de beroepsziekte OPS (CTE) chronisch toxisch encephalophatie of wel in
gewoon nederland permanent vergiftigde hersens door toxische stoffen oplopen in
en door het werk waar meniggeen akelige klachten van heeft gekregen en zeer
moeilijk in de omgang worden.
door de jaren heen bij de een meer als bij de
ander. maar in het algemeen zijn de klachten hetzelfde.
het is helaas niet
medisch te zien wat gif in de hersens doen maar het is in het gedrag zeer zeker
te merken.
mijn man is al 15 jaar ziek en onderweg
hij is nu 59 jaar
en een wrak
en dat in en door het werk.
in 2000 is vastgesteld dat hij
OPS heeft en dat voor mij alle puzzelstukjes op zijn plaats zijn gekomen.
ik kan wel zeggen dat het een ware ramp is om met zo iemand te moeten
leven.
ik heb al vaak genoeg te horen gekregen dat ik maar moet scheiden
en zelf weer een leuk leven moet opbouwen maar een zieke man laat ik niet
vallen.
HIJ KAN ER NIETS AAN DOEN DAT HIJ ZIEK IS
ik heb 5 jaar
geleden de voorzitter van de OPS vereniging meegenomen naar het bedrijf waar
mijn man werkt
en die heeft het woord gevoerd.
ik heb toen deze
brief voorgelezen
Wat is dat ziek zijn.
De defenitie van ziek zijn
is: koorts je niet lekker voelen en het liefst onder de wol en slapen.
Maar
wat als je je niet lekker voelt omdat je niet begrepen wordt omdat je hersens
beschadigt zijn.
Ben je dan ook ziek?
Ik vind van wel.
Ik maak het
namelijk elke dag mee en dat is geen pretje.
En de fouten die thuis gemaakt
worden worden op het werk ook gemaakt.
Daar vertellen ze doodleuk dat het
werk te zwaar is.
Dat hij lui is.
Dat hij geen zin heeft.
Dat hij
dingen vergeet.
Dat hij zich niet meer concentreert.
Maar dat is niet
altijd zo geweest.
Nu is er uit onderzoek komen vasttestaan dat hij een
beroepsziekte heeft opgelopen.
In en door het werk dat hij al 37 jaar doet.
Als schilder, spuiter, schoonmaker en straler komt hij met oplosmiddelen in
aanraking en dat heeft zijn hersenen aangetast door de jaren heen.
Nu zegt
het bedrijf dat ik dat maar moet aantonen.
En daar ben ik het niet mee eens.
Want in de wetenschap zijn ze nu zo ver gevordert
dat met het onderzoek
dat mijn man heeft ondergaan is komen vast te staan dat hij OPS
of te wel
CTE heeft.(Chronische Toxische Encephalophatie)
Letterlijk betekent dat in
nederlands permanent vergiftigde hersens door de jaar heen opgelopen door de
oplosmiddelen.
En daarmee toon ik wel degelijk aan dat hij ziek is.
Oververmoeid als hij zich langer dan een half uur moet concentreren.
Na
een half uur vergeten wat je hebt gevraagd.
Geen opdrachten meteen uit
kunnen voeren want die knop in zijn hoofd is stuk en kan niet meer gemaakt
worden.
Moeilijk nieuwe dingen aanleren.
Geen 2 dingen tegelijk kunnen
doen.
Wel weten wat er is gezegt maar het niet kunnen uitvoeren is zeer
frustrerend zowel voor hem als voor degene die het vraagd.
En daardoor
ontstaan wrijvingen.
En dat maakt hem in andermans ogen een lastig persoon
terwijl hij dat van nature niet is maar wel is geworden door de beroepsziekte.
Ik ken hem nu 26 jaar en hij is langzaam verandert van eenlieve
geinteresseerde meegaande vriendelijke goedlachse man die vrolijk uit zijn ogen
kijkt en grapjes kon maken in een zeer emtionele man die soms narrig en gauw
kwaad wordt en waar geen goed garen mee te spinnen valt als ik iets niet begrijp
en droevig uit zijn ogen kijkt.
