Je schreef dat op de plavuizen waar wij de liefde bedreven - jij natuurlijk bovenop - een karaf van antiek Venetiaans kristal uit je handen gevallen was en dat je weken later nog de scherven en de splinters trof op onverwachte plekken Diezelfde avond antwoordde ik met een gedicht over bloeiende oleanders in uitbundig wit, rood, geel, oranje, paars en over de wijn die zelfs in combinatie met walnoten bitter smaakte zoals aarde met een hoog gehalte aan arseen en dat alles goed was hooguit een tikkeltje te warm voor de tijd van het jaar
Vanmorgen opgestaan met een gevoel van groot gemis, van zonder doel van iets zeer belangrijks vergeten van iemand die zou moeten weten alsof de aarde elk moment kon stoppen met draaien om de zon.
Pas voor de spiegel, poedelnaakt heb ik een vreselijke kreet geslaakt in plaats van mijn hangende onderdaan spraken fraaie schaamlippen mij aan.
Zo noemde zij de theorie van een uitdijend heelal steeds trager op weg naar een samenklonterend niets waarvan zij talloze voorbeelden noemde en legde zijn stamelgedachten tegen het licht
Zij sprak: Niets is de liefde voor een denkraam, dat altijd openstaat kuste hem op open mond zette haar bedenksels op stop Zo vulden zij elkaar aan deelden wat hen maakte tot een paar uitermate geschikt voor een jaar