Proficiat aan allen die vandaag jarig zijn en die voor één keer in vier jaar niet moeten noodgedwongen uitwijken naar een vreemde datum om hun verjaardag te vieren.
foto Google afbeeldingen
Morgen, 1 maart, stappen we over naar de maand waarin het tuinseizoen start. Van zodra de grond en het weer het toelaten, word gestart met het klaarleggen van de tuin om te zaaien en te planten, ook als het weer het toelaat.
Ik hou als natuurvriend van de poldervlakten en als hobbytuinder van de vruchtbare poldergrond. Wat ik in die 30 jaar dat wij hier wonen in mijn moestuin heb geoogst is een enorme hoeveelheid sublieme groenten
Op deze merkwaardige datum heeft onze dikke rosse adoptie kip haar allereerste dik ei gelegd.
Dit is de fameuse kip die thuis altijd uitbrak en hier onze laatse salade kwam kortwieken. Toen de eigenaar kwam kijken zette hij de kotdeur open en dreef ze binnen. Je mag die uitbreker houden zei hij en Colette weigerde niet maar bedankte.
Het ei links is van de zwarte kip in het begin van haar derde legseizoen en rechts dit allereerste ei van onze dikke rosse.
Een datum die je niet moet noteren om niet te vergeten. Het is hier een zonnige dag waar je zeer fijn kunt in wandelen en genieten van alle voorjaarsbloeiers in de tuin. Iedere morgen, de laatse vier dagen, staat er een laagje ijs op de vijver dat tegen de middag gesmolten is. Morgen kantelt het weer naar een nate periode met maartse buien.
Er komt leven in de natuur. Er komt vooral stilaan kleur in de tuin.. Ik moet mezelf verplichten om op stap te gaan. Eens in open veld is er nog weinig nieuw leven te bespeuren in de open natuur. Hier zijn wind en natte natuurelementen de baas. Als je hier wandelt, zet je einde februari je kraag recht. Hier kan de koude Noorden wind, dwars door je heen blazen, dan toch figuurlijk gesproken.
Een stukje weg dat beter de naam dreef zou dragen.
Een geklasseerde poldervlakte die de naam 'De Schobiak' kreeg.
Een roestend museumstuk (hooischudder) op een stukje weide achter een wildedoornhaag.
Woensdag heb ik een half uur in de serre gewerkt. Mijn broer Gerard had salade meegebracht. Hij heeft ze zelf geplant. Het klaar leggen van de grond vergt aandacht want tegen dat ik het heb uitgelegd ben ik ermee klaar. Dat was buiten mijn gebrek aan conditie gerekend. Plots speelde mijn rug op en dat was het teken om op te houden. De dag erop deed ik het noodgedwongen zeer kalm aan. Je moet je pijngrens verleggen, akkoord, maar je mag niet overdrijven. Vandaag zal een korte wandeling voldoende zijn. Op de terugweg heb ik drie keer moeten neer zitten. Eén keer zat ik eventjesop een lage vensterbank, één keer op een laag muurtje en de laatste keer op een rustbank. Ik heb voelbaar mijn pijngrens verlegd.
Zonnig weer en alleen thuis en gaan wandelen alhoewel ik weinig lust had. Ik moet na mijn ziek zijn toch eens opnieuw op krachten komen zonder te overdrijven. Een wandeling van ongeveer 1km is gelukt als was het tanden bijten op het laatst. Gelukkig nam ik mijn kruk mee als goede ondersteuning. Het werd een subliem polderwandelingetje.
In de velden doodlopende molendreef
Een polderweide achter een rietkraag.
Een ondermaats lievevrouwe beeldje achter tralies tussen het riet.
Een mooi polderdomein.
Het was fris, deed deugd, na meer dan een maand enkel buiten te zijn geweest om in de auto te stappen en gevoerd worden. Dokter of radioloog raadplegen waren de redenen van mijn uitstapjes.
