Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Op een dag in maart werd voorspeld dat er veel sneeuw zou vallen.Alle kinderen vonden het spannend om s morgens op te staan en de straat vol sneeuw te zien. De volgende morgen stonden ze al vroeg op en keken naar buiten en jawel het had gesneeuwd en niet zon beetje .
De sleeen werden voor de dag gehaald en naar buiten met de bubs.Handschoenen en mutsen op en spelen maar. De ouders van de kinderen maakte fotos van de besneeuwde wereld.Ze trokken de bossen en duinen in.Van dat spelen in de sneeuw krijg je flink honger en alle meegenomen boterhammen werden opgegeten.s Middags zochten ze nog even een leuk cafeetje op en dronken warme chocolademelk. Zo werd de dag afgesloten en sliepen de kinderen en hun ouders als ossen.
Vandaag heb ik in een paar gastenboeken geschreven. Leuk dat die mensen mijn blog lezen en dan nog reageren ook. Ik heb geraegeerd in het gastenboek van Steffie. een prachtig blog, en in het gastenboek van Pacootje. Dit echtpaar woont in Spanje en dacht nooit in Turkye te geraken maar in de laatste reactie beloven ze het toch een keer te proberen. Deze contacten vind ik heel fijn en ik hoop er nog veel te krijgen. Natuurlijk nog een mooie foto van Turkye en dan sluit ik deze vakantieperiode af.
Zoals beloofd kom ik nog even terug op mijn site. De vakantie was hartstikke fijn. Mijn moeder kon deze ook nog mee maar het zal wel de laatste keer zijn, het wordt te vermoeiend voor haar maar als je 83 jaar bent mag je wel eens moe worden. Het hotel was lekker ruim met een keukentje en een aparte slaapkamer voor ons.Een groot zwembad met ligstoelen en kussens allemaal vrij te gebruiken.Het eten was een beetje eenzijdig met heel veel kip.Markten kun je er naar hartelust en je moet flink afbieden maar daar heb ik geen moeite mee.Ook leuk is een dorpentocht. Je gaat dan naar een moskee waar je uitleg krijgt, verder naar de plaatselijke bevolking die je ontvangen met appelthee en andere lekkere hapjes. De lunch hadden we in een restaurant aan een mooie baai nog even naar een tapijtweverij en weer terug naar het hotel, alweer een dag voorbij.Ook een dag lekker aan het zwembad uitrusten hoort bij vakantie houden.Dan een dag naar het strand fijn in zee zwemmen je kunt er zo blijven drijven.Met een boot de baaientocht maken en dan zit de vakantie er weer op. Met FLY AIR naar huis en dan nagenieten van een leuke vakantie.
Daar ben ik weer na een fijne vakantie in Turkye. We waren in Icmeler dat ligt bij Marmaris.Het is de mooieste streek van de zuid-west kust vind ik tenminste. Je hebt er mooie baaien en lagunes waar je met boten door kunt varen en dat hebben we ook gedaan. We hebben niet gezwommen want net die dag was het weer wat minder. Ik ga nu stoppen en kom later nog wel even terug.
Jullie gaan mij 2 weken missen want ik ga met mijn man op vakantie.Mijn favoriete land is Turkye dat heb ik al 'n keer geschreven.Wij vertrekken 2 oktober en komen 16 oktober terug. Dus tot over 2 weken.
Bij het zoeken naar mooie plaatjes kwam ik een afbeelding van een droomhuis tegen.Dan denk ik:wie zou er nu in zo"n huis wonen? Mogelijk iemand die heel rijk is of iemand diehelemaal niet rijk is maar veel geluk heeft gehad.Nou het maakt niet zo heel veel uit wat voor iemand het is degene die in dit huis woont boft wel vind ik, niet dat ik niet mooi woon maar zo in de bossen en in de natuur is toch een voorrecht om in te leven.Die waterput is het einde vind ik, daar moet een verhaaltje aan vast zitten.Bij zo"n waterput wonen vast ook wezentjes die de put bewaken, want het water dat uit zo"n put komt is altijd helder en dat kan eigenlijk niet meer in deze tijd. Maar hoe dan ook dat water is in ieder geval nog wel zuiver, gelukkig maar. Ik zal de afbeelding laten zien en dan oordelen jullie zelf maar.Houdoe Surfmary
Na een poosje afwezigheid heb ik er weer zin in . Ik heb nu iets meer tijd en dan ga je makkelijker achter je computer zitten. Nog maar een leuk verhaaltje.
De konijnen en de vos.
In een boerenland vlakbij een boerderij woonden een familie konijnen.
Bij deze boerderij groeide een veld vol knollen waar de konijnen lustig van smulden.
Op een dag kwam er een grote machine die alle knollen uit de grond wilde halen. De konijnen werden een beetje ongerust en wilde de knollen liever laten staan omdat ze anders geen eten meer hadden.
In dat boerenland woonde ook een vos. De konijnen zouden hem om raad vragen en of hij hen wilde helpen.De vos zei dat hij wel een oplossing wist en samen praatten ze er over. We moeten slim zijn zie de vos want de mensen zijn sterk, en slim is een vos!
