het laatste kruispunt Klik op het bovenste item van de inhoudstafel en de inhoud van de blog keert zich.
30-04-2016
Ziek zijn
Als ziek zijn een gewoonte wordt kan je al met eens diep gaan en vechten tot je er weer bovenop komt. Als je het nooit hebt mee gemaakt kan je er ook niet over meespreken. Ziek zijn als je goede zorgen krijgt is dragelijk.
Ik vertel nu verder na weer enkele dagen minder fut en geen inspiratie.
Vandaag ben ik zelfs een half uurtje bezig geweest in de tuin. Moeders waslijn was los gekomen en die heb ik met veel geduld weer gespannen gekregen. De afsluiting rond de bovenvijver kreeg een dubbele laag donker vernis. Ik koos voor palisander doordat ik er nog een pot van 2,5 liter staan had die amper begonnen was. De boven vijver heeft nog een deel voorlopige afsluiting. Deze hekkens worden geplaats omdt we niet graag één van onze kleinkinderen uit de vijver zouden vissen. We hebben er nog eentje rondlopen van anderhalf jaar. De anderen kunnen allemaal zwemmen in een zwemkom maar in een vijver vol planten is dat wel iets anders.
De afsluiting van de beneden vijver helemaal afgewerkt. Op het eerste gezicht ziet het wat zwaar uit maar dat went wel.
De boven vijver heeft nog een deel voorlopige afsluiting.
Gelukkig komt mijn broer nog elke week een dagje helpen voor het zwaardere werk. Hij nu volop bezig met het afwerken van de boven vijver. Wat is de heelborus toch een dankbare bloem die reeds bloeit van in de maand januari en nog niet is uitgebloeid.
We zijn de eerste dag van mei en daar is de zon. De temperatuur is nog wat getemperd door de noorderwind maar ier is beterschap op komst. Let en ik zijn op 1 mei naar de eco-biomarkt van Velt Zedelgem geweest in Loppem. Deze wordt om de 2 jaar georganiseerd op het prachtige domein van het kasteel van Loppem. Ik had vooraf geen folders of programma's bekeken waardoor we er meer dan een half uur te vroeg waren. De één euro inkomstgeld hebben we niet betaald omdat er niemand aan de ingang stond. Plantjes hebben we wel kunnen kopen. Corriander, dille en paarse basilicum kochten we aan de stand van 'Loca labora'. De andere standen met plantjes waren ofwel niet bemand ofwel nog volop aan het uit zetten. Ik was mijn foto apparaat vergeten mee te nemen. Zo kon ik geen sfeerbeelden maken.
....En we krijgen zomer. Tot 26°C, dat is hoog zomer. Het is natuurlijk mee genomen maar wie van boven de 75 jaar kar in dit weer ook maar iets doen?Niet dat het moet maar het mag naturrlijk wel, zolang het in de schaduw is.
Water, groen,meerdere kleuren en zon, meer moet dat niet zijn
Een hele tijd was ik afwezig op de blog en daar is natuurlijk een reden of zijn er meer redenen !
Ik was ziek gedurende drie maanden en toch kwam ik op de blog. In de herstelperiode brak de tijd aan van veel tuinwerk en verstomde de blog. Eerst was het enkel mijn broer die er elke week er een dag in vloog en geleidelijk aan deed ik ook mijn deeltje dat groeide naar deel.
De afsluiting rond de vijver was aan een opknapbeurt toe. Ook hier deed mijn broer het meeste werk. Geleidelijk aan moest er geplant en gezaaid worden. Mijn broer leverde schitterend werk af in de tuin, vooral zijn spitwerk mocht er dit jaar zijn. Hij overtrof werkelijk zich zelf.
Het was een uiterst late lente met eind april zo goed als geen vers groen. Maar mei nam een ongelooflijke start met als warmte begin hemelvaart, en de week er op meer zomer dan lente. Het pinksterweekend daarentegen,was een echte koude tegenvaller met maximum 12°. We waren tot 25° gewoon verwend geweest.
Gelukkig bleef, hier bij ons tegenaan de zee de zon niet weg maar de noordenwind blies alle illusie stuk. Gelukkig staat nu de natuur volop in het groen. Nu klimmen we terug op naar een voor half mei aanvaardbare 17°.
Witte bloei op een gevarieerd achtergrond van groen.
De bomen met zon overgoten en het mos in al zijn pracht, een schaduwgod.
Het groen en de tere bloei...de lente is volop terug.
En, als het ware bij wonder was ik genezen door de zon. De pinsterkou heb ik met glans doorstaan. Er is veel werk en ik doe mijn best. Soms leg ik de lat te hoog en moet ik een dagje genoodzaakt lui zijn. Het voelt zo aan maar is het niet want het is noodzaak. Ik ben tenslotte 78 jaar.
Zelf groenten telen doe je natuurlijk biologisch ttz zonder chemische mest of pesticiden.
Als je biologisch teelt, gebruik je soms hulpmiddelen die je in de gewone tuinteelt niet aantreft. Het beste voorbeeld is tuingaas boven bv de broccoli..