Deze perioden volgen elkaar steeds vaker op
en het is niet mogelijk om hier verbetering in te krijgen.
Ik zelf kan er
gelukkig goed mee om gaan en word
niet meer boos als er zo'n uitbarsting
komt want dat gebeurt nog al eens.
En hij gaat er maar over door en dat is
niet zomaar over.
Ik probeer dan op een ander onderwerp over te stappen wat
er totaal niet mee temaken heeft zodat hij dat andere kan laten rusten.
En
soms werkt dat niet maar meestal werkt dat wel en daar ben ik heel blij mee want
het is echt geen pretje zo'n man om je heen.
Maar ik hou ontzettend veel van
hem en hij kan er niets aan doen dat hij zo geworden is.
En ik heb ook heel
veel moois met hem meegemaakt.
En hier komen we samen ook wel uit.
De
tijd zal het leren.
Ik zeg maar we blijven lachen hoe erg het ook is
Er
zijn nog steeds erger dingen in de wereld en daar steunen we elkaar in.
nu zijn we 5 jaar verder
en ik heb gevochten om mijn man een waardig
bestaan te laten behouden hoe moeilijk dat ook is.
ik weet dat mijn man
in een uitzonderingspositie zit en dat omdat zijn salaris niet zo hoog is zij
hem ook handhaven.
maar er zijn er zovelen die met een kluitje het riet
zijn ingestuurd
en nu thuis zitten zonder gevoel van eigenwaarde
omdat
men niet geloofd dat ze echt ziek zijn.
zeer schrijnende gevallen .
maar het zijn wel mensen van vlees en bloed die de opbouw van de nederlandse
staat hebben opgebouwd en nu in een diep gat vallen.
wat wordt er voor
deze mensen gedaan ???????????
de OPS vereniging hoopte dat er een fonds
geopent zou worden net als voor de asbest-salachtoffers.
maar wat is het
antwoord??
aan OPS ga je niet dood dus is het niet nodig
maar dementie
is eigenlijk veel erger
en als je dement wordt op 40 jarige leeftijd door
toxische oplosmiddelen dan is er toch wat aan de hand.
en het zijn niet
alleen maar schilders.
elke dag komen er 500.000 beroepsmensen met toxische
stoffen in aanraking,
dit heeft ook gevolgen wereldwijd.
dementie is
volksziekte no 1
alle toxische gif die in de hersens wordt opgeslagen zorgt
er voor dat hersencellen worden aangetast in de loop der jaren
en dementie
is het gevolg.
er zal een hele omslag moeten komen om toxische stoffen
terug te dringen uit het milieu.
de mensen zullen moeten beseffen dat
toxische stoffen er geen goed aan doen of is een mensen leven eigenlijk niets
waard???
is geld veel belangrijker????
er wordt tegenwoordig
alleen maar geredeneerd naar een kostenplaatje wat natuurlijk heel kwalijk is.
ik hoop oprecht dat U er eens met Uw achterban eens serieus over wilt
praten.
De OPS slachtoffers hebben die energie niet
hoogachtend J
van der Wal - Dalstra
een commentaar van een ops
slachtoffer
heel goed hoor.
als ik een brief zou schrijven dan zou ik denk ik
niet zo netjes kunnen blijven...
het leven met iemand die ops heeft is
met geen pen te beschrijven...
dit brengt zoveel verdriet met zich mee dat
je hier letterlijk en figuurlijk aan kapot gaat...
je verliest alles,en
staat er moederziel alleen voor...
alles wat je opgebouwd heb raak je stukje
bij beetje kwijt...
er ontstaat grote onzekerheid...
de schade en
littekens die je hier aan over houd,moet je mee leren leven..
niet
alleen mijn man is zwaar beschadigd maar ik ook, ons hele gezin,onze
dromen,wensen zijn in rook op gegaan...
en met die schade moet je maar
proberen iets van je leven te maken.
nou dat valt echt niet mee.
ik durf
eerlijk te zeggen dat ik gesloopt en kapot ben...
en dit allemaal omdat
er niets mee gedaan word...
en zo zijn er duizenden die niet geloofd worden dat
toxische middelen het leven aantasten van mensen die werken in de chemische
industrie( schilders-verfspuiters-classificatiemedewerkers-offsetdrukkers-boeren
en tuinders- (in brabant de hoogste concentratie en waar komen al die
gehandicapten vandaan?????)