Als de mensen komen om de knollen eraf te halen ga ik ze bang maken door te grommen en dan laat ik mijn tanden zien daar zullen ze wel van schrikken. Oké zeiden de konijnen en keken hoe de vos zijn plan uitvoerde. Maar de mensen waren niet bang voor het gegrom van de vos want ze zaten in grote machines en de vos kon hen niet bijten.
We moeten iets anders verzinnen zei de vos. We maken een groot bord daar schrijven we op deze knollen zijn vergiftigden dit bord zetten we aan de rand van het land. En jahoor de mensen geloofde wat er op het bord stond en lieten de knollen staan, ze brachten zelfs de knollen die eraf waren gehaald terug.
Ziezo zeiden de konijnen nu kunnen we weer eten en bedankte de vos, als we jou eens kunnen helpen dan zeg je het maar en alle konijnen begonnen lustig van de knollen te eten.
Wat een weer is het hier, regen,regen en nog eens regen dat verveeld snel.Gelukkig heb ik een blog bij het seniorennet en kom ik mijn tijd wel door.Vanmorgen toch nog op de fiets naar de markt en koffie drinken bij kennissen. Vanmiddag met mijn moeder boodschappen gedaan toen regende het al. In het stukje van vandaag wil ik jullie de tuin van mijn moeder laten zien, die mijn man natuurlijk onderhoud, omdat mijn moeder 83 jaar is en niet meer zo goed de tuin kan bijhouden. Nou amuseer jullie nog ondanks het slechte weer en tot schrijfs.
Na de vakantieperiode ben ik weer begonnen met de dagelijkse bezigheden.Gisteren hebben we de voortent van de caravan gehaald en in de stalling gezet dus niet meer kamperen niet zo veel fietsen en niet meer luieren. Maandag ben ik weer begonnen met mij yoga, ja je leest het goed. Yoga is heel goed voor lichaam en geest die ervaring heb ik tenminste. Na10 jaar yoga voel ik mij een ander mens,rustiger,blijer en niet zo"n warhoofd die alles tegelijk wil doen(slecht voor je). Nog even geduld, ik ben bezig met een reisverslag over Sri Lanka. Als het klaar is zet ik het op de site.
Vandaag heb ik mijn blogaanzicht gewijzigt. Ik moet nog wennen aan de nieuwe kleuren maar ik vind de kaders waar de artikelen nu in staan wel mooi.Dus dit maar weer eens proberen.
Als je in deze tijd s morgens door het bos fietst of wandeld dan zie je allerlei mooie dingen. Spinnenwebben met de natte rijp erop lijken net kleine tafeltjes voor kabouters. Ook vanmorgen zag ik van die webben en geloof het of niet aan een van die zg tafeltjes zaten kabouters druk te praten. Ik stapte van mijn fiets en heb op een afstand staan luisteren. Ze maakte zich zorgen om de gang van zaken in het bos. Het gaat niet goed zei een kabouter, de mensen maken alles kapot in het bos en als dat gebeurd kunnen wij niet meer hier leven en wij niet alleen maar ook de dieren. De bomen worden gekapt en de struiken zo kort gemaakt dat wij ons niet meer kunnen verbergen daardoor komen er minder webben en zo komt het dat onze tafeltjes verdwijnen en wij niet meer buiten kunnen zitten. Een van de kabouters zag mij en vroeg ,wil jij de mensen niet eens vragen wat voorzichtiger emt het bos om te gaan? Oke zei ik want jullie hebben gelijk het bos moet blijven zoals het altijd is geweest ik stapte op mijn fiets en bij deze wil ik vragen ,ga met zorg om met het bos ben er zuinig op want niet alleen de kabouters zullen er blij mee zijn maar ik ook.
Gisteren heb ik verteld van onze kampeeravonturen, nu een klein verslag over een dag fietsen in het Betuwse land. "s Morgens vertrekken we rond 10.00 u richting Rhenen over de dijk bij Kesteren naar het pondje in Opheusden, steeds wind op de kop ,dan via een schelpenpaadje langs de Neder Rijn naar Rhenen waar we op een terras heerlijk koffie drinken. Dan terug naar de camping in Ochten we hebben dan ong. 22km gefietst.Na de lunch even luieren en dan weer op de fiets naar Tiel.We rijden langs de weg op een fietspad heen en over de dijk langs de Waal terug. In Tiel gaan we even het centrum in en doen wat inkopen en natuurlijk koffie op een terras. Terug dus over de dijk(wind op kop) en aangekomen op de camping hebben wij onze luie stoel wel verdiend.Zo nu weten jullie dat ook weer , het is dus niet alleen luieren op de camping.
Nog even een klein weekje gekampeerd het was nog lekker weer en dan moet je er van profiteren.Op de camping wordt het wel minder en het einde is in zicht maar ja aan alles komt een einde dus ook aan het kampeerseizoen.De stokrozen staan er nog mooi. Een foto van de camping in deze tijd.
