De legendes rond Sint-Medardus zijn schering en inslag zegt maar. In een Almanak uit ’t Meetjesland uit 1877 vond ik een legende die ik u niet wil onthouden. Den 8^ste juni, zo luidt het, vieren wy Sinte Medardus, en ik twyfele niet of ’t zal regenen; maer geen veertig dagen lang toch, zoo als de Franschen beweren. Dat het tons zou kunnen regenen tot den 18^de, ’t is mogelijk : immers, volgens de legende, zei den heiligen Faustus wiens feestdag den negenden gevierd wordt aen Sinte Medardus : “ Barnabes (11 juni ) en Vitus (15 juni) zyn myne geburen, en wy zullen te samen ‘ne keer de boeren wasschen, tot als onzen kameraed, den Hollander, Frederik (den 18^de) de sluyzen des hemels komt toeschuiven. “

Vanzelfsprekend werden er op de vooravond van Sint-Medardus’ naamdag, tal van middeltjes aangewend om de welwillendheid van de natte sant op biezondere wijze af te smeken, om van de natte plaag bevrijd te blijven. Enkele van deze “oude” middeltjes vertel ik u morgen en mogelijk zelfs overmorgen ook nog wel.