Onbegrijpelijk maar ik heb nogmaals meer dan duidelijk bewezen geen voeling te hebben met elektronica en al wat PC betreft. In de tijd, jaren geleden schafte ik mij een goedkope externe harde schijf aan om familiefoto's op te bewaren. Even later bood supermarkt Aldi ook een goedkope harde schijf aan en ik kocht die om alle foto's die ik in mijn tuin en de natuur en op reis genomen had op te bewaren. Alles ging vlot tot de Hub waar de USB kabel was op aangesloten het begaf. We schaften ons een nieuwe Hub aan maar de harde schijven gaven geen teken van leven meer. Mijn enige reactie was:'Dat komt ervan als je steeds maar goedkope rommel koopt' Ik schikte mij in het verlies van honderden foto's.
Een van deze dagen was ik in één van mijn schoven op het bureau aan het zoeken naar bepaalde papieren toen ik heel achteraan, onder in het schof op de harde schijven stootte. Heimwee naar die oude foto's overspoelde mijn gemoed als een plotse ziekte die moeilijk loslaat. Gisteren, 13 februari, hadden we bezoek van onze oudste met man en kroost. Hij is doctor in de ingenieurs wetenschappen. Ik kreeg de plotse ingeving, hem te vragen eens de zaak te bekijken.
Het werd het ei van Columbus. Mijn schoonzoon stelde ook vast dat het niet marcheerde. Hij trok de korte USB kabel uit de hub en plaatste hem in een USB poort van de PC. De kabel was te kort om de schijf op het bureau of zelf op de plank juist boven de PC te plaatsen en hij moest ze noodgedwongen op de PC zelf plaatsen. Het was te simpel om dood te doen want de foto's kwamen na twee jaar opnieuw zichtbaar op het scherm.
Je zou kunnen denken dat ik aan Alzheimer begin te lijden maar dan zou ik niet meer in staat zijn om mijn verhaal hier neer te schrijven. Voor mij leek het op een mirakel maar dan een onnozel mirakel als dat al moest bestaan. Het bijzonderste is dat de foto's terug zijn. Ik geniet ervan, dubbel en dik. Is dat niet subliem? Lach mij maar uit, het kan mij niet schelen! De foto's zijn terug. Ondertussen heb ik een langere USB kabel opgediept zodat de schijven van op het bureau kunnen aangesloten worden.
Samen met Mathijsje, de jonste van onze Leen heb we genoten van een mooie reeks foto's die ik enkele jaren terug nam in Plopsaland de Panne.
Hier Mathijs in gesprek met zijn toenmalig idool. Zo zijn er nog tientallen sublieme foto's die ik die dag nam. Ik moet blijkbaar in forme zijn geweest want er zijn ook een tiental korte filmpjes van die dag terug in beeld te krijgen.
Om half elf ben ik buiten geweest om de kippen te voederen. Ik was blij terug binnen te zijn. Mijn benen wilden niet mee en een pijnlijke rug verplichte mij even te gaan liggen. Rond half drie was ik een tiental minuutjes buiten om foto's te nemen.
helleborus macro
crocussen zoom
rotte appelen in het gras zoom
mini paasbbloemen
schelpjes in de aarde zoom
Onze stoute jager heeft een vogeltje gepakt in de open serre.
Enkel mijn rug werkte wat tegen. Het is hoog tijd dat ik ga wandelen en het rustig opbouw.
Onze modem heeft het laten schieten zodat we drie dagen niet meer op het internet konden. Dus in drie geen nieuws, geen mails, niets. Ik kon nog op mijn documenten en op mijn afbeeldingen. De technieker is geweest en heeft de modem vervangen. Ligt de panne bij ons dan kost dat €85, anders is het gratis en het was gratis omdat wij de modem huren.
Het is een kleiner bakje dan voorheen en er brandt maar 1 lichtje meer in plaats van 5 of 6.
Ik heb vooral last van vermoeidheid. De Pc zou ik missen niet zozeer om het internet maar voor om de email. Nu ontvang ik dagelijks toch wel een vijftal mails die meetellen. Niet meer kunnen schrijven naar een paar zeer goede vrienden kan je oplossen door brieven te posten. De brievenbus, die elke dag om 2u30 gelicht wordt hangt hier op nog geen 100m.