Mooi verwoord Jenny.
Niet geschoten is altijd mis, ik hoop dat ze
begrijpen wat je schrijf,
maar denk dat zij niet weten wat het inhoud OPS.
ze weten wel degelijk wat ik schrijf
maar zoals overal in de westerse
wereld
men is slaaf van het geld en denkt niet verder na dan hun eigen neus
lang is.
als geld regerrt is de persoon mens geen dubbeltje waard
men
weet dondersgoed maar men steekt de kop in het zand
verkeerde adviezen
draaien ons de nek om let maar op
ik weet hoe het vervolg zal zijn.
maar
men vergeet dan men het eigen graf graaft.
dat heeft men niet door en dat
zie je aan alles.
het kostenplaatje en altijd maar het kostenplaatje
we
moeten eigenlijk massaal claims indienen maar daar hebben de OPS slachtoffers de
energie niet voor.
ik ben nu zo ver dat mijn geest schoon is en heb
geaccepteerd dat jan niet meer beter wordt en ben nu rijp voor de strijd.
het gaat nu niet voor mijn man maar voor hen die nu ziek kunnen worden
er wordt nog steeds ongezond gewerkt
en niet alleen hier maar als men
verplaatst naar arme landen krijg je daar ook zieke mensen
en dan is de
vraag hoe komt dat nu ?????
men weet dat DONDERSGOED maar het komt ze goed
uit dat daar mensen leven die niet weten
ik zal een email schrijven naar 2
vandaag en eens kijken wat dat opleverd
dementie is niet zomaar een ziekte
van de hersenen.
dat heeft een oorzaak en die oorzaak zal weggenomen moeten
worden.
en niet alleen hier maar wereldwijd.
eigelijk zijn
wetenschappers tamelijk domme mensen die denken maar aan een ding zelf beroemd
worden en niet nadenken over de gevolgen. dat gebeurt pas als het te laat is en
dan kan men niet meer terug zegt men want dat kost geld
rare redenatie vind
ik
geld is een ruilmiddel en geen bezit
zo denk ik er over maar ik kan
het mis hebben
OPS slachtoffers staan in de kou.
schrijnende gevallen ieder met hun
eigen verhaal
zouden we die niet kunnen bundelen?
dat is al gedaan in
een mooi boek
en wat doet de politiek ermee??
niets!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
het is een grof schandaal dat 1000en
mensen( gezinnen) niet op een humane manier geholpen worden.
de wegen
bewandelen kunnen we niet
want onze partners zijn aanstellers
het komt
niet door het werk
dat zijn de clicee's die je naar je hoofd gelingerd
krijgt
allemaal op de bres voor een beter leven
is dat een optie?
ik wil wel een brief opstellen
en die naar alle leden van de 2e
kamer sturen
kan per e-mail.
en als jullie daar een eigen bericht bij
sturen dan wordt er hopelijk wat mee gedaan
kijk 1 brief is niet interessant
maar 100 brieven wel
is dat een optie om OPS meer onder de aandacht te
brengen?
men weet er heus wel van en de OPSvereniging doet er ook veel
aan maar krijgt uiteindelijk ook niets voor elkaar
het geld regeert en
zo is het helaas.
ik ben ervoor om mijn neus er eens diep in te steken
ik kan dat doen want ik heb mijn handen vrij zal ik maar zeggen
OPS is
niet zomaar een ziekte
OPS komt heel veel voor ook bij mensen die niet weten
dat ze het hebben
OPS is een beroepsziekte
en het wordt tijd dat het nu
eens erkent wordt en dat er een fonds komt waar OPS patienten uit kunnen putten
want die staan nu in de KOU
_________________
Eerst vandaag een brief van een afschrift die de huisarts ontvangt met
daarin de bevindingen van het OPS team.
