Morgen vieren we het naamfeest van de H. Catharina die in Vlaanderen door verschillende neringen als beschermheiige werd gekozen. Om de maagdelijke zuiverheid die Catharina bewaarde en met de dood bestierf, hebben de jonge dochters haar tot patrones genomen.  Vroeger jaren vierde de jonge meisjes en ook de schoolkinderen deze dag op eigenaardige wijze. Niet alleen bij gegoede mensen werden er dan geschenken aan de jonge dochters gegeven, maar ook in talrijke onderwijsgestichten, zoals men die toen noemde, haddden gezellige feestjes en avondmalen plaats. Sinte Catharina was voor de meisjes wat S. Gregorius voor de jongens was. 't Was feest op school en in de buurt. Men zag toen de schooliersters bij de buren rondgaan om geld in te zamelen. Ze waren doorgaans in 't wit gekleed, met een witte sluier op hun hoofd en eentje droeg een kroon op haar hoofd, dit als teken van de waardigheid. Ze zongen een lied ter ere van de heilige, waarvoor ze, naast geld, ook bloem, boter en eieren ontvingen om 's avonds pannenkoeken en wafels te bakken.
Ze zongen toen volgens liedje :

Wij komen al rond om Sinte Catriene,
wij hadden zoo geerne wat boekweitbloem;
wij zullen ze luistderlijk vieren
al op een zalige maniere.
Gelijk zij verleen jaar hebben gedaan,
ter eere van Sinte Katrien
geef wat
houdt wat
tegen 't jaar nog wat.

Morgen vertel ik hier nog wat verder over en dan komen ook de naaisters nog aan de beurt, tot dan ?