Ons leeftijdsverschil is18 jaar. Ja achttien jaar is ze jonger dan mij. Kan je dit indenken dat een meisje van 24 een man van 42 een aanzoek doet. Na een relatief lange aarzeling en degelijke vrouwelijke argumentering heb ik ja gezegd voor een goed huwelijk. Ik ben 78 jaar en nog maar eens ziek. Laat me schuddend lachen als men schertsend zegt: Krakende wagens lopen het langst. Wie loopt er nu graag naast een krakende en piepende wagen? Soms wordt zo'n wagen overvloedig gesmeerd en laat dan overal vetplekken achter.
Jij mijn lief, Je bent heel dikwijls het huis uit en ik kan niet meer mee. Je was er bij toen het verdict van de dokter luidde: Binnen blijven en heel veel rusten maar ook bewegen en drinken. Hoe rijm je dat allemaal samen? Reeds drie weken op de sukkel en dan is de fut er helemaal uit hoor.
Ik laveer tussen leeszetel, computer en tv.en wil het uitbreiden naar mijn atelier. Dat laatste lukt nog niet en toch verveel ik me niet. Om de haverklap val ik toch in slaap waar ik zit;'tukkebollen' is de naam van het voorval. Zo vliegt de dag toch nog rap voorbij. De gelijkheid tussen dag en nacht is groot want mijn nachten zijn donker. Ik bedien me van een zaklamp, zodat de grote lichten niet hoeven.
De tijd die ik op de PC doorbreng vergaat grotendeels in schrijven op mijn blog maar ook in vele kleine stukjes herinnering. Die probeer ik zo goed en zo kwaad als het gaat tot leesbare proza te zwoegen. Ik denk niet dat ik die vele stukjes ooit samen breng. Herlezen en soms herwerken zijn voor mij leuke bezigheden. Telkens een half uur is ruim voldoende. Zo val ik wel eens lezend in slaap. Dit gebeurt nooit aan de PC maar wel bij het TV kijken.
Voor de jaarvergadering van Velt op vrijdag en deze van de kunstkring, nu zondag heb ik me voor beiden afgemeld. Ik blijf lid bij beiden, zo lang ik enigzins kan.
In oktober en november sloegen ze langs alle kanten rond onze oren met weerspreuken die een harde winter voorspellen. http://www.weerheerhugowaard.nl/weerspreuken-oktober Als er niet veel of bijna niets ijstoestanden meer achter komen dan kunnen we niet spreken van een harde winter hé. Nu bestaat er hier een spreuk die zegt: 'Blaast Blasius (H. Blasius 3 februari ) op zijn tijd, dan zijn we vlug de winter kwijt'. Voor woensdag 3 februari is er geen sprake meer van hevige wind. Wat ik moet doen met een Blasius die voor zijn tijd blaast, weet ik niet. Vroeger werden de weerspreuken geïnterpreteerd naar de datum. De spreuk gold enkel voor de dag zelf. Als wij ook enkel 3 februari nemen dan kunnen we nog ijzel vorst en sneeuw verwachten tot een vol eind in maart.
Als dat onheil ons niet overkomt dat kunnen we daaruit besluiten dat we de spreuk ruimer moeten uitleggen. Zo kunnen we zeggen 'Waait het sterk eind januari, begin februari, dan is de winter enkel een gril', dus de moeite niet waard.
Besluit: Weerspreuken gelden voor een andere tijd. Tegenwoordig hebben wij weercomputers, geïnterpreteerd door weermannen en weervrouwen. Het weer voor de dag daarop is voor meer dan 95% juist voorspeld. Vanaf de tweede dag kunnen ze er reeds heel ver naast zijn.
Vergeet niet dat ik een tuinman ben die vooral buiten echt leeft.
Soms voel ik mij ook een kluizenaar maar dan tussen de PC en TV. Ik weet ook niet of dit de juiste Blasius is maar ik vond die prent zo mooi. De andere Heiligen die luisteren naar de naam Blasius zijn afgebeeld op die afgelikte prentjes waar jouw ogen beginnen van te trillen. Tik gewoon H. Blasius in op Google afbeeldingen.