In het bos was het flink winter. Het sneeuwde het waaide hard en de vrieskou maakte dat alle dieren in hun holletje bleven zitten. Toch moeten we voedsel zoeken zeiden de eekhoorntjes tegen elkaar en zo kwam het dat de grootste naar buiten moest. Hij kleedde zich warm aan en vertrok met een mandje voor de nootjes en ander lekkers.Intussen in het holletje zorgde moeder eekhoorn voor een vuur waaraan ze zich konden warmen. De eekhoorn zocht en zocht maar kon niets vinden dat eetbaar was, na een lange tijd,hij wilde net terug gaan riep een vos hem en vroeg of hij misschien kon helpen.Ja zei de eekhoorn ik kan wel wat hulp gebruikenmaar hij was wel op zijn hoede want een vos betekende niet veel goeds.Wat zoek je vroeg de vos.nootjes of iets anders eetbaars zei de eekhoorn. Dat heb ik nog een grote zak liggen zei hij en die mag je hebben als jij voor mij wat hout hebt om een vuur te maken want het hout is op. Dat is afgesprogen zei de eekhoorn en nam de vos mee naar zijn holletje en gaf wat hout aan de vos die toen de zak met nootjes gaf .Het is allemaal goed afgelopen en zo zie je maar weer dat als een vos iets te kort komt hij ook heel lief kan zijn.
Wat is het slecht weer zeg dat kun je goed merken op het net heel, heel, heel druk.Ik heb vandaag al veel gedaan op mijn computer zoals muziek gedownlaod en mijn fotosite bij gewerkt jullie weten toch het adres:http://nl.msnusers.com/fotodelapaz.Ook jullie kunnen hier foto"s en documenten kwijt.Nou om de dag toch nog een vrolijk tintje te geven een leuke foto.De groeten van surfmarie
Er wordt gezegd dat schildpadden niet hard kunnen lopen, maar niets is minder waar.
Het bewijs wordt in dit verhaaltje geleverd. Op een dag, het was heerlijk zomerweer, waren twee bevrienden schildpadden bij elkaar en zaten wat te mijmeren in het zonnetje, toen een van hen zei:Ik ben het beu dat iedereen denkt dat wij niet hard kunnen lopen. Dat is inderdaad niet leuk zei de andere schildpad en ze organiseerde een hard loop wedstrijd.Andere dieren lachten ze uit en zeiden: Jullie kunnen zeggen wat jullie willen maar het lukt jullie nooit om ons bij te houden laat staan om te winnen. Dat zullen we nog weleens zien zeiden de beide schildpadden en ze keken elkaar aan . De volgende morgen zou de loop wedstrijd plaats vinden. Wat gaan we nu verzinnen zei de ene schildpad tegen de andere, dat verklap ik morgen vroeg wel ga nu maar lekker slapen en rust goed uit zodat je morgen fit bent. De start van de wedstrijd werd uitgeroepen en de dieren begonnen te lopen zo hard ze konden, ook de schildpadden. Die lagen al heel snel achter en de schildpad vroeg aan zijn vriend :Wat heb je nou verzonnen om ons toch hard te laten lopen?. Luister goed zei de andere schildpad , je moet proberen rechtop te lopen dan ga je een stuk harder en zo gebeurde het dat de schildpadden vooruit schoten als ze rechtop liepen. Ze hebben de wedstrijd niet gewonnen maar wel bewezen dat ook zij hard kunnen lopen.
Donderdag 5 mei zijn we beginnen fietsen om 9.45u vanuit Kerk-Avezaat, het weer was niet bijzonder goed maar het was droog wel een keiharde wind. Richting Culenborg langs prachtige landwegen waar nog volop fruitbomen staan , over dijken en fietspaden naar de eerste controlepost Beusichem. In Culenborg was het keerpunt en kregen we wind mee.Langs de Lekdijk fietsen is heerlijk vooral met wind in de rug. Via Asch en Zoelen terug naar Kerk-Avezaat, daar waren we om 14.30 terug.
We zijn later gestart en wel om 10.30 in de richting van Geldermalsen. Naar Tricht en Beesd.Controlepost in Geldermalsen daar kun je brood en meegenomen spullen opeten en daar wordt gretig gebruik van gemaakt want fietsen maakt hongerig. Na Beesd weer die ommekeer van de wind lekker in de rug. Langs Deil het lijkt wel de onbewoonde wereld zo rustig en prachtige wilde kersenbomen. Bij een biolocische boerderij hebben we appelsap gedronken en ijs gegeten toen weer verder het landschap in naar Buren. Mooi oranje stadje met veel monumentale gebouwen. Na Buren door landweggetjes terug naar Kerk-Avezaat.
Deze morgen moesten we vroeg opstaan want Fokke wilde ons al om 9.00 uur overzetten en dat moest gebeuren met de tractor en de pont natuurlijk. Het verliep allemaal weer vlot ondanks de zeer harde wind die achter de boerderij vandaan komt altijd weer een kunstig stukje varen met een ervaren schipper FOKKE. Als je dan weggaat zie je de camping vanaf het water verdwijnen
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