Het stopt maar niet met kwalen en kwaaltjes, het ene na het andere en toch voel ik me blij omdat ik er nog ben. Iemand vraagt mij naar mijn leeftijd en mijn antwoord is dat ik er 78 ben en volgend jaar 80. Zo goed als iedereen reageert in de zin van: Ga je een jaartje overslaan of neem je er twee in eens? Nee hoor, ik moet er dit jaar nog 79 worden. Merkwaardig toch!
En toen had ik de intentie om te wandelen tot aan de paardenstalling om te zien of er nog paarden waren en of de mestput nu verhard was.
Reeds van ver zag ik de paarden lopen in de weide.
Er moest een mestput komen in beton en dat tegen begin december van vorig jaar. Die was er duidelijk niet want de oude onverharde put was duidelijk leeg gehaald en nu totaal overgroeid.
Ik was een overdekte container voorbij gekomen met open deur maar had enkel oog voor de mestput. Deze werd niet meer gebruikt en er waren minstens vier paarden in de weide. Ik had ze niet precies geteld. Waar ging dan de dagelijkst mest naartoe? Ja, absoluut goed gezien:In de container natuurlijk!
Ik moet nu dringend de eigenaar ontmoeten om hem te vragen of ik nog mest kan halen voor mijn tuin. Indien niet, dan moet ik een andere oplossing zoeken. De mest heb ik nodig om te verwerken in mijn composthoop want zonder compost kan ik niet verder ecologisch tuinieren. Groenten opgekweekt met chemische meststoffen hebben geen smaak in vergelijking met biologische groenten.
Samen met broer Gerard en schoonzus Raymonda zijn Let en ik er een weekje uit geweest. De enige mooie dag was de zonnige heenreis. We konden maar binnen na 4 u en zijn op he terras van 'Landal Village', een burenpark, een kopje weest drinken.
De volgende dag was het bijna de helft kouder en moesten we een ferme vlaag verwerken. Elke morgen, uitgenoemen de laatste kon ik mijn morgenwandeling van een half tot een vol uur afwerken. De bestemming was dezelfde af vorig jaar: 'Golden lakes village' in Froid Chapelle, zo'n 20 km van Chimay.
We werden een ander huisje toegewezen dan vorig jaar, een beetje meer inwaars het park.
Zo zijn vele huizen gegroepeerd rond een vijvertje met een brugje.
Daar de begroeiing rond het huis hoger was hadden we dit keer behoorlijk wat privacy. De huizen krijgen daar de naam van villa maar dat is toch wel wat te hoog gegrepen.
De woensdag en donderdag waren regelrechte regendagen. Maar op woensdag was het Colette haar verjaardag en had ik gereserveerd in de 'l'escape grill' in Silenrieux op ongeveer 10 minuutjes van onze verblijfplaats.
Colette wilde zelf haar verjaardag regelen maar ik was haar voor geweest. Het werd mij aanbevolen door een juffrouw van de receptie. En het was werkelijk de moeite waard.
Als speciale attentie kreeg Colette een toorts als slot van de heel lekkere maaltijd..
Ze mocht ook met de bazin chef- kok op de foto.
Tenslotte bleef de bazin ook nog een babbeltje slaan want wij waren voor die dag de enige klanten. Op de receptie had men mij verwittigd: Je reserveert het best want het is mogelijk dat het vol is. Ze hadden er aan toegevoegd dat het mogelijk was dat je er lleen zat.
Mathijsje heeft zijn 5de verjaardag gevierd in Plankendaal. Let en ik zijn met de trechtstreekse trein van Brugge naar Mechelen gereisd. Aan de achterkant van het station werden we opgewacht door Leen en Maarten en de kinderen. Er werd ook nog de verjaardag gevierd van de tweeling en van het oudste nichtje. We waren met een bende van zo'n 20 personen en persoontjes.
Een waar schimmenspel op één van de loopbruggen hoog boven de grond en ook de allerkleinsten zijn van de partij.
Oma Colette op de loopbrug.
Het is concentreren geblazen, daar zo hoog boven de begane grond. De kinderen komen hier graag en dan vooral omwille van het avontuur. Ook,en vooral omwille van de twee speelpleinen me allerhande toestellen. Het is leuk voor een kreupele opa om dat jong volkske zich te zien uileven.
De wandeling bij de vijver van Virelles duurde zo'n anderhalf uur. Ongelooflijk maar waar, het werd na 10 minuten volle zon tot het einde.
Dit waren dan enkele kunstwerken die te zien zijn op de wandeling aan de prachtige vijver.
Alles, maar dan ook alles ging de ecologische toer op.
In virelles staat ook de vlinderschuur met prachtige exotische exemplaren. Omdat we dit vorig jaar bezochten, reden we voorbij. Het was ook reeds na 12 u.
Dit is de bijnaam die ik in Congo kreeg van mijn leerlingen, toen ik nog les gaf. Les geven vergde van mij grote inspanningen. Er moest heel veel voorbereid worden waardoor ik geen tijd had voor uitstapjes of fietstochtjes. Ik was altijd op mijn eentje. Van daar kwam die naam 'de man alleen'.