Het eigenaardige, vandaag op 3 februari, het feest van de H. Blasius is; we krijgen tussen twee relatief warmere dagen, een winterprikje. Het is gevoelig frisser. De wind kan enkel heftig zijn als er donder vlagen komen. De mogelijkheid bestaat dat er dus donder en bliksem bij gemoeid is.. Voor morgen trekt de wind opnieuw aan. Als blasius grillig is zoals vandaag tussen twee echt winderige dagen, wil dat iets zeggen? Volgens mij kan het nog alle kanten uit en onzekerheid is troef.
Wie vandaag luistert naar het weerbericht voor morgen die heeft vaste grond onder de voeten.
Geloven in inspiratie is iets Hard je best doen als die niet komt is iets anders. Met weinig moeite als van zelf de woorden laten vloeien of moeizaam een stuk samen zwoegen. Zal jij het verschil merken?
De Muze op bezoek hebben, daar verlangt elke schrijver naar. Toch moet je altijd moeite en inzet opbrengen, muze of niet. Ze was pril, mooi en fris maar zeker geen pop. Toch is ze mijn muze niet maar mijn vrouw. Ik had het bij voorkeur anders verlangt. Bij een muze ken je geen gebreken. Komen die toch bloot, dan is ze muze af. Op kunstvlak klikt het niet en ze wil niet poseren. 'Daar heb ik geen tijd voor' zegt ze steeds maar. Ze is mijn goudklompje, mijn engelbewaarder en mijn minister fan finaciën. Ze is de ideale vrouw maar als muze heeft ze geen troeven. Ze staat veel te veel op orde en een kunstenaar regelmatig terecht wijzen kan geen muzeband scheppen.
Toen ontmoette ik mijn muze in de bibliotheek. Fris mooi en gevat maar ze groeide van mij weg. De muze is een vrouw zonder fouten. Of tenminste heb je niet de gelegenheid om die te leren kennen. Mannen en vrouwen zonder fouten? Ken jij er? Van mijn schat heb ik wel een muze foto
maar van mijn ex muze heb ik niets. Zij zweeft op het lot, dat haar onverwacht laat komen en ook weer gaan. Een muze neemt beslag van een persoon die gewoonlijk van niets weet maar het weten mag. Ik zag mijn muze om de drie weken, tenzij ze niet van dienst was. De bibliotheek verhuisde naar een nieuw gebouw en de uitleenautomaten namen over. Gelukkig kon ik maar laat een beetje overweg met die uitleen gevallen. Zo moest ze me telkens komen helpen. Die ver gedreven onhandigheid met die automaten is nooit gespeeld maar aangeboren.
Ik werd ziek en schilderde een hele tijd niet meer. Ik kapte geen beelden meer en boetseren viel ook uit de boot. Nu probeer ik nog elk jaar een groot paneel te creëren maar de rest lukt niet meer. In het begin tekende ik nog wel maar de inspiratie verdween met de mooie muze. Als ik in de zomer aan de vijver zit komt ze in de gedaante van een waterjuffer. Ze zweeft dan boven het water of laat zich drinkend neer tot rakelings boven een nat blad van de waterlelie. Zo denk ik nog wel eens aan Natasja.
Het is meer dan een jaar geleden dat ik nog naar de bibliotheek ben geweest. Er liggen hier thuis teveel ongelezen boeken. Ondertussen gaat tekenen moeizaam en soms pijnlijk. Handen worden mee oud en raken versleten of reumatisch. Dan zijn mijn vingers stijf en krakend.
Heb ik veel gewerkt in mijn leven? Ja, ik denk het wel, al kan je dat moeilijk inschatten. Alles is ook zo relatief en in perioden. Nu ben ik in de winter veel ziek. Ziek zijn heeft weinig invloed op de muze.
Het is nu alsof ik een onbekende muze op bezoek heb. Een woorden- muze met een aangename stem praat als het ware alles rechtstreeks in mijn oor. Ik durf haar niet te noemen of benoemen. 'Als je dit leest o ongenoemde woorden- muze mag je er gerust naar vragen.' Onze gesprekken liggen soms heel ver uit mekaar, meestal gehuld in toevalligheid. Ik zal het niet forceren want dan breekt de ban. Een muze, dat is de vrijheid zelve. Als jij het zou willen forceren dan blijft ze weg. Dan ben je muze af.
