In de eenzaamheid van het bestaan kan een lichtje branden,
sta het toe te branden.

mijn bestaan is eenzaam in huiselijke kring
het lichtje is mijn accordeon
de muziek straalt liefde en kracht uit
een warme gloed van klanken

deze spreuk is er niet zomaar
dat gevoel ken ik maar al te goed
de kilte, de stilte, het onbestemde
een gevoel niet in woorden uit te drukken

de warmte van de kachel
de warmte van het hart
doet de kilte verdrijven
en ik sla een arm om hem heen

waarom is dan het antwoord
je bent toch niet alleen
zijn ziekte doet beseffen
ik sta hier wel alleen

mijn liefde zal niet verstommen
de liefde gaat nu door de maag
wat hij lust dat maak ik graag
en dat complimentje maakt mij blij

speelster