int Amandus gekend als de grote apostel van de Nederlanden, werd in Aquitanië  geboren. Hij trok zich terug in een Benediktijner klooster. Tijdens een bedevaart in Rome werd hij door de  heilige Petrus aangemaand om in Gallië het geloof te gaan prediken. Nadat hij in Vlaanderen veel kloosters had gesticht, onder meer de twee abdijen van Gent, werd hij bisschop van Maastricht waar hij slechts 3 jaar verbleef om opnieuw als zendeling te gaan ijveren. Hij stierf rond het jaar 680 in de abdij van Elnon die door hem gesticht was.

Talrijke parochies in Vlaanderen, waaronder ook de mijne, zijn hem toegewijd. De meeste vindt men in het land van Aalst langs de dender waar vroeger en misschien nu nog wel ? begankenissen waren op zijn naamfeest. In Moorsele (O-Vl) bijvoorbeeld offert men brood ter zijner ere. Hij wordt (werd) er aanroepen tegen het branden van het vlas, en de hagel, maar ook tegen de oogziekten. Men ging dan water putten aan de Sint-Amandusfontein. Te Leupegem(O-Vl) wordt(werd) de H. Amandus dan weer gediend tegen de grote landwormen die het koren uitaten en die, zo werd er beweerd, door tovenaars gezaaid werden. Daarom gingen de boeren ’s morgens vroeg, van voor zonsopgang al, kruisgewijs over hun land en zeiden daarbij volgende bezweringsformule :

Lieven Heere en Sinte Amand

Gingen t’ samen achter ’t land

Zonder stok, noch roo in hulder hand,

Heere, zeid hij, Sente Amand,

Daar zijn wormen in dat land.

En Ons Heere zei tegen Sint Amand

Wel steek uit uw rechter hand,

En ’t zij zwart, wit of rood,

Binst drij dagen zijn z’allemaal dood.

Zo’n bezweringsformule was door de H. Kerk verboden want dat was uiteraard superstitie.

In Grimbergen en ook te Strombeek(Vl.Brab) werd Sint Amandus dan weer aanroepen tegen de “oude man”  In Eke(O-Vl.) had(heeft) er een kleine kermis plaats, en daar werden de inwoners van de naburige dorpen in grote getallen uitgenodigd. Men zong daar destijds het volgend zeer oud liedje :

Al die lepel lekken kan,

Komt naar Eecke (bis)

Al die lepel lekken kan,

Komt naar Eecke, naar Sint-Amand,

Sint Amand, die goede bloed,

Die ons al die deugden doet,

Rooskens op ons hoed.

In Hoeleden(Vl.Brab) kwamen de bedevaarders op deze dag de reliek van de heilige vereren gedurende de octaaf, en zij gingen er beewegen tegen de lamheid. Ook in Stokrooie(Limb) werd Sint-Amandus vereerd tegen de lamheid, jicht en andere pijnen in benen en armen.  Een volksgezegde vertelt dat de zondag na Sint-Amandusdag, Sint Antoon van Dikkelvenne en Sint Amand van Gavere, de ene met zijn offerande van vlees, de andere met zijn ontvangen offerbroden ’s nachts op de Molendam te Gavere bijeen kwamen. Waren hun spijzen onbedorven gebleven, dan voorspelde dit een rijke oogst voor gans het gewest ! Waar zijn die tijden toch naartoe ?