Wat zijn jouw hobby's? Wat zeg je, geen te hebben?
Dat is toch niet mogelijk? Waarmee vul jij je tijd dan wel?
Ja, een vragenkluwen dat één geheel vormt! Jij weet in de winter niet wat gedaan en voor mij is het omgekeerd. Wat doe ik vandaag eerst als mijn gezondheid mee wilt? Maar die zit een beetje op een verkeerd spoor.
Verlangen naar de zomer is niet de oplossing, enkel rusten en rustig blijven, zijn dat. Wat over blijft moet gedoseerd worden en dan lukt het wel een beetje.
Mijn verbeelding gaat op hol. Toen ik vroeger les gaf in Afrika kreeg ik als bijnaam, 'l'homme seul'. Dit is niet verandert maar ik voel dat enkel als ik een beetje de zieke toer op ga. Altijd bezig zijn was en is mijn kenmerk, ook in de winter. Ik vertel nog wat verder.
Het is opnieuw mottig weer en mijn vrouw is naar een vergadering voor een gezinsdag. Deze middag zullen we eten gelijk de Heren.
Vroeger schreef ik veel brieven die dan moesten worden gepost. Nu zijn dat mails die zo maar in het luchtledige stuurt en toch komen ze aan zonder dat ze bij jou van de computer zijn verdwenen. Je kunt het dus geen verzenden noemen maar door kopiëren. Zelfs foto's gaan dezelfde weg op. Wij vinden dat heel normaal en staan er zlden of nooit bij stil. Noem het maar de wonderen van de techniek.
De droge koude is geweken voor natte relatief warme temperatuur voor de tijd van het jaar. Deze morgen las ik op de scheurkalender 'de druivelaar' een weerspreuk: Januari mild en zacht verwacht en gure lente en een hete zomer. Dat moeten we nog zien zoals er ook door velen een heel strenge winter was voorspeld. Daar kunnen we nu natuurlijk nog niet over oordelen want februari moet nog komen. En uit het verleden weten we dat dit de harste wintermaand kan zijn.
Er zijn momenteel heel wat zieken, vooral in de scholen.
Verrassend regelmatig hebben we volle zon. Maar de weerman zegt dat januari 2016 misschien wel de natste maand zal zijn sedert de metingen.
Vertel ik verder? Ik weet het nu niet of toch? Is dat onzekerheid?
Je kan altijd maar doordrammen over het weer maar is dat zo interessant? Het feit is dat ik niet in vorm ben maar hoop er in te komen door toch maar te schrijven. Omdat ik best binnen blijf kreeg ik gisteren de ingeving om te bellen met iemand die ik hoog waardeer maar die mij nog nooit telefoneerde. We kwamen altijd in gesprek dat voor Let was bestemd.
Ik schrok een beetje van mezelf en het werd een behoorlijk onderhoud dat me de tijd deed vergeten. Daarna ben ik in geslapen. Colette kwam laat thuis.
Er zouden een paar zulke mensen meer in mijn leven moeten zijn. Ben ik een te saaie eenzaat of dan plots te gedreven?
Na het gesprek was het alsof ik mezelf niet herkende maar de warmte en de rust bleven. Het deed deugd! maar ik voelde mij onwennig. Ik ben vergeten wat me dan tegen gaat, totaal vergeten. Die zon schijnt soms in mijn hart en ziel maar die zon zien ik veel te weinig.
Bewaard door Dorien Jans-Bekenhttps://www.pinterest.com/pin/414612709423391560/
Drie vierden van de tijd ben ik alleen en normaal gezien altijd bezig maar nu lukt dat even veel minder.
Van zodra mijn canon apparaat klaar was om te fotograferen ben ik op stap gegaan om enkele foto's te maken. Zie hier het resultaat.
Auto's in de straat in de late namiddag.
Helleborus op het voedpad tegen de muur.
Eenzame krokus op 22-01-16
Hiermee mag ik tevreden zijn. En de bediening van het apparaat kan maar zo gemakkelijk zijn.
Orchidee op de vensterbank in de keuken.
