Maandag a.s. beginnen we weeral aan die schone maand van mei ! En omdat er toch zoveel te vertellen valt over de meiavond, wil ik er vanaf nu, en dit dagelijks toch al wat oververtellen.
Het gebruik van de Meiavond viering is in Vlaanderen zeker twee duizend jaar oud. Het waren de oude Germanen die de godheid huldigden die hen het vernieuwen van het landgroen gunde. Ze deden dit op zulke wijze dat het jeugdig groen hen ten offer werd geschonken. De oude eikstam werd toen met jonge lovertwijgen en slingers omringd, de lente verdoofde immers de winter ! De bewoners van de lande dansten er rond terwijl ze blijde liederen zongen.
De Germanen putten hun verering uit het feit dat Wodan op de eerste dag van de bloeimaand in hun land terugkeerde van zijn huwelijksreis, en met hem de zonneschijn en hemelsblauwte, bloemenschoonheid en het groen der bomen ook hun intrede deden. Sedert toen werd de natuurverandering herdacht. Onder oude, reusachtige bomen te midden van wouden, richtte ze altaren op en versierden ze met lentelover. 's Avonds werden op al de bergtoppen de "Heilige Meivuren" ontstoken, die overal met hun rode schijn, het herleven aankondigden. Morgen vertel ik verder hoe de christene geloofspredikers er een ander uitziet aan gaven, tot dan ?