Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Eerste pasen zonder Rien en dat is mooi kloten. Toch heb ik geprobeerd er het beste van te maken. Vanmorgen koffie gedronken bij Piet en Maud en vanmiddag zijn mijn moeder en ik op de thee geweest bij een zus van Rien. Daar was het gezellig druk met kinderen en kleinkinderen Zij had nog wat foto's van het bruilofsfeest en die hebben we opgehaald. Weer foto's en weer herinneringen aan de laatste goede dagen waar hij enorm van genoten heeft. Vanavond ga ik een bakje thee drinken bij de buren en vermaak me verder met de televisie en de puzzeltjes. Morgen naar Friesland, daar blijven we overnachten om dinsdag weer terug te komen en dan is pasen voorbij.
Hallo Bloggers, Alweer drie weken geleden dat Rien gecremeerd is. Het gaat nog dikwijls moeizaam maar ook dagen dat het wat beter gaat. Ik ben nu bezig om een plekje voor Rien te vinden waar zijn as uitgestrooid zal worden. Ik denk dat hij heel graag in friesland, waar we lang met de caravan gestaan hebben, zijn rustplaats wil hebben. Daarom ga ik 2de paasdag naar friesland om deze plannen te bespreken met zijn goede vriend Fokke. Deze man is eigenaar van de camping en heeft een prachtige sloep waar je heel makkelijk het Heegermeer mee op kunt om de as uit te strooien. Het zal een beladen weekend worden maar ik moet dit doen. Ik heb er wel een goed gevoel over en hoop dat Fokke het wil doen.
Op bezoek geweest bij Ronald en Laura in hun nieuwe flatje. Mijn moeder(oma) is apetrots op ze. Het ziet er al heel gezellig uit en dat terwijl er nog het een en ander opgeruimd moest worden. Het gevraagde vogelhuisje heb ik meegebracht en werd dan ook meteen opgehangen op het balkon. Laat nu de vogels maar komen, zeiden ze. Ook heb ik besloten de caravan morgen op de camping te zetten. Ankie en Sjang rijden mee en zo kan ik dan toch proberen of het mij bevalt. Als ik het niet leuk of moeilijk vind kan ik nog altijd beslissen om hem te verkopen. Maar ik wil het wel geprobeerd hebben.
De kleur van de letters wordt al wat lichter. Onbewust kies ik voor deze kleur. Vandaag zijn twee weken voorbij de crematie en het voelt nog maar pas geleden. Zwaar blijft het. Vandaag verhuist mijn neefje en Laura, dus die staan voor een heel nieuw leven SAMEN. Het flatje wordt hartstikke gezellig en vanmorgen ben ik even langs geweest. Iedereen druk bezig met het in elkaar zetten van kasten en het bed. De dozen stapelen zich op en alles moet nog een plekje krijgen. Vanavond hopen ze dat ze kunnen slapen in hun nieuwe optrekje. Wel spannend voor de jongelui om een eigen huishouden te voeren maar het is ons ook gelukt en dat zal met deze geluksvogels net zo lukken. Als alles naar plan verloopt ga ik morgen met mijn moeder(oma) even kijken. Zij vindt het ook fijn bij haar kleinkind op visite te gaan. Jullie horen wel hoe het verloopt.
Een week na de crematie en het is zwaar. Eerst heb je nog van alles te regelen maar dan komt veel vrije tijd om de hoek kijken. Ik ben wel zo zachtjes aan kleren aan het opruimen. Niet alles tegelijk maar een begin is gemaakt. De eerste verjaardag heb ik ook al gehad en ik moet zeggen, niet ongezellig. Ik troost me met de gedachten dat het voor Rien zo het beste is. Als je niets meer kunt dan is er geen kwaliteit van leven en moet je je zelf wegcijferen. Bloggers en andere lezers jullie horen van mij want dit is mijn uitlaatklep.
Vandaag heb ik geen fijn bericht, Rien is verleden maandag overleden en vanmorgen gecremeerd. Na donderdag ging hij snel achteruit om uiteindelijk maandag zacht in te slapen. De belangstelling vandaag was hartverwarmend en heel massaal. Ook het medeleven in de vorm van kaarten, telefoontjes en bezoeken heeft mij goed gedaan. Toch moet je het zelf ervaren om te weten hoe groot het verdriet is, ook al is het beter zo voor Rien. Ik wil jullie het nagedachtenisprentje niet onthouden omdat ik vind dat hij zoeen tekst verdiend heeft.
Donderdag is het zover, Rien gaat naar de Hazelaar Afd. Hulsterhof. Therapie voor z'n hand en benen is hard nodig en dat kan daar gebeuren. Afscheid van afd.O een stukje ziekenhuis dat echt uniek is. De verpleging zet zich geen 100 in maar 200% en dan zeg ik niets te veel. Allemaal verdienen ze een flinke pluim. Toch is Rien "blij'' met de Hazelaar omdat daar aan z de functie"s gewerkt wordt. Nog even over de rit met de deeltaxi, best goed geregeld maar wel een beetje hobbelig hier en daar. Ook deze mensen verdienen een pluim. Op de verjaardag was het heel gezellig en we hebben dan ook hier weer van genoten.
