De schrik van me leven.....

Kom thuis met accordeon.
Niets aan de hand.
Tot zo bij het eten.
Al wat er komt...Niemand.

Ik voel me steeds meer niet op mijn gemak.
De zorg vraagt zich ook af...
Waar meneer blijft.
Ik weet het niet.

Wel, ik heb gegeten
En krijg eten mee voor Meneer.
Ik ben op het ergste voorbereid, zeg ik.
Dan valt het misschien allemaal wel mee.

Thuisgekomen zie ik niemand in de kamer.
De achterdeur is los.
Er is ook niemand in de keuken.
Ik roep en hoor een stem.

Een pak van mijn hart, hij leeft.
Hij kon zijn sleutels niet vinden en bleef thuis.
Ze zaten in een andere zak van zijn jas.
En verder zoeken dat gaat niet.

Ik heb eten voor je, eet maar lekker op.
Ga ik nog even terug het goede nieuws vertellen.
Dat je niets mankeert.
En zal de groeten doen.

de zorg is blij met de goede afloop
En ik krijg een dikke knuffel.
Blij fiets ik weer naar huis
Zonder naar gevoel.

Speelster