Dit is een macro opname van heel dichtbij. Hier is scherpte en komen de kleuren werkelijk tot hun recht. Er zijn een paar heel kleine spatjes op het raam zichtbaar die niet echt storen. Zelfde orchidee alternative foto
Op deze opname zijn geen spatjes die storen maar de bloemknop is minder goed zichtbaar.
Welke foto van de twee hiervoven zou jou voorkeur krijgen?
Hier onder vind ik nog de mooiste omwille van de rustige achtergrond die de aandacht niet trekt.
Ja ik kocht een nieuw apparaatje, naast mijn groot fototoestel 'Fujifilm Finepix S100FS' van ongeveer 1kg en heel veel mogelijkheden. Ik heb dat apparaat reeds 6 of 7 jaar en het koste toen in de solden toch 550 euro. Het heeft zijn tijd gekost om er goed mee te kunnen om gaan. Twee jaar fotografie volgen aan de SNT, volwassen onderwijs in Brugge heeft de kroon op het leerproces gezet.
Ik had ook altijd een klein handig apparaatje van ongeveer 140g bij me. Dat kocht ik in de Aldi voor minder dan 100 Euro. Omdat ik het altijd op zak had ging het telkens +/- 2 à 3 jaar mee en blokkeerde dan.
Dat was mijn zak apparaatje dat ik praktisch altijd bij me had voor een onverwachte gelegenheid om toch maar vlug een foto te maken. De kwaliteit van de foto's kan je natuurlijk niet vergelijken met de kwaliteit van mijn Fuji apparaat. Nu had ik genoeg gespaard om een degelijk klein toestelletje te kopen maar dan een toestelletje met ook een gemakkelijk bediening. Na zeer vele revieuw's (bevindingen van kopers van het toestel) te hebben gelezen van twee gelijkwaardige toestellen in dezelfde prijsklasse heb ik gekozen en besteld
Een kwaliteitstoestel met een grote inzoom mogelijkheid. 'De canon Power Shot SX710 HS'
Gisteren in de voormiddag besteld en betaald en deze voormiddag rond 10u met de post aan huis gebracht in onderstaande verpakking.
Ik heb de batterijen op geladen. Ik kocht een batterij extra bij zodanig dat ik altijd een volle batterij mee heb in reserve.
De digitale instelling van het apparaat is voor een schoonzoon of een behulpzame buurman of vriend. Een beetje geduld en alles komt in orde.
Dan zal ik weten of alles wat ik gelezen heb over dit apparaat ook juist is.
Dan zal ik ook mijn bevindingen schrijven in een revieuw.
Ondertussen is het op punt stellen van het apparaatje gebeurd en heb ik de eerste foto's genomen.
– gemakkelijke bediening – heel scherpe foto's
foto genomen met zoom van op 40m met planten op de voorgrond.
- met weinig licht blijven de foto's scherp en duidelijk. – om foto's te nemen op zoom 30 steun je best ergens op of plaats je het toestel op statief. Daarvoor is een inschuif 1 poot statief zeer handig en compact. Dit is een degelijk apparaat dat volgens zijn grootte eerder zwaar aanvoelt. Op onze weegschaal weegt het 262 g tegenover de Traveler met 146g is dat zwaar maar tegenover de Fuji 1056 g.voelt dat licht aan. Het voordeel is de kwaliteit van de foto's dat naast dit van de fuji kan staan. Van vooraf wist ik dat er geen geen raw fotocompressie op is en enkel jpeg, maar dat is een keuze.
Alleen thuis zijn is me nooit echt goed bevallen. Alleen met de kinderen was leuk maar dat is niet alleen zijn. Wij amuseerden ons best tot papa een maaltijd klaar maakte die hen niet beviel. De gemaakte onortodoxe spijzen combinatie beviel hen niet. Wat ik had klaar gemaakt, is uit mijn geheugen gewist. Wat ik wel weet is dat ik vlug een doos abrikozen heb open geschroefd. Ik heb dit dan ook maar één keer gewaagd. Bij alle volgende keren liet ik hen mee bepalen wat we zouden eten.