Vanmiddag was er een gesprek met een opnameverpleegkundige van de Hazelaar. Hij gaat proberen Rien begin volgende week op te nemen in de Hazelaar, goed nieuws dus. De therapie is daar 100%. Rien is er dan ook heel "blij"mee. Eindelijk van die saaie kamer af. Niet voor het verplegend personeel want dat kan niet beter maar wel dat er aan de functie van de handen en benen gewerkt wordt. Verhuizen dus, het is maar oversteken en zo gebeurd. Morgenmiddag gaan we, voor het eerst, met de deeltaxi naar de verjaardag van onze buurvrouw. Theo, haar man, verheugd zich er al op. Lekker kletsen over de biljarters en hun spel natuurlijk. Jullie horen het wel weer.
Hallo Bloggers, Zondag en weer gaan we op stap. Gisteren is het goed gegaan wel wat vermoeid "s avonds maar na een goede nachtrust "s morgens weer uitgerust. Rond 14.00uur is Rien startklaar en gaan we op de thee bij mijn moeder waar ook mijn broer met zijn vrouw is. Toch weer wat anders dan in een bed te liggen en tegels tellen van het plafond. Na de thee een flesje bier, het smaakt hem goed, een paar sigaretjes wat bijpraten en weer terug naar het ziekenhuis om 16.00uur. Toch is Rien blij weer in bed te liggen want het is best een eindje lopen, met de rollator, van de afd. naar de auto. Nu maar kijken wanneer hij weer weg wil, naar het biljarten bijvoorbeeld.
Een vrolijke kleur hoort bij een vrolijke tekst. Rien mag, als hij dat wil!!! van de zaalarts de afd. verlaten Dus hebben we daar gretig gebruik van gemaakt. Vanmiddag zijn we op visite geweest bij onze vrienden Maud en Piet in Goirle. Hebben gezellig thee gedronken en gebuurt, daarna nog even naar mijn moeder voor een sigaretje en een biertje. Toen weer terug naar het ziekenhuis en Rien was blij even ergens anders te zijn geweest.Het is goed gegaan dus morgenmiddag rond 14.00 uur zijn we weer vertrokken. De slikproblemen worden aan gepakt met medicijnen en dat werk goed. De vermoeidheid zal nog wel een tijdje blijven maar ook dat gaat voorbij. En zo proberen we de tijd toch een beetje gezellig door te komen. Dus morgen horen jullie hoe het gegaan is.
Vandaag hebben we samen met het ziekenhuis besloten een aanvraag in te dienen voor opname in een verpleeghuis. Om goed te kunnen revalideren en de functie van de hand(en) terug te krijgen. De opname is in principen voor 6 weken en kan verlengd worden naar 3 maanden. Ook om de mantelzorg te verlichten is dit een goed besluit, Rien staat er dan ook helemaal achter. Hopelijk komt de functie geheel of gedeeltelijk terug, als dat zo is kan hij weer veel dingen zelf. Dan kan hij ook weer gewoon naar huis. We gaan er vanuit dat het weer goed komt.
Vandaag de laatste bestraling voor Rien. Deze behandeling vergt veel energie en is hij erg vermoeid. Hij geniet nog steeds na van het karnavalsfeest. Ook van bezoek heeft hij niets te klagen elke dag zijn er wel mensen, van de biljart, van de flatbewoners, van de 50+ club, vrienden van de camping en natuurlijk eigen familie, belangstellig en medeleven genoeg. Nu maar afwachten wat de bestraling gaat doen. De artsen hadden goede hoop dat het aan ging slaan. We hopen dat de bijwerkingen zo min mogelijk zullen zijn maar ook dat moeten we afwachten. Jullie zijn weer een beetje op de hoogte en ik ga nu stoppen.
Dit is pas echt leuk, karnaval vieren met je vrienden. Net zoals deze kleuren zo bont waren ook de kleuren in de zaal. Allemaal vrolijke mensen en gezellige muziek. De gasten waren verkleed en de drankjes vloeide rijkelijk. Ook Rien en ik vermaakte ons opperbest. Een paar foto's zijn het bewijs.
Het is alweer een paar dagen dat Rien in het ziekenhuis ligt en z'n derde bestraling achter zich heeft. De bijwerkingen vallen tot nu toe mee. Wel wat vermoeidheid. We hopen dat het zo rustig blijft. Gisteren hebben ze ook het middenstuk van z'n rug gescant en die uitslag was gelukkig goed. Als het allemaal mee zit gaan we morgenmiddag even naar het carnaval in het wijkcentrum, daar zijn al z'n 50+ vrienden. De toestemming van de afd. heeft hij al dus kunnen we ook van de carnavalssfeer genieten. Jullie horen hoe het geweest is.
Ik wilde even zeggen dat ik de komende tijd wat minder tijd zal hebben om mijn blog bij te werken. Rien is namelijk opgenomen in het ziekenhuis met weer een uitzaaing , deze keer in z'n nek. Met gevolg uitval van armen en handen. We hopen dat de bestraling verbetering zal brengen.
Hallo Bloggers, Rien heeft geen pijn meer en waarom niet omdat hij morfinepleisters heeft en die werken goed. Deze week hebben we besloten om deze pijnstiller te gebruiken. De andere gaven zoveel vervelende bijwerkingen dat het geen haalbare kaart was. Zodoende. Gisteren hebben de pleisters hun nut al bewezen. We hadden een bruiloft en we zijn er geweest tot 00.00 uur. Het ging heel goed en we hebben enorm genoten van dit feest. Lekker eten, gezellige muziek en volop buurt. Deze bruiloft zullen we niet snel vergeten. Heel, heel, heel gezellig. We hadden dit niet graag willen missen. Vandaag zijn we wel een beetje moe maar dat hebben we er graag voor over. Groeten Surfmary
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
