Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Eigenlijk schaam ik me voor mij land. Wat ik in de krant van vandaag lees gaat alle perken te buiten.Iemand van de Rijks Voorlichtingendiest Zorg Heeft een grandioos advies aan onze minister van zorg gegeven. Stel je voor : alle behandelingen boven de 80.000 euro"s aan mensen die niet langer dan een jaar te leven hebben moeten komen te vervallen Dat zou de schatkist veel geld besparen. Ik vraag mij af wat is een menenleven nog waard? Ik hoop niet dat de minister dit advies overneemt, maar ik vrees met grote vrezen. Wat vinden jullie hier nou van?
Deze wielrenners heb ik in een theetuin gefotografeerd en beloofd op mijn blog te zetten dus bij deze. Wil een van de wielrenners als hij op mijn blog komt even reageren in mijn gastenboek.
Vandaag moeten we naar Dr. Goey voor de uitslag van de CT-scan en of er nog een kuur komt. De 7de kuur hoeft niet meer omdat het protocol 6 kuren voorschrijft en bovendien zijn de uitzaaien niet kleiner of groter geworden. Volgens de dokter is de situatie stabiel en kan niet stabieler worden met meer kuren. Dus voorlopig geen chemo meer en Rien is daar erg blij mee. Over 3 maanden moet hij opnieuw door de CT-scan voor vergelijk en 2 augustus kunnen we naar de chirurg om een afspraak te maken i.v.m het terug zetten van de stoma. Al met al een verheugende uitslag eindelijk een tijdje rust. Geen chemo, bloed prikken en ziekenhuis bezoeken.
Vandaag de laatste korte dag van kuur 6.Het gaat allemaal vlot. De chemo is mooi op tijd en er zijn maar twee patienten, waarvan Rien er een is. Om 12.00uur staan we weer buiten en Rien voelt zich vrij goed. Deze week wordt wel weer spannend. Vrijdag gaat Rien weer door de CT scan en wordt er bloedt geprikt voor het evaluatie gesprek van dinsdag 20 juni. Dan wordt ook duidelijk of er nog een 7de kuur moet komen of niet dat ligt aan het resultaat van de CT scan die de lever controleerd. We wachten vol spanning af. Dat doen we wel op de camping want onze vrienden uit Drenthe komen dit weekend ook.
Hallo Bloggers, Wat een weer en dus naar de camping. Donderdagavond zijn we gegaan en hebben vrijdag en zaterdag, ondanks de hitte, toch nog flink gefietst. Op de camping was het gezellig druk en je kunt dan ook buurten zo veel als je maar wilt. Vrijdag naar Wageningen gefietst daar op een terras uit gerust en met het pontje van Opheusden weer naar Ochten. 's Avonds lekker genoten van de zwoele avond en geslapen als ossen, allebei. Zaterdag was het wel heel erg heet. Na wat rond de caravan gehangen te hebben zijn we maar weer op de fiets gestapt en op weg gegaan naar Rhenen. Halverwege hebben we de tocht gestaakt en terug naar de camping gereden, veel te heet. De verder dagen hebben we lekker geluierd en niet veel meer gedaan. Volgend weekend gaan we weer naar Ochten dan komen vrienden uit Drenthe kamperen en samen kunnen we leuke fietstochtjes maken.
De korte kuur. Het eerste wat ze vragen is:Hoe is deze week verlopen? Een beetje vreemd maar we kunnen wel meteen ons verhaal kwijt. We vertellen hoe het gegaan is en dat we denken dat de verkeerde spoeling de boosdoener is geweest. Er wordt niet echt op gereageerd en daar blijft het bij. Om 12.30 uur zijn we klaar. Rien is niet helemaal fit maar heeft toch in de tuin gewerkt en we besluiten dat we donderdag naarde camping gaan.
Vandaag gaat het de goede kant op met Rien. s Morgens gaan we koffie drinken en s middags naar mijn moeder waar mijn broer Rene met Lia zijn vrouw ook zijn. Rien is nu echt weer de oude. Het heeft deze keer wel heel erg lang geduurt. Ik wijt het toch aan de verkeerde spoeling op de lange dag. We zullen het vragen als we woensdag voor de korte kuur moeten.