Geconstateerd:
Neurologische
afwijkingen
Slaapproblemen
verminderd reukvermogen
Oriëntatieproblemen
Zwakke informatieverwerking
Depresieve klachten
En nog een rijtje die jullie ook kunnen opdreunen
Eindconclusie:
GEEN OPS
De klachten waren te laat begonnen dus ........................
We hadden dus veeeeeel eerder moeten klagen.
Toen vanmiddag naar
de longarts voor het slaapprobleem, hij heeft weer een slaaponderzoek gehad, nu
met B PAP kapje op.
Conclusie:
Uitbehandeld, ja Meneer slaapt errug
slecht maar daar kunnen ze hem niet voor behandelen, voor slapeloosheid bestaat
niets.
Wel worden dit soort klachten vaak gezien in samenhang met OPS maar
dat kunnen ze niet hard maken en kunnen ze ook niet verklaren dus...........
niets.
De longarts heeft het over OPS, de arbeidshygiënist heeft het
over OPS, de Psychen en aanverwante mensen hebben het over OPS en toch luidt het
eindoordeel: Geen OPS
Als jullie het nog snappen dan hoor ik dat graag
een uitgedachte partner
Wat betent het voor mij OPS
ik heb er lang over gedaan om duidelijk te krijgen wat het voor mij
betekent om met iemand te leven die ops heeft en dit wil ik graag voor iedereen
beschrijven..........
ops is het meest moeilijke dat mij ooit is over
komen ik ben soms de wanhoop nabij, weet niet meer hoe het verder moet, waar het
op houd.
wel vraag ik vaak hoe lang moet dit nog duren ga ik dit volhouden
ik weet het niet meer het doet zo"n pijn om zo te moeten leven om bang te zijn
voor dingen die gaan komen de eenzaamheid onbegrip.
soms wil ik het gewoon
niet zien soms kan ik er niet om heen...
ik wil graag dat het een goed einde
krijgt en daarmee hou ik iets in stand waar ik erg onder lijd.
mijn leven
lijkt soms gewoon voorbij te zijn er zijn geen mogelijkheden meer om nog dingen
te veranderen hulp te krijgen ik heb het gevoel dat niemand ook maar een idee
heeft hoe mijn leven er uit ziet zelf mijn kinderen niet.
ik sta er
werkelijk helemaal alleen voor er is niets anders meer dan werken zorgen
verdriet ruzie .
er is geen vertrouwen meer ik doe helemaal niets meer goed
in de ogen van mijn partner.
er over praten kan haast niet omdat men vind
dat ik de knoop moet door hakken een keuze moet maken , maar hoe het is mijn man
en er is ook een tijd geweest dat wij een hele goede band hadden maar helaas die
is voorbij hij leeft op een eiland en ik in de zee ben nog niet verdronken maar
dat zal niet meer zo lang duren.
er zijn nachten dat ik helemaal niet slaap
omdat hij de hele tent afbreekt ik moet wel de volgende dag werken.
hij kan
zich er dan niets van herrinderen denkt dat ik lieg of hem weg wil hebben.
soms ben ik zo moe dat het van mij allemaal niet meer hoeft en wou dat ik in
het niets kon verdwijnen, vergeten en eens iets doen wat ik leuk vind maar
helaas zo werkt het niet je weet dat je door moet, en dat het nog erger word en
dat je de knoop door moet gaan hakken, maar ik kan dat niet,ik ben nu op een
punt dat ik een hele grote muur om me heen gebouwd heb waar lettelijk niemand
over heen komt bang om gekwetst te worden bang om wat er gezegt word bang om
verder te gaan.
en dan nog het verdriet dat ik mijn kinderen weinig zie mijn
kleinzoon hier maar zelden komt omdat mijn kinderen het niet begrijpen.