Een ongeluk maakte na tien jaar een eind aan mijn leraren loopbaan. Ik kwam terug naar België en liep jaren lang verloren in het ene beroep na het andere. Mijn droom was uiteen gespat. Later kon ik die gedeeltekijk terug opnemen door aan asielzoekers Nederlands en Frans te leren. Raar maar waar maar dit deed ik ook gedurende 10 jaar.
Drie keer was ik op restaurant aan tafel met de familie van Colette en drie keer werd ik onwel. Ik heb er geen verklaring voor. Ja is er wel een verklaring voor? Het besluit is wel genomen:'Jij gaat niet meer mee naar maaltijden met mijn familie'. Colette heeft gesproken en ik wordt in volle werkelijkheid 'l'homme seul', wat ik reeds altijd ben geweest. De kloof van 18 jaar leeftijdsverschil eist nu zijn tol. Colette zorgt zeer goed voor mij maar we spreken zelden dezelfde taal. Voor haar stel ik te veel vragen waarop bijna nooit een klaar antwoord krijg.
Dochters trekken naar de papa uitgenomen mijn twee dochters die altijd maar op mijn kap zitten. Dit is geen inbeelding maar werkelijkheid. Ook daar heb ik geen verklaring voor.
En toch is het slechts nu pas dat ik me een beetje alleen begin te voelen zonder echt eenzaam te zijn.
Thuis voel ik me goed en in mijn tuin kan ik me nog nu en dan uitleven. Ik wordt stilaan oud en voel me af en toe versleten.
De aubergine of eierplant plant was in de serre omgevallen. Hoe kon dat nu want hevige wind is er daar nooit zoals buiten. Ik plaatste de plant recht en ondersteunde met een rietstok.
Dit was de oorzaak, een kanjer van een vrucht had door zijn gewicht de plant tegen de grond getrokken. De plant was half uit het zicht geraakt door een komkommerplant met zijn overvloed aan bladvorming.
Het is de eerste keer dat ik een paar auberginneplanten in de serre heb geplaatst. Jaren na mekaar werden ook een tweetal planten in de tuin gekweekt maar met ondermaatse vruchten en een opbrengt ver beneden de verwachting.
Moeder Colette houdt van fijne boontjes. Vorig jaar zaaide ik voor het eerst de soort 'velour' van Vilmorin, een slank paars boontje.
Het klonk meer als een bevel dan als een verzoek:'Volgend jaar moet je opnieuw die soort zaaien'. Dat heb ik dan maar braafjes uitgevoerd en het nieuwe resultaat is er vandaag 15 juli 2016.
Twintig minuten plukken en ongeveer de zelfde tijdsduur om ze te 'verlezen'. Ondertussen is Colette gaan bijpraten met een vriendin, zeg maar koffieklets. Morgen zal ze dan wellicht wonderen verrichten met die boontjes naar haar goesting.
Gisteren zondag, stonden Let en ik op punt om een fietstoerke te maken toen we onerwacht bezoek kregen. Een oud medewerkster van de musea kwam hier binnen gestoken met haar vriend. Ze waren een grote fietstocht aan het rijden en zijn behoorlijk lang gebleven. Zo is er van ons 'toerke' niets in huis gekomen.
Toen ik deze morgen om 4 u op stond voelde ik me ver van uitgerust. Ik was in de zetel in slaap gevallen bij een 'bond film'. Dat zegt reeds veel hé! Ik weet zelfs niet meer wanneer ik naar boven ben gegaan maar deze morgen werdt ik wakker kwart voor 4. Ik was klaar wakker met een zwaar hoofd. Een douchebeurt kikkerde mij wat op maar de goesting om aan de slaag te gaan in de serre is er niet.
De late venkel en de paksoi moet dringend verspeend worden. De pekel om de potjes te stampen is gemaakt en ligt te wachten. Er zijn reeds een deel potjes geperst (gestampt).
Reizen met Bert en sonja is altijd interessante afwisseling. De reis is voor een deel mede voorbereid door Marc Geens en zijn vrouw Greta. We logeerden in het Novotel in het centrum van Metz. Over de reis breng ik later wel enkele bijdragen.
Toen we op zondag avond terug thuis waren stelde in vast dat er heel wat moest worden geoogst.
komkommers en courgettes en ook tomaten in een emmer.
Oogst van drie dagen want de eerste dag had onze dochter geoogst.
De hombeek staakbonen zijn maar laat geplant geweest en is de eerste oogst op 1 augustus dan ook vrij laat.
En verrassende vaststelling is dat er een kruising is gebeurd met de 'Verlour' struikboon.
De dag na de reis bleef het mooie weer dat we in Frankrijk hadden nog één dag doorzetten. Zo was het heerlijk weer om zoveel te oogsten. Nu zitten we reeds 2 dagen met rotweer. Naar het weekend toe zou het zonniger en dus zachter worden.