We rijden toch maar naar de camping ondanks dat Rien nog steeds niet lekker is.Om 12.30uur komen we aan en onze buren zij nog niet terug van de pinkstermarkt in Alfost.Op de camping staat een noorden wind en die is koud. In de voortent eten we onze boterhammen op en langzaam gaan we buiten zitten. s Middags drinken we thee bij Truus en Andre. De wind is er nog steeds en we gaan dan ook rond 16.30uur naar huis. Al met al een koude dag op de camping. Rien begint een beetje op te knappen. Morgen zal het toch hopelijk wel beter gaan.
Gelukkig gaat het vandaag (tot nu toe 11.00uur) goed. We hebben besloten niet naar de camping te gaan vandaag. Het weer is niet echt geweldig en moeten toch even afwachten hoe het Rien vergaat. Morgen ,als het lekker weer is, hebben we mijn moeder beloofd samen met haar naar Ochten(camping) te rijden. Dan zijn we toch nog weg geweest en kunnen wat buurten met onze kampeervrienden. Maar als het volgende week warm weer is en geen bijzondere dingen, woensdag korte kuur, vertrekken we toch echt naar onze caravan voor een paar dagen. Dus Pinksteren verloopt dit jaar niet zoals we gedacht hadden.
Vanmorgen is de misselijkheid weer terug en Rien is flink beroerd. Heel de dag blijft het hangen en ook cola drinken helpt nu niet. Ik denk niet dat er kamperen in zit dit weekend dus zit er niets anders op dan thuis blijven. Misschien als het zaterdag beter gaat kunnen we nog altijd gaan, afwachten dus.
Na een hele lange nacht(14 uur) is Rien deze morgen wel wat misselijk maar hoeft niet over te geven. Hij eet een boterham en na wat hangen en liggen gaan we toch maar naar de markt en koffie drinken bij Henk en Riet. Na het middageten(met Primperan) gaat Rien biljarten maar is zo weer terug, geen biljart vandaag. De middag brengt hij op zijn gemak thuis door. Voor het avondeten heeft hij zin in bami en ik kook dat natuurlijk. We eten er smakelijk van(zonder Primperan). De misselijkheid is helemaal verdwenen en we denken dat het komt door het drinken van Cola, veel Cola. Als dat waar is is dat toch een uitkomst.
De lange dag is aangebroken en we zijn om 9.45uur op afd.O. Wonder boven wonder het is niet druk vandaag. 3 mensen die een paar dagen geweest zijn en naar huis mogen rond de middag 1 iemand die ook een lange dag heeft en bovendien jarig is.
Rien wordt aangesloten. Marian en Nienke hebben vandaag dienst op de afdeling. Het gaat allemaal snel en het ziet ernaar uit dat we op tijd naar huis kunnen. Rond 15.30uur krijgt Rien last van zijn infuus iets dat nog nooit gebeurd is. Zijn arm wordt zwaar zegt hij en het infuus begint echt te irriteren. We waarschuwen Nienke en het wordt in de gaten gehouden. Later komt de verpleging zeggen dat er voor de chemo met een verkeerde vloeistof is gespoeld en ze zal contact op nemen met Dr. Goey. De verkeerde behandeling zal geen nare op vervelende gevolgen hebben zeggen de geleerde. Toch zegt Rien dat zijn arm zwaar is geweest en het infuus pijn heeft gedaan niet voor niets is . Later verdwijnen de klachten , gelukkig. Ik denk ook dat het ongemak wel iets te maken heeft gehad met de verkeerde spoeling.
Exuses zijn aanvaard en we letten volgende keer weer dubbel op.
Vanmorgen moesten we weer naar Dr. Goey voor de uitslagen van het bloed prikken en de drie-wekelijkse vragen. De bloeduitslagen zijn goed en de CEA waarde is wederom gedaald naar 10. Dat is toch een vooruitgang en bewijst dat de chemo zijn werk nog steeds doet.