en
hun woorden mam jij bent een koude vrouw hebben mij zo erg geraakt dat ik mij
niet meer open stel voor hun bang om weer gekwetst te worden.
vijf jaar
geleden is deze ellende begonnen het heeft ons uit elkaar gedreven ons leven
vewoest en het is ops, hulp is er niet ook geen begrip .
maar een ding heb
ik wel geleerd je hebt niets aan mensen die zich proffesioneel noemen je hebt
niets aan mensen die hier voor hebben geleerd je hebt alleen wat aan mensen die
zelf weten wat het is......
in mijn geval is het wel heel exstreem mijn
partner is zichzelf verloren maar dat wil niet zeggen dat dit erger is dan het
in lichtere mate te hebben wand voor iedereen kan het zo verlopen een
vergiftiging kan enorm veel schade aan richten .
dit doet pijn heel veel
pijn ik kan het nog niet begrijpen dat het zo is gegaan dat alles wat je had weg
is je toekomst onzeker en het lijkt of je leven voor bij is
een OPS slachtoffer
lieve lieve schat
eerst maar
eens een arm om je schouder
ik weet wat er door je heen gaat
schrijf het
maar lekker allemaal op
en laat het je kinderen maar eens lezen
mijn
kinderen snappen het ook niet helemaal
het is ook zo verdomd moelilijk uit
te leggen
maar laat ik je een ding zeggen
je bent absoluut geen koud kil
hard mens
je bent juist warm en strijdlustig
anders had je allang het
bijltje erbij neergegooid
maar iemand die zo veranderd en waar je inweze
veel van houdt die kun je gevoelsmatig niet zo maar aan de kant schuiven
en
dat hoeft ook niet
maar ik kan je wel aanraden om te proberen een leven voor
jezelf te creëren
ik heb dat ook gedaan
ik heb de workshop van de
opsvereniging gedaan in amersfoort
dat is zeker een aanrader
en nu via
verschillende kanalen bij het DOCteam terecht gekomen
ook daar heb ik fijne
adviezen gekregen
en ook al blijft het moeilijk
want de ziekte gaat niet
over is het wel handelbaarder nu
ik wens je heel veel warmte kracht en moed
om door te zetten om voor jezelf een leefbaar klimaat te scheppen
denk af en
toe of steeds ach je kunt het niet helpen dat je zo geworden bent
probeer te
genieten van de dingen die wel goed gaan
ook al zegt je man ik doe dit of
dat en het gebeurt niet
wel laat het dan maar
het is moeilijk maar je
kan niet anders wil je het een beetje leefbaar houden
dikke
knufffffffffffffffff
en heel veel liefs
op deze manier steunen we elkaar op een forum waar
gretig gebruik van gemaakt wordt
zo maar een paar berichten
echt ik hoop zo dat hier eens serieuze aandacht aan
besteed wordt ..
het is niet zomaar een ziekte maar onstaat door de
chemische stoffen waar eigenlijk niemand tegen bestand is .
zelf zal U op den duur ook dement
worden.
dat is het toekomst beeld als U ook ouder wordt dan
70 jaar in deze maatschappij
Hoogachtend J van der Wal- Dalstra
echtgenote
van een OPS slachtoffer
speelster
ondertussen heb ik een schrijven gehad van de griffier
Leden van de commissie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid hebben Uw brief desgewenst kunnen betrekken bij de vergadering over arbo-zaken op 1 juni 2006.
ik heb deze brief dus niet voor niets geschreven en er is wat mee gedaan hopenlijk
ik blijf niet stilzitten en zal doorgaan tot er werkelijk spijkers met koppen geslagen worden.dit is nog maar het begin want het is toch afschuwelijk dat OPS slachtoffers in de kou staan met alle gevolgen van dien. er komen elke dag nog slachtoffers bij maar men verwijst naar overspannen zijn en legt niet de link naar OPS.want in het begin stadium zijn het vage klachten en die worden alleen maar erger als je blijft doorwerken met toxische giftige oplosmiddelen of zware metalen want die geven hetzelfde effect
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
