weinig auto's rijden. Ik heb geen auto en doe alles op de fiets. Maar hoef nu niet door de benzinelucht te rijden. Ik ruik weer bomen en gras. Dat is genieten..... Mensen met macht zijn de pest van de aarde. Het kan anders als we ons verstand gebruiken maar heeft het MensDOM dat wel. Dan krijgt het plantenRIJK en het dierenRijk weer de kans om te groeien. Het mensDOM Kan door hebzucht alleen maar vernielen. De natuur neemt haar maatregelen en zorgt voor natuurgeweld. Als antwoord op het onbezonnen gedrag van het MensDOM.
Vrijheid. Vrijheid van denken. Maar geen vrijheid van doen. Dan wordt je op je vingers getikt. Het is ook nooit goed. Vrijheid van meningsuiting. Hoe vrij ben je dan. Je kan van alles zeggen. Maar moet er niet naar handelen. Vrijheid is een groot goed. Daar moet aan gewerkt worden. Eerbied, vertrouwen, respect. Wie heeft dat nog oprecht. Vrijheid lijkt zo gewoon Maar is heel bijzonder Dat je zomaar over straat kan Zonder om hoeven te kijken. Dat kan alleen in een vrij land. Maar zijn we wel een vrij land. Waar mensen bang zijn. Omdat ze niet aan de norm voldoen. Niet je zelf kunnen zijn Omdat je anders bent. Dat laten we toch niet toe? Waarom zijn zij niet vrij? Agressie is zo voor elkaar. Maar lief zijn voor de ander Waarom is dat onmogelijk? Leven en laten leven... Dat is pas echte vrijheid. Samen door een deur kunnen. Zonder aanziens des persoons zodat NIEMAND meer bang hoeft te zijn. Speelster 14-2-2021
het is weer werkdag doe waar je zin in hebt en als het tegenzit zorg dat je met plezier werkt
maak een feest van de afwas lekker spatten met water de keuken moet toch schoon dweilen en weer klaar
een rot karweitje wordt een feest als je er anders tegen aan kijkt het moet toch gebeuren doe het eens met een lach
dan ziet de dag er een stuk vrolijker uit ook al heb je nog zo veel pijn lach eens tegen jezelf in de spiegel een vrolijk gezicht en de wereld ziet er anders uit
muziek is mijn leven altijd en overal een wals een tango een mars een quickstep het is heerlijk om je te bewegen ritme en melodie dat doet me goed het geeft het leven sjeu een heerlijke melodie waar je even in kan wegdromen je even wanen in een andere streek en als het is afgelopen ben je die je bent en het leven gaat gewoon weer verder
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
