Ze zijn met drie, sommige beweren zelfs met vier en ze zijn erg geducht ! Ik bedoel de drie ijsheiligen,  ook wel eens koude santen of vriesheiligen genoemd.  In de wijnstreken noemt men ze zonder omwegen de " wijndieven ". Bij ondervinding weten we dat ze erg op ons gebeten kunnen zijn en ons kunnen doen rillen en beven gelijk in de voordagen van de winter.
Te oordelen naar volgend rijmpje moet Sint-Mamertus de oudste zijn,  hoe dan ook, hij is morgen als eerste op bezoek :

" Al is Mamertus oud en grijs,
houdt hij van vriezen nog en ijs. "

Als het vroeger jaren tijdens de dagen van de koude santen nat en kil weer was, bakte men op de buiten spek-pannekoeken. Ze lapten de magen en spanden de broeken. Men offerde er een dozijntje aan die heilige mensenverneukers,  met andere woorden, men bracht wat pannekoeken naar de koster en dit met het doel om
een woordje ten beste te spreken om 't weer te doen keren. !
Vergeten we niet dat het morgen ook de feestdag is van Sinte-Walburgis die vooral in het bisdom Brugge fel gevierd werd.
En een weerspreuk rond deze brave man komt ons 't volgende vertellen ;

" Regen in Sint-Walburgisnacht,
heeft steeds de kelder volgebracht. "

De regen in deze nacht wordt in West-Vlaanderen eerder als zegenend beschouwd, en waarom dan bij ons ook niet ?
Morgen maken we kennis met Sint-Servatius,  ik zal er zijn, u toch ook ?