Ik heb eens een gedichtje geschreven.
Omdat mijn hoop vervlogen was.
Want hoop op een beter leven
Dat was totaal verdwenen.

hoop doet leven
is een gezegde
hoop doet leven
valt soms niet mee

hoop doet leven
is een gegeven
hoop doet leven
we doen het er mee

maar als er geen hoop is
als je moet opgeven
berust dan en geniet
van de kleine dingen des levens

En genieten heb ik weer geleerd.
Ik heb een hele lange tijd
Niet lekker in mijn vel gezeten.
Alles ging op de automatische piloot

En nu heb ik mijn gevoel weer terug
Want mijn man is blij en opgewekt.
En kan ik ook blij en opgewekt zijn.
Alleen echt samen is niet meer.

Dat zal door de ziekte niet meer komen
En daar heb ik berusting in gevonden.
Vandaar uit kan ik weer genieten.
En heb het verdriet in de kelder gestopt.

Ik ben een mens en geen robot
Gevoel en emoties komen en gaan
Een knuffel, een zoen lijken zo gewoon
Maar voor mij is dat heel bijzonder.

Dus heb ik weer leren genieten van het leven
Met al zijn ups en downs.
Want bergen en dalen zullen er altijd zijn.
En dat beseffen geeft het leven voor mij sjeu.

Van de herinneringen van het goede leven
Kan ik nu optimaal genieten.
En dat verdrijft het verdriet
Van tegenwoordig voor mij.

Speelster