Over mijzelf
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Foto
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt
komt U op het blog OPS-CTE
Zeer de moeite waard
Zeer zeker een aanrader

Foto
Organo Psygo Syndroom.
Vervroegde Dementie
Voor de partner Geen hulp
OPS is een beroepsziekte
Die het hele gezinsleven ontwricht.
klik op de afbeelding en lees en huiver.
Mijn blog over OPS

Inhoud blog
  • OPS
  • Betutteling
  • Genieten
  • Verhuizen.
  • De cirkel is rond.
  • Latten.
  • De Aarde
  • hoop
  • HOOP
  • Schuldgevoel
  • Dementie... OPS
  • Begrip ...begrijpen
  • milieudelict
  • Vrijheid
  • In wat voor wereld zijn we beland.
    Foto
    een gedichtenbundel
    naar ieders smaak
    kan het beste worden
    zo, zoek en maak

    een gedichtenbundel
    geplukt van internet
    kan beschouwd worden
    als een naslagwerk

    een gedichtenbundel
    van speelster
    mag je zelf maken
    van mij

    copier en druk af
    een kaft of in een map
    of verzamel op de pc
    copier en neem maar mee

    speelster
    Archief per maand
  • 07-2023
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 04-2022
  • 11-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 10-2020
  • 07-2020
  • 12-2019
  • 02-2019
  • 08-2018
  • 05-2018
  • 03-2018
  • 11-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005

    lieve bezoeker
    U vindt op dit blog
    zelfgeschreven gedichten
    al dan niet bewerkt
    op een mooie achtergrond
    evenzoveel spreuken
    die ik bewerkt heb
    de spreuken algemeen bekend
    aan de zijkant heb ik
    eigen bewerkingen van plaatjes
    neergezet
    ik wens u veel kijk-en leesplezier

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Laatste commentaren
  • Je bent van Harte welkom (Patricia)
        op Lieve bezoekers
  • Goeden avond (Dirk)
        op Lieve bezoekers
  • Van harte welkom Speelster (Patricia)
        op Lieve bezoekers
  • Goeden avond (Dirk)
        op Lieve bezoekers
  • mooi (fons)
        op Lieve bezoekers
  • blijf maar schrijven en spelen met muziek ... (meeuw)
        op Lieve bezoekers
  • Wens u nog een heel fijn weekend ('t Vosken)
        op Copieren of lenen
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Copieren of lenen
  • Zoeken in blog

    Foto
    Foto
    mijn 1e schilderijtje
    schilderen met acrylverf

    even lekker bezigzijn
    van schets tot schilderij
    op A4 formaat
    2 uurtjes tijd
    Nu alleen de afwerking nog
    Foto
    eindelijk gerealiseerd
    mijn rotstuin, mijn trots
    in 2 dagen gedaan
    en nu ervan genieten.
    Foto
    mijn eerste kat
    Grijsje
    heeft 23 jaar geleefd
    1951 - 1974

    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    gedichten, spreuken en verhalen
    over natuur,maatschappij en het leven
    18-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het ziekenhuisvenster

    Het ziekenhuis venster

    Twee mannen, beiden serieus ziek, lagen samen in
    dezelfde kamer in een ziekenhuis. Een van de mannen
    mocht elke namiddag één uurtje rechtop zitten in z'n
    bed om de fluimen in zijn longen te draineren. Zijn bed
    lag pal naast het enigste venster in de kamer.De andere
    man naast hem, moest noodgedwongen hele dagen plat op
    z'n rug blijven liggen. De mannen praten eindeloze uren
    met elkaar. Ze spraken dan over hun vrouw en families,
    hun thuis, hun werk, hun dienst die ze beiden vervuld
    hadden bij het leger, waar ze in betere tijden op
    vakantie waren geweest, enz... Elke namiddag als de man
    naast het venster rechtop mocht zitten, begon hij aan
    z'n kamergenoot alle dingen te beschrijven die hij door
    het venster zag.De man in het andere bed begon naar dit
    dagelijks uurtje toe te leven, daar waar zijn
    leefwereld een stukje vergroot werd met de geurige en
    kleurige beschrijving die de andere man gaf van alles
    wat hij zag. Het venster keek uit op een wondermooie
    park met een vijver. Eenden en zwanen dobberden op het
    water net als de model bootjes van de kinderen die in
    het park speelden. Verliefde koppeltjes liepen arm in
    arm door het park tussen de bloemen van allerhande
    kleuren en op de achtergrond was er de skyline van de
    grote stad. Als de man bij het venster alles wat hij
    zag in geuren en kleuren vertelde, sloot de bedlegerige
    man naast hem z'n ogen en begon alles wat hij hoorde
    voor z'n geest te halen. Op een warme zonnige dag
    beschreef de man aan 't venster hoe hij een fanfare zag
    langskomen en een hele stoet mensen er achter aan.
    Alhoewel de bedlegerige man de muziek niet kon horen,
    kon hij de fanfare zien in z'n gedachten. Dagen en
    weken gingen voorbij. Op een morgen, toen de
    verpleegster kwam om hen beiden een bad te geven vond
    ze het levensloze lichaam van de man bij het venster,
    hij was vredig in z'n slaap gestorven. Ze was zeer
    aangeslagen en haalde er een andere verpleegster bij
    die het lichaam kwam weghalen. Na dat hij de dood had
    aanvaard van z'n kamergenoot, vroeg de bedlegerige man
    of hij niet het bed aan het venster kon krijgen. De
    verpleegster stemde toe, en nadat hij van plaats was
    verwisseld en alles in orde was liet de verpleegster de
    man alleen. Langzaam, met zéér veel pijn, duwde de man
    zich recht in z'n bed, gebruik makende van zijn
    ellebogen om een blik te werpen op de buitenwereld door
    het venster. Alles wat hij door het venster zag was een
    witte muur. De man belde de verpleegster om te vragen
    wat z'n overleden kamergenoot kon bezield hebben om
    dingen te vertellen die er niet waren ?De verpleegster
    antwoordde dat de overleden man zelfs de witte muur
    niet kon hebben gezien, daar hij reeds jaren blind was.
    Ze zei, "Misschien wou hij jou alleen maar wat moed
    geven."

    Moraal van het verhaal : Het is een onwaarschijnlijke
    vreugde die je voelt om iemand anders gelukkig te
    maken, ondanks je eigen, misschien moeilijke situatie.

    bron internet

     

     

     



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)



    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!