Rien heeft wat vragen over de nagels aan handen en voeten, deze laten stukjes los en dat is natuurlijk pijnlijk. Goey zegt: Dat hoort er allemaal bij en je kunt het een beetje vet houden met vaseline. Verder heeft Rien niet veel klachten, gelukkig. Morgen er maar weer tegenaan en hopen dat de bijwerkingen meevallen. Na deze kuur mag Rien weer door de ct-scan om te kijken wat de uitzaaiingen gedaan hebben.
s Morgens was iedereen vroeg op zonder te wekken, ze hadden allemaal dezelfde ervaring gehad. Veel beestjes en een onrustige nacht. Het doel vandaag is Galle. Een VOC stad met Nederlandse roots o.a een Chr. Hervormd kerkje hierin grafstenen met Nederlandse namen. Ook straatnamen zoals Rijnstraat en Leidsestraat. Het was hier waar de VOC-mensen hun waren gingen halen en andere dingen slijten. Nederlandse rechtspraak en een Kamer Van Koophandel al die gebouwen zijn nog goed intact. Toch vreemd dat na zoveel jaren deze zaken hier nog zijn.
Na Galle gaan we opweg naar Hikkaduwa, daar runnen de lokale bewoners een schilpadkwekerij. De eieren worden geraapt op het strand en in bassins bewaard waar ze kunnen groeien zonder gevaar te lopen. Elke maat schildpad heeft een eigen bassin. Als de beesten groot genoeg zijn, ze kunnen dan voor zichzelf zorgen, laat de oppasser ze s nachts op het strand weer los. Een fantastisch gezicht al die rennende schildpadjes.
Daar hebben we, minischildpadjes gemaakt van schelpjes, gekocht. Zo steun je dit project.
Na het schildpad avontuur gaan we op weg naar het strandhotel waar we nog een week uit kunnen rusten. Onderweg zien we weer allerlei verrassende dingen.Spoorwegovergangen die nauwelijks beveiligd zijn en overvolle treinen, de mensen hangen letterlijk aan de zijkanten. Groentestalletjes van boeren uit de omgeving
Langs het uitgestrekte strand staan palmbomen. De vruchten van de bomen worden afgetapt en en van het vocht maken ze de traditionele drank van Sri Lanka van, ARAK. Zo te zien niet ongevaarlijk werk maar als ze dit niet doen hebben de mensen geen inkomen dus moet het wel.
Na een interresante rit komen we s avonds laat aan in Kalutara waar ons hotel genaamd Sinbad ligt. Mooi tussen de oceaan en een rivier een soort schiereiland . Hier zullen we 1week blijven dan zit onze fijne reis naar Sri Lanka erop.
De volgende dag na een heerlijk Engels breakfast terug naar beneden over die zelfde weg! Genietend van het landschap, het was nu wel helder, komen we na een lange rit weer in de bewoonde wereld. Op naar het Yale Nationaal Park, SAFARI. Daar aangekomen zijn we na wat gegeten te hebben in een jeep gestapt en met twee plaatselijke gidsen(15 jaar) het safari gebied ingereden
Na niet zon lange tijd zaten we al vast in de blubber en werd er hulp in geroepen van een paar collegas. Enfin , het kwam na wat kaperiolen en hulpmiddelen goed. Het park is niet groot maar met zijn waterpartijen zeer de moeite waard. Veel inheemse dieren: waterbuffels, pelikanen, apen,hagedissen en olifant(en). De jongste gids stond boven op de jeep en keek uit naar krokodillen maar die waren in de verste verte niet te zien, ofschoon hij zag ze wel en schreeuwde aan een stuk door.
Later bleek de krokodil een stuk hout te zijn dat boven het water uitstak. Na dit avontuur gaan we opweg naar ons overnachtings hotel. Daar aangekomen na een barre tocht was het al donker en zagen we niet waar we terecht waren gekomen. Wel zaten er veel vliegende beestjes vonden we vooral rondom de schaarse lampen. Eenmaal binnen in een soort van appartementje wilde ik gaan douchen maar dat was even niet zon succes. Er zaten knoepers van rode mieren en torren de kamerbediende die we hebben geallarmeerd was zo klaar met de beesten . Even sprayen met een spuitbus DDT en alle beestjes vielen dood op de grond, ready zei hij en stapte naar het volgende appartementje. We hebben niet echt met smaak gegeten omdat we niet konden zien wat op ons bord lag. Na wat gedronken te hebben in de bar zijn we, nadat het bed goed geinspecteerd was, onder de klamboe in slaap gesukkeld. De volgende morgen wachten ons opnieuw een verrassing, we werden wakker op het strand van de Indische oceaan. Nog nooit zo iets moois gezien.
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
