Dementie....

Dementie is de paraplu.
Wat voor soort is niet belangrijk.
De klachten zijn divers.
Eén ding weet ik zeker.

Ik raak mijn maatje kwijt.
De liefde van mijn leven
Kameraad wordt vreemde.
Zomaar door dementie.

Een sluipend proces
Met pieken en dalen
Onrust en onmacht
En vaak raak ik van slag

Saamhorigheid is niet meer.
Alleen en eenzaam
Elk op eigen manier
Dan toch dat sprankje hoop

Liefdevolle zorg
Laat los dat rotgevoel
Tranen met tuiten
Een brede lach

Weer de schouders eronder
Weer grenzen verleggen
Hoe lang kan ik dat nog
Tot het echt niet meer gaat.

Ik hoop dat het nog lang aan kan
Zoals nu met deze achteruitgang
De boze buien verdwijnen
Apathie schijnt steeds meer

Je wil nog zo veel
Je kunt het niet meer
Berustend met de ogen dicht
Je gezicht in het zonlicht.

speelster 17-7-2018