Dit ene voorval heeft wel definitief mijn naam als kok een slechte faam bezord. Kinderen overdrijven graag. Ik weet van mezelf dat ik goed mijn plan kan trekken in de keuken. Nu hoef ik nooit meer te koken en als Let een paar dagen niet thuis is, staat alles klaar in de koelkast. Opwarmen is ruim voldoende en hoogstens een vegetarische burger bakken. Ik heb immers een zorgende vrouw. Let is een zeer goede kok die ons elke middag een eenvoudige feestmaaltijd (een smaakfeest) bezorgd.
Nu ben ik graag alleen, meestal in de complete stilte en hier in Stalhille is het overwegend stil. Na de middag val ik even in slaap en vanaf 8u s' avonds kan ik ook plots indommelen. Dan schiet ik wakker, een gat in de nacht en ga naar boven rustig verder slapen. Als ik muziek op zet dan is het klasiek. Onze radiopost is Klara. De laatste tijd kijk ik overdag eens graag naar een opgenomen film. Drama heeft mijn voorkeur maar zo af en toe mag een romantisch film zoals 'Pride en prejudice' en een familiefilm ook wel. Soms kan een western mij ook bekoren. Films kijken en lezen, is allemaal in vlagen. Een boeiend boek lees je toch in een trek uit!
Letje blijft maar sukkelen. De ziekte is hardnekkig. Ze rust onvoldoende. Ik wil koken en inspringen waar het moet . Ik krijg er gewoon de kans niet toe. Ze kookt ook zeer graag.
Dat het voor jou niet beter moet zijn. Dat je er maximaal van geniet. Maar als je wit hebt, dan heb je ook de mogelijkheid van zwart of alles wat er tussen ligt. Ja jouw leven kan grijs zijn
Het kan subliem zijn of een tegenvaller in alle mogelijke gradaties tot onuitstaanbaar. Google afbeeldingen tegenvallers
Ik ga de tegenvallers niet uit de weg. Dat ik elke dag op mijn blog iets kan bij plaatsen vind ik subliem. Het moet echter niet elke dag zijn en ook dat is subliem. Toen ik dagen lang niet kon inloggen op de blog was dat een serieuze tegenvaller. Toen mijn schoonzoon het probleem oploste was subliem voor mij. Ik vroeg hem om het uit te leggen en hij scheepte mij af met de woorden. Je vergeet het toch direct. Dat vond ik niet eerlijk en dus een tegenvaller. Het is nu eenmaal zo dat ik veel vergeet. Als ze de moeite doen en me alles te laten op schrijven dan zou dat voor mij subliem zijn. Dan zou ik kunnen bij leren. Helaas moet ik alles grotendeels zelf uitzoeken en dat is een tegenvaller.
Soms lukt het eens, iets bij te leren maar dat is zeldzaam. Als de PC blokeert moet ik wachten tot er iemand langs komt die er meer van kent dan ik. Zo zijn er wel enkele.
Colette heeft waarschijnlijk de griep en lag gisteren de hele dag in in bed. Haar griepspuitje ligt in de frigo. Ze heeft het zo druk gehad dat ze geen tijd heeft gevonden om naar de dokter te gaan voor haar griep vactinatie. Ik hoop dat ze haar lesje heeft geleerd. Wat belangrijk is moet voor gaan
Deze morgen is ze dan naar de dokter maar haar spuitje zal ze niet krijgen als ze zo ziek is. Ik weet niet of ze het mee genomen heeft.
Het is erg dat Let zo ziek is maar ik vind het fijn dat ze zo vlug mogelijk naar onze huisarts is geweest. Ze kwam thuis met de nodige medicatie. Na de middag sliep ze drie uur en stond op met een wat helderder stem dan voorheen. Als ze in mijn richting spreekt is alles van de eerste keer duidelijk voor mij. Het was voordien een wazig krakend geluid dat ze voortbracht. Ik durfde niets meer vragen want na twee keer her vragen zweeg ik maar en wist nog niets. Let was niet te verstaan. Een goed punt is ook dat ze het een beetje kan forceren om zoveel te eten als gewoonlijk. 'Virus infecties moet je overeten' zei moeder zaliger altijd.
Als er sublieme voorvallen zijn dan heb je ook niet sublieme zoals: Als ik wakker schrik op de bank met een geluid op de tv als oorzaak, dan ben ik het Noorden kwijt. Een nieuwe bijdrage plaatsen op mijn blog 'subliem' lukte tussen kerst en nieuw weer niet meer., Ik kon niet inloggen en dat voorzeker voor de vierde keer, als het niet meer is. Welke wendingen er ook worden genomen, ik kwam terecht op de tuinblog.
Na kerstdag is voor mij de tuinblog weg gevallen. Ik wil vrij zijn na 10 jaar gebonden te zitten aan die dagelijkse bijdrage. Dit was een eigen opgelegde discipline. Ik had het mezelf beloofd om de bezoekers elke dag iets nieuws te kunnen brengen. Zo kregen we een blog met veel trouwe bezoekers. We stonden 10 jaar binnen de 10 meest bekeken tuinblogs van sennet. Ik deed het graag maar nu heb ik te veel bijkomende last. Dit jaar hoop ik mee te gaan met de veltreis en de foto's te plaatsen op de blog 'subliem' http:/:blog.seniorennet.be/subliem . Op deze blog zal ik op zoek gaan naar voor mij sublieme zaken maar ook stoten op het tegengestelde. Als je warmte hebt is er ook koude. Een veltreis met Bert en Paul als chauffeur is altijd subliem.
Met Colette op reis is altijd leuk geweest tenzij haar broer mee is. Waarom? Het klikt gewoon niet met hem en nu voel ik mij niet sterk genoeg om rustig te blijven.
Eén dag heeft het kerstbezoek geduurd Kerstavond om 2u in de namiddag zijn ze binnen gevallen. Juist 23 u later om 1 u in de namiddag werd de auto opnieuw vol gepropt met bagage en kroost.
De letterlijke rust is terug gekeerd na een subliem feest.
Het eerste hoogtepunt was de kerstmis om 5u in de namiddag geanimeerd door de kinderen van de lagere school van Stalhille. Het is meer folklore dan religieuze beleving. In feite is het een truc om de mensen naar de kerk te krijgen. De kinderen worden gebruikt als lokaas. En dan geeft de pastoor daar een preek waar niemand de betekenis van zijn woorden snapt. Onze pastoor kan niet preken. Hij heeft die gave niet. Maar hij kan wel zeer mooi zingen.
De mis duurde meer dan een uur en iedereen was dolblij dat het afgelopen was. Dat kan in geen geval toch de bedoeling zijn van een kerstviering waar de mensen naartoe gaan omdat hun kinderen optreden.
Onze Kasper, die in het tweede leerjaar zit, heeft klaar en duidelijk zijn verveling getoond.
Na de mis was het hier aperitief en uitdeling van de geschenken onder de kerstboom. De nadruk lag op boeken en de rest waren nuttige voorwerpen.
Kasper, die in het tweede leerjaar zit, voor wie de avond eerder in mineur was begonnen, fleurde op toen hij een vertellingen boek kreeg van meer den 500 pagina's.
Ook voor Mathijs en Jolien vond ze zeer mooie boeken. Tegen 8u lagen de kinderen te slapen en hoe lang de volwassen nog op gebleven zijn weet ik niet want ik ben met de kinderen mee mijn bed in gegaan.
Deze morgen, toen de volwassenen nog sliepen heb ik om 7u de kinderen opgevangen en we hebben samen gegeten. Dan hebben Jolien en daarna Kasper aan opa voorgelezen uit de gekregen boeken. Toen ik naar de kippen was geweest was oma op en ben ik voor 2u terug naar bed gegaan. Ik slaap minstens een uur in de voormiddagen en twee in de namiddag en de nacht van tussen 8 en 9 tot 5u in de morgen. Ik moet een siroop nemen met codeïne in verwerkt.
Mijn geschenk aan Colette was het grote kookboek van Hotelschool ' Ter Duinen'. En ze is er zeer blij mee.
Om af te sluiten schenk ik haar (mijn geliefde, de mama van onze kinderen en de oma van de kleinkinderen) dit eenvoudige natuurlijke boeket madeliefjes.
Een roestend museumstuk (hooischudder) op een stukje weide achter een wildedoornhaag.
